Η «αριστερή» εργοδοσία…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Είναι προφανές ότι στην προκειμένη περίπτωση το ουσιαστικό (εργοδοσία) υπερισχύει του επιθετικού προσδιορισμού («αριστερή»). Για να αποκατασταθεί η τάξη (της κοινωνικής γραμματικής), θα πρέπει να εξαλειφθούν τα εισαγωγικά και η λέξη ΑΡΙΣΤΕΡΑ να γράφεται με κεφαλαία.

Για να γίνει ωστόσο αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι αυτοπροσδιοριζόμενοι -άτομα, ομάδες ή κόμματα- ως αριστεροί, κομμουνιστές, ή και επαναστάτες να επιδιώκουν να διευρύνουν το πνεύμα, τη δράση και τις αντιλήψεις τους ώστε να τους ταιριάζουν τα «ιερά» αριστερά άμφια και όχι το αντίθετο.

Με πιο απλά λόγια -τη συνέπεια λόγων και πράξεων την οποία υπαινισσόμαστε- την έχει περιγράψει με μοναδικό τρόπο ο Γκάντι: «Πρέπει να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει».

Δεν έχει λοιπόν καμία σημασία αν:

- Καταθέτεις νομοθετικές προτάσεις για τον κατώτατο μισθό.

- Διαμαρτύρεσαι για τις μειώσεις των μισθών.

- Κραυγάζεις κατά των απολύσεων.

Δεν έχει καμία σημασία αν (ως αριστερός, κομμουνιστής, επαναστάτης) φωνάζεις για όλα αυτά και την ίδια στιγμή:

- Προχωράς σε ατομικές συμβάσεις εργασίας.

- Μειώνεις μισθούς.

- Απολύεις.

- Καταγγέλλεις εργαζομένους σου οι οποίοι απεργούν.

Η δύναμη απορρόφησης που διαθέτει το σύστημα (το οποίο ως αριστερός – κομμουνιστής – επαναστάτης παλεύεις, όπως λες, να αλλάξει) είναι τόσο μεγάλη όσο είναι η δική σου αδυναμία (ή μήπως απροθυμία;) «να είσαι η αλλαγή που θέλεις να έρθει».

Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς λόγια, τα οποία μπορεί και να ακούγονται ωραία. Σαν παραμύθια…

Πηγή: «Ημερόδρομος»