Τον Οκτώβρη, για ν’ αντιμετωπιστεί το βάθεμα της κατοχής της χώρας από τους δανειστές της, με τη δεύτερη δανειακή σύμβαση που μας επέβαλε το ξένο και εγχώριο πολιτικό τους προσωπικό, πήραμε ως ΕΠΑΜ την πρωτοβουλία και προτείναμε να συγκροτηθεί το «ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΟΧΙ». Ζητούσαμε συμφωνία σε τρία προτάγματα:
1) Την καταγγελία - ακύρωση των δανειακών συμβάσεων και μνημονίων, όλου του νομικού πλαισίου που στηρίζεται σε αυτά. Με τον τρόπο αυτό άνοιγε ο δρόμος είτε για την ολοκληρωτική μονομερή διαγραφή του χρέους και καθιέρωση εθνικού νομίσματος όπως προτείνει το ΕΠΑΜ, είτε με μορφές επαναδιαπραγμάτευσης «δεξιές» ή «αριστερές», με διατήρηση του κατοχικού νομίσματος.
2) Την τιμωρία των ενόχων, δηλαδή όσων οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό καθεστώς και των δωσίλογων που υπέγραψαν – στήριξαν τον περιορισμό – την κατάργηση της εθνικής μας κυριαρχίας. Αυτό όχι μόνο για λόγους απόδοσης δικαιοσύνης, αλλά και για τη διάρρηξη της συνέχειας του ελληνικού κράτους, αποδυναμώνοντας ολοκληρωτικά τα όποια νομικά...
επιχειρήματα των δανειστών και των διεθνών πολιτικών τους εκπροσώπων.
3) Βάζαμε σε διαβούλευση μέτρα ανακούφισης του λαού, μέτρα προστασίας των κοινωνικών και πολιτικών του δικαιωμάτων.
Η συμμετοχή του οποιουδήποτε πολιτικού φορέα, κόμματος, ομάδας ή πρωτοβουλίας πολιτών κ.λπ. στο ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΟΧΙ δεν έβαζε κανέναν περιορισμό στην ελεύθερη πολιτική δράση με βάση τους ιδιαίτερους πολιτικούς στόχους του καθενός.
Είναι φανερό ότι αν μία τέτοια πλατειά αντιμνημονιακή συμμαχία δημιουργείτο τότε και κατόρθωνε να βρει εκλογική έκφραση, αν δηλαδή κάτω από ένα κοινό ψηφοδέλτιο «ομπρέλα» συσπειρώνονταν όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις σε μια ισότιμη συνεργασία, χωρίς μοιράσματα σε βουλευτικές έδρες (όσες πάρει ο καθείς με το σπαθί του), σήμερα θα είχαμε δεδομένο ένα ποσοστό της τάξης του 60-70% να τσακίζει τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας και ν’ ανοίγει την προοπτική μιας δημοκρατικής διεξόδου απ’ το σημερινό καθεστώς. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα, δηλαδή να κυβερνηθεί ο τόπος όπως χθες, με τις δωσίλογες δυνάμεις του δικομματισμού και με τις δήθεν αντιμνημονιακές εφεδρείες τους (ΔΗΜ.ΑΡ., διάφοροι που πολιτεύονται με Καμμένο, ΛΑΟΣ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ κ.λπ.), απλά δεν θα υπήρχε. Αυτό θα αποτελούσε ένα πρώτο σοβαρό πλήγμα στο καθεστώς αποικιοποίησης της χώρας και εξαθλίωσης, εξανδραποδισμού του λαού μας.
Υπάρχει ο αντίλογος, ότι αυτές οι δυνάμεις είναι άλλες είναι υπέρ της ΕΕ άλλες κατά, άλλες υπέρ του ευρώ, το ΕΠΑΜ υπέρ εθνικού νομίσματος, ο κ. Καμμένος προτείνει τη συνέχιση και ένταση της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων, άλλοι όπως εμείς προτείνουν εθνικοποιήσεις κ.λπ. Πώς θα μπορούσαν όλοι αυτοί να συνυπάρξουν; Θα συνυπήρχαν έως την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων, την έναρξη της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης κατά του δωσιλογισμού και της εφαρμογής όσων και όποιων μέτρων έκριναν από κοινού αναγκαία για την ανακούφιση του λαού που υποφέρει.
Η ανεξάρτητη πολιτική δράση καθενός, η ζύμωση εναλλακτικών δρόμων διεξόδου, θα βοηθούσαν το λαό να διαλέξει για την επόμενη μέρα. Σε κάθε περίπτωση, τόσο το εσωτερικό, όσο και το διεθνές πολιτικό τοπίο θα εμφάνιζαν καινούργια ποιοτικά χαρακτηριστικά. Πώς θα αντιδρούσαν οι λαοί της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Ολλανδίας, ο καθένας με το δικό του ρυθμό και τρόπο θα έμπαιναν στο προσκήνιο. Άλλωστε εμείς στο ΕΠΑΜ ξέρουμε ότι η κρίση αυτή δεν ήταν ποτέ ελληνική, ήταν πριν απ’ όλα κρίση του ίδιου του ευρώ και της ευρωζώνης. Όπως περίτρανα αποδείχνεται σήμερα.
Είναι φανερό ότι η πολιτική του ΕΠΑΜ στόχευε όχι στην πολιτική εκμετάλλευση της κρίσης, της καταστροφής της χώρας, αλλά στην ανατροπή του καθεστώτος, στο άνοιγμα διεξόδου. Η πολιτική όλων αυτών, δεξιών και αριστερών, γίνεται πλέον φανερό ότι δε δίνει δυάρα για το πόσοι ακόμα θα καταστραφούν οικονομικά, πόσοι θα μεταναστεύσουν, πόσοι θα χάσουν τις περιουσίες τους, πόσοι θα αυτοκτονήσουν. Τα δάκρυα που χύνουν για τον εθνικό πλούτο, τον ορυκτό πλούτο κ.λπ. είναι κροκοδείλια. Είναι η ψήφος σε αυτούς, αυτή που πάει πραγματικά χαμένη!
Από τη στιγμή που, οι προσπάθειες του ΕΠΑΜ για ενότητα όλων των αντιμνημονιακών δεν ευοδώθηκαν, η αμέσως καλύτερη απάντηση στην απόπειρα κοινοβουλευτικής νομιμοποίησης της κατοχής, που επιχειρείται με τις εκλογές, είναι η υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΟΧΙ. Κι αυτό γιατί η είσοδος πολλών μικρότερων αντιμνημονιακών σχηματισμών, λόγω ακριβώς του εκλογικού νόμου, δυσκολεύει το σχηματισμό ισχυρής κυβέρνησης.
Το ΕΠΑΜ δεν ενδιαφέρεται για την επανάληψη μιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας όπου η τρόικα θα νομοθετεί και η αντιπολίτευση θα καταψηφίζει, ενώ ο λαός θα εξαθλιώνεται τρώγοντας τα χημικά των πραιτωριανών. Εμείς στο ΕΠΑΜ, θέλουμε την ανατροπή και θα κάνουμε κάθε προσπάθεια εντός και εκτός κοινοβουλίου, «θα συμμαχήσουμε και με το διάβολο», προκειμένου να πετύχουμε!
Όσοι σπουδαίοι συγκρίνουν το ΕΠΑΜ με την κατοχική – δωσίλογη ΕΣΠΟ, όσοι ανιστόρητοι αντιπαραθέτουν και ειδικά στη σημερινή συγκυρία το έθνος στο λαό και το «εθνικό» στο «ταξικό», κρυμμένοι πίσω από τις ιδεοληψίες τους, όσοι θέλουν ξανά το λαό διχασμένο σε «δεξιούς» και «αριστερούς», σε «φίλους» και «εχθρούς» των μεταναστών, ρίχνουν νερό στο μύλο των δανειστών – κατακτητών, εκτός και γνωρίζουν κανένα λαό να νίκησε τους κατακτητές του διχασμένο.
Όσοι ξεχνούν ότι το ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία, το ΛΑΟΣ και η Χρυσή Αυγή είναι τα βασικά στηρίγματα και οι κύριες εφεδρείες της νέας κατοχής και λιβελογραφούν κτυπώντας, με μισές αλήθειες και ολόκληρα ψέματα, το ΕΠΑΜ με την όποια αφορμή, καμώνονται πως αγνοούν ότι είμαστε η μοναδική πολιτική δύναμη με συγκροτημένη, άμεση, ρεαλιστική πρόταση διεξόδου από την κρίση. Εκτός και γνωρίζουν καμιά χώρα που βγήκε από τέτοια οικονομική κρίση χωρίς εθνικό, δικό της νόμισμα!
Η λαϊκότητα ενός πολιτικού φορέα κρίνεται από τις θέσεις του και τη δυναμική του. Ας αλυχτούν όσο θέλουν, όσοι έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους ή έκαναν πίσω. Εμείς στο ΕΠΑΜ δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, σ’ όποιο θεό κι αν πιστεύουμε ή όχι, όποια ιδεολογία κι αν έχει ο καθένας μας, είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τα πάντα για να νικήσει ο λαός, να γίνουμε νοικοκύρηδες στον τόπο μας.
Γιώργος Γεωργής
ΕΠΑΜ Ν. Ιωνίας
Υποψήφιος Β’ Αθηνών με το ΟΧΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου