Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει υπόψη του το άρθρο 50 του Συντάγματος, το οποίο σαφώς ορίζει ότι: «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει άλλες αρμοδιότητες παρά μόνον όσες του απονέμουν ρητά το Σύνταγμα και οι νόμοι που είναι σύμφωνοι μ’ αυτό»;
Τι καμώματα είναι πάλι τούτα, ο Πρόεδρος να μεταφέρει μέσω του υπηρεσιακού πρωθυπουργού ότι κατά την συνομιλία του με την Καγκελάριο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας Άνγκελα Μέρκελ», προέκυψε ζήτημα δημοψηφίσματος για το ευρώ;
«[Η Μέρκελ] μετέφερε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σκέψεις για τη διενέργεια δημοψηφίσματος παράλληλα με τις εκλογές, με το ερώτημα κατά πόσον επιθυμούν οι Έλληνες πολίτες την....
παραμονή στην ευρωζώνη».
Τι πάει να πει «σκέψεις» και σε ποιο πλαίσιο νομιμότητας ανταλλάχθηκαν αυτές οι «σκέψεις»; Αγγελιαφόρος κατέληξε ο Πρόεδρος, ή μήπως η Προεδρία της Δημοκρατίας «κομμωτήριο»; Κους κους, με άλλα λόγια κάνανε Μέρκελ – Παπούλιας;
Και αν ναι, γιατί θα έπρεπε μία τέτοια συζήτηση να γνωστοποιηθεί αυτή την ευαίσθητη περίοδο και να δημιουργήσει τεράστιες εντυπώσεις, η ουσία των οποίων διαψεύδεται κατηγορηματικά από την άλλη πλευρά;
Σύμφωνα με εκπρόσωπο της γερμανικής κυβέρνησης, «Ειδήσεις, σύμφωνα με τις οποίες η καγκελάριος πρότεινε στον Έλληνα πρόεδρο της δημοκρατίας τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, είναι λάθος».
Λάθος εντυπώσεις, με άλλα λόγια, μετέφερε στους πολιτικούς παράγοντες και στους πολίτες ο Πρόεδρος; Κι αν δεν μετέφερε «λάθος» εντυπώσεις και πράγματι η Μέρκελ έθεσε το ζήτημα, αναρμοδίως και ηλιθιωδώς και σαν σχολιάστρια στην πολυθρόνα του κομμωτηρίου, τι είδους κρίση πάλι διαμορφώνεται μεταξύ γερμανικής και ελληνικής πλευράς, με απολύτως μάλιστα παιδαριώδη συμπεριφορά;
Μήπως Παπούλιας και Μέρκελ επεδίωξαν αυτή την παρεξήγηση στο πλαίσιο των προβοκατσιών ενόψει των εκλογών; Γιατί άραγε συνεχίζεται η τρομοκρατία γύρω από το ευρώ και την έξοδο της Ελλάδας από αυτό σε άμεση συσχέτιση με τις εκλογές; Ποιοι πολιτικοί και οικονομικοί κερδοσκόποι επωφελούνται από αυτού του είδους τις απειλές; Αν έτσι ξεκίνησε η δεύτερη προεκλογική περίοδος, πώς άραγε θα καταλήξει;
Ποιος είναι σε θέση σήμερα να εξηγήσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι η γενικότερη παρουσία του προσβάλλει το άρθρο 30 του Συντάγματος, το οποίο τον ορίζει ως ρυθμιστή του πολιτεύματος; Υπάρχει άνθρωπος που να πει στον κ. Παπούλια ότι με την συμπεριφορά του απορυθμίζει ακόμη περισσότερο την κυρίαρχη πολιτειακή αφήγηση; Έστω κάποιος τολμηρός να εξηγήσει στον κ. Παπούλια την διαφορά κομμωτηρίου και Προεδρικού Μεγάρου; Ένας να προστατεύσει επιτέλους τον Πρόεδρο αυτή την κρίσιμη για την σταθερότητα περίοδο! Η χώρα πρέπει να προστατευθεί από προβοκάτσιες όλων των ειδών.
Οι κίνδυνοι αυτή την περίοδο μέχρι την διεξαγωγή των εκλογών και ίσως την αμέσως επόμενη περίοδο, θα πρέπει να θεωρούνται ευλόγως αυξημένοι. Στο πλαίσιο αυτό οι φορείς που έχουν επίσημη ιδιότητα και τα όργανα του κράτους πρέπει να κάνουν ιδιαίτερη οικονομία σε πρωτοβουλίες, αντιδράσεις, εκδηλώσεις κομματικής υποστήριξης και σε δηλώσεις. Ιδιαίτερα ο Πρόεδρος θα πρέπει να σταματήσει αμέσως να παίζει τον ρόλο αγγελιαφόρου και ενδιάμεσου. Ο συντακτικός νομοθέτης δεν τον έχει γι’ αυτήν την δουλειά.
Ο τελευταίος άνθρωπος που θα περίμενε κανείς να κάνει προεκλογικά παιχνίδια με την κ. Μέρκελ, είναι ο κ. Παπούλιας. Το ότι είχε απειλήσει κάποτε πως μετά το ναυάγιο μας περιμένει άβυσσος, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να συμβάλει κιόλας προσωπικά προς αυτήν την πορεία! Μη μας αναγκάσει να αναρωτηθούμε «Τι και ποιού ρόλο παίζει ο Παπούλιας»!
Εάν φτάσουμε να αναρωτηθούμε και τούτο, όπως αντιλαμβάνεστε, θα έχουμε απολύτως εκτροχιαστεί: θα έχουμε, δηλαδή, βγει εκτός οποιουδήποτε νομιμοποιητικού πλαισίου θεώρησης του πολιτικού φαινομένου στην Ελλάδα. Επιτέλους, ποια συμφέροντα είναι αυτά που επωφελούνται από την αναρχοποίηση του καθεστώτος στην χώρα; Γιατί επιλέγουν αυτή την ακραία μέθοδο για να αντιμετωπίσουν την άνοδο της αριστεράς; Είναι άραγε τόσοι πολλοί οι αριβίστες που για να εμποδίσουν την αριστερά να αναλάβει την διακυβέρνηση, είναι ικανοί να προσβάλουν βάναυσα ακόμη και αυτούς τους στοιχειώδεις δημοκρατικούς θεσμούς που ενέτασσαν την Ελλάδα αρμονικά μέχρι πρότινος στο δυτικό σύστημα;
Μήπως τελικά η διάθεση της αριστεράς να «αστυνομεύσει» τον αναρχοκαπιταλισμό, την παραοικονομία και τους παραοικονομούντες στην Ελλάδα, αντί για τους εργαζόμενους και τους έντιμους πολίτες, όπως αντιθέτως, πράττει το καθεστώς, προκαλεί τα αλλεπάλληλα κύματα προβοκάτσιας εναντίον ενός κλίματος καθαρού και αυθεντικού πολιτικού ανταγωνισμού; Ποιοι ασυνείδητοι τυχοδιώκτες κατεβάζουν καθημερινά τόσο πολύ το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης, ζημιώνοντας μονοδιάστατα και αναμφίβολα την αριστερή αφήγηση, η οποία μόνη αυτή προσφέρει μία νέα σύγχρονη αντίληψη για την σχέση ισότητας και ελευθερίας στην σημερινή Ελλάδα; Το τελευταίο ερώτημα είναι ρητορικό!
Όλοι τώρα αποκαλύπτονται. Μόνο που είναι τόσοι πολλοί και η μνήμη μας τόσο μικρή που πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα τους ξεχάσουμε! Πάντως μια μικρή θέση στην μνήμη μας αξίζει το αχτύπητο δίδυμο Μέρκελ – Παπούλια ως οι εραστές του ευρώ, που το προσεγγίζουν δίχως τις απαιτούμενες… προφυλάξεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου