Κυνική ομολογία ΔΝΤ: Μας κατέστρεψαν για να σώσουν τράπεζες και ευρώ!

Του Δημήτρη Καζάκη

Σημαντικά λάθη στη διαχείριση του προγράμματος της Ελλάδας, αλλά και παράκαμψη των κανόνων του κατά τα τελευταία τρία χρόνια, φέρεται να παραδέχεται το ΔΝΤ, όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα έκθεσής του, η οποία διέρρευσε πρώτα στην Wall Street Journal και κατόπιν μέρος της δημοσιοποιήθηκε.

Ειδικότερα, σε ρεπορτάζ της εφημερίδας WSJ, επισημαίνεται ότι σε εσωτερικό έγγραφο του ΔΝΤ το οποίο χαρακτηρίζεται ως «αυστηρά εμπιστευτικό», το Ταμείο αναγνωρίζει ότι υποτίμησε τον αρνητικό αντίκτυπο που οι συνταγές της λιτότητας θα είχαν στην ελληνική οικονομία. Ωστόσο επισημαίνει ότι η συντονισμένη με την Ε.Ε. απάντηση στην κρίση αγόρασε χρόνο έτσι ώστε να περιοριστεί ο αρνητικός αντίκτυπος στην υπόλοιπη ευρωζώνη των 17 χωρών-μελών!

Μάλιστα ειδική μνεία γίνεται στην ανάγκη για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας...
. Το ΔΝΤ ισχυρίζεται ότι κανονικά θα έπρεπε να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα» με την απαρχή του προγράμματος που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, αλλά τόσο οι εταίροι της ευρωζώνης, όσο και η τότε κυβέρνηση το απέκλεισαν εξαρχής. Να τι αναφέρει συγκεκριμένα η έκθεση του ΔΝΤ:

«Ένας τρόπος για να γίνει η προοπτική του χρέους πιο βιώσιμη θα ήταν να επιχειρήσουμε την αναδιάρθρωση του χρέους από την αρχή. Ωστόσο, το PSI δεν ήταν μέρος του αρχικού προγράμματος. Αυτό ερχόταν σε αντίθεση με το πρόγραμμα του Ταμείου στην Ουρουγουάη το 2002 και την Τζαμάικα το 2011, όπου το PSI είχε ανακοινωθεί εκ των προτέρων… Ωστόσο, στην Ελλάδα, στις παραμονές του προγράμματος, οι αρχές απέρριψαν την αναδιάρθρωση του χρέους ως «κόκκινη γραμμή» και αποκλείστηκε από το τραπέζι για την ελληνική κυβέρνηση και έτσι δεν προτάθηκε από το Ταμείο. Στην πραγματικότητα, η αναδιάρθρωση του χρέους είχε συζητηθεί από τα μέρη της διαπραγμάτευσης, αλλά είχε αποκλειστεί από τη ζώνη του ευρώ. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι γι’ αυτό:

• Ορισμένοι εταίροι στην ευρωζώνη έθεσαν ζητήματα ηθικής τάξης κατά της αναδιάρθρωσης. Ένα πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα με πρόβλεψη για αναδιάρθρωση του χρέους θα ήταν πιθανόν δύσκολο να εγκριθεί, όπως θα ήταν απαραίτητο, από όλα τα κοινοβούλια της ζώνης του ευρώ.

• Η αναδιάρθρωση του χρέους θα έπληττε άμεσα τους ισολογισμούς των ελληνικών τραπεζών. Αυτό θα συνεπαγόταν μια πρόσθετη χρηματοδότηση του προγράμματος που θα υπέρβαινε το ποσό που προοριζόταν για την τραπεζική ανακεφαλαιοποίηση βάσει του ΤΧΣ.

• Η αναδιάρθρωση του χρέους έθετε τον κίνδυνο μετάδοσης του προβλήματος σε άλλα μέλη της Ευρωζώνης και, ενδεχομένως, εκδήλωσης τύπου Lehman, ενώ το EFSF δεν ήταν ακόμη στη θέση του. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν μεγάλα αποθεματικά σε ελληνικά ομόλογα – όπως επίσης είχαν και μεγαλύτερη ανησυχία δεδομένου του μεγέθους της έκθεσής τους, πολλά περισσότερα ομόλογα των άλλων ευρωπαϊκών κρατών που θα έχαναν σε αξία αν οι Έλληνες πιστωτές επρόκειτο να διασωθούν…

Παρ' όλα αυτά, πολλοί σχολιαστές θεώρησαν την αναδιάρθρωση του χρέους αναπόφευκτη. Με την αναδιάρθρωση του χρέους εκτός του τραπεζιού, η Ελλάδα αντιμετώπιζε δύο εναλλακτικές λύσεις: Να πτωχεύσει αμέσως, ή να προχωρήσει μπροστά σαν να μπορούσε να αποφευχθεί η αναδιάρθρωση του χρέους. Η τελευταία στρατηγική εγκρίθηκε, αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτή χρησίμευσε μόνο για να καθυστερήσει την αναδιάρθρωση του χρέους και επέτρεψε σε πολλούς ιδιώτες πιστωτές να ξεφύγουν.

Από τη θετική πλευρά, η προώθηση του ελληνικού προγράμματος έδωσε στη ζώνη του ευρώ αρκετό χρόνο για να χτίσει ένα τείχος προστασίας για να προστατεύσει άλλα ευάλωτα μέλη και απέτρεψε δυνητικά σοβαρές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Ωστόσο, η μη αντιμετώπιση του προβλήματος του δημόσιου χρέους με αποφασιστικό τρόπο από την αρχή ή νωρίς στο πρόγραμμα δημιουργήθηκε αβεβαιότητα σχετικά με την ικανότητα της ζώνης του ευρώ να επιλύσει την κρίση και είναι πιθανόν να επιδείνωσε την συρρίκνωση της οικονομίας. Μια αναδιάρθρωση του χρέους εκ των προτέρων θα ήταν καλύτερα για την Ελλάδα, αν και αυτό δεν ήταν αποδεκτό από τους εταίρους του ευρώ. Μια καθυστερημένη αναδιάρθρωση του χρέους έδωσε ένα παράθυρο ευκαιρίας για τους ιδιώτες πιστωτές για μείωση της έκθεσης και να μεταφέρουν το χρέος σε επίσημα χέρια. Ως είδαμε και προηγουμένως, αυτή η στροφή έγινε σε μεγάλη κλίμακα και περιόρισε τις ζημιές των πιστωτών, όταν PSI τελικά πραγματοποιήθηκε, αφήνοντας τους φορολογούμενους και το δημόσιο τομέα να φορτωθεί τις ζημιές.»

Τι μας λέει το ΔΝΤ; Κάτι που φωνάζαμε από την αρχή: Ότι το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε από την τρόικα δεν έγινε με γνώμονα την διάσωση της Ελλάδας – όπως κι αν την εννοεί κανείς – από το υπερβολικό δημόσιο χρέος που την οδηγούσε σε πτώχευση, αλλά για την διάσωση του ευρώ και των ευρωπαϊκών τραπεζών. Μάλιστα, το ΔΝΤ καρφώνει την ευρωζώνη λέγοντας ότι δεν αποδεχόταν να συζητήσει ούτε καν μια αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας με «κούρεμα» στις αρχές του προγράμματος γιατί αυτό έθετε σε κίνδυνο την αρτιότητα του ευρώ και τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Κι όχι μόνο αυτό. Όταν τελικά έγινε το PSI, δηλαδή η αναδιάρθρωση του χρέους με «κούρεμα», αυτό ήταν δώρο, άδωρο, γιατί τους μόνους που βοήθησε ήταν τους ιδιώτες πιστωτές – δηλαδή τις ευρωπαϊκές τράπεζες που είχαν προλάβει να ξεσκαρτάρουν από τον μεγάλο όγκο ελληνικών ομολόγων που διέθεταν – να φορτώσουν τις ζημιές τους στον φορολογούμενο και στο δημόσιο ταμείο.

Καταλάβαμε τι έγινε; Η Ελλάδα και ο λαός της θυσιάστηκε για το ευρώ και τις τράπεζες. Τι θα γινόταν αν η Ελλάδα τότε, το 2010, προχωρούσε σε επίσημη κήρυξη παύσης πληρωμών, που το ΔΝΤ ονομάζει default; Θα χρεοκοπούσαν αρκετές ευρωπαϊκές τράπεζες και το ντόμινο που θα προκαλούσε η κίνηση της Ελλάδας θα έριχνε το ευρώ στα τάρταρα. Μαζί με τις ευρωπαϊκές θα χρεοκοπούσαν και οι εγχώριες τράπεζες. Και λοιπόν; Τι θα πάθαινε η Ελλάδα και ο λαός της; Απλά δεν θα μπορούσε να δανειστεί από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, αλλά χωρίς την ανάγκη εξυπηρέτησης του χρέους της δεν θα είχε ανάγκη να το κάνει. Και επίσης θα χρειαζόταν να εισάγει δικό της νόμισμα, εθνικό νόμισμα, προκειμένου να χρηματοδοτήσει την οικονομία της. Ενώ η χρεοκοπία των τραπεζών θα έδινε την δυνατότητα – χωρίς να χαθούν οι αποταμιεύσεις, τις οποίες εγγυάται το κράτος – να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος των ιδιωτικών δανείων και να ανοικοδομηθεί το πιστωτικό σύστημα από μηδενική βάση ώστε να σταματήσει να αποτελεί μια τεράστια καταβόθρα χρήματος, όπως είναι σήμερα. Σκέφτεται κανείς τι θα είχε γλυτώσει η χώρα και ο λαός της;

Το ΔΝΤ με την έκθεση αυτή προσπαθεί, αφενός, να αποποιηθεί τις ευθύνες του για την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και, αφετέρου, να ενισχύσει τη θέση του έναντι της ευρωζώνης. Θα ήταν καλύτερα με μια αναδιάρθρωση χρέους στην αρχή του προγράμματος; Ούτε να το σκεφτεί κανείς. Η ελληνική οικονομία, καθώς είναι εγκλωβισμένη στο ευρώ, μια αναδιάρθρωση χρέους στην αρχή όχι μόνο δεν θα έσωζε τίποτε, αλλά θα επιδείνωνε δραματικά την κατάσταση των τραπεζών και του ευρωσυστήματος με τα ίδια τραγικά αποτελέσματα. Για να έχει μια αναδιάρθρωση χρέους έστω και προσωρινά αποτελέσματα αποσυμφόρησης του χρέους – όπως στις περιπτώσεις που αναφέρει το ίδιο το ΔΝΤ στην Ουρουγουάη και στην Τζαμάικα – είναι απαραίτητη η νομισματική ελευθερία της χώρας που προχωρά σε κάτι τέτοιο. Με την Ελλάδα δεμένη χειροπόδαρα στο άρμα του ευρώ και το τραπεζικό της σύστημα ενταγμένο στο ευρωσύστημα, καμιά αναδιάρθρωση χρέους δεν θα είχε διαφορετικό αποτέλεσμα από αυτή που επιβλήθηκε στην χώρα το 2012. Όλα τα άλλα είναι ανοησίες.

Σύμφωνα πάντα με το ΔΝΤ, στην έκθεση του αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι:

• το ΔΝΤ παρέκαμψε τους κανόνες του ώστε να παρουσιαστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, καθώς και ότι η Ελλάδα δεν πληρούσε τα τρία από τα τέσσερα κριτήρια που απαιτούνται ώστε μια χώρα να δικαιούται την βοήθεια του Ταμείου.

• το Ταμείο υπήρξε υπερβολικά αισιόδοξο για τις προοπτικές της ελληνικής κυβέρνησης να επιστρέψει σε χρηματοδότηση από τις αγορές αλλά και την πολιτικής της ικανότητα να εφαρμόσει τους όρους του προγράμματος διάσωσης.

• το μεγαλύτερο όφελος από το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης του 2010 δεν το είχε η Ελλάδα αλλά ευρύτερα η Ευρωζώνη.

• το ΔΝΤ επικρίνει την καθυστέρηση στην αναδιάρθρωση του υπέρογκου ελληνικού χρέους, η οποία έγινε τελικά το Μάρτιο του 2012, δύο χρόνια μετά το αρχικό πακέτο διάσωσης, ωστόσο αναγνωρίζει ότι ήταν «πολιτικά δύσκολη» μια μείωση του χρέους νωρίτερα.

• το Ταμείο αναγνωρίζει ακόμη ότι η ανάλυσή του ως προς τη μελλοντική ανάπτυξη ήταν λανθασμένη «σε μεγάλο βαθμό».

• σφοδρή κριτική δέχεται και η Κομισιόν, η οποία «είχε την τάση να διαμορφώνει πολιτικές θέσεις δια της συναίνεσης, είχε μικρή επιτυχία στην εφαρμογή (δημοσιονομικών κανόνων) και δεν είχε καμία εμπειρία στη διαχείριση κρίσεων».

• το Ταμείο είχε αρχικά προβλέψει ότι η Ελλάδα θα έχανε το 5,5% της οικονομίας του μεταξύ 2009 και 2012 ενώ η χώρα έχασε το 17% του πραγματικού ΑΕΠ της και το πρόγραμμα διάσωσης έκανε λόγο για ανεργία σε ποσοστό 15% το 2012 ενώ το πραγματικό ποσοστό της ανεργίας ανήλθε στο 25%.

Τι θα περίμενε κανείς μετά από μια τέτοια έκθεση; Να απολογηθούν όλοι αυτοί που θεωρούσαν μονόδρομο την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς της τρόικας. Φυσικά το υπουργείο οικονομικών αρνήθηκε να σχολιάσει επίσημα την έκθεση του ΔΝΤ. Ούτε φυσικά βρήκε κάτι να πει για όλα αυτά ο πρώην υπουργός Παπακωνσταντίνου μαζί με τον τυχάρπαστο πρώην πρωθυπουργό Παπανδρέου που το ΔΝΤ τους καταλογίζει ευθέως ότι δεν θέλησαν να συζητήσουν ούτε καν μια αναδιάρθρωση χρέους από την αρχή της κρίσης. Ούτε βρήκε να πει κάτι ο μέγας και πολύς Βενιζέλος που έστησε το παιχνίδι της αναδιάρθρωσης μαζί με τον Παπαδήμο και τον Σαμαρά μόνο και μόνο για να διασώσουν τους ιδιώτες πιστωτές της χώρας και να φορτώσουν τις ζημιές του «κουρέματος» σε φορολογούμενους και δημόσιο ταμείο.

Όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που επέβαλαν το καθεστώς των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, του ξεπουλήματος της χώρας και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού, είχαν σαν πρώτιστο μέλημα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ευρώ και του ευρωσυστήματος των τραπεζών. Προτίμησαν να διαλύσουν την χώρα και να εξοντώσουν τον λαό αντί να υποστεί ζημιές το ευρώ και οι ευρωπαϊκό τραπεζικό καρτέλ. Πόσο θα χρειαστεί ακόμη να το αντιληφθούμε;

Όσο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης τι να πει κανείς; «Κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες» λέει η λαϊκή παροιμία, τόσο κράτησε και το δήθεν success story του κ. Σαμαρά, καθώς σύμφωνα με το ΔΝΤ, αντί για ανάπτυξη έρχονται νέο μνημόνιο και νέα σκληρά μέτρα σε βάρος του φτωχοποιημένου ελληνικού λαού, σχολίασε ο κοινοβολευτικός εκπρόσωπος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Νότης Μαριάς για την έκθεση του Ταμείου για την Ελλάδα. Κουβέντα για το γεγονός ότι η Ελλάδα θυσιάστηκε για το ευρώ. Βλέπετε ο κ. Νότης Μαριάς και οι ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου ανήκουν ακραιφνώς στη συμμορία του ευρώ και δεν θέλουν με κανένα τρόπο να αναδειχθεί το προφανές, ότι το πρόβλημα ξεκινά πρώτα και κύρια από το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει θυσιαστεί προς όφελος του ευρωσυστήματος.

Ο δε κ. Μηλιός, μέγας οικονομικός σύμβουλος του μέλλοντος – ελέω Ουάσιγκτον – πρωθυπουργού Τσίπρα υπογράμμισε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από το 2010 είχε τονίσει με σαφήνεια και επιμονή ότι ο ακολουθούμενος δρόμος θα ήταν αδιέξοδος και καταστροφικός για τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Από πολύ νωρίς είχε προτείνει την αναγκαιότητα δραστικής μείωσης του χρέους και αντικατάστασης των μνημονίων από ένα πρόγραμμα οικονομικής ανασυγκρότησης με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες… Η ιδιαίτερα σκληρή πραγματικότητα της ύφεσης, των λουκέτων, της ανεργίας, της ανασφάλειας, της κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους, της μετανάστευσης των νέων, της ανθρωπιστικής κρίσης είναι όμως πολύ πιο σημαντικά ζητήματα από την πικρή δικαίωση των αρχικών προβλέψεων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.»

Καταλήγοντας στη δήλωσή του, τονίζει ότι «σήμερα η δημοκρατική ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής αποτελεί μονόδρομο για την άμεση διακοπή της κατηφορικής πορείας της κοινωνίας και της χώρας. Μοναδική λύση αποτελεί ο σχηματισμός κυβέρνησης της Αριστεράς που άμεσα θα προχωρήσει στην κατάργηση του μνημονίου της καταστροφής, για τη δημοκρατική αναγέννηση και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».

Δεν θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω σε τι ακριβώς επιβεβαιώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ και προπαντός ο ίδιος ο κ. Μηλιός, ο οποίος με το πρώτο πακέτο του 2010 πίστευε ότι θα αντιμετωπιζόταν η επιβάρυνση του δημόσιου χρέους με την χρηματοδότηση από την τρόικα. Χρειάστηκε έναν ολόκληρο χρόνο για να αντιληφθεί αυτός και οι σύντροφοί του ότι το χρέος δεν βγαίνει. Παρ’ όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν κι αυτοί. Σε τι; Στο γεγονός ότι ζήταγαν, λέει, «δραστική μείωση του χρέους». Πώς, βρε αδέρφια; Πότε μας είπατε με ποιον τρόπο διεκδικείτε την «δραστική μείωση του χρέους»; Με τον τρόπο που υπαινίσσεται το ΔΝΤ, όπως δηλαδή έπραξε στην Λατινική Αμερική; Με ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη τύπου Λονδίνο 1953, όπως μας λέτε προσφάτως; Μα η ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη τότε έγινε για να νομιμοποιηθεί το καθεστώς κατοχής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη τότε Δυτική Γερμανία. Αυτό επιζητάτε και σήμερα; Και πώς μπορεί να γίνει «δραστική μείωση του χρέους» μέσα σ’ ένα ευρωσύστημα που δεν διστάζει να θυσιάσει χώρες και λαούς προκειμένου να μην θιχτεί το τραπεζικό καρτέλ; Θα μας το πείτε κάποτε, ή απλά θα συνεχίσετε να εμπαίζετε τον κόσμο και να πουλάτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες;

Το μόνο μέλημα σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αντικαταστήσει την καταρρέουσα πόλωση του λαού από τον πάλαι ποτέ δικομματισμό με την πρόταση για μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» έναντι προφανώς μιας «κυβέρνησης της Δεξιάς». Κι έτσι να συνεχιστεί το παιχνίδι της εναλλαγής σε βάρος του λαού και της χώρας με τον κόσμο μοιρασμένο ανάμεσα σε μια δοτή Δεξιά και σε μια εξίσου δοτή Αριστερά.

Όσο για το ΚΚΕ, το γραφείο τύπου σχολίασε: «Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να πιστέψει στα ψέματα της συγκυβέρνησης, αλλά και των άλλων κομμάτων, ότι δήθεν η καπιταλιστική ανάκαμψη θα οδηγήσει σε βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού.» Τρία πουλάκια κάθονταν στου Διάκου το ταμπούρι… Σε μια κατάσταση όπου η ελληνική οικονομία βουλιάζει αναφανδόν με ολόκληρη την κοινωνία να διαλύεται, οι αξιωματούχοι του ΚΚΕ τσακώνονται με τους άλλους για τι σόι ανάκαμψη θα έρθει! Κουβέντα για την έκθεση του ΔΝΤ και για την ομολογία ότι η Ελλάδα θυσιάστηκε για το ευρώ. Βλέπετε, δεν ταιριάζει στην απολογητική του ΚΚΕ που θέλει την άρχουσα τάξη στην Ελλάδα να είναι σε ισότιμη βάση με την κρατικομονοπωλιακή ολιγαρχία της ευρωζώνης. Ένα κόμμα που σκίζεται να μας πείσει ότι οι κυβερνήσεις της χώρας δεν είναι προδοτικές, ούτε δωσίλογες, πώς να σχολιάσει μια τέτοια έκθεση; Απλά ακολουθεί την γνωστή πολιτική: τουμπεκί ψιλοκομμένο.

Όπως ακριβώς κάνει και με τις δανειακές συμβάσεις και γενικά με οτιδήποτε προδίδει εξόφθαλμα το καθεστώς κατοχής και ολοκληρωτικής αποικιοποίησης στο οποίο έχει τεθεί η χώρα. Η ηγεσία του ΚΚΕ σήμερα έχει αναλάβει να διασώσει τους προδότες αυτής της χώρας από ένα μαζικό παλλαϊκό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, από ένα νέο ΕΑΜ, το μόνο ικανό να ενώσει τον λαό και να τον γλυτώσει από τον εξανδραποδισμό του ίδιου και της πατρίδας του.

Αν διαβάσει κανείς με προσοχή την έκθεση του ΔΝΤ θα διαπιστώσει ότι οι εκτιμήσεις του για την ελληνική οικονομία του 2012 έχουν αναθεωρηθεί προς το χειρότερο. Κι έτσι κάνουν τις προβλέψεις για το 2013 ακόμη πιο αίολες και εντελώς αβάσιμες. Έτσι, π.χ., η εκτίμηση για την ύφεση του 2012 διαμορφώνεται στο -6,4% πτώση του πραγματικού ΑΕΠ, από -6,0% που ήταν η αρχική εκτίμηση. Η πτώση της παραγωγής θα διαμορφωθεί τελικά στο -7,7% για το 2012 και -10,6% για το 2013! Οι επενδύσεις στην ελληνική οικονομία εκτιμάται ότι τελικά έπεσαν κατά 19,2% το 2012 αντί για 14,4% που αρχικά εκτιμηθεί, αλλά για κάποιον περίεργο λόγο το 2013 θα πέσουν μόλις κατά 4,0%, ενώ το 2014 θα αυξηθούν με μαγικό τρόπο κατά 8,4%. Δηλαδή σε ποσοστό που δεν έχει πιάσει η ελληνική οικονομία ούτε την εποχή που ετοιμαζόταν η Ολυμπιάδα του 2004. Η συνολική εγχώρια ζήτηση εκτιμάται τελικά ότι υποχώρησε το 2012 κατά 10,4% έναντι 8,7% που ήταν η αρχική εκτίμηση. Και παρά την συνεχιζόμενη οριζόντια δραστική περικοπή εισοδημάτων και δαπανών η συνολική εγχώρια ζήτηση προβλέπεται να υποχωρήσει το 2013 μόνο κατά 5,6%, ενώ το 2014 θα υποχωρήσει μόλις κατά -1,1%. Πώς θα γίνει αυτό το θαύμα; Με τον γνωστό τρόπο: στα χαρτιά.

Στην πράξη ετοιμαστείτε για τα χειρότερα. Κι αν έχετε την δύναμη να βρείτε την χαμένη σας αξιοπρέπεια και δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να σας ξεγελάσει κανένας επαγγελματίας απατεώνας της πολιτικής, τότε ενωθείτε με αυτούς που από την αρχή της κρίσης ξέρουν για τι μιλάνε και τι προτείνουν. Ενωθείτε στη βάση της μόνης δυνατής διεξόδου: του αγώνα για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία του λαού στην πατρίδα του στη βάση της μονομερούς διαγραφής του χρέους, της άμεσης εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία κατάλυσης των εθνικών κρατών. Την μόνη πρόταση που είναι αληθινά δημοκρατική και πατριωτική ικανή να ενώσει όλο τον λαό.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 9/6/2013