«Η Αμερική σε περίοδο παραφροσύνης»

«Η Ουάσινγκτον και οι κυβερνήσεις μαριονέττες της στην Αγγλία και στη Γαλλία ετοιμάζονται να αποκαλύψουν και πάλι την εγκληματική φύση τους. Η εικόνα της Δύσης ως εγκληματία πολέμου δεν είναι προπαγανδιστικό κατασκεύασμα των εχθρών της, αλλά αυτοπροσωπογραφία που η ίδια η Δύση ζωγράφισε»

«Πλησιέστερα σε πυρηνικό όλεθρο από ποτέ, κατά τον ψυχρό πόλεμο» Του Μιχαήλ Στυλιανού «H Aμερική έχει μπει σε μια από τις περιόδους της ιστορικής παραφροσύνης. Αλλά αυτή είναι η χειρότερη που θυμάμαι: χειρότερη από τον Μακαρθισμό, χειρότερη από τον Κόλπο των Χοίρων και μακροπρόθεσμα εν δυνάμει πιο καταστροφική από τον πόλεμο του Βιετνάμ.» Τζων Λε Καρέ

Πολλοί αμερικανοί πολιτικοί στοχαστές αντιτάσσονται με σφοδρότητα στην προαναγγελθείσα ως επικείμενη πυραυλική επίθεση κατά της Συρίας, με την οποία διαφωνεί και η συντριπτική πλειοψηφία του αμερικανικού κοινού, κατά την τελευταία δημοσκόπηση Reuters/Ipsos. O Σμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, κορυφαίος θεωρητικός στρατηγικής και σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Κάρτερ, δηλώνει ότι ο Ομπάμα παρασύρθηκε, από Σαουδαραβία, Κατάρ και Τουρκία, σε μια εμπλοκή απερίσκεπτη, σπασμωδική και με σκοτεινή στρατηγική προοπτική. Ο Πάτρικ Μπουκάναν, έγκυρος συντηρητικός δημοσιολόγος και πρώην υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ, καλεί το Κογκρέσο να θέσει βέτο για ένα πόλεμο χωρίς εξουσιοδότηση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Και ρωτάει: «Από που αντλεί ο αυτοκρατορικός μας Πρόεδρος το δικαίωμα να χαράζει κόκκινες γραμμές και να διατάσει χώρες να μην τις περάσουν; Ποιός διόρισε τον Μπάρακ Ομπάμα σερίφη με πιστολάδες στους δρόμους του παγκόσμιου χωριού;» Μπουκάναν, Ρόμπερτς και πολλοί άλλοι σχολιαστές των εξωσυστημικών ΜΜΕ εξισώνουν τη δικαιολογία της «τιμωρητικής επιχείρησης» (για χρήση χημικών από το καθεστώς εναντίον αμάχων) με την απάτη των «Μέσων Μαζικής Καταστροφής» που δήθεν έκρυβε το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν. Και ζητούν να μάθουν γιατί η Ουάσινγκτον χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να εμποδίσει την ολοκλήρωση σχετικής έρευνας της επιτροπής του ΟΗΕ στην περιοχή του εγκλήματος (ελεγχόμενη από τους «αντάρτες»), φθάνοντας μέχρι και σε διάβημα στον Γ.Γ. να τους ανακαλέσει; (Ακόμη και ο Μπαν Κι Μούν αρνήθηκε να συμμορφωθεί!) «Γιατί δεν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια;» ρωτά ο Πάτρικ Μπουκάναν. Ο Πωλ Γκρεγκ Ρόμπερτς σε άρθρο εξαιρετικής δριμύτητας καταγγέλλει «ετοιμαζόμενο ναζιστικού τύπου έγκλημα πολέμου απρόκλητης ένοπλης επιδρομής», επικαλείται πρόσφατη δήλωση του πρώην προέδρου Τζίμυ Κάρτερ, ότι «η Αμερική δεν έχει πλέον μια λειτουργούσα δημοκρατία» και επισημαίνει ότι τώρα βρισκόμαστε εγγύτερα σε ένα πυρηνικό όλεθρο από οποτεδήποτε στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου... Τώρα ο Πωλ Γκρεγκ Ρόμπερτς δεν είναι ο αντιεξουσιαστής διανοούμενος τύπου Νόαμ Τσόμσκι. Υφυπουργός Οικονομικών του Ρόναλντ Ρήγκαν, πρώην διευθυντής αρθρογραφικής σελίδας της υπερσυντηρητικής Γουόλ Στρητ Τζόρναλ, καθηγητής της Οικονομίας και πολυγραφότατος συγγραφέας αναλύσεων του εκτροχιασμού της αμερικανικής οικονομίας σε ένα εκτραχηλισμό παρασιτικού χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, που οδηγεί την Αμερική στη χρεοκοπία, είναι ο κατά κυριολεξίαν «συντηρητικός» -σε περίοδο θεσμικών κατεδαφίσεων. Μαχητής οπισθοφυλακών ενός αμερικανικού πατριωτισμού της περιφρούρησης (διάσωσης πλέον) των αρχών-πυλώνων του αμερικανικού συντάγματος, μαστιγώνει αμείλικτα την κατάλυση της αυστηρής διάκρισης των εξουσιών την υποταγή τους στην εκτελεστική (την προεδρία) και την υποδούλωση και των τριών στις πολυεθνικές, στα οικονομικά και ξένα «λόμπυ» και στις τράπεζες. Χαρακτηρίζει τους σημερινούς τραπεζίτες «Μπάνκστερς» και τους πειθήνιους υποτακτικούς στην εξουσία λειτουργούς της ενημέρωσης «Presstitutes» (συνήχηση προς το prostitutes=πόρνες), στους οποίους και χρεώνει την άγνοια και πνευματική αποχαύνωση του αμερικανικού κοινού. Διαπιστώνει ότι «ο Ομπάμα δεν δίνει δεκάρα για το ότι μόνο το 9% του κοινού συμφωνεί με τις πολεμοχαρείς επιλογές του. Όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρώην Πρόεδρος Κάρτερ: «Η Αμερική δεν έχει λειτουργούσα δημοκρατία, έχει ένα αστυνομικό κράτος όπου η εκτελεστική εξουσία έθεσε εαυτήν υπεράνω του νόμου και του Συντάγματος. Αυτό το αστυνομικό κράτος πρόκειται τώρα να διαπράξει ένα ακόμη ναζιστικού τύπου έγκλημα πολέμου απρόκλητης επίθεσης. Στη Νυρεμβέργη οι Ναζί καταδικάσθηκαν σε θάνατο για τις ίδιες ακριβώς πράξεις που διαπράττει ο Ομπάμα, ο Κάμερον και ο Ολάντ. Αλλά η Δύση ποντάρει στην ισχύ, όχι στο δίκαιο για να γλυτώσει το εδώλιο του δικαστηρίου εγκλημάτων.» Το άρθρο του Ρόμπερτς έχει άλλωστε για τίτλο «Άλλο ένα δυτικό έγκλημα πολέμου σε προπαρασκευή» και αρχίζει με τις φράσεις: «Η Ουάσινγκτον και οι κυβερνήσεις μαριονέττες της στην Αγγλία και στη Γαλλία ετοιμάζονται να αποκαλύψουν και πάλι την εγκληματική φύση τους. Η εικόνα της Δύσης ως εγκληματία πολέμου δεν είναι προπαγανδιστικό κατασκεύασμα των εχθρών της, αλλά αυτοπροσωπογραφία που η ίδια η Δύση ζωγράφισε.» Ο Ρόμπερτς καταγγέλλει ως προπαγανδιστικό Δούρειο Ίππο την πόζα της Ουάσινγκτον «και των ανδρεικέλων της» ως υπερασπιστών της Δημοκρατίας και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και σφυροκοπεί τις κραυγαλέες αντιφάσεις συμπεριφοράς που τον αποδεικνύουν κυνικό εφεύρημα ιμπεριαλιστικής στρατηγικής: - «Στιγματίζουν τον Άσαντ ως δικτάτορα για να τον δαιμονοποιήσουν στις παραπληροφορημένες δυτικές μάζες, αλλά ταυτόχρονα στηρίζουν δικτατορικά καθεστώτα όπως της Σαουδαραβίας, του Μπαχρέϊν και τώρα της Αιγύπτου, που σκοτώνει αμείλικτα Αιγυπτίους χωρίς καμιά δυτική κυβέρνηση να μιλά για εισβολή στην Αίγυπτο... - Η δικαιολογία της Ουάσινγκτον για τους πολέμους της ήταν η προστασία των Αμερικανών από τους τρομοκράτες. Τώρα η Ουάσινγκτον επιχειρεί να παραδώσει τη Συρία στους τρομοκράτες της Τζιχάντ, βοηθώντας τους να ανατρέψουν την κοσμική, μη-τρομοκρατική κυβέρνηση Άσαντ.

Ποιό είναι το σχέδιο πίσω από την στήριξη της Ουάσινγκτον στην τρομοκρατία;»

Ο Ρόμπερτς καταγγέλλει τους δυτικούς δημοσιογράφους της «Presstitude» ότι, ενώ δεν είναι ηλίθιοι να πιστεύουν τα ηχηρά φληναφήματα περί προστασίας της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν τολμούν ποτέ να ρωτήσουν τις αντίστοιχες εξουσίες, ποιο στην πραγματικότητα είναι το σχέδιο. «Ίσως -γράφει- σκοπός αυτών των πολέμων είναι η ριζοσπαστικοποίηση των Μουσουλμάνων και η αποσταθεροποίηση της Ρωσίας και της Κίνας. Η Ρωσία έχει μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς και συνορεύει με μουσουλμανικές χώρες. Και η Κίνα έχει κάποιο μουσουλμανικό πληθυσμό. Καθώς η ριζοσπαστικοποίηση θα επεκτείνει τις συγκρούσεις στις μόνες δυο χώρες που είναι ικανές να σταθούν εμπόδιο στην παγκόσμια ηγεμονία της Ουάσινγκτον, μπορεί να είμαστε σίγουροι ότι η προπαγάνδα των δυτικών ΜΜΕ και οι χρηματοδοτούμενες από την Ουάσινγκτον ΜΚΟ, που ποζάρουν ως οργανώσεις «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», θα αρχίσουν να δαιμονοποιούν τις κυβερνήσεις της Ρωσίας και της Κίνας για σκληρότητα σε βάρος των «ανταρτών».

Συμπέρασμα του Ρόμπερτς: «Η Ουάσιγκτον οδηγεί τον κόσμο εγγύτερα προς τον πυρηνικό όλεθρο από όσο υπήρξε ποτέ κατά τον ψυχρό πόλεμο. Όταν τελειώσει με τη Συρία, επόμενος στόχος είναι το Ιράν. Ρωσία και Κίνα δεν θα μπορούν να αυταπατώνται πλέον ότι υπάρχει σύστημα διεθνούς δικαίου ικανό να αναχαιτίσει τη δυτική εγκληματικότητα. Η δυτική επιθετικότητα αναγκάζει ήδη τις δυο χώρες να αναπτύσσουν τις στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις τους και να περιορίζουν τις χρηματοδοτούμενες από τη Δύση ΜΚΟ, που ποζάρουν ως «οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων» αλλά στην πραγματικότητα συναποτελούν μια Πέμπτη Φάλαγγα, την οποία η Ουάσινγκτον μπορεί να χρησιμοποιεί για να υπονομεύσει την νομιμοποίηση των κυβερνήσεων της Ρωσίας και της Κίνας... Βασικά η ρωσική αντιπολίτευση χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ. Ακόμη και η κινεζική κυβέρνηση υπονομεύεται» (μέσω της πολιτικής δικτύωσης των αμερικανικών επιχειρήσεων, εξηγεί ο Ρόμπερτς) της διείσδυσης από αμερικανικά πανεπιστήμια, της φιλανθρωπίας Ροκφέλερ, της δημιουργίας «αντιφρονούντων», της υποκίνησης εθνοτικών και περιφερειακών διαφορών. «Όταν Ρωσία και Κίνα διαπιστώσουν ότι έχουν διαβρωθεί από την αμερικανική Πέμπτη Φάλαγγα, απομονωθεί διπλωματικά και υποσκελισθεί στρατιωτικά, τα πυρηνικά μένουν μόνη εγγύηση της εθνικής κυριαρχίας τους. Όπερ σημαίνει ότι ο πυρηνικός πόλεμος είναι πιθανόν να αφανίσει την ανθρωπότητα πριν από την θέρμανση του πλανήτη ή το αυξανόμενο εθνικό χρέος», καταλήγει ο Ρόμπερτς.

Πηγή:ΤΟ ΠΑΡΟΝ της Κυριακής