Το Χρέος του Μετώπου

Του Γιάννη Σιδέρη

ΜΚΟ, λαθραία καύσιμα, πρωτογενές πλεό-νασμα, διορθώσεις στο φορολογικό με γενναίες μειώσεις προστίμων, συνιστούν το μείγμα της πολιτικής το οποίο επέλεξε η Κυβέρνηση να κινηθεί προεκλογικά, παίζο-ντας ίσως το τελευταίο της χαρτί προκειμένου να μην συντριβεί στις επερχόμενες ευερωεκλογές.

Η κοινωνία ωστόσο, δείχνει αποστασιο-ποιημένη από όλα αυτά, στην προσπάθειά της να επιβιώσει. Οι συνεχείς δηλώσεις από παράγοντες-διεκπεραιωτές του εσωτερικού αλλά και εντολέων του εξωτερικού για θυσίες του Ελληνικού λαού που, ευτυχώς, έπιασαν τόπο μια και το πρωτογενές πλεόνασμα φαίνεται να είναι πλέον γεγονός, μάλλον εκνευρίζουν περισσότερο, παρά κατευνάζουν τους πολίτες.

Στο τελευταίο ευρωβαρόμετρο το ποσοστό των Ελλήνων που έχει διαμορφώσει αρνητική...

άποψη πλέον για το ευρώ, είναι πάνω από 30%. Και αν ένας στους τρείς Έλληνες, με βάση το ευρωβαρόμετρο, θέτει θέμα νομίσματος, παρά την καταιγιστική και διαρκή “δαιμονοποίησή” του από τα ΜΜΕ της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, ήρθε η ώρα να συζητήσουμε σοβαρά ως λαός το θέμα του νομίσματος. Ήρθε η ώρα να θέσουμε τα ουσιαστικά ζητήματα στο επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας, εκεί που οι εντολοδόχοι κυβερνώντες, δημοσιογράφοι, αναλυτές συνεχώς αναδεικνύουν ζητήματα δευτερευούσης σημασίας σε μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού, εκφοβισμού και εν τέλει, χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Ένα από τα κυρίαρχα λοιπόν ζητήματα, είναι και το νόμισμα της χώρας. Εδώ εξ’ αρχής πρέπει να διευκρινήσουμε, ότι η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος πρέπει να εκληφθεί, όχι ίσως ως ικανή, αλλά σίγουρα ως αναγκαία συνθήκη, για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας. Δεν μπορεί μια χώρα να είναι κυρίαρχο κράτος όταν δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το νόμισμά της ως εργαλείο άσκησης πολιτικής. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι οικονομολόγος για να αντιληφθεί το αυτονόητο!

Μια Κυβέρνηση του λαού, μια Κυβέρνηση με στόχο την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, από τις πρώτες ώρες ανάληψης της εξουσίας, μαζί με την μονομερή διαγραφή του χρέους, πρέπει να κυρήξει έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ, κυρήτοντας παράλληλα και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος.

Εδώ είναι που αρχίζουν τα ερωτήματα του κόσμου, όχι τόσο ως απόρροια λογικών σκέψεων, αλλά περισσότερο ως συνέπεια της τρομοκρατίας που έχουν υποστεί όλα αυτά τα χρόνια, από “έγκριτους” και “ειδικούς” οι οποίοι τους βομβαρδίζουν καθημερινά με τις “καταστροφές” που θα επέλθουν στην χώρα σε περίπτωση εξόδου από την ζώνη του ευρώ. Οικονομολόγος δεν είμαι, όμως αντιλαμβάνομαι την κεφαλαιώδη σημασία που έχει για την χώρα μου το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα.

Οι Κυβερνώντες βέβαια, ούτε που διανοούνται μια τέτοια εξέλιξη, όχι γιατί έχουν απλά διαφορετική θεώρηση για το εθνικό συμφέρον, αλλά γιατί το μόνο που τους απασχολεί είναι η διατήρησή τους στην εξουσία, ακόμη και αν η υποτέλειά τους είναι πλέον πασιφανής στο σύνολο του λαού. Έτσι, το μόνο που τους απομένει ως επιλογή, είναι η παρουσίαση της πολιτικής τους ως έναν μονόδρομο τον οποίο πρέπει να διαβούμε ως έθνος, γιατί αλλιώς… Το τί έχει ακούσει και συνεχίζει να ακούει ακόμη και τώρα ο λαός δεν λέγεται! Η τρομοκρατία, από όλους αυτούς που εντέλλονται ακριβώς για τον σκοπό αυτό, έχει φτάσει στα όρια τη φαιδρότητας! Μόλις πριν λίγες μέρες στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΚΑΪ, άκουσα τον Άρη Πορτοσάλτε να απειλεί τους ακροατές του, με την υπόνοια σύγκρουσης με την τρόϊκα, ότι η χώρα θα γίνει Βόρεια Κορέα!

Αυτό όμως στο οποίο πρέπει να σταθούμε, είναι η στάση της αντιπολίτευσης απέναντι στο θέμα του νομίσματος. Μόλις χθες, διαβάζουμε στην Καθημερινή δηλώσεις του επικεφαλής του οικονομικού επιτελίου του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Δραγασάκη: “Απαντώντας σε ερώτηση για το σενάριο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, ο κ. Δραγασάκης παρέπεμψε στην ιδρυτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι «η έξοδος από το ευρώ δεν είναι επιλογή μας». Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι «πάνω από οτιδήποτε άλλο είναι για εμάς οι άνθρωποι, οι ανάγκες και η αξιοπρέπειά τους, η σωτηρία και οι ανάγκες αναπαραγωγής της κοινωνίας». Αφησε, πάντως, να εννοηθεί ότι μια απόφαση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα τεθεί σε δημοψήφισμα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «η πολιτική μας θα χαράσσεται πάντα σε αντιστοιχία με τη δημοκρατικά εκφρασμένη συλλογική βούληση και τη διαρκή στήριξη του λαού».

Στρατηγική επιλογή λοιπόν για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης η παραμονή της χώρας στο ευρώ! Όλα τ’ άλλα είναι για εσωτερική κατανάλωση εν’ όψιν εκλογών και μια σαφής προσπάθεια κατευνασμού των εσωκομματικών αντιδράσεων. Εξάλλου και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έχει υπεραμυνθεί της επιλογής του κόμματός του, υποβιβάζοντας με κάθε τρόπο το θέμα του νομίσματος.

Το έταιρο κόμμα της κοινοβουλευτικής αριστεράς αντιτίθεται ξεκάθαρα της ΕΕ και είναι υπέρμαχο της εξόδου από το ευρώ αλλά και την ένωση. Τί λέει όμως για το θέμα του νομίσματος; Διαβάζουμε από τον Ριζοσπάτη:

“Επομένως αυτό που θα σώσει τους εργαζόμενους, δεν είναι ούτε το εθνικό νόμισμα, ούτε μια «αριστερή» κυβέρνηση. Εχουν όλα τους δοκιμαστεί – και πάνω από όλα ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης – και ο λαός μόνο χαμένος βγήκε. Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ, με μια ισχυρή εργατική αντιπολίτευση μπορεί να μπουν εμπόδια και να ανοίξει ο δρόμος για την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, που μπορεί να αποτελέσουν φιλολαϊκές εξελίξεις μόνο αν συνοδεύονται με κοινωνικοποιημένη οικονομία σε μια εργατική λαϊκή εξουσία.”

Μάλιστα. Αν ο λαός δεν αντιληφθεί την “απόλυτη αλήθεια” του κόμματος και δεν αποδεχθεί την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, ως το μόνο δρόμο διαφυγής από το τέλμα και την εξαθλίωση, ας πρόσεχε ο λαός! Καμιά αναφορά στήριξης του λαού σε επιλογές που ο ίδιος θα κάνει. Καμιά πρόθεση διεκδίκησης στρατηγικών επιλογών με στόχο την εθνική ανεξαρτησία, έως ότου ο λαός αποφασίσει να περάσει στον Σοσιαλισμό!

Για τους ΑΝΕΛ, χαρακτηριστική είναι η απάντηση του προέδρου τους Πάνου Καμμένου για το θέμα του ευρώ. “Εάν δεν μας διώξουν από το ευρώ δεν φεύγουμε”, είπε ο Πάνος Καμμένος μιλώντας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου “στον ενικό”. “Αν μας πουν σας διώχνουμε σημαίνει ότι διαγράφουν όλα τα χρέη που χτίστηκαν βάση της σύμβασης. Εμείς λέμε ότι όσο εκείνοι δεν μας διώχνουν παραμένουμε εδώ” σημείωσε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Ας ξεκαθαρίσουν τελικά οι ΑΝΕΛ αν επιθυμούν την αποδέσμευση από το ευρώ οι ίδιοι, χωρίς να περιμένουν τις αποφάσεις της ΕΕ. Ας εξετάσουν σοβαρά το θέμα του νομίσματος ως στρατηγική επιλογή μιας Ελληνικής κυβέρνησης και όχι ως δευτερεύον ζήτημα μέσα σε ένα πλαίσιο συνδιαλλαγής με τους δανειστές.

Με λίγα λόγια, το θέμα του νομίσματος, δεν έχει τεθεί καν στην Ελληνική κοινωνία, αντιμετωπιζόμενο και από τους κυβερνώντες αλλά και από το σύνολο της αντιπολίτευσης περίπου ως ταμπού. Ωστόσο είναι ένα θέμα συζήτησης στην καθημερινότητα των Ελλήνων πια. Όποιος το αγνοεί ή το αμφισβητεί δεν έχει παρά να επισκεφθεί ένα καφενείο σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας και να “στήσει αυτί” στις συζητήσεις των πελατών. Μπορεί να είναι ταμπού για τα ΜΜΕ και για το κοινοβουλευτικό πολιτικό φάσμα, αλλά έχει περιέλθει πλέον στο επίκεντρο των ζητημάτων που απασχολούν τους πολίτες.

Εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να παρέμβει το Μέτωπο. Στις λαϊκές γειτονιές και στα μέρη συνεύρεσης του λαού. Στους καφενέδες και στις πλατείες. Στα χωριά και στις πόλεις. Σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας.

Είναι χρέος μας να εξοπλίσουμε το λαό με ελπίδα, μιλώντας απλά και ξεκάθαρα. Είναι χρέος μας να σκύψουμε πάνω από τον λαό, όχι με ελιτίστικη διάθεση, αλλά με πραγματικό ενδιαφέρον. Είναι χρέος μας ν’ αφουγκραστούμε τα “θέλω” του, δίχως καμιά προσπάθεια επίδειξης γνώσης. Είναι χρέος μας να σταθούμε πλάι του χωρίς να θέτουμε διαχωριστικές γραμμές και ιδεολογικά φίλτρα. Είναι χρέος μας να επικοινωνήσουμε τις θέσεις μας, με παρρησία μεν, χωρίς ίχνος έπαρσης δε!

Το μέγιστο χρέος του Μετώπου είναι να δράσει, όχι ως άλλος ένας καθοδηγητής του λαού, αλλά, δρώντας ως καταλύτης, να επιταχύνει τις διαδικασίες ανατροπής του πολιτικού σκηνικού και να εδραιώσει τη Δημοκρατία στη χώρα.

Αυτό πρέπει να αισθάνεται ως χρέος και κάθε άλλος πολιτικός σχηματισμός ο οποίος διατείνεται ότι επιδιώκει την ανατροπή. Κάθε άλλη προϋπόθεση που θέτει για κοινό αγώνα σε άλλα δημοκρατικά κινήματα, δεν μπορεί να εκληφθεί από τον λαό, παρά ως ενέργεια εκ του πονηρού.

Μπορούμε και πρέπει ν’ αφήσουμε πίσω μας αυτά που μας χωρίζουν και, αν μη τί άλλο, ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ! Είναι επιβεβλημένο, κατά τη γνώμη μου, για το μέλλον της πατρίδας μας.

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας

Πηγή: "Ε.ΠΑ.Μ. ΠΑΤΡΑΣ"