Πολιτικά παιχνίδια εξουσίας

Του Γιάννη Σιδέρη

«Ήθελα να σας διαβεβαιώσω, ότι εμείς, τουλάχιστον στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η κρίση είναι δική μας, ότι πρέπει να κάνουμε βαθιές αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στη λειτουργία του κράτους, στην αντιμετώπιση της διαφθοράς, αλλά για να τα κάνουμε αυτά, πρέπει να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα του χρέους και της λιτότητας, δεν μπορούμε να τα κάνουμε σε συνθήκες κοινωνικής και οικονομικής κατάρρευσης. Απ’ αυτή τη σκοπιά προσεγγίζουμε το πρόβλημα και όχι από μια σκοπιά, η οποία θεωρεί ότι «μας φταίνε οι ξένοι για το πρόβλημά μας».

Ο κ. Δραγασάκης υπογράμμισε ότι «το πρόβλημα που έχουμε είναι ότι το πρόγραμμα, το οποίο εφαρμόστηκε είχε μια σειρά από οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, που θα ήθελα να παρακαλέσω τους Γερμανούς συναδέλφους να τις μελετήσουν».

«Δεν είναι σήμερα η κατάλληλη ώρα, για να επεκταθούμε σ’ αυτές, αλλά πράγματι πιστεύω ότι αξίζει όλοι να σκεφτούμε, τι σημαίνει ανεργία των νέων 60%, τι σημαίνει ύφεση 25%, τι σημαίνει μείωση των επενδύσεων δημόσιων και ιδιωτικών 58%, τι σημαίνει διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων και νομίζω ότι αξίζει να προβληματιστούμε, πώς μια οικονομία μ’ αυτά τα δεδομένα μπορεί να υπερβεί την κρίση», σημείωσε.

Μετά τις δηλώσεις Τσίπρα περί ευρωζώνης, τις δηλώσεις Σταθάκη περί χρέους, τις δηλώσεις Μηλιού περί φορολόγησης, οι παραπάνω δηλώσεις Δραγασάκη, ξεκαθαρίζουν πλήρως το τοπίο περί του τί πρέπει να αναμένουν οι πολίτες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αυτήν την έννοια είναι σαφώς θετικό το γεγονός της εκδήλωσης των προθέσεων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης πριν τις ευρωεκλογές, προ-θέσεις τις οποίες οι πολίτες σαφώς και πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν τους!

Είναι απορίας άξιον βέβαια το πως θα διεκδικήσει την ψήφο του Ελληνικού λαού, έχοντας πλέον προσχωρήσει σε θέσεις που, όχι μόνο δεν συνάδουν με τις “αριστερές” καταβολές του, αλλά φλερτάρουν έντονα με την πολιτική ρητορική της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, καθιστώντας σαφές τον χώρο του πολιτικού φάσματος που επιλέγει να καταλάβει.

Είναι απορίας άξιον, ο τρόπος με τον οποίο το κόμμα που διεκδικεί την εξουσία της χώρας, διολισθαίνει σε δηλώσεις υποταγής προς τους ξένους δανειστές.

Είναι απορίας άξιον, οι συνεχείς αυτές δηλώσεις, σε ποια σημεία, επί της ουσίας της πολιτικής, διαχωρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ από τους συγκυβερνώντες.

Είναι απορίας άξιον, με τι πολιτικό θράσος -γιατί περί θράσους πρόκειται- ζητά την ψήφο του λαού, ενός λαού κυριολεκτικά κατεστραμμένου από τις πολιτικές που επεβλήθησαν, ακριβώς από εκείνους στους οποίους ο κ. Δραγασάκης καταθέτει τα διαπιστευτήρια του κόμματός του.

Είναι απορίας άξιον, το κόμμα που ο ίδιος ο λαός επέλεξε να παίξει σημαντικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας, εκτιμώντας ότι “το ευρώ δεν είναι φετίχ”, όπως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε προεκλογικά, να μεταλλάσσεται σε έναν πολιτικό φορέα, φίλα προσκείμενο στους “ευρωεταίρους”.

Είναι απορίας άξιον, πως επιδιώκει την αναρρίχησή του στην εξουσία εκμεταλλευόμενο απλά την κατάρρευση της κυβέρνησης Σαμαρά, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες έχει η παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.

Πραγματικά προσπαθώ να αντιληφθώ την διαφορετική προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ στις βασικές πολιτικές θέσεις της κυβέρνησης Σαμαρά. Το μόνο που επικαλείται, είναι το “αγνό” και “αμόλυντο” παρελθόν των στελεχών του και το αριστερό σημείο εκκίνησής του, ως πλεονέκτημα σε μια ακόμη επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης. Πρόκειται δηλαδή για μια  ρητορική που λίγο ως πολύ, έχει ξανακουστεί στην Ελληνική κοινωνία.

Πραγματικά προσπαθώ να αντιληφθώ, το τί νέο κομίζει στην πολιτική ζωή του τόπου το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε να ζητά την ψήφο των πολιτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ηλίου φαεινότερον πλέον, ότι δεν είναι, παρά ένας ακόμη εκκολαπτόμενος διαχειριστής της εξουσίας, μέσα στα πλαίσια που οι ξένοι δανειστές θέτουν. Καμία πρόθεση της παραμικρής διεκδίκησης της εκχωρούμενης εθνικής κυριαρχίας. Καμία διάθεση υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού. Καμία νύξη για κατοχή της χώρας και για κοινοβουλευτική δικτατορία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, παρά το επόμενο σχέδιο των “εταίρων” διακυβέρνησης της χώρας και ως τέτοιο, οι υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας θα είναι απέναντί του!

Ας μην κοιμούνται λοιπόν ήσυχοι εκεί στην Κουμουνδούρου! Αν θεωρούν ότι μπορεί ο λαός να συρθεί για μια ακόμη φορά σε μια καλά στημένη θεατρικού τύπου παράσταση ερήμην του, είναι βαθιά νυχτωμένοι! Αν πιστεύουν ότι μπορούν να παίξουν με την τύχη της χώρας εξαπατώντας τον λαό, δεν έχουν ιδέα τί τους περιμένει! Γιατί ο λαός δεν αντέχει άλλες επικοινωνιακές κραυγές, του τύπου “θα σκίσουμε το μνημόνιο”, άνευ περιεχομένου και σίγουρα δεν ανέχεται άλλο να παραγκωνίζεται, αγνοώντας τις αγωνίες του.

Ας γίνει ξεκάθαρο λοιπόν τοις πάσοι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, εξελίχθηκε όχι βίαια αλλά εκούσια, σε ένα ακόμη πολιτικό μόρφωμα, που δεν στοχεύει στην προάσπιση των συμφερόντων της κοινωνίας και της χώρας, αλλά κάποιων αλλότριων συμφερόντων που καρπώνονται από την κατάρρευσή της!

Οι επερχόμενες βουλευτικές εκλογές είναι κομβικές για τον λαό και μόνο έτσι πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι, παρά μια ακόμη επιλογή που θα φορτώσει τον λαό για το “πρόβλημα” μια και “δεν φταίνε οι ξένοι για το πρόβλημά μας”, κατά τα λεγόμενα του κ. Δραγασάκη! Η καταψήφισή του λοιπόν, καθίσταται αναγκαία, αν θέλουμε ως χώρα να ανακτήσουμε την κυριαρχία μας και ως κοινωνία να εγκαθιδρύσουμε την Δημοκρατία! Γιατί κανείς δεν είναι πάνω από το συμφέρον της χώρας. Γιατί, όπως όλοι συνηθίζουν να λένε, η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα και μονόδρομους!

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου Πάτρας

Πηγή: «Ε.ΠΑ.Μ. ΠΑΤΡΑΣ»