Ρεαλιστικές Λύσεις - Πέρα από την Πολιτική

Του Γιάννη Σιδέρη

Όσο πυκνός είναι ο πολιτικός χρόνος την σύγχρονη ιστο-ρική περίοδο, άλλο τόσο ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Η ίδια η ΝΔ δεν έχει προς το παρόν επιλέξει τον χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Το μόνο που την ενδια-φέρει είναι ο έλεγχος της πρωτοβουλίας των κινήσεων, πρωτοβουλία που προσπαθεί να αποκτήσει ένας απρόσμενος αντίπαλος.

Πρόκειται για τον άλλο εταίρο της συγκυβέρνησης, το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ως πολιτικος χαμαιλέων, αμφιτα-λαντεύεται μεταξύ της πρόσφατης μετατόπισής του σε ένθερμο υποστηρικτή νεοφιλελεύθερων πρακτικών και στην επαναφορά έστω και μικρού μέρους της ιστορικής του ρητορικής περί κοινωνικού κράτους, με στόχο, όχι μόνο την πολιτική επιβίωσή του, αλλά ακόμη και την συνέχιση του ρόλου του κυβερνητικού εταίρου σε μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ!

Μέσα σε αυτό το “θολό” πολιτικά σκηνικό, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μοιάζει εγκλωβισμένο στις ίδιες του τις επιλογές! Από τις εκλογές του 2012, όπου ο λαός επέλεξε να τον αναδείξει σε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία, έως τώρα δύο χρόνια μετά, έχουν παρεμβληθεί πολλά. Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα πια, πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές, είναι προ των πυλών της εξουσίας. Το ερώτημα είναι όμως, με ποιον θα επιχειρήσει να την ασκήσει, γιατί ενδεχόμενη αυτοδυναμία του μοιάζει απίθανη εκτός εξαιρετικού απροόπτου!

Σταθερός στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, δεν τολμά να θέσει στον λαό θέματα όπως η μονομερής διαγραφή του χρέους ή η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, τροφοδοτώντας με αυτόν τον τρόπο τους πολιτικούς του αντιπάλους με το επιχείρημα του καλύτερου διαχειριστή.

Το χειρότερο όμως για την χώρα είναι πως ακριβώς αυτή η ευρω-εμμονή του, συντηρεί και ενισχύει το αίσθημα του φόβου στους πολίτες για ενδεχόμενη ρήξη με τους εταίρους! Συντηρεί και ενισχύει την άποψη των συγκυβερνώντων περί αναγκαστικού πολιτικού μονόδρομου!

Η επιλογή του να εξαντλεί την ρητορική του στην επαναδιαπραγμάτευση για το χρέος ισχυριζόμενος ότι θα αναγκάσει τους γερμανούς ηγεμόνες της ΕΕ να υποχωρήσουν σε μια λύση που δεν επιθυμούν, δίχως να αναφέρει το παραμικρό για το τί θα πράξει μετά την σχεδόν βέβαιη άρνησή τους, τον καθιστά συνένοχο στην διατήρηση του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η ελληνική κοινωνία!

Έτσι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν πάρει την διερευνητική εντολή από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, είναι αναγκασμένος να αναζητήσει τους κυβερνητικούς εταίρους του, από τα κόμματα που ήδη συγκυβερνούν, ακυρώνοντας εξ’ αρχής τον στόχο του για κυβέρνηση της αριστεράς.

Η ελληνική κοινωνία όμως, τώρα που πλήτεται όσο ποτέ στην μεταπολιτευτική ιστορία της, έχει ανάγκη για ρεαλιστικές λύσεις, όχι με την έννοια που χρησιμοποιείται ο “πολιτικός ρεαλισμός” από την επικρατούσα νεοφιλελεύθερη άποψη, αλλά με την ουσιαστική έννοια του όρου.

Έχει ανάγκη για λύσεις που διασφαλίζουν το συμφέρον των πολιτών της χώρας, δίχως “ναι μεν αλλά” και σίγουρα δίχως διόγκωση των ενδογενών προβλημάτων σε μια προσπάθεια επιβολής ακραίων αντιλαϊκών πολιτικών.

Έχει ανάγκη για λύσεις που το μόνο κριτήριο επιλογής τους θα είναι το δημόσιο συμφέρον, το όφελος του λαού. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές άγριας λιτότητας, χρόνο με τον χρόνο οδηγούν την κοινωνία σε μια καθημερινότητα πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της γηραιάς ηπείρου.

Διαβάζουμε από την Καθημερινή:

“Παραμένει το αδιέξοδο σχετικά με τη χρηματοδότηση των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών καθώς και των κέντρων δημιουργικής απασχόλησης παιδιών (ΚΔΑΠ) για την επόμενη χρονιά. Από την ικανοποιητική χρηματοδότηση του προγράμματος λείπουν δεκάδες εκατομμύρια, σύμφωνα με τους εκπροσώπους των δήμων, οι οποίοι συναντήθηκαν χθες με τους υφυπουργούς Εσωτερικών Γιώργο Ντόλιο και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας Γιάννη Πλακιωτάκη.

Σύμφωνα με τους εκπροσώπους της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (Κώστας Ασκούνης, πρόεδρος, και Σίμος Δανιηλίδης, πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης), υπάρχει φόβος να μείνουν εκτός παιδικών σταθμών χιλιάδες παιδιά (που φιλοξενούνταν την προηγούμενη χρονιά).

Σύμφωνα με τους εκπροσώπους των δημοτικών αρχών, η κυβερνητική πλευρά παρουσίασε εξασφαλισμένα για το έτος 2014-15 περίπου 125 εκατομμύρια ευρώ, όταν πέρυσι είχαν διατεθεί περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ. Η απόκλιση αυτή θα οδηγήσει σε αποκλεισμό από τη δωρεάν φιλοξενία στους σταθμούς και στα κέντρα δεκάδων χιλιάδων παιδιών!”

Πως μπορεί να αντιμετωπιστούν τέτοιου είδους θέματα που αφορούν χιλιάδες συμπολίτες μας; Πάντως όχι με οικονομικούς όρους, ούτε με ευχολόγια αλλαγής πολιτικής της ΕΕ, αλλά ούτε και με την προσδοκία μιας ασαφούς επανάστασης κατά του κεφαλαίου! Ο μόνος τρόπος είναι η σαφής παράθεση του όλου προβλήματος και η ξεκάθαρη ρεαλιστική λύση με γνώμονα την απαλλαγή των πολιτών από αυτήν την στρεβλή αντίληψη περί “εθνικού συμφέροντας”! Γιατί δε νοείται εθνικό συμφέρον χωρίς το συμφέρον των πολιτών που απαρτίζουν την χώρα! Τόσο απλά!

Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν πραγματικά επιδιώκει να παίξει τον ρόλο της πολιτικής δύναμης εκείνης η οποία θα αφυπνίσει τον λαό πρέπει να ξεπεράσει τις εμμονές του για ευρωπαϊκούς μονόδρομους και να τον οδηγήσει προς μια κατεύθυνση που ουσιαστικά θα θέτει όλα τα φλέγοντα ζητήματα υπ’ όψιν του ίδιου του λαού, έτσι ώστε οι πολίτες, χωρίς φόβο επιτέλους, να καταστούν ενήμεροι αυτών.

Πρέπει να ξεφύγει από τα πλαίσια της απαξιωμένης κοινοβουλευτικής λειτουργίας της πολιτικής δύναμης και να αναζητήσει συμμαχίες, όχι κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, αλλά συμμαχίες με την κοινωνία.

Διαφορετικά, ο ρόλος του θα περιοριστεί σε ένα ακόμη κόμμα που για ένα μικρό ή μεγάλο διάστημα προσπάθησε να διαχειριστεί την εξουσία!

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας