«Λείπουν» μαθητές

Του Γιάννη Σιδέρη

Το πρόβλημα που βιώνουμε στην εποχή της μετα-μεταπολίτευσης, είναι σαφώς εντονό-τερο και με τραγικά αποτελέσματα για την χώρα σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπα-ϊκές χώρες της ζώνης του ευρώ.

Μόλις προχθές ανακοινώθηκε επισήμως από την ΕΛΣΤΑΤ, ότι από τα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας “λείπουν” 1200 μαθητές. Δεν πρόκειται για παιδιά που εξαφανί-στηκαν! Η απάντηση είναι απλή. Οι οικογέ-νειές τους αποφάσισαν να μεταναστεύσουν!

Μάλλον επρόκειτο για οικογένειες όπου αδυνατούσαν να επιβιώσουν σε αυτό το απάνθρωπο κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο το οποίο έχει επικρατήσει πλέον στην χώρα και όχι μόνο!

Νεοφιλελευθερισμός

Η αλήθεια είναι πως ο χαρακτηρισμός “απάνθρωπο” μόνο υπερβολικός δεν είναι. Αντιθέτως χαρακτηρίζει κυριολεκτικά την επικρατούσα νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, η οποία μέσω της πολιτικής ασκείται πλέον στην πλειονότητα των δυτικών χωρών!

Στην προσπάθεια δε επιβολής αυτών των απάνθρωπων πολιτικών, το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο έχει καταφέρει να επικοινωνήσει σε μεγάλο μέρος των πολιτών τις επιλογές αυτές ως αναγκαστικά επιβαλλόμενες.

Είναι γεγονός ότι με τις πολιτικές αυτές, η κοινωνία μετατρέπεται σε άκρως ανταγωνιστική μεταξύ των μελών της, μια και με την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους αυτοί που επιβιώνουν είναι οι κατέχοντες τον πλούτο.

Επίσης, η δημοκρατία την οποία ευαγγελίζονται, δεν είναι παρά η λογική της ανάθεσης μέσω των εκλογικών διαδικασιών, η οποία απλά καθιστά τα άτομα που απαρτίζουν την κοινωνία, όχι βέβαια σε πολίτες που συμμετέχουν της πολιτικής, αλλά σε παθητικούς θεατές, σε αδρανή μέλη, σε εξατομικευμένα κοινωνικά όντα που απλά ασκούν την κοινωνική τους δράση ιδιωτεύοντας!

Η κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία δυτικού τύπου, έχει εξελιχθεί σαφώς σε μια διεκπεραιωτική εξουσία των εντολών του κεφαλαίου, η οποία πια εκδηλώνεται τόσο άκομψα όσο και χυδαία!

Έχοντας αποτύχει στην πράξη τον προηγούμενο αιώνα το πείραμα του “υπαρκτού σοσιαλισμού”, ο καπιταλισμός πια έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, που συνοψίζεται ουσιαστικά με δυο λόγια στην επιδίωξη του μέγιστου κέρδους, με οποιοδήποτε κόστος για τον άνθρωπο! Είναι η πλήρης μετατροπή του ατόμου από κοινωνικό ον σε καταναλωτική οικονομική μονάδα!

Ο ρόλος της Γερμανίας

Ο δυτικός κόσμος στα πλαίσια της ΕΕ, μετετράπη σε μια αντιδημοκρατική εξουσία των τραπεζιτών, η οποία επιβάλλεται μέσω του εθνομηδενισμού και της ταυτόχρονης προώθησης της φεντεραλιστικής Ευρώπης. Εδώ βέβαια πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ακόμη και αυτός ο φεντεραλισμός που εντέχνως επικοινωνούν τα κυρίαρχα κέντρα εξουσίας, δεν έχει καμία σχέση με την ισόνομη και δίκαιη ομοσπονδοποίηση των κρατών μελών. Επί της ουσίας πρόκειται για κεκαλυμμένη μετατροπή των περιφερειακών χωρών σε αποικίες, κάτω από την γερμανική ηγεμονία!

Η Γερμανία με μεθοδικότητα είναι αλήθεια, κατάφερε να κυριαρχήσει με την νομισματική ενοποίηση έναντι της Γαλλίας, η οποία με το ενιαίο νόμισμα πίστεψε ότι θα την εμπόδιζε να επιβληθεί οικονομικά. Το αποτέλεσμα είναι πλέον ξεκάθαρο. Μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ και την ενοποίηση των δύο γερμανικών κρατών, η Γερμανία αύξησε ζωτικό χώρο -το μόνιμο μέλημά της από την εποχή του Βίσμαρκ- δημιουργώντας κράτη-δορυφόρους της όπως η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία κ.ά., όπου κυριαρχεί μέσω της οικονομίας. Φαίνεται όμως πως η Ελλάδα έπρεπε να ενταχθεί στα κράτη-δορυφόρους της για πολλούς λόγους, που έχουν να κάνουν, πέρα από μια ακόμα χώρα με φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις της, και με το ενεργειακό πρόβλημα όπως αυτό υφίσταται από την εξάρτησή της από την Ρωσία.

Η παρακμή

Όπως και να ‘χει όμως, και πέρα από τις επιδιώξεις της Γερμανίας, ο δυτικός πολιτισμός, παραδομένος στο νεοφιλελευθερισμό και εξαρτημένος πλήρως από τα κυρίαρχα τραπεζικά λόμπις, εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς σε ένα σύστημα εξουσίας και μόνο, το οποίο, προκειμένου να επικρατήσει, επενδύει απροκάλυπτα στον κοινωνικό κανιβαλισμό ως την μόνη ρεαλιστική πρόταση ανάπτυξης της κοινωνίας. Αυτό από μόνο του καθιστά φανερό ότι διανύουμε την παρακμή του, λίγα χρόνια μάλιστα μετά την επικράτηση της άποψης ότι πρόκειται για ένα παγιωμένο πια ιστορικά κεκτημένο της ανθρωπότητας, το οποίο μάλιστα πρέπει να ακολουθήσουν όλοι οι λαοί από άκρη σε άκρη της γης, ώστε να ευημερήσουν οι πολίτες τους!

Στο σημείο αυτό γίνεται σαφές για πιο λόγο οι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών δείχνουν μια ανεκτικότητα απέναντι στην επίθεση που δέχονται. Ώσπου να συνειδητοποιήσουν ότι βιώνουν την παρακμή του πολιτισμού στον οποίο είχαν επενδύσει τις προσδοκίες τους, απαιτείται ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Κατ’ αρχάς, προσπαθούν να αναζητήσουν την λύση μέσα από τους ήδη υπάρχοντες πολιτικούς φορείς.

Πολιτική

Με την σοσιαλδημοκρατία όμως, δέσμια των νεοφιλελεύθερων ιδεών να μην μπορεί πλέον να εκφράσει διακριτό πολιτικό λόγο ούτε καν στα πλαίσια της κοινωνικής πολιτικής, με μια ευρωπαϊκή αριστερά ανίκανη να αρθρώσει λόγο ριζοσπαστικό και πάντως σε καμία περίπτωση να μην τολμά να εναντιωθεί της ΕΕ, με την ακροδεξιά σαφώς ενισχυμένη να καταλαμβάνει μοιραία το χώρο των ευρωσκεπτικιστών, οι επιλογές μοιάζουν και μάλλον είναι, αδιέξοδες.

Οι ευρωπαίοι πολίτες είναι εγκλωβισμένοι στην παρακμιακή ολίσθηση του πολιτισμού που κυριάρχησε τους τελευταίους αιώνες. Πλέον είναι αντιμέτωποι με ένα πισωγύρισμα μεσαιωνικού τύπου, όπου ο άνθρωπος είναι εξ’ ορισμού αντικείμενο της εξουσίας!

Αυτό όμως είναι και το μεγάλο στοίχημα των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Έχοντας πια οι πολίτες τη γνώση από την Αναγέννηση και μετά, θα υποκύψουν στο πισωγύρισμα αυτό που τους επιβάλλεται από την χρηματοπιστωτική εξουσία; Έχοντας επίγνωση του ιστορικού τους ρόλου, θα αδρανοποιηθούν προκειμένου να ενταχθούν σε μια άλλη κοινωνική, πολιτική αλλά και πολιτισμική πραγματικότητα, όπως αυτή εμφανίζεται από τους κατεστημένους πολιτικούς φορείς; Έχοντας δράσει κατά το πρόσφατο παρελθόν ως κοινωνικά υποκείμενα ευρισκόμενα στο επίκεντρο της πολιτικής με τα δικαιώματα που διεκδικούσαν και τους παρείχε η εξουσία, θα αφεθούν έρμαια των αποφάσεων που στρέφονται εναντίον τους, καθιστώντας τους πλέον ως άτομα-αντικείμενα δίχως δικαιώματα;

Θεωρίες συνομωσίας

Είναι σαφές ότι το κυρίαρχο σύστημα επιδιώκει να περάσει στους πολίτες την ηττοπάθεια. Αφήνεται έτσι εντέχνως να διαρρέονται θεωρίες συνομωσιολογίας, οι οποίες ως μόνο στόχο έχουν την επικράτηση μιας αόριστης, έωλης προπαγάνδας περί ανίκητης εξουσίας η οποία μπορεί και κατευθύνει τα πάντα, οπότε κάθε αντίσταση εναντίον της είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη να αποτύχει πριν καν εκδηλωθεί! Πρόκειται για μια θεωρία όπου έχει εξαπλωθεί σε τμήμα, όχι αμελητέο, του λαού, μετατοπίζοντας το θέμα στη σφαίρα του μεταφυσικού!

Εμπρός

Είναι χρέος των μελών του Μετώπου, να θέτει τα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η κοινωνία υπ’ όψιν των πολιτών με ρεαλισμό και να αναδεικνύει τον ρόλο τέτοιου είδους θεωριών συνομωσίας με σκοπό την ενθάρρυνση του λαού και την εμπιστοσύνη στην δύναμή του! Πρέπει να ανακτήσει ο λαός την ελπίδα για το μέλλον, ακόμη κι αν δεν μπορεί να το προσδιορίσει ακριβώς. Εξάλλου η ιστορία, όσο και αν επαναλαμβάνεται, προχωρά με εγχειρήματα που ίσως δεν έχουν επαναληφθεί, και τα οποία άλλοτε εκδηλώνονται υπέρ του λαού και άλλοτε πάλι στρέφονται εναντίον του.

Το θέμα όμως είναι να προχωράμε μπρος διεκδικώντας, ακόμη και κόντρα σε όλα, ένα καλύτερο μέλλον, δίχως τις προκαταλήψεις και τις εμμονές που κουβαλά το φθαρμένο χθες!

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας