Η απεργία, η επιστράτευση και η Ελληνική Δημοκρατία

Tου Γιώργου Γεωργή

Δυο μέρες απεργίας στάθηκαν αρκετές! Δυο μέρες χωρίς διακοπές ρεύματος, χωρίς κανένα κίνδυνο black out! Δυο μέρες απεργία, χωρίς ψηλά ποσοστά συμμετοχής, ιδιαίτερα στην Αττική! Η φερόμενη ως ελλη-νική κυβέρνηση, προχώρησε στο γνωστό έκτακτο μέτρο της επιστράτευσης των εργαζομένων στον Όμιλο ΔΕΗ Α.Ε. Το κύριο καθήκον της, η βασική της υποχρέωση είναι να προασπίζεται το «κοινό» καλό απέναντι σε κάθε «προνομιούχα συντεχνία», το «εθνικό» συμφέρον απέναντι σε κάθε επιβουλή!

Δε γίνεται κατανοητή η πρεμούρα των κυβερνώντων, αν δεν υπογραμμίσουμε ότι, σε ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία η απεργία είχε απόλυτη επιτυχία, ενώ οι τοπικές κοινωνίες συστρατεύθηκαν με τους απεργούς και στήριξαν τον αγώνα τους.

Και σε άλλες περιοχές της χώρας καταγράφηκαν όχι ευκαταφρόνητα ποσοστά συμμετοχής. Βιάζονται να ξεπουλήσουν, γι’ αυτό και βιάστηκαν να μας επιτάξουν! Δεν έχουν καιρό, φοβούνται το ξύπνημα της λαϊκής οργής, τη Νέμεση!

Δείτε τους δικούς τους στο συνδικαλιστικό κίνημα: Όσο μεγαλύτερη η συστράτευση στον αγώνα, τόσο μεγαλύτερος ο τυχοδιωκτισμός στην επιλογή των μορφών πάλης, τόσο μεγαλύτερη η αδημονία της επίταξης από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τόσο ταχύτερη η λήψη της απόφασης για «λήξη» του αγώνα, τόσο μεγαλύτερες οι εκ του ασφαλούς μεγαλοστομίες!

Σήμερα -ποιος δεν το βλέπει;- το «κοινό» καλό ταυτίζεται με το καλό των δανειστών και της τρόικα, ενώ το «εθνικό» συμφέρον είναι -όπως πάντα- αυτό των Ευρωπαίων Εταίρων κι επενδυτών, δηλαδή η σωτηρία του Ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Άλλωστε τα P.I.I.G.S. [1] -«γουρούνια»- και τα χρέη τους είναι κατά την κρατούσα άποψη στα Ευρωπαϊκά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και στα διεθνή παπαγαλάκια «αγορών» και «επενδυτών», η αιτία για την κρίση του Ευρώ και της Ευρωζώνης!

Το «κοινό» καλό απαιτεί τον τεμαχισμό και ξεπούλημα των φιλέτων της χώρας δημόσιων και ιδιωτικών! Απαιτεί την εκποίηση του βασικού μοχλού παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας: του ΑΔΜΗΕ, της «μικρής» και της «μεγάλης» ΔΕΗ, του ΔΕΔΔΗΕ κ.λ.π. Απαιτεί να μείνουν εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως εκατομμύρια, συμπατριώτες μας χωρίς ρεύμα, χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα!

Το «εθνικό» συμφέρον απαιτεί να έχουν επιστρατευθεί στα τελευταία τρία μνημονιακά χρόνια περισσότεροι κλάδοι κι εργαζόμενοι, από ότι σε όλα τα προηγούμενα μεταπολιτευτικά χρόνια. Η σωτηρία της «Ελληνικής Πολιτείας» [2] και του Ευρώ απαιτεί τη θυσία της Ελληνικής Δημοκρατίας, μαζί και κάθε έννοια Δημοκρατίας στην ίδια την χώρα που τη γέννησε!

Αν δεν ελέγχουμε, ως χώρα, το νόμισμά μας, αν δε συντάσσουμε ούτε τους Κρατικούς μας Προϋπολογισμούς, αν δεν κατέχουμε στρατηγικές επιχειρήσεις για την εθνική μας οικονομία και άμυνα… αν εκποιούμε το υπέδαφος, τις βουνοκορφές και τ΄ ακρογιάλια μας… αν η ελπίδα για το μέλλον των παιδιών μας βρίσκεται στα διεθνή σκλαβοπάζαρα της οικονομικής μετανάστευσης… τότε, πώς μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερη Πατρίδα;

Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη από την κατάκτηση της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της αγωνιστικής ενότητας, όχι μόνο ανάμεσα στους εργαζόμενους, σε επιτροπές αγώνα και στα σωματεία τους αλλά και στις γειτονιές με ολόκληρο το λαό. Έχουμε ανάγκη να πάψουμε να ιδιωτεύουμε, να ξαναγίνουμε Πολίτες! Έχουμε ανάγκη να βάζουμε πέρα ότι μας χωρίζει και να θυμηθούμε ότι μας ενώνει. Να γίνουμε αντάξιοι της ιστορίας μας! Να πάρουμε πίσω ότι μας κλέβουν: τη Λευτεριά μας, την χώρα μας!

[1] Portugal, Ireland, Italy, Greece, Spain.

[2] Έτσι ονόμαζαν οι δυνάμεις του Άξονα, στην πρώτη Κατοχή, το δωσιλογικό κράτος προτεκτοράτο των Αθηνών.

Ο Γ. Γεωργής είναι μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ του κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας

Πηγή: «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ – Ε.ΠΑ.Μ.»