Τέλος παραμυθιάσματος

Του Θανάση Καρτερού

Τέλος επιτηδεύματος. Το αυτονόητο, το ανόητο, το ευνόητο και το δυσνόητο. Αυτονόητο: Δεν θα έπρεπε να το πληρώνει κανέναςεπαγγελματίας, τουλάχιστον εφόσον έχει ελάχιστα ή μηδενικά έσοδα. Ανόητο: Και όμως το πληρώνει. Ευνόητο: Αυτός ο παραλογισμός δεν έπρεπε να έχει θεσπιστεί ποτέ, και όμως θεσπίστηκε. Δυσνόητο: Γιατί θα έπρεπε να πλησιάσουν οι απειλητικές εκλογές, για να μας ενημερώσουν οι αρμόδιοι ότι σκέφτονται -μάλιστα, σκέφτονται...- την απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος όσων δεν έχουν κόψει ούτε ένα δελτίο παροχής υπηρεσιών;

Εσείς καταλάβατε τίποτε από αυτά; Αν είστε επιτηδευματίας θα καταλάβατε. Δεν εισπράττετε ούτε ένα ευρώ, αλλά πρέπει να πληρώσετε 500, ή 650 ευρώ κάθε χρόνο στο κράτος, ως τέλος. Ως χαράτσι. Το οποίο εκείνοι που το επέβαλαν τώρα θυμήθηκαν να υποσχεθούν ότι ΘΑ το μηδενίσουν αν έχετε μηδενικά έσοδα.

Προσέξτε: Όχι θα το καταργήσουν. Όχι θα απαλλάξουν τουλάχιστον όσους έχουν ένα ελάχιστο όριο εσόδων. Αλλά θα απαλλάξουν όσους έχουν μηδενικά έσοδα. Κι αυτό το παρουσιάζουν σαν σημαντική φορολογική ελάφρυνση. Σαν ευαισθησία, να πούμε, της κυβέρνησης.

Φέρνει λίγο προς τον Χότζα η υπόθεση. Έπνιξαν τον κόσμο στα χαράτσια, στους φόρους, στις έκτακτες εισφορές, στις εισφορές αλληλεγγύης, στα τέλη παντός είδους. Και τώρα δοκιμάζουν τα νεύρα μας. Εξαγγέλλουν διάφορες ελαφρύνσεις που είναι για γέλια. Ή για καντήλια. Παίζον οι ανόητοι με τα αυτονόητα που οι ίδιοι έκαναν φύλλο και φτερά τα προηγούμενα χρόνια. Κόβουν δέκα λεπτά από το πετρέλαιο θέρμανσης, σοβατίζουν τον ΕΝΦΙΑ, ρίχνουν μερικά ΘΑ. Όπως ότι ΘΑ απαλλάξουν από το τέλος επιτηδεύματος του επιτηδευματίες που είδαν να ρημάζεται και το επιτήδευμα και το εισόδημά τους. Σε βαθμό εξαφάνισης.

Πρόκειται ασφαλώς για ελάφρυνση, αυτό πια να λέγεται. Αν βέβαια τους επιτρέψει η τρόικα να το διαπράξουν, πράγμα καθόλου σίγουρο. Το σίγουρο είναι πως με κάτι τέτοια δεν θα υπάρξει η δική τους ελάφρυνση. Διότι να επιβάλλεις το παράλογο, και να βγαίνεις μετά καβάλα στο άλογο, ως σωτήρας των αδικημένων, παραείναι προκλητικό. Κι εκείνοι που έχαφταν κάτι τέτοια έχουνδυστυχώς γι' αυτούς μειωθεί στην Ελλάδα δραματικά. Συνεπώς ας απαλλάξουν τους επιτηδευματίες άνευ εισοδήματος από το τέλος επιτηδεύματος -ουδεμία αντίρρηση. Το δικό τους όμως τέλος σκληρότητας και παραμυθιάσματος θα πρέπει να καταβληθεί στο ακέραιο...

Πηγή: «Η ΑΥΓΗ»