Λίγο πριν από το μεγάλο μπαμ

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Αποφασισμένοι να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την ενότητα (και την ηγεσία) στα κόμματά τους εμφανίζονται μετά τη συνάντησή τους χτες οι κυβερνητικοί εταί­ροι Σαμαράς και Βενιζέλος. Και προκειμένου να το πετύχουν μετά τη συζήτηση που είχαν στο Μέγαρο Μαξίμου, ανακοίνωσαν: Πρώτον, ότι τη Δευτέρα η κυβέρνηση θα ξεκινήσει τη διαδικασία για να λά­βει ψήφο εμπιστοσύνης. Δεύτερον, ότι η διαδικασία για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρα­τίας θα ξεκινήσει κανονικά τον προσε­χή Φεβρουάριο.

Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να ακυρώσουν τα σενάρια των πρόω­ρων εκλογών και ταυτόχρονα - με την ψήφο εμπιστοσύνης - να αγοράσουν χρόνο μέχρι τις διαδικασίες για την εκλογή του Προέδρου.

Παρ’ όλους όμως αυτούς τους τα­κτικούς χειρισμούς, η κατάσταση στην κυβέρνηση – και πλέον στη Ν.Δ. - είναι σχεδόν ανεξέλεγκτη. Ένας ανοιχτός πόλεμος έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό της, με πρωταγωνιστές τον Αντώνη Σαμαρά, τον Ευάγγελο Βενι­ζέλο και τον Γκίκα Χαρδούβελη στη σκιά της τρόικας, των σκληρών μνημονιακών δεσμεύσεων, της αγωνίας να συγκεντρωθούν οι 180 βουλευτές για εκλογή Προέδρου της Δημοκρα­τίας, του φόβου για το εκλογικό απο­τέλεσμα την άνοιξη και της «επόμενης μέρας» στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης.

1. Ο  πρωθυπουργός  επιχειρεί απεγνωσμένα, με την τρί­τη σε τρεις μήνες επίσκεψη του Γιούνκερ στην Αθήνα, να πειθαναγκάσει βουλευ­τές και στελέχη της Ν.Δ. ότι κρατάει την πρωτοβουλία των κινήσεων και ότι η αμ­φισβήτηση   στο   πρόσωπό του είναι περιθωριακές εκ­δηλώσεις χωρίς πολιτικό αντί­κρισμα.

Ταυτοχρόνως προσπαθεί να βρει ένα «δυνατό» όνομα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ελπίζοντας ότι θα δώσει ένα λογικό άλλοθι σε όσους -εκτός Ν.Δ. και ΠΑΣΟ Κ - βουλευτές θα προτιμήσουν την παράταση της βου­λευτικής τους θητείας κατά 15 μήνες και τις ανάλογες οικονομικές απολα­βές αντί του κινδύνου να μην επανε­κλεγούν.

Επιπλέον προσπαθεί με νύχια και με δόντια να αποσπάσει μια αμυδρή υπόσχεση από τους δανειστές, η οποία θα του επιτρέπει να επικαλεστεί το «τέ­λος του μνημονίου» και την κατάργη­ση της τρόικας. Βεβαίως ξέρει ότι τί­ποτε δεν είναι πια στο χέρι του, αφού οι δανειστές και η δυναμική που ανα­πτύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλο­γές τού έχουν στερήσει την πολιτική πρωτοβουλία.

Είναι πάντως προφανές ότι ο όποι­ος καπνός βγει από την καμινάδα το­ποθετείται χρονικά στον Νοέμβριο, αφού, χωρίς τα αποτελέσματα των τεστ αντοχής των τραπεζών, κάθε σο­βαρή συζήτηση είναι αβάσιμη.

2. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος εμφα­νίζεται παγιδευμένος: Από τη μία ανησυχεί για το είδος της τελικής συμ­φωνίας με την τρόικα. Από την άλλη εί­ναι αναγκασμένος να χτίζει ένα λαϊκό­τερο προφίλ (και εδώ είναι η αντίφαση που πρέπει να υπερβεί, καθώς καμία συμφωνία με την τρόικα δεν εξασφα­λίζει λαϊκό προφίλ), ώστε να βρίσκε­ται στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τον βέβαιο νικητή των επόμενων εκλογών, τον ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να υπάρξει χωρίς κυβερνητικό ρόλο.

Και όλα αυτά εν μέσω των σαφώς επεκτατικών διαθέσεων της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ, που μέσω της πόλωσης θα επιχειρήσουν να κερδίσουν μέρος από το εκλογικό ακροατήριο του ΠΑ­ΣΟΚ.

Ο υπουργός Οικονομικών - έχοντας χαράξει μια δική του ρό­τα διαπραγμάτευσης με την τρόικα - βλέπει διάφορους «παρείσακτους» να προσπαθούν να δώσουν τον δικό τους κομματικό τόνο στις επαφές με τους εκπροσώπους των δανειστών.

Επιλέγει έτσι όχι μόνο να πετάει εκτός συζήτησης τον Χρύσανθο Λαζαρίδη και τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ, αλλά να δηλώνει ότι η μόνη έγκυρη ενημέρωση είναι η δική του και επιπλέον να ψέγει όσους από την κυβέρνηση επιχειρούν να διαμορφώσουν αβάσιμες προσδοκίες για τη «δι­απραγμάτευση».

Θίασος ποικιλιών

Στο κυβερνητικό θρίλερ πρωταγω­νιστούν ακόμη πολλοί και διάφοροι:

♦ Ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Χρύσανθος Λαζαρίδης βλέπει να χρεώνεται - ακόμη και αναδρομικά όλες τις κατά καιρούς αποτυχημένες πρωτοβουλίες του, από την ΕΡΤ μέχρι την παραίτηση του πρεσβευτή στη Γερμανία, με αποκορύφωμα την εκ­δίωξή του από τις συζητήσεις με την τρόικα. Όμως δείχνει αποφασισμένος να διατηρήσει πρωταγωνι­στικό ρόλο και αναμέ­νονται νέα επεισόδια στο σίριαλ.

♦ Ο Άδωνις Γεωργιάδης, μετά την απίστευτη σπέ­κουλα με τις τρά­πεζες και τη ζημιά που προκάλεσε στην κυβέρνηση, εξακολου­θεί να συγκαταλέγεται στους πρώτους υπόπτους για την καλλιέρ­γεια φόβου στην οποία θα ποντάρει η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες. Πολύ εύκολα μπορεί να αναδειχθεί πάλι σε αρνητικό πρωταγωνιστή για την κυβερνητική αξιοπιστία.

♦ Ο Αργύρης Ντινόπουλος, με την... ιστορική φράση «έχει δίκιο η Δούρου», εκπροσωπεί την ομάδα των υπουργών και βουλευτών που θα δώσουν ρέστα για την επανεκλογή τους υπό πολύ δύσκολες συνθήκες, αφού σε ήττα της Ν.Δ. οι εκλόγιμες θέσεις θα μειωθούν δραματικά σε κρίσιμες πε­ριφέρειες όπως η Β’ Αθηνών. Οι μάχες μεταξύ τους προβλέπονται ομηρικές, με τις ανάλογες επιπτώσεις στην ομοι­ογένεια κυβέρνησης και Ν.Δ.

Η κυβερνητική εκπρόσωπος Σο­φία Βούλτεψη, φανατική θαυμά­στρια του Τζέιμς Μποντ, η οποία έχει αναλάβει το βάρος της λογοκρισίας εις βάρος των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης -έως και δημοσκοπικών εταιρειών-, αποτελεί, με την καθημερινή παρουσία της στα κανά­λια μια πηγή αυθόρμητου γέλιου και ατέλειωτης σάτιρας με θέμα την κυ­βέρνηση. Ελπίζουμε να μην αληθεύ­ουν οι φήμες για αντικατάστασή της. Θα είναι έγκλημα.

Ο ταχέως ανερχόμενος νεοσσός της Δεξιάς Απόστολος Τζιτζικώστας, ο οποίος ομνύει στον ιστορικό «καραμανλισμό», είναι ο πρώτος που έθεσε δημοσίως θέμα απομάκρυνσης του Σαμαρά από τη θέση του πρωθυπουρ­γού περιγράφοντάς τον επί της ουσίας ως εμπόδιο για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και για την παραμονή της παράταξης στη διακυ­βέρνηση της χώρας. Η αμφισβήτηση αυτή έχει ορίζοντα την επομένη των εκλογών.

Και, μέσα σ’ όλους, νάσου και ο Νι­κήτας Κακλαμάνης, ο οποίος έριξε τη... χαριστική βολή κινούμενος στο πνεύμα Τζιτζικώστα. Δεν είναι, λέει, πρόβλημα το πρόσωπο του πρωθυ­πουργού, αλλά η... ακυβερνησία, η οποία ωστόσο μόνο στην αδυναμία του πρωθυπουργού μπορεί να απο­δοθεί. Και ο Νικήτας «χρωστάει» πολ­λά στον παλαιό του φίλο, συνεπώς και εδώ αναμένεται συνέχεια.

Σε αυτό το απίστευτο μπάχαλο, στο οποίο η συγκυβέρνηση μοιάζει περισσότερο με θίασο ποικιλιών παρά με κυβέρνηση μιας χρεοκοπημένης χώρας που αγωνίζεται να βγει στον αφρό, οι επικεφαλής της μετά τη χτε­σινή τους συνάντηση και εν μέσω -ας σημειώσουμε- του ελέγχου της τρό­ικας αποφάσισαν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να πιουν το πικρό ποτή­ρι -κάτι που φανταζόμαστε ικανοποι­εί απόλυτα και τους δανειστές- μέχρι το τέλος. Δηλαδή μέχρι την προεδρική εκλογή που, όπως δείχνουν τα πράγ­ματα, θα σημάνει και το τέλος της… βασιλείας τους.

Πηγή: «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ»