Εκβιάζουν τους βουλευτές τους

Του Γιώργου Δελαστίκ

Πανικοβλήθηκαν δικαιολογημένα ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος μόλις διάβασαν το πρωτοσέλιδο άρθρο του Βήματος την περασμένη Κυριακή, το οποίο υπέγραφε ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης. «Φημολογείται ότι ο ένας δεν θέλει να παραμείνει και ο άλλος δεν επείγεται!» άρχιζε το άρθρο. «Ο λόγος φυσικά για τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα» εξηγούσε. Στη συνέχεια ο Στ. Ψυχάρης πετούσε την πολιτική βόμβα «Πολλές φορές, σχεδόν όλοι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος έχουν διατυπώσει την επιθυμία να παραιτηθούν μη αντέχοντας την πίεση της κοινής γνώμης και την οργή της κοινωνίας»!

Ο Σαμαράς δηλαδή «δεν θέλει να παραμείνει» πρωθυπουργός, ενώ πρωθυπουργοί θέλουν να παραιτηθούν επειδή δεν αντέχουν «την οργή της κοινωνίας» εναντίον τους! Σε ελεύθερη απόδοση το μήνυμα ήταν σαφέστατο:

Σήκω φύγε, Σαμαρά, γιατί η κοινωνία έχει οργιστεί εναντίον σου! Η παταγώδης αποτυχία του Πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά να αποσπάσει κάτι από τη καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ τον κατέστησε άχρηστο στα μάτια μερίδας της ελίτ της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτό το τμήμα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας της χώρας προωθούσε τη γραμμή απαλλαγής από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με εκλογή το Νοέμβριο και μάλιστα με τις ψηφοφορίες εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας να έχουν προηγηθεί και να έχουν αποτύχει. Θεωρούσε φυσικά ότι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα έχαναν τις εκλογές, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικούσε τη ΝΔ με 3 έως 5 εκατοστιαίες μονάδες διαφορά. Δεν θα είχε φυσικά αυτοδυναμία και στόχος τους ήταν να τον υποχρεώσουν να συγκυβερνήσει με το Ποτάμι τουΣταύρου Θεοδωράκη, οπότε θα εγκλωβιζόταν αμέσως και άκοπα στο συστημικό πλαίσιο. Εκτιμούσαν, αντιθέτως, ότι αν οι εκλογές γίνουν τον Μάρτιο είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερέχει ακόμη και… 8 με 10 εκατοστιαίες μονάδες της ΝΔ, οπότε θα κινείται στα όρια ή και στο πλαίσιο της αυτοδυναμίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, προφανώς η πλήρης ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο και κόπο.

Δεν έχει σημασία η άκρως αμφιλεγόμενη ορθότητα αυτών των εκτιμήσεών τους. Σημασία έχει ότι στη βάση αυτών των υπολογισμών κινήθηκαν. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος προφανώς δεν δέχτηκαν να πάνε σαν πρόβατα επί σφαγή και αντέδρασαν με τον αναμενόμενο τρόπο – ζητώντας δηλαδή από τους βουλευτές τους ψήφο εμπιστοσύνης. Ήταν αναγκαίο να το κάνουν, αν ήθελαν να επιβιώσουν πολιτικά έστω και τρεις-τέσσερις μήνες παραπάνω. Ο λόγος είναι ότι βλέποντας ή διαισθανόμενοι αυτό το κλίμα επερχόμενου τέλους της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, ειδικά στο ΠΑΣΟΚ είχαν ξεσηκωθεί κυριολεκτικά οι πάσης φύσεως δελφίνοι, πραγματικοί ή κατά φαντασίαν, διαφοροποιούμενοι στα πάντα από τον πρόεδρο του κόμματος για να του φάνε την καρέκλα! Ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για τον Βενιζέλο να προωθηθεί η διαδικασία της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Ανέκαθεν οι κυβερνήσεις που παίρνουν μέτρα αντιλαϊκά απαιτούν από τους βουλευτές τους ψήφο εμπιστοσύνης, γιατί έτσι γελοιοποιούν και εξευτελίζουν κάθε εσωκομματική αντιπολίτευση, καθώς όλοι οι «αντάρτες» βουλευτές ψηφίζουν σχεδόν πάντα στο σύνολό τους υπέρ της κυβέρνησης του αρχηγού τους, την πολιτική της οποίας επέκριναν μέχρι τότε! Γίνονται ρεζίλι λόγω αυτής της στάσης τους και απαξιώνεται ακόμη περισσότερο το σύνολο των βουλευτών. Αυτό όμως καθόλου δεν νοιάζει τους πολιτικούς αρχηγούς, αφού μέσα στη γενική καθίζηση κύρους των βουλευτών , αυτοί προσωπικά ενισχύονται εσωκομματικά, ανεξάρτητα αν όλο το κόμμα τους βουλιάζει βαθύτερα στο βούρκο!

Είναι βέβαιοι λοιπόν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ότι θα πάρουν ψήφο εμπιστοσύνης. Αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνουν στην εξουσία τουλάχιστον ως το Φεβρουάριο, άρα πέντε σχεδόν μήνες ακόμη. Υπολογίζουν ότι στο διάστημα αυτό πάρα πολλά μπορούν να γίνουν. Πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη, οικονομικές δοσοληψίες με την εγχώρια οικονομική ελίτ κατά τη σημερινή εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, διευκολύνσεις οικονομικού χαρακτήρα σε ισχυρούς παράγοντες και τόσα άλλα που καμμία σχέση δεν έχουν με το μίσος των λαϊκών τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων τα οποία καταστρέφονται από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ας μην ξεχνάμε ότι το Μάρτιο του 2015 θα γίνουν εκλογές μόνο αν η κυβέρνηση δεν μαζέψει 180 βουλευτές για να βγάλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Οι βουλευτές δηλαδή και όχι ο λαός θα αποφασίσουν αν θα πάμε σε εκλογές ή όχι! Και μάλιστα όχι οι βουλευτές. Από καμιά εικοσαριά «ξέμπαρκους» βουλευτές θα κριθεί το αν θα βγεί ή όχι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, άρα αν θα πάμε ή όχι σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές. Κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι αυτοί οι βουλευτές θα αποδειχθούν «βράχοι ηθικής» και θα αποκρούσουν κάθε απόπειρα δελεασμού, εξαγοράς ή εκβιασμού.

Πιστεύουμε ότι πολλά έχουν να δουν τα μάτια μας ακόμη μέχρι τον Φεβρουάριο. Είμαστε βέβαιοι ότι θα είναι ενδιαφέροντα. Καθόλου σίγουροι όμως δεν είμαστε αν οι εξελίξεις θα είναι σε μια θετική κατεύθυνση. Πρώτα θα δούμε τα γεγονότα και κατόπιν θα διαμορφώσουμε άποψη. Όταν π.χ. ακούμε τον Γιώργο Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει στο ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά90,1 ότι «Θα διαπραγματευτούμε το Μνημόνιο χωρίς να είναι στο πρόγραμμά η μονομερής διαγραφή του χρέους» και ότι «μονομερής διαγραφή του χρέους δεν είναι θέση του ΣΥΡΙΖΑ», εμείς πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ… «θα σκίσει το Μνημόνιο» και να χαρούμε.

Πηγή: «ΠΡΙΝ»