Εκλογική παγίδα

Του Απόστολου Διαμαντή

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση καταρρέει. Αυτή η αίσθηση περνάει από τα ΜΜΕ και αυτήν την εικόνα ενισχύει η ψήφος εμπιστοσύνης που ζητάει ο Σαμαράς. Πρόκειται ουσιαστικά για τις τελευταίες σκηνές ενός έργου που τελειώνει: η κυβέρνηση Σαμαρά φεύγει. Αλλά πότε φεύγει;

Η ψήφος εμπιστοσύνης μάλλον θα δοθεί. Η μόνη περίπτωση να μην δοθεί είναι να αλλάξουν στάση οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όλοι ή μερίδα τους. Εάν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δώσουν εν σώματι θετική ψήφο και πάλι, τότε θα πάνε στις επερχόμενες εκλογές ταυτισμένοι πλήρως με τον Σαμαρά, σαν πρόβατα επί σφαγήν.

Βεβαίως, μπορεί τη Δευτέρα να ψηφίσουν και μετά να καταψηφίσουν τον προϋπολογισμό. Αλλά αυτοί οι τακτικισμοί δεν βοηθούν. Δεν απαντούν στο κεντρικό ερώτημα που είναι το εξής: τι δουλειά έχει το ΠΑΣΟΚ σε μια κυβέρνηση που εφαρμόζει χωρίς κανέναν ενδοιασμό ή εθνικό σχεδιασμό τις αποφάσεις των δανειστών που καταστρέφουν την χώρα;

Η πιο γενναία πράξη για το ΠΑΣΟΚ θα ήταν να συνέλθει άμεσα η κοινοβουλευτική του ομάδα και εκεί να αποφασιστεί η αποχώρηση από την κυβέρνηση και η καταψήφιση της στη Βουλή. Για τον λόγο ότι δεν τηρήθηκαν οι προγραμματικές της δεσμεύσεις ούτε στο ελάχιστο. Η κυβέρνηση αυτή απλώς μεταφέρει στη Βουλή τις αποφάσεις της τρόϊκα. Οι σημερινές δήθεν μονομερείς της ενέργειες είναι επικοινωνιακού τύπου και όχι ουσιαστικές. Επομένως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν κανένα απολύτως λόγο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης. Αντίθετα, εάν την δώσουν, θα οδηγηθούν τάχιστα στο πολιτικό περιθώριο, κυριολεκτικά θα εξαφανιστούν.

Ωστόσο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και πάλι θα ενδώσουν, καθώς δεν φαίνεται να έχουν το αντίστοιχο πολιτικό θάρρος. Η κυβέρνηση από την άλλη, αυτή τη στιγμή, δεν θέλει να πάει σε πρόωρες εκλογές. Έχασε το σοβαρό προνόμιο της αιφνιδιαστικής προκήρυξης, τον Ιούνιο. Τότε, πιθανόν να τις είχε εντάξει σε μια συνολική στρατηγική επανόδου, διαβλέποντας μια μικρή ήττα, μια πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αυτοδυναμία, σταθερότητα στην ηγεσία της ΝΔ και προοπτική επανόδου τον Μάρτιο του 2015 με την προεδρική εκλογή, εάν είχε στο μεταξύ αποτύχει η αριστερή κυβέρνηση. Αυτό ήταν μια στρατηγική.

Σήμερα όμως αυτό το μομέντουμ χάθηκε. Γιατί να πάει σε εκλογές ο Σαμαράς; Είναι βέβαιον αυτή τη στιγμή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει αυτοδυναμία και ο ίδιος, μαζί με τον Βενιζέλο, θα χάσουν τη θέση τους. Οπότε ο Σαμαράς δεν σχεδιάζει εκλογές. Οι εκλογές βεβαίως μπορεί να προκύψουν άμεσα, εκτός σχεδιασμού, από κατάρρευση. Αλλά ο Σαμαράς άλλο σχεδιάζει.

Τι; Σχεδιάζει την εκλογή προέδρου. Αυτή είναι η τελευταία του ελπίδα. Πως θα το πετύχει αυτό; Με το να προσεταιριστεί αρχικά 13 ανεξάρτητους βουλευτές (παραπάνω δεν μπορεί) και τους ΑΝΕΛ. Προϋπόθεση να συμβεί αυτό είναι πρώτον να παρουσιάσει έναν προϋπολογισμό χωρίς κανένα νέο μέτρο και με σοβαρές φορο-ελαφρύνσεις. Δεύτερον να συμφωνήσει με τους δανειστές για αναβολή της κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού, να δεχθούν την χρήση των κεφαλαίων του ΤΧΣ και να δηλώσουν επισήμως ότι το μνημόνιο και η τρόικα έφτασαν στο τέλος τους και ότι αρχίζει η συζήτηση για τη συνολική ρύθμιση του δημοσίου χρέους.

Εάν αυτά τα πετύχει, τότε θα κάνει έκκληση για συσπείρωση της κεντροδεξιάς, ενόψει του αριστερού κινδύνου και θα προσπαθήσει να επαναφέρει τους ΑΝΕΛ στη βάση τους. Αυτό είναι το αρχικό σχέδιο. Εναλλακτικά, εάν οι δανειστές δεν του δώσουν τέτοια περιθώρια και επιμείνουν στο πρόγραμμα, κανένας δεν τον εμποδίζει να τους διώξει και να κινηθεί δήθεν μονομερώς, αυξάνοντας και τις πιθανότητες να πείσει τους 13 ανεξάρτητους και τους ΑΝΕΛ. Όλα λοιπόν δείχνουν στρατηγική εκλογής προέδρου τον Φεβρουάριο ή εκλογές τον Μάρτιο. Όχι τώρα.

Το εγχείρημα βεβαίως είναι απίθανο να πετύχει. Αλλά και εάν δεν πετύχει, θα έχει παραμείνει στο Μαξίμου άλλους 6 μήνες. Και μέχρι τότε στην πολιτική πολλά μπορεί να συμβούν. 6 μήνες είναι τεράστιος πολιτικός χρόνος.

Ξέρουν, ότι εάν πάνε αυτή τη στιγμή σε εκλογές θα συντριβούν. Αλλά το χειρότερο δεν είναι αυτό. Ξέρουν ότι θα χάσουν και την αρχηγία. Και έτσι προτιμούν να αναβάλουν περιμένοντας κάποιο θαύμα. Πάντως, πρόκειται για λάθος σχεδιασμό. Διότι κάθε μέρα που περνάει η φθορά επιταχύνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει περισσότερο στην αυτοδυναμία. Και η ΝΔ θα είχε όφελος από τις πρόωρες εκλογές, καθώς θα σταματούσε αυτήν την διαλυτική πορεία.

Ήδη, μέσα στην ΝΔ προετοιμάζονται πυρετωδώς για την εκλογή νέου αρχηγού και αυτός είναι ο λόγος που ο Τζιτζικώστας προτείνει κυβέρνηση εθνικής ενότητας (πρόκειται για δελφίνο), ο Στυλιανίδης βγαίνει συνεχώς στα αντιπολιτευτικά κανάλια (κι αυτός δελφίνος) και η Ντόρα δείχνει να κάνει αντιπολίτευση. Τα ίδια και στο ΠΑΣΟΚ, όπου και εκεί οι διάδοχοι ετοιμάζονται…

Πλην όμως, όπως συνήθως γίνεται, τα πρώτα ονόματα συνήθως καίγονται. Και έρχεται εν τέλει άλλος, ή άλλη, μεσσίας…

Πηγή: «tvxs»