Θέλεις ανώτατη εκπαίδευση; Θα πληρώσεις!

Του Γιώργου Χριστόπουλου

Πολύ σύντομα οι γονείς των ασθενέστερων στρωμάτων που αναγκαστικά στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσιο σχολείο θα διαπιστώσουν ότι γι’ αυτά δεν υπάρχει μέλλον, καθώς οι θέσεις στο Πανεπιστήμιο θα έχουν καταληφθεί, μέσω της νόθευσης βαθμολογιών, ενδοσχολικών εξετάσεων και των Πανελλαδικών, από τα παιδιά όσων έχουν γερό πορτοφόλι.

Οι πιο επικίνδυνες για την κοινωνία νομοθετικές παρεμβάσεις είναι αυτές που περνούν στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων και εσκεμμένα αποκρύπτονται από τα μεγάλα media. Η πλήρης απόσυρση, με μια νομοθετική πρωτοβουλία τριών γραμμών που υπέγραψε ο προηγούμενος Υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος, της εποπτείας της πολιτείας από την ιδιωτική εκπαίδευση έχει ήδη δημιουργήσει χάος στη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων και οι επιπτώσεις της απορρύθμισης θα είναι βραχυπρόθεσμα τεράστιες για όλες τις ελληνικές οικογένειες.

Αναφέρω δύο μόνο από τις συνέπειες της ανεξέλεγκτης πλέον λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων:

• Ουδείς πια δεν ελέγχει ποιος διορίζεται και ποιος απολύεται από τα ιδιωτικά σχολεία. Δεκάδες «εκπαιδευτικοί» εργάζονται πιθανότατα χωρίς τα τυπικά προσόντα και με άθλιες εργασιακές σχέσεις και οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι υπογράφουν βαθμολογίες και τίτλους σπουδών, οι οποίοι (υπενθυμίζω) εξακολουθούν να είναι ισότιμοι μ’ αυτούς των δημόσιων σχολείων. Επιπλέον, η πλήρης απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων των νόμιμων ιδιωτικών εκπαιδευτικών (μαζικές και αναιτιολόγητες απολύσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους) τους καθιστούν ευάλωτους σε απειλές και εκβιασμούς για παραχάραξη βαθμολογιών και ενδοσχολικών διαδικασιών.
• Πολλά ιδιωτικά λύκεια, με βάση δεκάδες καταγγελίες που λαμβάνουμε στην ΟΙΕΛΕ, καταργούν επί της ουσίας τα μαθήματα γενικής παιδείας και ασχολούνται μόνο με τα μαθήματα κατεύθυνσης. Αυτό έχει δύο επιπτώσεις. Πρώτον, οι βαθμοί μαθημάτων γενικής παιδείας θα είναι «άριστοι» με αποτέλεσμα να μεγαλώνει πλαστά ο μ.ο. των μαθητών στα σχολεία αυτά και δεύτερον, οι μαθητές αυτοί αποκτούν ένα αθέμιτο πλεονέκτημα έναντι των μαθητών των δημόσιων σχολείων, καθώς είναι «φροντιστηριακά» πλέον προετοιμασμένοι για τις εξετάσεις της Τράπεζας Θεμάτων και για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Οφείλω εδώ να επισημάνω ότι οι βαθμοί του Λυκείου μετρούν πλέον, μετά από άλλη ρύθμιση Αρβανιτόπουλου, για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση.

  Η εκπαίδευση στα χέρια της αγοράς

Οι συγκεκριμένες ενέργειες του πρώην Υπουργού Παιδείας δεν ήταν τυχαίες. Ο κ. Αρβανιτόπουλος γνώριζε πολύ καλά τι έπραττε, όταν «απελευθέρωνε» τα ιδιωτικά σχολεία από την κρατική εποπτεία, όταν όρισε ότι οι βαθμοί του Λυκείου θα μετρούν για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις, ή όταν (σε μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες πράξεις Υπουργού Παιδείας από την εποχή της Μεταπολίτευσης) καταργούσε ειδικότητες από τη δημόσια τεχνική εκπαίδευση προκειμένου να τις προσφέρει στο πιάτο πανίσχυρων επιχειρηματικών ομίλων. Ο στόχος της ακραίας, νεοφιλελεύθερης πολιτικής της κυβέρνησης είναι το ευαίσθητο, κοινωνικό αγαθό της εκπαίδευσης να περάσει σταδιακά από τη δημόσια σφαίρα στα χέρια της αγοράς. Ο  γονιός πρέπει να γίνει πελάτης και για να πειστεί να «αγοράσει» το προϊόν, θα πρέπει να φάει «δόλωμα». Ότι μόνο σε ιδιωτικό σχολείο το παιδί του θα πάρει «άριστα» στο απολυτήριο, ότι μόνο μέσω της ιδιωτικής εκπαίδευσης ένας μαθητής θα μπορέσει να μπει στο Πανεπιστήμιο και να διεκδικήσει θέση στην αγορά εργασίας. Η απαξίωση του δημόσιου σχολείου και η συρρίκνωση των Πανεπιστημίων αποτελούν συνδυαστικές κινήσεις για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Εν ολίγοις: πολύ σύντομα οι γονείς των ασθενέστερων στρωμάτων που αναγκαστικά στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσιο σχολείο θα διαπιστώσουν ότι γι’ αυτά δεν υπάρχει μέλλον, καθώς οι θέσεις στο Πανεπιστήμιο θα έχουν καταληφθεί, μέσω της νόθευσης βαθμολογιών, ενδοσχολικών εξετάσεων και των Πανελλαδικών, από τα παιδιά όσων έχουν γερό πορτοφόλι.  Επιστρέφουμε στην εποχή των «Κληρονόμων», του περίφημου βιβλίου των Bourdieu και Passeron της δεκαετίας του ’70, όπου περιγράφεται ότι το παιδί του αγρότη, ή του εργάτη είχε 1 στις 100 περίπου πιθανότητες να μπει σε κάποια καλή πανεπιστημιακή σχολή. Στη χώρα μας η δεκαετία του ’80, με όλα τα στραβά της, αντιστράφηκε η πυραμίδα και τα παιδιά των ασθενέστερων στρωμάτων είχαν περίπου 1 στις 3 πιθανότητες να απολαύσουν ανώτατη Παιδεία. Τώρα η μεγαλοαστική τάξη παίρνει την εκδίκησή της. Οι Αρβανιτόπουλοι αυτής της χώρας και οι επιχειρηματικοί τους συνοδοιπόροι δίνουν εντολή: Έξω οι φτωχοί, έξω οι πληβείοι από αμφιθέατρα, έξω από τις καλοπληρωμένες θέσεις στην αγορά εργασίας. Το Πανεπιστήμιο και οι καλές δουλειές θα ξαναγίνουν κληρονομικό δικαίωμα των πορφυρογέννητων. Για τους κακότυχους υπάρχει η φάμπρικα, η ανεργία και η μετανάστευση. Εκτός κι αν η κοινωνία ξυπνήσει και δει τον τεράστιο πανεθνικό εκπαιδευτικό  κίνδυνο που την απειλεί.

Ο Γιώργος Χριστόπουλος, MEd, είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας της Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Εκπρόσωπος Τύπου της ΟΙΕΛΕ

Πηγή: «360^ο pedia»