Στην κοιλιά του χάλκινου ταύρου

Του Στάθη

Το ερώτημα, σε ποιον πλανήτη ζει (τουλάχιστον τα τελευταία 3-4 χρόνια) ο κ. Σαμαράς, θα το απαντήσει κάποτε η επιστήμη. Ισως μάλιστα να μην αργήσει. Διότι το ερώτημα περί ζωής σε ορισμένους εξωπλανήτες δέχεται μάλλον καταφατική απάντηση, αφήνοντας μόνον το ερώτημα περί νοήμονος ζωής να χάσκει ακόμα αναπάντητο.

Πέραν όμως των επιστημονικών αυτών ερωτημάτων, το θέμα της νοήμονος ζωής στην Ελλάδα έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Δεν εξηγείται αλλιώς η απόφανση Σαμαρά ότι «βγαίνουμε απ’ το Μνημόνιο» και μάλιστα ότι «βγαίνουμε από την κρίση ισχυρότεροι»!!!

Ισχυρότεροι σε τι; σε μισθούς; σε αγοραστική δύναμη; σε παραγωγική ανάπτυξη; σε διοικητική ευρυθμία; με δικαιότερο και πιο αποδοτικό φορολογικό σύστημα; Σε τι;

Γιατί όμως ο κ. Σαμαράς δηλώνει ότι «βγαίνουμε ισχυρότεροι απ’ την κρίση»; Γιατί αισθάνεται την ανάγκη να δουλέψει τον εαυτόν του; Και λέω τον εαυτόν του, διότι ουδέναν άλλον μπορεί να δουλέψει πια με τέτοιες φενάκες.

 Γιατί ένας πρωθυπουργός φθάνει στο σημείο να δουλεύει τον εαυτόν του δημοσίως;

Πλην όμως, αυτό δεν είναι το μόνον πρόβλημα του κ. Πρωθυπουργού (συνεπώς της χώρας και δικό μας). Το χειρότερο είναι πως ό,τι κι αν λέει, οι πάτρονές του τον «βγάζουν στην σέντρα». Τον διαψεύδουν. Μάλιστα με ιταμόν τρόπο. Δεν του δίνουν έστω «κάτι», να το κουνήσει χάντρα μπροστά στα μάτια μας και μπιχλιμπίδι. Γιατί;

Δεν χρειάζεται να κάνει κανείς ορό της αλήθειας στην πραγματικότητα, για να του ομολογήσει η έρμη ότι όλα πάνε κατά διαόλου - για παράδειγμα, ακόμα 5% η μείωση της βιομηχανικής παραγωγής (Σεπτέμβρης 2013-Σεπτέμβρης 2014), μείον 9% οι εξαγωγές κατά το ίδιο διάστημα και τέλος δεν έχει. Η «ισχυρά Ελλάς» του κ. Κώστα Σημίτη σε όλο της το μεγαλείο στην εποχή Σαμαρά. Τόσον ισχυρή που άρκεσε ένα e-mail, προσέξτε, ένα e-mail, ούτε καν ένα επίσημο έγγραφο, αλλά απλώς ένα e-mail της Τρόικας

για να γίνουν μαλλιά κουβάρια η κυβέρνηση, οι δηλώσεις της, οι λεονταρισμοί, οι κόκκινες γραμμές κι όλο το μπουρδολογιστάν της κυβερνητικής ρητορικής, ου μην και της ξετσίπωτης προπαγάνδας των διαπλεκομένων ΜΜΕ.

Αλλά, αν συμβαίνουν και τα δύο: α) ο κ. Πρωθυπουργός να δουλεύει δημοσίως τον εαυτόν του, λέγοντας ότι «βγαίνουμε(!!) από την κρίση ισχυρότεροι»(!!!) και β) η Τρόικα και το Βερολίνο να τον «αδειάζουν» πλέον διαρκώς και να τον εξευτελίζουν, τότε τα κυβερνητικά πράγματα βρίσκονται στο μέσον μιας σφοδρής σύγκρουσης και συνθλίβονται.

Η σύγκρουση αυτή συμβαίνει σε ένα ανώτερο επίπεδο από αυτό στο οποίον κινείται η κυβέρνηση των ανδρεικέλων. Συγκρούονται αυτοί που τους κινούν (των ανδρεικέλων) τα νήματα, αδιαφορώντας για την τύχη τους. Εις ό,τι αφορά την Ελλάδα, τους ενδιαφέρει μόνον να ολοκληρώσουν τη δουλειά, και από Κρανίου Τόπο που την έχουν ήδη κάνει, να της φράξουν κιόλας κάθε πιθανή οδόν διαφυγής των κρατουμένων που έχουν ενταφιασθεί μέσα της.

Η Ελλάδα ενταφιάζεται και ο κ. Σαμαράς δηλώνει ότι «βγαίνουμε απ΄την κρίση ισχυρότεροι». Δεν είναι αντίφαση, δεν είναι σόφισμα, δεν είναι τρέλα, είναι κάτι μετά την απελπισία, κάτι μετά το αναπόδραστον απ’ τις συνέπειες της ενοχής, είναι όταν φθάνει πια κανείς να δουλεύει τον εαυτόν του, να παραληρεί.

Οταν όμως φθάνει ένας πρωθυπουργός στο σημείο όχι μόνον να αυτογελοιοποιείται, αλλά να τον γελοιοποιούν και οι πάτρονές του, με ποιο κύρος θα μπορεί στη συνέχεια να κυβερνά; Αλλά, ακόμα κι αν το κύρος είναιπεριττό (και σ’ αυτόν τον βάλτο είναι), με ποιαν ισχύ; Διότι η μόνη ισχύς που διαθέτει η Εταιρεία Σαμαρά - Βενιζέλου είναι δοτή. Και αίρεται ακόμα και με ένα απλό e-mail.

 Στην Ευρωπαϊκή Ενωση γίνεται πόλεμος. Και «εν καιρώ πολέμου, οι νόμοι σιωπούν», ακόμα και οι «νόμοι» της ομερτά και του υπόκοσμου. Κορυφαίο σ’ αυτόν τον κόσμο (του υπόκοσμου) το Βερολίνο, βγάζει τώρα στη σέντρα τον κ. Ζ.Κ. Γιούνκερ και του κρεμάει κουδούνια για όσα ο λεχριτάκος αυτός έκανε όσον ήταν πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, εν γνώσει του Βερολίνου.

Ή μήπως δεν ήξερε η Γερμανία (κι όχι μόνον) για τους φορολογικούς παραδείσους που κατασκεύαζε επί δεκαετίες ο αξιότιμος κ. Γιούνκερ στο Λουξεμβούργο; Δεν σύχναζαν σ’ αυτόν τον «παράδεισο» γερμανικές εταιρείες, αγγλικές, ελληνικές, πολυεθνικές και τραστ όλων των ειδών;

 Ματωμένα λεφτά που οι φοροφυγάδες έκλεψαν από σχολεία, νοσοκομεία, ασφαλιστικά συστήματα και τα έκαναν σπατάλη και τρέλα του μεγαλείου. Εγκλημα με εκατομμύρια θύματα και υπάρχουν ακόμα δόλιοι πολιτικοί και αληταράδες δημοσιογράφοι, φερέφωνα της προπαγάνδας αυτού του συστήματος, που κόπτονται (σφάζοντας χιλιάδες) υπέρ μνημονίων, αναγκαίων τάχα περικοπών και αναπόφευκτων παράπλευρων απωλειών

για τους «τεμπέληδες», τους «διεφθαρμένους» και τους «λαϊκιστές». Η ιστορία αυτή δεν έχει τέλος! αυτό που φαινόταν αδιανόητο χθες, συμβαίνει σήμερα - κι αύριο θα συμβεί αυτό που φαίνεται αδιανόητο τώρα. Πρόκειται για έναν Οδικό Χάρτη προς την κόλαση. Η Ευρώπη από «λάκκος των λεόντων»(για τους λαούς της) έχει εξελιχθεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι των λεόντων που αποθηριωμένοι τρώγονται μεταξύ τους, τρώγοντας τους πάντες.

 Το μυαλό αυτής της γοτθικής Ευρώπης έχει ανεβεί ξανά στα κλαδιά και τρώει βελανίδια. Εμάς, τις ζωές μας. Μέσα σε χάλκινο βόδι μάς έχει βάλει ο Τύραννος των Συρακουσών και μας ψήνει - κι εμείς κοιτάζουμε αν στάζει η ουρά του απ’ το ζουμί μας. Διότι καλά έλεγε ο Μαρξ ότι «οι καπιταλιστές είναι ικανοί να πουλήσουν το σκοινί με το οποίον θα τους κρεμάσουν», δεν είπε όμως ότι κι εμείς είμαστε το ίδιο ικανοί να τους χαρίζουμε το σκοινί με το οποίο μας κρεμάνε...

Πηγή: «enikos»