Mises islands

Του Θανάση Καρτερού

Μιλάνε για του έθνους ξανά την τιμή, Άννα μην κλαις, στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί. Σου έρχεται στο νου αυτός ο στίχος του Μπρεχτ, διαβάζοντας όλα τα ορθόδοξα και offshore των ημερών. Διαβάζοντας ερωτήσεις εθνικής αγωνίας στη Βουλή, υπογεγραμμένες όχι μόνο από τον αρχηγό του εθνικοπατριωτικού κόμματος που τότε συμμετείχε στην εθνικοπατριωτική κυβέρνηση. Αλλά και από εθνικοπατριώτες νυν και πρώην υπουργούς. Με το δίχτυ να απλώνεται μέχρι τις εξωτικές MizesIslands.

Κι ενώ αδειάζουν το ντουλάπι της κακορίζικης Άννας, γεμίζουν το έθνος με παραμύθια για Mirage και Super Puma. Και κάποιους μυστήριους λογαριασμούς στην Καραϊβική με ουρανοκατέβατες καταθέσεις.

Και την προπαγάνδα τους με εμπύρετες καταγγελίες για όσους όχι μόνο δεν ψηφίζουν τις αμυντικές δαπάνες, όχι μόνο δεν συμμερίζονται την εθνική έξαρση των σύγχρονων όπλων, αλλά καταγγέλλουν κι από πάνω τις εναέριες, υποβρύχιες και πεζοπόρες διαδρομές του χρήματος μεταξύ εταιριών όπλων, μεσαζόντων όπλων, και υπερπατριωτών πανόπλων.

Εντάξει, εντάξει, η Δικαιοσύνη θα κρίνει και μπλα, μπλα, μπλα. Και ο αρχηγός θα παραμείνει αρχηγός μέχρι η Δικαιοσύνη να κρίνει και μπλα, μπλα, μπλα. Εν των μεταξύ θα καταγγέλλει την Αριστερά ως αντεθνική και μπλα, μπλα, μπλα. Αλλά κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Αυτές οι μαύρες διαδρομές του μαύρου χρήματος. Αυτό η δοξολογία των offshore με ψαλμούς περί του έθνους, της πατρίδας, της ορθοδοξίας, των βωμών και των εστιών. Αυτή η άπατη υποκρισία ανθρώπων που συναρπάζουν αφελείς απόρους με την εθνική τους ρητορεία και τα αρπάζουν από προσφιλείς εμπόρους για την εθνική τους μεσιτεία. Αεροπλάνα, κανόνια, πύραυλοι, άρματα μάχης, ελικόπτερα. Όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν, αν παρακολουθήσει κανείς όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ή φτάνουν μέχρι τη Δικαιοσύνη. Φανταστείτε τι γίνεται στο σκότος. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε πια με κάποιες μίζες από εταιρίες όπλων. Έχουμε να κάνουμε με εξοπλιστικές δαπάνες νούμερο δύο. Με τις νούμερο ένα εξοπλίζουν το στράτευμα. Όσο και όπως το εξοπλίζουν. Με τις νούμερο δύο εξοπλίζονται οι αδίστακτοι. Και όσο πιο πολύεξοπλίζονται τόσο πιο πολύ ορκίζονται στην πατρίδα.

Πάει κι ανάποδα το πράγμα; Φυσικά. Όσο πιο πολύ φωνάζει κάποιος μεγάλος για οπλικά μαραφέτια τόσο πιο κουμπωμένοι πρέπει να είμαστε. Γιατί είναι πολλά τα λεφτά Γιώργο...

Πηγή: «Η ΑΥΓΗ»