Ακου φίλε Γερμανέ...

Του Μάκη Γαϊτανίδη

Ναι,υπάρχει ο Έλληνας που αναφέρεις. Ο Έλληνας της διαπλοκής, της ρεμούλας, της αρπαχτής, ο καιροσκόπος με την ακόρεστη δίψα για πλούτο χωρίς δουλειά, για νίκη χωρίς προσπάθεια.Μην μπαίνεις στον κόπο να μου τον περιγράφεις, μαζί του μεγάλωσα, τον ξέρω. Τον έβλεπα να με κλέβει στο ζύγι,να μου κλέβει την σειρά αλλά και τα όνειρα,να με προσπερνάει παντού με ανέντιμο τρόπο.

Αυτό όμως που δεν ξέρεις η κάνεις ότι δεν ξέρεις, είναι ότι σε αυτόν τον τόπο κατοικούν κάμποσα εκατομμύρια έντιμων ανθρώπων. Βασική τους επιδίωξη ήταν και είναι να δουλέψουν τίμια και να χαρούν την ζωή, να ζήσουν με αξιοπρέπεια, χωρίς μεγαλεία και γιρλάντες.

Και ίσως να φτιάξουν ένα κομπόδεμα για την δύσκολη στιγμή, την δική τους η του συγγενή, του φίλου, του γείτονα. Ξέρεις,πολλοί από αυτούς όταν σου δίνουν δανεικά, το κάνουν με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνεται ότι σου επιστρέφουν χρήματα που σου χρωστάνε, για να μην νοιώσεις άσχημα.

Δούλεψαν και δουλεύουν όσο και εσύ, σε πολύ χειρότερες όμως συνθήκες που ίσως δεν θα μπορούσες να αντέξεις ούτε για ένα μήνα. Απαράδεκτα και ανασφαλή περιβάλλοντα εργασίας, αντιφατικοί νόμοι, βασανιστικές δημόσιες υπηρεσίες, ένα κράτος αδιάφορο να δώσει λύσεις, να διευθετήσει διαφορές.  Ένα κράτος που αντί να προνοήσει, να προστατέψει, να νουθετήσει σαν στοργική μητέρα, σε περίμενε χαιρέκακα στη γωνία για να σε τιμωρήσει σαν κακιά μητριά.

Ίσως αυτό να γέννησε αυτόν τον Έλληνα-παρενέργεια που λέγαμε στην αρχή, δεν ξέρω, το ψάχνω και εγώ. Και νάσαι σίγουρος ότι θα το βρω και θα το διορθώσω αν με αφήσεις να ξαναφτιάξω την πατρίδα μου. Γιατί ρε μπαγάσα υποψιάζομαι ότι αυτό το οικοπεδάκι σου γυάλισε. Ελα, πες την αλήθεια, βγάλτο από μέσα σου. Πως το ξέρω;

Μα επειδή τόσα χρόνια με αυτόν τον Ελληνα-παρενέργεια συνομιλούσες και έκανες δουλειές. Σε αυτόν δάνειζες πακτωλούς  χρημάτων χωρίς να ελέγχεις τίποτα. Και έμαθα ότι το έκανες και με το αζημίωτο. Πού ήταν τότε εκείνοι οι γραβατωμένοι κυριούληδες που στέλνεις τώρα να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα;

Να δούνε αν πιάνουν τόπο τα λεφτά και να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου όταν ακόμα το πρόβλημα μπορούσε να αντιμετωπισθεί σχετικά εύκολα; Αντί για αυτό μου ήρθες μια μέρα και μου ανακοίνωσες ότι πρέπει να θυσιάσω την ζωή μου και την ζωή των παιδιών μου για να σε εξοφλήσω. Και όταν σου απαντάω ότι θα πεθάνω αν το κάνω με τον τρόπο που θέλεις, μου τσαμπουνάς τις γνωστές μπούρδες περί τσαμπουκά, τεμπελιάς και ελαττωματικού DNA και ζητάς τα ασημικά και το χωράφι μου.

Σοβαρέψου.

Θα σε στεναχωρήσω λίγο, αλλά οι λύσεις που μου επιβάλεις μου θυμίζουν πολύ τις λύσεις σκούπα που άρεσαν στους παππούδες σου την περίοδο της κατοχής, όταν εξολοθρεύονταν ολόκληρα χωριά επειδή δεν έμπαιναν στον κόπο να βρούνε τους «ενόχους», αν μπορεί να χαρακτηρισθεί έτσι όποιος αντιστέκεται υπέρ της πατρίδας του στον κατακτητή.

Όταν οι πατεράδες μας, τρομαγμένα παιδιά της κατοχής, ήρθαν να δουλέψουν στην χώρα σου, μπορεί να έβλεπαν ακόμη εφιάλτες από την κόλαση που προκάλεσαν οι πρόγονοί σου.

Το ξεπέρασαν όμως γιατί διέθεταν την μεγάλη αρετή της διάκρισης. Είχαν δηλαδή την ικανότητα να παραμερίσουν τον θυμό τους και να διακρίνουν ότι δεν έφταιγε ολόκληρος ο Γερμανικός λαός για τα δεινά τους. Είχαν επίσης την δύναμη να κατανοήσουν ότι ακόμα και αυτοί που έφταιγαν κατά βάθος παρασύρθηκαν.

Και όχι μόνο σε συγχώρεσαν αλλά και μας μεγάλωσαν με το δικό σου πρότυπο εργατικότητας και πειθαρχίας.

Αν λοιπόν το δικό μου DNA έχει ένα θεματάκι με την ακαταστασία και την κουτοπονηριά, το δικό σου έχει θέμα με την κατανόηση και την διάκριση.

Αυτά είναι που χρωστάς στον λαό μου περισσότερο από κατοχικά δάνεια και αποζημιώσεις. Ας δουλέψουμε ο καθένας το δικό του θέμα και θα λύσουμε εύκολα το πρόβλημα. Λύσεις τύπου Δίστομο και Καλάβρυτα απορρίπτονται.

Ούτε να το σκέφτεσαι.

Πηγή: «VOLOS NOW»