Στο ναρκοπέδιο της οικονομίας θα παιχτεί η
μοίρα και της συγκυβέρνησης και της αντιπολίτευσης (αξιωματικής και ελάσσονος)
την επόμενη περίοδο. Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει χωρίς καμιά αμφιβολία από τη
σημερινή δημοσκόπηση «Δείκτες» της Pulse RC για το «Ποντίκι».
Για τη συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων στην έρευνα, αυτό είναι το πεδίο
ενδιαφέροντος και όχι η «λίστα Λαγκάρντ».
Αυτονόητο ίσως, αλλά κινδυνεύαμε να το λησμονήσουμε μέσα στον θόρυβο περί λιστών, ληστών και ανίκανων ή σκοπίμως συγκαλυψάντων το σκάνδαλο.
Ο προφανής λόγος είναι η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στις διαδικασίες ελέγχου τόσο των ποικίλων λιστών με ονόματα πιθανών φοροφυγάδων όσο και των πολυάριθμων ληστών του δημόσιου χρήματος. Η συγκάλυψη, όπως προκύπτει από συνδυαστική ανάγνωση και άλλων ερευνών της κοινής γνώμης, αποτελεί μόνιμη παθογένεια του πολιτικού συστήματος.
Ο πιο ουσιαστικός λόγος, όμως, δεν είναι η ίδια η πιθανότητα (ή η βεβαιότητα περί) συγκάλυψης στο ζήτημα της λίστας, αλλά η οδυνηρή πραγματικότητα των μνημονίων, της λιτότητας, της εξαπλούμενης φτώχειας, της αυξανόμενης δυστυχίας. Ακόμη χειρότερα, η εμπεδωμένη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει «φως» εξόδου από τον δρόμο του κοινωνικού ολέθρου.
Σε αυτήν τη βεβαιότητα οφείλεται το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων και του άκυρου / λευκού. Σε αυτήν οφείλεται και η προσγείωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βλέπει το προβάδισμά του, σε σειρά ερευνών, να εξανεμίζεται και να βρίσκεται πλέον σε κατάσταση ισοπαλίας με τη Ν.Δ., με το δημοσκοπικό και εκλογικό του μέλλον να μη δείχνει τόσο ευοίωνο όσο πριν από δύο μήνες.
Παρεμπιπτόντως, τότε άρχισε ο μεγάλος θόρυβος γύρω από τη «λίστα Λαγκάρντ». Στο τέλος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται δημοσκοπικά ζημιωμένος και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης βλέπουν (αναιμική, έστω) ανάκαμψη.
● Η ζημιά οφείλεται στη λίστα και τη διαχείριση της υπόθεσης γύρω από αυτήν;
● Οφείλεται μήπως, καταπώς ισχυρίζονται άλλοι, στην εξασφάλιση της μεγάλης δόσης και την απομάκρυνση του ενδεχομένου της άμεσης χρεοκοπίας;
● Οφείλεται, ίσως, στην άθλια πολιτική και μιντιακή προπαγάνδα περί σύνδεσης του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία και την «ανομία»;
Ίσως λίγο απ’ όλα. Σίγουρα όμως η πολιτική ζωή και οι μεγάλες αντιπαραθέσεις κινήθηκαν επί δίμηνο πολύ μακριά από τα σκληρά προβλήματα της κοινωνίας, της οικονομίας και της χώρας ολόκληρης.
Όλοι είδαν, για παράδειγμα, το παραποιημένο βίντεο του «φιλοτρομοκράτη» βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο διένειμε ο κύκλος του Μαξίμου, αλλά πόσο «πέρασε» στον κόσμο η χθεσινή είδηση ότι 113,4 δισ. ευρώ, το 60% του ελληνικού ΑΕΠ το 2012 (δηλαδή το 60% του πλούτου που παρήγαγε η χώρα την περασμένη χρονιά!), πληρώθηκαν σε τοκοχρεολύσια, την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση Σαμαρά μιλούσε για επενδύσεις και έξοδο από την κρίση;
Ζητείται πρόταση
Εν μέσω μιας τόσο δραματικής κρίσης, η οποία εκθεμελιώνει δικαιώματα, εισοδήματα, ζωές, αξίες, τρόπο ζωής, εδραιωμένες αντιλήψεις, απειλεί το μέλλον δύο γενεών και βάζει τη χώρα σε τροχιά οικονομικής, κοινωνικής και, ίσως, εθνικής διάλυσης, ο τραγέλαφος μιας πολιτικής διαδικασίας, η οποία κινείται πολύ μακριά από την πραγματικότητα της κοινωνίας, τα προβλήματα και τις ανάγκες της, προφανώς δεν ευνοεί το αίτημα της «ανατροπής», το οποίο προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απογοήτευση από τους καταρρέοντες θεσμούς, το αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα και την απουσία μιας συγκροτημένης πρότασης διεξόδου από την κρίση οδηγεί μεν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δημοσκοπική πρωτιά σε όλες τις ηλικίες μέχρι τα 60 έτη, εξαφανίζοντας στο ίδιο πεδίο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά δεύτερο κόμμα στις ηλικίες μέχρι τα 44, οι οποίες δεν έχουν μνήμες από τον φασισμό – ούτε καν από τη χούντα – είναι η ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Ας μην έχει, λοιπόν, κανείς αυταπάτες – ούτε στη συγκυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Οι συνθήκες διαβίωσης του ελληνικού λαού είναι ήδη ζοφερές και τείνουν να γίνουν τραγικές. Οι κροκοδείλιες ομολογίες των διαφόρων Μπλανσάρ, Ρεν, Τόμσεν και άλλων ότι στην Ελλάδα έχουν κάνει εγκλήματα δεν παρηγορούν κανέναν.
Στην οικονομία, λοιπόν, στην πολιτική, στην πρόταση και στο σχέδιο εξόδου από την κρίση θα παιχτούν τα πάντα και, κυρίως, το μέλλον του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της χώρας.
Η λίστα προτεραιοτήτων των πολιτών δεν συντάχθηκε από την κυρία Λαγκάρντ, δεν είναι διαπραγματεύσιμη, δεν θα περάσει από φαιδρές πολιτικάντικες διαδικασίες και, εν τέλει, όσο και να προσπαθήσουν οι διάφοροι καλοθελητές, δεν συγκαλύπτεται. Αυτό ας το έχουν όλοι κατά νου...
Αυτονόητο ίσως, αλλά κινδυνεύαμε να το λησμονήσουμε μέσα στον θόρυβο περί λιστών, ληστών και ανίκανων ή σκοπίμως συγκαλυψάντων το σκάνδαλο.
Ο προφανής λόγος είναι η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στις διαδικασίες ελέγχου τόσο των ποικίλων λιστών με ονόματα πιθανών φοροφυγάδων όσο και των πολυάριθμων ληστών του δημόσιου χρήματος. Η συγκάλυψη, όπως προκύπτει από συνδυαστική ανάγνωση και άλλων ερευνών της κοινής γνώμης, αποτελεί μόνιμη παθογένεια του πολιτικού συστήματος.
Ο πιο ουσιαστικός λόγος, όμως, δεν είναι η ίδια η πιθανότητα (ή η βεβαιότητα περί) συγκάλυψης στο ζήτημα της λίστας, αλλά η οδυνηρή πραγματικότητα των μνημονίων, της λιτότητας, της εξαπλούμενης φτώχειας, της αυξανόμενης δυστυχίας. Ακόμη χειρότερα, η εμπεδωμένη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει «φως» εξόδου από τον δρόμο του κοινωνικού ολέθρου.
Σε αυτήν τη βεβαιότητα οφείλεται το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων και του άκυρου / λευκού. Σε αυτήν οφείλεται και η προσγείωση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βλέπει το προβάδισμά του, σε σειρά ερευνών, να εξανεμίζεται και να βρίσκεται πλέον σε κατάσταση ισοπαλίας με τη Ν.Δ., με το δημοσκοπικό και εκλογικό του μέλλον να μη δείχνει τόσο ευοίωνο όσο πριν από δύο μήνες.
Παρεμπιπτόντως, τότε άρχισε ο μεγάλος θόρυβος γύρω από τη «λίστα Λαγκάρντ». Στο τέλος της κοινοβουλευτικής διαδικασίας ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται δημοσκοπικά ζημιωμένος και τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης βλέπουν (αναιμική, έστω) ανάκαμψη.
● Η ζημιά οφείλεται στη λίστα και τη διαχείριση της υπόθεσης γύρω από αυτήν;
● Οφείλεται μήπως, καταπώς ισχυρίζονται άλλοι, στην εξασφάλιση της μεγάλης δόσης και την απομάκρυνση του ενδεχομένου της άμεσης χρεοκοπίας;
● Οφείλεται, ίσως, στην άθλια πολιτική και μιντιακή προπαγάνδα περί σύνδεσης του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία και την «ανομία»;
Ίσως λίγο απ’ όλα. Σίγουρα όμως η πολιτική ζωή και οι μεγάλες αντιπαραθέσεις κινήθηκαν επί δίμηνο πολύ μακριά από τα σκληρά προβλήματα της κοινωνίας, της οικονομίας και της χώρας ολόκληρης.
Όλοι είδαν, για παράδειγμα, το παραποιημένο βίντεο του «φιλοτρομοκράτη» βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο διένειμε ο κύκλος του Μαξίμου, αλλά πόσο «πέρασε» στον κόσμο η χθεσινή είδηση ότι 113,4 δισ. ευρώ, το 60% του ελληνικού ΑΕΠ το 2012 (δηλαδή το 60% του πλούτου που παρήγαγε η χώρα την περασμένη χρονιά!), πληρώθηκαν σε τοκοχρεολύσια, την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση Σαμαρά μιλούσε για επενδύσεις και έξοδο από την κρίση;
Ζητείται πρόταση
Εν μέσω μιας τόσο δραματικής κρίσης, η οποία εκθεμελιώνει δικαιώματα, εισοδήματα, ζωές, αξίες, τρόπο ζωής, εδραιωμένες αντιλήψεις, απειλεί το μέλλον δύο γενεών και βάζει τη χώρα σε τροχιά οικονομικής, κοινωνικής και, ίσως, εθνικής διάλυσης, ο τραγέλαφος μιας πολιτικής διαδικασίας, η οποία κινείται πολύ μακριά από την πραγματικότητα της κοινωνίας, τα προβλήματα και τις ανάγκες της, προφανώς δεν ευνοεί το αίτημα της «ανατροπής», το οποίο προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η απογοήτευση από τους καταρρέοντες θεσμούς, το αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα και την απουσία μιας συγκροτημένης πρότασης διεξόδου από την κρίση οδηγεί μεν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δημοσκοπική πρωτιά σε όλες τις ηλικίες μέχρι τα 60 έτη, εξαφανίζοντας στο ίδιο πεδίο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά δεύτερο κόμμα στις ηλικίες μέχρι τα 44, οι οποίες δεν έχουν μνήμες από τον φασισμό – ούτε καν από τη χούντα – είναι η ναζιστική Χρυσή Αυγή.
Ας μην έχει, λοιπόν, κανείς αυταπάτες – ούτε στη συγκυβέρνηση ούτε στην αντιπολίτευση. Οι συνθήκες διαβίωσης του ελληνικού λαού είναι ήδη ζοφερές και τείνουν να γίνουν τραγικές. Οι κροκοδείλιες ομολογίες των διαφόρων Μπλανσάρ, Ρεν, Τόμσεν και άλλων ότι στην Ελλάδα έχουν κάνει εγκλήματα δεν παρηγορούν κανέναν.
Στην οικονομία, λοιπόν, στην πολιτική, στην πρόταση και στο σχέδιο εξόδου από την κρίση θα παιχτούν τα πάντα και, κυρίως, το μέλλον του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της χώρας.
Η λίστα προτεραιοτήτων των πολιτών δεν συντάχθηκε από την κυρία Λαγκάρντ, δεν είναι διαπραγματεύσιμη, δεν θα περάσει από φαιδρές πολιτικάντικες διαδικασίες και, εν τέλει, όσο και να προσπαθήσουν οι διάφοροι καλοθελητές, δεν συγκαλύπτεται. Αυτό ας το έχουν όλοι κατά νου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου