Ευρώ, ή τρόικα και ολιγαρχία

Σχόλιο «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ»: Ο κ. Κοτζιάς είτε δεν καταλαβαίνει, ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει, στη προσπάθειά του να μας πείσει, να μην ασχολούμαστε με το νόμισμα. Παραθέτουμε ολόκληρο το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο «onalert» και αλλού και απαντούμε σημείο προς σημείο, παράγραφο την παράγραφο, γιατί τέτοιες απόψεις, όχι μόνο δημιουργούν σύγχυση και αποπροσανατολίζουν, αλλά ευθέως δρουν υποστηρικτικά της κυρίαρχης προπαγάνδας για την "πάση θυσία" παραμονή στο ευρώ.

Tου Νίκου Κοτζιά

Συχνά μου θέτουν το ερώτημα κατά πόσο η έξοδος από το Ευρώ είναι η απάντηση στην κρίση. Πολλοί έντιμοι συμπολίτες πιστεύουν ότι η έξοδος από το Ευρώ είναι η λύση των προβλημάτων μας. Σε κάθε περίπτωση αγνοεί τη διεθνή πείρα του καπιταλισμού. Όπως το γεγονός ότι υπάρχουν εκατοντάδες χώρες που διαθέτουν το δικό τους νόμισμα και βρέθηκαν συχνά σε κρίση, ή βρίσκονται σε κρίση και σήμερα.

Απάντηση: Ουδέποτε κάποιος σοβαρός υποστήριξε, ότι η έξοδος από το ευρώ είναι η λύση στα προβλήματά μας, από μόνη της. Η έξοδος από το ευρώ αποτελεί την αφετηρία για την επίλυση των προβλημάτων με την ανάκτηση του ελέγχου των μέσων και των εργαλείων, για να μπορεί να υπάρξει μια διαφορετική πολιτική στον αντίποδα των μνημονιακών πολιτικών που ακολουθούνται και έχουν οδηγήσει τη χώρα στον γκρεμό. Εμείς δεν υποστηρίζουμε απλά την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αλλά την καθιέρωση Εθνικού Κρατικού νομίσματος, στον αντίποδα του ιδιωτικού ευρώ, με ταυτόχρονη άρνηση αναγνώρισης του χρέους και μονομερή διαγραφή του σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πράγμα που θεωρεί αδιανόητο ο κ. Κοτζιάς. Επίσης, υποστηρίζουμε την εθνικοποίηση της ιδιωτικής Τράπεζας της Ελλάδος και των μεγάλων τραπεζών, προκειμένου αυτές να εκκαθαριστούν και να τεθούν στην υπηρεσία της οικονομίας, με ταυτόχρονη εφαρμογή αυστηρού ελέγχου στη διακίνηση κεφαλαίων. Μια σειρά άλλων συνοδών πολιτικών με στόχο την αποκατάσταση των εισοδημάτων και της αξίας των πάγιων περιουσιακών στοιχείων, μαζί με την εφαρμογή ενός ταχύρυθμου προγράμματος ανάταξης της παραγωγικής βάσης της χώρας, με βάση συγκεκριμένο μεσομακροπρόθεσμο σχεδιασμό, θα οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από τη κρίση και την οικονομική ανάκαμψη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατοχή εθνικού νομίσματος αυξάνει τα περιθώρια άσκησης εθνικής οικονομικής πολιτικής. Μόνο που αυτά τα περιθώρια στον σημερινό κόσμο δεν είναι απεριόριστα. Ακόμα και χώρες όπως είναι η Κίνα ή η Βραζιλία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιαπωνία που ανήκουν στις δέκα πλουσιότερες του κόσμου, γνωρίζουν σήμερα πόσο πεπερασμένες είναι οι δυνατότητες να ασκήσουν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, εξαιτίας της μεγάλης αλληλεξάρτησης στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης. Γνωρίζουν, επίσης, ότι η όποια νομισματική τους αυτονομία δεν είναι αποτέλεσμα της κατοχής του ενός ή άλλου νομίσματος, αλλά του γεγονότος ότι διαθέτουν σχετικά ισχυρή οικονομία. Μόνο οι ΗΠΑ έχουν περισσότερη νομισματική αυτονομία διότι διαθέτουν μαζί με το δολάριο και «αεροπλανοφόρα».

Απάντηση: Ποτέ δεν ισχυριστήκαμε, ότι μπορούμε να έχουμε απεριόριστα περιθώρια και πλήρη αυτονομία και αυτάρκεια οικονομική με Εθνικό νόμισμα. Ακριβώς όμως, για να υπάρξει δυνατότητα σχετικής αυτονομίας και δημιουργίας συνθηκών ανάκαμψης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας επιβάλλεται η ανάκτηση του νομισματικού ελέγχου με την έξοδό μας από το ευρώ.

Η νομισματική αυτονομία και δύναμη, συνδέεται με την ισχύ ενός κράτους, αλλά και με την πολιτική που αυτό ακολουθεί. Ευρώ έχει η Γερμανία, ευρώ έχει και η Ελλάδα. Άλλες οι επιπτώσεις στην πρώτη, άλλη στη δεύτερη. Η Αιτία; Η πολιτική και οικονομική ισχύς που διαθέτει η πρώτη, η αδυναμία και ο νεοραγιαδισμός που χαρακτηρίζουν τη δεύτερη. Συνολικά, τα νομίσματα έχουν σημαντικό ρόλο στην οικονομική ζωή μιας χώρας, αλλά δεν είναι αυτά που την καθορίζουν. Αντίθετα, αυτά ορίζονται και αξιοποιούνται ως εργαλείο από εκείνους που μπορούν να τα ορίζουν, να καθορίζουν την οικονομική και πολιτική εξουσία. Η αντιστροφή αυτής της σχέσης είναι λάθος.

Απάντηση: Ακριβώς κ. Κοτζιά: Πώς είναι δυνατό να υπάρξει ισότιμη σχέση μεταξύ της ισχυρής Γερμανίας και της αδύναμης καθώς λέτε Ελλάδας, σε ένα τέτοιου είδους συνεταιρισμό, χωρίς η ισχυρή χώρα να απορροφήσει την πιο αδύναμη; Ο νεοραγιαδισμός των ελίτ της δεύτερης έρχεται να ολοκληρώσει αυτή τη διαδικασία απορρόφησης. Λέτε: «τα νομίσματα ορίζονται και αξιοποιούνται ως εργαλείο από εκείνους που μπορούν να τα ορίζουν, να καθορίζουν την οικονομική και πολιτική εξουσία. Η αντιστροφή αυτής της σχέσης είναι λάθος.». Πείτε μας, λοιπόν, κατά πόσο μπορούμε στα πλαίσια της ευρωζώνης, να ορίζουμε και να αξιοποιούμε ως εργαλείο το νόμισμα και τις πολιτικές που χαράζονται με βάση αυτό; Είστε εσείς, τελικά, που κάνετε, ολοκληρωτική μάλιστα, αντιστροφή αυτής της σχέσης, είτε επειδή δεν είστε σε θέση να καταλάβετε τον ίδιο σας τον ισχυρισμό, είτε επειδή σκόπιμα προσπαθείτε να αποπροσανατολίσετε, στρεβλώνοντας τη σχέση και λειτουργώντας πεμπτοφαλαγγίτικα υπέρ των μνηνονιακών πολιτικών που ακολουθούνται σε βάρος της χώρας και του λαού.

Και αυτό διότι η έξοδος, επί παραδείγματι, από το Ευρώ με τις σημερινές κυρίαρχες ομάδες στην εξουσία απλά θα διασφαλίσει τη συνέχεια της ίδιας πολιτικής. Όποιος θεωρεί ότι της πολιτικής λύσης προηγείται εκείνη του νομίσματος, έχει αντιστρέψει τη σειρά των πραγμάτων. Έχει βάλει το κάρο ως φρένο κοινωνικών εξελίξεων εμπόδιο μπροστά από το άλογο, τα κινήματα.

Απάντηση: Από πού προκύπτει ότι της πολιτικής λύσης προηγείται εκείνη του νομίσματος, με τη πρόταση εξόδου από το ευρώ; Όσοι έχουμε ταχθεί καθαρά υπέρ της εξόδου μας από την ευρωζώνη και της καθιέρωσης Εθνικού Κρατικού νομίσματος, θέτουμε ως προϋπόθεση την ανατροπή του καθεστώτος των δωσιλόγων, που παρέδωσαν τη χώρα στους ξένους επικυρίαρχους και ριζική αλλαγή των πολιτικών που ακολουθούνται σε όλο το φάσμα της πολιτικής, της κοινωνίας, του κράτους, της οικονομίας, των εθνικών μας θεμάτων. Πολιτικές που έχουν περιγραφεί με απόλυτη σαφήνεια και σκόπιμα αποσιωπάτε, για να στηρίξετε ανεπιτυχώς τη σαθρή επιχειρηματολογία σας.

Είναι γνωστό ότι η συντηρητικοί και ακροδεξιοί σε Σουηδία και Μεγάλη Βρετανία δεν θέλουν να ακούσουν για το Ευρώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι κορώνα και στερλίνα, τα επιτόκια και οι συναλλαγματικές επιλογές τους είναι σε πλήρη ελευθερία. Πολύ λιγότερο ότι το Λονδίνο, επί παραδείγματι, μπορεί να λύσει τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματά του με νομισματικά μάγια. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι την τελευταία δεκαετία το Ηνωμένο Βασίλειο συνδύασε την μεγαλύτερη υποτίμηση νομίσματος ανάμεσα στα κράτη μέλη των G20 (σχεδόν 50%) με την μεγαλύτερη πτώση ανταγωνιστικότητας και εξαγωγών από όλες. Ασφαλώς το νόμισμα βοηθά την μία ή άλλη πολιτική, αλλά εκείνο που προέχει είναι ποιος καθορίζει την μία ή άλλη πολιτική, προς όφελος τίνος προωθείται αυτή.

Απάντηση: Η προσπάθεια ταύτισης των υποστηρικτών της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη με τους συντηρητικούς και ακροδεξιούς κύκλους άλλων χωρών, είναι τουλάχιστον χυδαία. Αλλά επί της ουσίας και πάλι προσπαθώντας να επιχειρηματολογήσετε συκοφαντώντας, ομολογείτε την αλήθεια λέγοντας: «εκείνο που προέχει είναι ποιος καθορίζει την μία ή άλλη πολιτική, προς όφελος τίνος προωθείται αυτή.». Ακριβώς αυτό λέμε κι εμείς. Ποιος καθορίζει σήμερα τις πολιτικές και προς όφελος τίνος προωθούνται; Είναι ο Ελληνικός λαός με τα θεσμικά όργανα της πολιτείας που καθορίζει τη πολιτική προς όφελός του, ή η ευρωζώνη με τους μηχανισμούς επιβολής δουλοπαροικίας χρέους και οι εγχώριοι δωσίλογοι; 

Η διαφορά ανάμεσα σε μια προοδευτική και σε μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη, είναι ότι η πρώτη θεωρεί ότι τα προβλήματα είναι πολιτικά-κοινωνικά. Ότι η πολιτική, το ποιόν αυτή εξυπηρετεί, καθορίζει και το πώς θα χειριστεί κανείς την οικονομική πολιτική και σε συνέχεια τη νομισματική. Αντίθετα οι νεοφιλελεύθεροι πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται στην ουσία οικονομική πολιτική και πολιτική κοινωνική παρέμβαση. Ότι όλα θα τα λύσει το νόμισμα. Πολλοί από αυτούς που θεοποιούν την έξοδο από το ευρώ, στην ουσία είναι θύματα του νεοφιλελεύθερου τρόπου σκέψης: το νόμισμα είναι το παν, η πολιτική εξουσία έπεται.

Απάντηση: Εδώ πραγματικά γελάμε! Με τέτοια επιχειρήματα κ. Κοτζιά προσπαθείτε να πείσετε τον εαυτό σας; Γιατί μόνο σε χαχόλους μπορούν να απευθύνονται. Η πολιτική εξουσία σε μια χώρα ελέγχεται από εκείνους που κατέχουν τα εργαλεία του ελέγχου αυτού. Ένα νόμισμα, που δεν είναι εθνικό, που δεν ελέγχεται αποκλειστικά από το Κράτος, αλλά από υπερεθνικούς οργανισμούς, που έχουν εντελώς διαφορετικές προτεραιότητες από τις ανάγκες μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας όπως η ελληνική, καθίσταται ισχυρότατο όπλο στα χέρια αυτών, οι οποίοι μπορούν δια του νομίσματος, να επιβάλουν τα συμφέροντα εκείνων, που δημιούργησαν το νόμισμα προς όφελός τους. Χωρίς Εθνικό νόμισμα μια χώρα καθίσταται έρμαιο των αποφάσεων των ισχυρών εξωχώριων κέντρων που ελέγχουν τη χρηματοδότηση της οικονομίας της. Είτε αυτά τα εξωχώρια κέντρα είναι οργανισμοί όπως η ΕΚΤ, είτε είναι κράτη όπως η Γερμανία, είτε συνδυασμός και των δύο. Μήπως τελικά είστε εσείς το θύμα, που παραπαίει μεταξύ ενός στρεβλού νεοφιλελεύθερου τρόπου σκέψης και της ανάγκης έκφρασης ενός τάχα προοδευτικού λόγου και τα μπερδεύετε λίγο στο μυαλό σας;   

Με τέτοιες περί νομίσματος απολυτότητες, απαλλάσσουν ουσιαστικά τις κυβερνήσεις των μνημονίων και όσους τις στηρίζουν, αφού αποδέχονται τα μνημονιακά διλήμματα: ή φεύγεις από το ευρώ, ή υποτάσσεσαι στα μνημόνια. Στην πραγματικότητα και η μία άποψη και η άλλη αγνοεί, ή θέλει να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ότι η κυβέρνηση παραδόθηκε αμαχητί μέσα στους θεσμούς και τα όργανα της ΕΕ, χωρίς να κάνει χρήση των όπλων που διαθέτει η χώρα. Δηλαδή, τα βέτο, τα δικαστήρια, τις συμμαχίες και τις κινητοποιήσεις. Πρώτα παλεύει κανείς με όλα του τα όπλα και μετά εγκαταλείπει το πεδίο της μάχης, ακολουθεί νέα σχέδια. Αυτό είναι το αλφαβητάρι της πολιτικής.

Απάντηση: Λέτε, ότι «η κυβέρνηση παραδόθηκε αμαχητί μέσα στους θεσμούς και τα όργανα της ΕΕ, χωρίς να κάνει χρήση των όπλων που διαθέτει η χώρα….». Εξ αυτού και μόνο συνεπάγεται, ότι οι θεσμοί και τα όργανα της ΕΕ λειτουργούν σε βάρος της χώρας μας εξ ορισμού, αφού η χώρα έπρεπε, κατά τη γνώμη σας, να δώσει τη μάχη που δεν έδωσε. Άρα, γιατί να επιμένουμε στη παραμονή μας σε ένα χώρο και ένα περιβάλλον κατ’ εξοχήν εχθρικό προς τα συμφέροντά μας; Και ποια όπλα διαθέτει η χώρα σε ένα τόσο ετεροβαρή "συνεταιρισμό"; Μόνο και μόνο για να κερδοσκοπούν ασύστολα οι μαυραγορίτες διαπλεκόμενοι «επιχειρηματίες», να διατηρούν τα προνόμιά τους οι εξωνημένοι έλληνες πολιτικοί και οι εκούσιοι, ή ακούσιοι υποστηρικτές τους, που κατανοούν τη παραμονή μας στην ευρωένωση ως το μόνο τρόπο διατήρησης του φαύλου καθεστώτος τους, ή μήπως για να αισθάνονται «ευρωπαίοι» οι τουρκομπαρόκ ελληναράδες της δήθεν πνευματικής μας ηγεσίας και των τηλεκαναλιών της μαγειρικής και του Σουλεϊμάν;
Αν αυτό που ισχυρίζεσθε, είναι το αλφαβητάρι της πολιτικής, μήπως πρέπει, αγαπητέ μου κύριε, να ξαναρχίσετε από το νηπιαγωγείο;

Οι απαντήσεις για τη «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ-ΕΠΑΜ»: Όθων Κουμαρέλλας, μέλος της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.

Πηγή: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.