Του Δημήτρη Καζάκη
Το πρόβλημα δημοκρατίας που αντιμετωπίζει η χώρα είναι αφενός η παντελής ανυπαρξία λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και πλήρους κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Αλλά ποιος νοιάζεται; Πάντως όχι τα κόμματα «συνταγματικού τόξου», στο πλαίσιο των οποίων θέλει να ανήκει κι ο κ. Καμμένος. Γι’ αυτό άλλωστε είναι ανοιχτός και σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο που η ηγεσία του έχει μεταλλαχθεί σε τέτοιο βαθμό που έχει δώσει γη και ύδωρ στον κατακτητή. Βέβαια, υπάρχει και το ζήτημα των εθνικών θεμάτων, που αφορά την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, την οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει απεμπολίσει από καιρό. Εδώ μέχρι και την μετατροπή της ελληνικής ΑΟΖ σε «ευρωπαϊκή ΑΟΖ» είδε ως «ευφυή κίνηση» του Σαμαρά, ένας εκ των φωστήρων της περιβάλλοντος Τσίπρα, ο ανεκδιήγητος κ. Σταθάκης. Αλλά ας πάει και το παλιάμπελο. Τι τον νοιάζουν τον κ. Καμμένο όλα αυτά; Τι είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τι είναι το καθεστώς κατοχής που βιώνει ο ελληνικός λαός, τι είναι όλα αυτά μπροστά στο να εκλεγεί ο Καραμανλής Πρόεδρος της νέας κατοχής κι αυτός συμμέτοχος μιας «αντιμνημονιακής» διακυβέρνησης του δωσιλογισμού.
Στις 6 Μαρτίου έξω από το Μέγαρο Μουσικής Ανεξάρτητοι
Έλληνες διαδήλωναν μαζί με μέλη και φίλους των κινημάτων ΕΠΑΜ και ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ,
αλλά και μαζί με αγωνιστές από τον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά γενικά, ενάντια στην
ισοπέδωση της ιστορικής μνήμης του ελληνικού λαού και τον καθαγιασμό του
αρχιτέκτονα της μεταπολίτευσης που οδήγησε στη σημερινή εθνική τραγωδία.
Μάλιστα, έξι από τους Ανεξάρτητους Έλληνες απομονώθηκαν από τις δυνάμεις
καταστολής μετά το πέρας της διαδήλωσης και υπέστησαν προσαγωγή στο ΑΤ
Συντάγματος με εντολή άνωθεν προφανώς «προς παραδειγματισμό». Βλέπετε η ηγεσία
των Ανεξάρτητων Ελλήνων και προσωπικά ο Πάνος Καμμένος είχε δώσει το ελευθέρας
της συμμετοχής στη συγκεκριμένη διαδήλωση. Κι έτσι έθεσε εαυτόν και το κόμμα
του εκτός «συνταγματικού τόξου», όπως έχουν αυτοχαρακτηριστεί τα κόμματα του
κοινοβουλίου που ασκούν απόλυτα νομοταγή συμπολίτευση και αντιπολίτευση στην
τρόικα και τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας προς τους τοκογλύφους.
Τέσσερις ημέρες μετά ο κ. Καμμένος επιχειρεί να ενταχθεί
ξανά στα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» και να επανέλθει στην τάξη. Έτσι ο
πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, όπως δήλωσε σε συνέντευξη που
έδωσε στη Real News (10/3), επιθυμεί τον Κώστα Καραμανλή για Πρόεδρο της
Δημοκρατίας, εκλεγμένο από το λαό και με αυξημένες αρμοδιότητες. «Καραμανλής
για Πρόεδρος με εκλογή από το λαό». Όσο για πιθανή συνεργασία με τον
ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζει πως «η απελευθέρωση της χώρας προϋποθέτει άρση των κόκκινων
γραμμών, ιδιαίτερα στα εθνικά θέματα. Εμείς δεν αλλάξαμε θέσεις, σε αντίθεση με
τον ΣΥΡΙΖΑ».
Προφανώς ο κ. Καμμένος ονειρεύεται μια επανάληψη του
σκηνικού του 1981 στην πιο φαιδρή του εκδοχή. Αντμνημονιακή κυβέρνηση
(ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητοι Έλληνες και ότι συγκοληθεί μαζί τους) και Καραμανλής
Πρόεδρος της Δημοκρατίας με εκλογή από τον λαό με αρκετές υπερξουσίες για
νομότυπες εκτροπές, εκβιασμούς και παρεμβάσεις ώστε οι «αντιμνημονιακοί» να μην
φορτωθούν την ευθύνη της παράδοσης άνευ όρων.
Έτσι καταλαβαίνει την δημοκρατία ο κ. Καμμένος; Την
μετεξέλιξη του πολιτεύματος από κυβερνητική απολυταρχία με κοινοβουλευτικό
μανδύα, σε ένα ακόμη χειρότερο προεδρικό σύστημα; Δεν γνωρίζει ότι το προεδρικό
σύστημα αποτελεί, όπως το αποκαλούσαν δίκαια οι πιο σοφοί νομοδιδάσκαλοι, ως
επιβίωση της μοναρχίας στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού; Αυτό λείπει από την
Ελλάδα; Η επιβολή ενός ακόμη αυθαίρετου, ανεξέλεγκτου και με υπερξουσίες
θεσμού, όπως του Προέδρου της Δημοκρατίας; Τα είδαμε τα χαΐρια μας με τον
τωρινό Πρόεδρο. Για φανταστείτε να είχε τις υπερεξουσίες που θέλει να του δώσει
ο κ. Καμμένος και μάλιστα με απευθείας λαϊκή εντολή; Φανταστείτε τι θα είχε κάνει
στην χώρα. Και ποιον προτείνει ως Πρόεδρο; Έναν από τους αρχιτέκτονες του
σημερινού σφαγείου, τον Καραμανλή τζούνιορ. Εκείνον δηλαδή που ως πρωθυπουργός
ποδοπάτησε ουκ ολίγες φορές το Σύνταγμα με αποκορύφωμα την προσπάθεια να
επιβάλει καθεστώς εκτροπής με αφορμή τις φωτιές του 2007. Τον θυμάστε ντυμένο
με μπουφανάκι αλά Μπους στην καταστροφή των Πύργων κατακαλόκαιρο να κυρήττει
αυθαίρετα σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης την μισή χώρα; Φανταστείτε τι είναι
ικανός να κάνει ως Πρόεδρος με υπερεξουσίες, αν πάρει έξωθεν την αναγκαία
εντολή.
Το πρόβλημα δημοκρατίας που αντιμετωπίζει η χώρα είναι αφενός η παντελής ανυπαρξία λαϊκής κυριαρχίας, αλλά και πλήρους κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Αλλά ποιος νοιάζεται; Πάντως όχι τα κόμματα «συνταγματικού τόξου», στο πλαίσιο των οποίων θέλει να ανήκει κι ο κ. Καμμένος. Γι’ αυτό άλλωστε είναι ανοιχτός και σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο που η ηγεσία του έχει μεταλλαχθεί σε τέτοιο βαθμό που έχει δώσει γη και ύδωρ στον κατακτητή. Βέβαια, υπάρχει και το ζήτημα των εθνικών θεμάτων, που αφορά την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, την οποία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει απεμπολίσει από καιρό. Εδώ μέχρι και την μετατροπή της ελληνικής ΑΟΖ σε «ευρωπαϊκή ΑΟΖ» είδε ως «ευφυή κίνηση» του Σαμαρά, ένας εκ των φωστήρων της περιβάλλοντος Τσίπρα, ο ανεκδιήγητος κ. Σταθάκης. Αλλά ας πάει και το παλιάμπελο. Τι τον νοιάζουν τον κ. Καμμένο όλα αυτά; Τι είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τι είναι το καθεστώς κατοχής που βιώνει ο ελληνικός λαός, τι είναι όλα αυτά μπροστά στο να εκλεγεί ο Καραμανλής Πρόεδρος της νέας κατοχής κι αυτός συμμέτοχος μιας «αντιμνημονιακής» διακυβέρνησης του δωσιλογισμού.
Απ’ ότι φαίνεται ο κ. Καμμένος ενδιαφέρεται μόνο για την
εκλογική και πολιτική του επιβίωση εντός του υπάρχοντος στημένου πολιτικού
συστήματος κατοχής της χώρας. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να επιβιώσει ο
ίδιος και το κόμμα του πάνω στα ερείπια μιας χώρας που τελεί υπό διάλυση και να
λειτουργεί ως ανάχωμα της οργής ενός λαού που τον έχουν καταδικάσει στην κόλαση.
Προσωπικά τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μας ξενίζει. Ο κ. Καμμένος έχει δώσει πολλά
δείγματα πολιτικής γραφής ώστε να τον θεωρούμε τουλάχιστον αναξιόπιστο. Αυτό
που προσωπικά μας κάνει εντύπωση είναι η ευκολία που προδίδει τους δικούς του,
τα μέλη του. Στις 6 έλεγε «μπράβο» στα μέλη του που συμμετείχαν σε διαδήλωση
εναντίον του Καραμανλισμού και στις 10 πρότεινε ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον
Καραμανλή τζούνιορ στα πλαίσια μιας αναθεώρησης προς το πολύ χειρότερο του
υποτιθέμενου Συντάγματος της χώρας. Να μια, όχι σπάνια περίπτωση στις μέρες
μας, επιβεβαίωση του βιβλικού: «Πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με».
Είμαστε σίγουροι ότι θα ακολουθήσουν και οι άλλες δυο του κ. Καμμένου. Απλά
αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν όποιος είναι αληθινά δημοκράτης, πατριώτης, αγωνιστής
στο κόμμα του να του έχει την παραμικρή εμπιστοσύνη.
Πηγή: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου