“Το κύριο- καίριο ερώτημα που προκύπτει και δεν απαντούν
οι θιασώτες της νεοφιλελεύθερης, αποκρουστικής και κοινωνικά ανάλγητης
πολιτικής είναι ένα. Με ποια λογική θα πάρουν τα σπίτια του ελληνικού λαού οι
τράπεζες; «Ξεχνούν» συνειδητά ότι χρωστούν χρήματα στον ελληνικό λαό.”
Του Κώστα Καπνίση
Σα να μη φτάνει η χαρακτηριστική ανημπόρια πολιτικής
και διοικητικής διαχείρισης θεμάτων ρουτίνας, η τραγική
συγκυβέρνηση των απομειναριών του χθες, ανοίγει διαρκώς νέα
μέτωπα με την κοινωνία. Επειδή ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι είναι ανίκανοι
να χειριστούν την καθημερινότητα, γιατί πολύ απλά δεν έχουν καμιά
επαφή με την πραγματικότητα, επιλέγουν το γνωστό παιγνίδι των
«λαγών». Έτσι εξηγείται και το άνοιγμα του εξαιρετικά σοβαρού και λεπτού
θέματος των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας του ελληνικού λαού από
τις τράπεζες.
Η αναφορά και μόνο της λέξης «τράπεζα» και οποιουδήποτε
παραγώγου αυτής της λέξης καθώς και ζητήματος που σχετίζεται με αυτή, θα έπρεπε
να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή από κάποιους. Οι ελληνικές τράπεζες έχουν
«ταϊστεί» από την εποχή Αλογοσκούφη και μέχρι σήμερα, με έναν «σκασμό»
χρημάτων, κοντά στα 250 δισεκ. ευρώ σε «ζεστό» χρήμα και εγγυήσεις του
ελληνικού δημοσίου, που βαραίνουν τις πλάτες των Ελλήνων φορολογουμένων. Με
λίγα λόγια, οφείλουν καθαρά την όποια βιωσιμότητά τους στον ελληνικό λαό.
Παρόλα αυτά, η ελληνική κοινωνία, βλέπει με τρόμο να
βγαίνουν στο σεργιάνι γνωστοί εκπρόσωποι του σάπιου πολιτικού και μιντιακού
κατεστημένου που εκφράζουν τον θαυμασμό τους και την απλόχερη «αγάπη»
τους στο τραπεζιτικό σύστημα. Στο ελληνικό αποτυχημένο τραπεζιτικό σύστημα
όπου οι διοικήσεις και τα υψηλόβαθμα στελέχη του βούλιαξαν το «μαγαζί» αλλά
συνεχίζουν να απολαμβάνουν των χρυσών προνομίων και βέβαια να
εξακολουθούν να κρατούν τη διοίκηση στα χέρια τους.
Κι όμως αυτό δε δείχνει να πτοεί τους θιασώτες του
καταρρέοντος από το 2008 καπιταλιστικού συστήματος, με τον τρόπο που γνώρισε ο
πλανήτης τα τελευταία τουλάχιστον 200 χρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο, ο άνθρωπος
που δεν έχει κρύψει τον θαυμασμό του σε αυτό το σύστημα, Θανάσης Μαυρίδης,
βιάστηκε να προλάβει τον υπουργό Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα στο θέμα των
πλειστηριασμών. «Να τους πάρουν τα σπίτια. Δεν τους ανήκουν. Ανήκουν
στις τράπεζες», είπε ο Θανάσης Μαυρίδης σε πρόσφατο άρθρο του. «Θα
καταρρεύσουν οι τράπεζες αν δεν τα πάρουν», έσπευσε να επωφεληθεί
χαμογελαστός ο Γιάννης Στουρνάρας. «Οι τράπεζες δεν ασκούν κοινωνική
πολιτική», είπε ο μέγας, επί παντός επιστητού, αναλυτής – τηλεσχολιαστής,
Άρης Πορτοσάλτε. Πάλι καλά που ο Μπάμπης Παπαδημητρίου λείπει σε διακοπές
αλλιώς το «κακό» θα τρίτωνε. Από κοντά βέβαια και θέλοντας να μοιάσουν στους
μεγάλους οικονομικούς «φωστήρες» επιπέδου Champions League και κάποιοι δεύτερης
και τρίτης διαλογής και καλοκαιρινής διάρκειας (αλλά «wannabe» και χειμερινοί)
δημοσιογράφοι – αναλυτές.
Το κύριο- καίριο ερώτημα όμως που προκύπτει
και δεν απαντούν οι θιασώτες της νεοφιλελεύθερης, αποκρουστικής και
κοινωνικά ανάλγητης μνημονιακής πολιτικής είναι ένα. Με ποια λογική
θα πάρουν τα σπίτια του ελληνικού λαού οι τράπεζες; «Ξεχνούν»
συνειδητά ότι χρωστούν χρήματα στον ελληνικό λαό. Ποιος τις
ανακαφαλαιοποίησε; Τις πλάτες ποιου βαραίνει το χρέος των τραπεζών; Ποια
καπιταλιστική θεώρηση των πραγμάτων λέει ότι το δημόσιο υποχρεούται να σώζει
τις ιδιωτικές εταιρείες; Ή μήπως δεν είναι εταιρείες οι τράπεζες; Αν
όχι τότε τι είναι; Μήπως την περίοδο της φανερής τεράστιας κερδοφορίας τους μοιράζονταν
τα κέρδη τους με τον ελληνικό λαό και το Κράτος; Αυτά όμως δεν
τα λαμβάνουν υπόψη οι ένθερμοι υποστηρικτές των τραπεζών.
Οι τράπεζες είναι «μαγαζιά» της ελεύθερης
αγοράς. Θα πρέπει να υπόκεινται στους κανόνες της διεθνούς αγοράς,
όπως λέει και η καπιταλιστική θεωρία, την οποία πρεσβεύουν. Μια
επιχείρηση όταν αποτυγχάνει και δεν είναι πια βιώσιμη κλείνει. Έτσι
είναι. Μιλώντας όμως την καπιταλιστική γλώσσα, οι τράπεζες είναι
χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και υπάρχουν ως εργαλείο της οικονομίας. Με
λίγα λόγια, υπάρχουν για να υπηρετούν την εθνική οικονομία και την
καταναλωτική πίστη και όχι για να πλουτίζουν οι μέτοχοί τους.
Αυτό ακριβώς έχασαν. Το πιο βασικό τους συστατικό. Την
πίστη. Δεν τις εμπιστεύεται πια κανείς. Είναι μαγαζιά – ζόμπι που ρουφούν σε
μια τεράστια μαύρη τρύπα τα δεκάδες δισεκ. ευρώ που τους δίνονται απλόχερα. Ας
ψάξουν να βρουν έναν τρόπο που θα τις καταστήσει βιώσιμες. Ας επενδύσουν οι
μέτοχοί τους όσα κέρδισαν τόσα χρόνια και ας ξεχάσουν τα σπίτια του ελληνικού
λαού γιατί αν λανθασμένα νομίζουν ότι τους ανήκουν τότε ας αναλάβουν και τους
δεκάδες φόρους και τα χαράτσια που ακολουθούν τα ακίνητα που βάζει η κυβέρνηση,
την οποία στηρίζουν. Δίκαιο δεν ακούγεται;
Πηγή: Periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου