Όρια η δουλοπρέπεια δε γνωρίζει

“Η Ελλάδα, εξαιτίας της ανεκδιήγητης μνημονιακής συγκυβέρνησης μένει έκθετη, ως πιόνι στα σχέδια Ερντογάν- Νταβούντογλου και διαλύει σχέσεις δεκαετιών χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα.” 

Του Θέμη Τζήμα

Η γελοιότητα του δουλοπρεπούς κορυφώνεται όταν υπερβαίνει το ή τα αφεντικά του σε ζήλο να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους. Γίνεται βασιλικότερος του βασιλέως, γλύφοντας αυτούς από τους οποίους εξαρτάται, εκχωρώντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειάς του. Αυτό ακριβώς έπραξε η μνημονιακή συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου και στο ζήτημα της Συρίας.

Ο ανεκδιήγητος Βενιζέλος, μέσα από ένα πρωτοφανή συνδυασμό εθελοδουλείας προς όποιον αντιλαμβάνεται ως ισχυρό παράγοντα, ικανό να διαδραματίσει ρόλο στις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις και ασχετοσύνης ως προς τη διεθνή πολιτική, χέρι- χέρι με το νυν πρωθυπουργό και ίσως πιο αποτυχημένο υπουργό εξωτερικών από τη μεταπολίτευση- αρκεί να θυμηθούμε τη στάση του στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στην περιφερειακή απομόνωση της χώρας για να αντιληφθούμε τη διορατικότητά του- μας εξέπληξαν ακόμα μια φορά: έσπευσαν σχεδόν πρώτοι απ' όλους να εντάξουν τη χώρα στα πολεμοκάπηλα γεράκια διεθνώς, μαζί με τους γνωστούς κύκλους της Ουάσινγκτον, τον Κάμερον, τον Ολάντ και ποιόν άλλον; τον Ταγίπ Ερντογάν που θέλει να ανατρέψει τον Άσαντ για να εγκαταστήσει ένα καθεστώς της δικής του άμεσης επιρροής στη Συρία.

Χωρίς να νοιαστούν για το διεθνές δίκαιο που κατά τα άλλα η χώρα μας πάντα επικαλείται, χωρίς να υπολογίσουν ότι παίζουν το παιχνίδι ούτε καν γενικά της Τουρκίας αλλά ειδικότερα του νέο- οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού της, χωρίς να νοιαστούν που μπλέκονται σε μια ενδό- αραβική διένεξη με τρόπο που απομακρύνει τη χώρα από όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές στην πραγματικότητα, χωρίς να λάβουν υπόψη τους μακρόχρονους ιστορικούς δεσμούς, έσπευσαν να υποστηρίξουν εκ των προτέρων μια επερχόμενη ιμπεριαλιστική εκστρατεία. Μάλιστα, διά του Σίμου Κεδίκογλου χαρακτήρισαν ως λαϊκισμό το αίτημα να αποφασίσει περί της πιθανής ελληνικής ανάμειξης η Βουλή.

Και έπειτα όπως πάντα συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις με τα τσιράκια των ισχυρών, χωρίς κανείς να νοιαστεί για την ελληνική κυβέρνηση που ούτως ή άλλως έχει απομακρυνθεί από κάθε άλλη συμμαχία με την πρόσδεσή της στην καγκελαρία του Βερολίνου και που μόνο σπασμωδικά, ευτελίζοντας τη χώρα κυκλοφορεί σαν επαίτης φωτογραφιών από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, άρχισαν οι έμμεσες σφαλιάρες: Ο Ντ. Κάμερον ζήτησε τη γνώμη της Βουλής των Κοινοτήτων και εισέπραξε άρνηση. Όλες οι δυτικές χώρες πλην της Γαλλίας τραβήχτηκαν από τη χρήση βίας. Ακόμα και ο Μπ. Ομπάμα, για λόγους που χρήζουν εκτεταμένης ανάλυσης αποφάσισε να απευθυνθεί στο Κογκρέσσο.

Η Ελλάδα λοιπόν, εξαιτίας της ανεκδιήγητης μνημονιακής συγκυβέρνησης, κόντρα στη θέληση του λαού της μένει έκθετη, ως πιόνι στα σχέδια Ερντογάν- Νταβούντογλου. Διαλύει σχέσεις δεκαετιών χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα, απλά και μόνο επειδή ο Βενιζέλος φιλοδοξεί να πλασαριστεί ως ο άνθρωπος της αμερικανικής πρεσβείας και επειδή ο Σαμαράς νομίζει και αυτός ότι θα διασφαλίσει κάποια στήριξη από το Λευκό Οίκο, που να υπερβαίνει τις φωτογραφίες του με τον Μπ. Ομπάμα. Πρόκειται για αξιοθρήνητους και επικίνδυνους αχυρανθρώπους, που ωθούν τη χώρα σε πρωτοφανή διεθνή απομόνωση και σε επικίνδυνες ατραπούς αντίθετες προς τα εθνικά της συμφέροντα.

Πηγή: Periodista