Ο Δρόμος του Λαού, το Μέτωπο

Του Γιάννη Σιδέρη

Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, τόσο οι κυβερνώντες και άμεσα, αλλά και έμμεσα μέσω των φερέφωνών τους, θα υποβαθμίζουν την σημασία τους, σε μια προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας ανεξαρτήτου αποτελέσματος. Εκ των προτέρων, έχουν κάνει ότι είναι δυνατόν να αυξήσουν το ποσοστό των πολιτών που θα απέχουν, αντλώντας έτσι ένα ακόμη επιχείρημα για πιθανόν ατυχές αποτέλεσμα γι’ αυτούς. Προφανώς όμως, όσο και αν αυτή η προσπάθεια υποβάθμισης ενταθεί, δεν είναι δυνατόν να αγνοήσουν τις βέβαιες αναταράξεις στην κοινωνία μετά από μια ενδεχόμενη συντριβή τους!

Ένα ποσοστό όπου αθροιστικά για τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν, δεν θα ξεπερνά το 20%, θα προκαλέσει αλυσιδωτές πολιτικές εξελίξεις.

Ωστόσο, πέρα από την ευκαιρία που δίνεται στους πολίτες να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις πολιτικές των μνημονίων με την ψήφο τους, πέρα από την δυνατότητα που τους δίνεται να πυροδοτήσουν πολιτικές εξελίξεις, η ψήφος στις ευρωεκλογές έχει και μια άλλη ανάγνωση, ίσως ακόμη πιο ουσιαστική. Πρόκειται για την ίδια την ουσία αυτού του οποίου ο πολίτης καλείται να επιλέξει, δηλαδή την εκπροσώπησή του σε έναν, όχι και τόσο ισχυρό θεσμό της ΕΕ είναι αλήθεια, το ευρωκοινοβούλιο.

Κατ’ αρχάς όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει 21 έδρες σε σύνολο 751 εδρών, σε ένα ευρωκοινοβούλιο, όπου ο ρόλος του είναι κατ’ εξοχήν συμβουλευτικός. Πέρα από αυτό όμως, ακόμη κι έτσι, η επιλογή πρέπει να είναι πολύ προσεχτική. Οι πολίτες, πρωτίστως, πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν ότι η ψήφος τους θα βαρύνει την μία ή την άλλη κατεύθυνση, ως προς την περίφημη “ευρωπαϊκή πορεία” της χώρας. Αυτό, κατά την γνώμη μου, είναι και το μεγάλο διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών. Προ της κάλπης, οι πολίτες, πρέπει να απαντήσουν σε κάποια ερωτήματα, όπως:

Είναι δεδομένη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας; Και αν ναι, με όποια μορφή και αν έχει η ΕΕ; Με όποιες πολιτικές και αν ασκεί; Με ότι επιπτώσεις και αν έχουν οι πολιτικές αυτές στην χώρα μας; Ακόμα και αν κάποια χώρα, ασκεί ξεκάθαρα ηγεμονικό ρόλο στα άλλα μέλη-κράτη; Είναι δυνατόν να αλλάξει αυτή η πολιτική, μέσω της επιλογής ενός ή περισσοτέρων κομμάτων; Είναι δυνατόν να μετατραπεί η ΕΕ σε μια δημοκρατική ένωση των λαών; Είναι δεδομένη η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας της;

Είναι ξεκάθαρο πως τα κόμματα του κοινοβουλευτικού φάσματος όχι μόνο δεν θέτουν υπό αμφισβήτηση την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση της χώρας, αλλά ούτε καν διανοούνται να επανεξετάσουν το θέμα, μετά τα νέα δεδομένα, όπως αυτά πλέον διαμορφώνονται. Τι και αν ο εναγκαλισμός της ΕΕ με ναζιστικά μορφώματα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της Γερμανίας, απέχει παρασάγγας από τις αρχές για τις οποίες υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε ο θεσμός αυτός; Μόνο το ΚΚΕ έχει αντίθετη θέση, αλλά η ρητορική του εξαντλείται σε μια γενικόλογη αντικαπιταλιστική αναφορά χωρίς να εντάσσει σε αυτήν τις ιδιαίτερες συνθήκες κατοχής που μας έχουν επιβάλλει και βέβαια, ούτε λόγος για λαϊκή πατριωτική συσπείρωση, πράγμα που λειτουργεί διχαστικά.

Η αλήθεια είναι πως η ευρωπαϊκή ένωση, εξελίσσεται σε μια “μέγγενη”, που σφίγγει όλο και περισσότερο τις χώρες μέλη. Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, είναι ο μηχανισμός που δημιουργήθηκε το 2011 ακριβώς για το σκοπό αυτό. Στο άρθρο 136 μια παράγραφος είναι σαφής: “Τα κράτη μέλη με νόμισμα το ευρώ, μπορούν να θεσπίσουν μηχανισμό σταθερότητας, ο οποίος θα ενεργοποιείται εφόσον κρίνεται απαραίτητο, προκειμένου να διασφαλίζεται η σταθερότητα της ζώνης του ευρώ στο σύνολό της. Η παροχή τυχόν απαιτούμενης χρηματοπιστωτικής συνδρομής, δυνάμει του μηχανισμού, θα υπόκειται σε αυστηρούς όρους.” Και μόνο η ανάγνωση της παραπάνω παραγράφου καθιστά σαφές ότι ο έλεγχος της χώρας, μέσω των αυστηρών όρων, δεν μπορεί να αποφευχθεί!

Το κενό αυτό που σαφώς υπάρχει στο πολιτικό φάσμα, έρχεται να καλύψει η συμμετοχή του Ε.Πα.Μ στις ευρωεκλογές. Γιατί το Μέτωπο έχει ξεκαθαρίσει με σαφήνεια τις θέσεις του ως προς την προοπτική της χώρας μέσα στα πλαίσια της ΕΕ. Η επίδοση δε, σε πρέσβεις ευρωπαϊκών κρατών επιστολής του γ.γ. Δ. Καζάκη με τις θέσεις του Μετώπου, όπως αυτές διατυπώνονται εναντίον της ΕΕ, καθιστά το Ε.Πα.Μ. ως μια επιλογή με συνέπεια και αξιοπιστία, όπου θέτει ως κυρίαρχο σημείο τα συμφέροντα της χώρας. Δίχως ίχνος “πολιτικάντικης” ρητορικής, θέτει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων. Δεν αναλώνεται σε λαϊκίστικες κορώνες του τύπου: “Οι Ευρωεκλογές πρέπει να στείλουν μήνυμα αλλαγής της πολιτικής, με άξονα τη σταθερή ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας, με δημοκρατία και κοινωνική συνοχή». Τάδε έφη ο Φ. Κουβέλης πρώην συγκυβερνών και προσφάτως ολίγον αντιμνημονιακός και ο νοών νοείτω.

Δεν θέτει ανέφικτους στόχους.

«Ο στόχος μας είναι να αλλάξουμε την ΕΕ και όχι να την αποσυνθέσουμε» δήλωσε σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα La Stampa ο Α. Τσίπρας! Και παρακάτω σε σχέση με την ιταλική πολιτική, είπε ότι «δεν συμμερίζεται τις θέσεις του Μπέπε Γκρίλο, από τη στιγμή που έχουμε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα για το οποίο και πρέπει να βρούμε ευρωπαϊκές λύσεις», ξεκαθαρίζοντας πως ο “ευρωσκεπτικισμός”, δεν είναι κάτι που αφορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Δεν επιδίδεται σε μια ρητορική σύγχυσης του λαού.

“Θα δώσουμε τη μάχη με τους λαούς του Νότου, αλλά και με τις αντιφεντεραλιστικές δυνάμεις του Βορρά της Ευρώπης, για να μπορέσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να υπάρχει εκπροσώπηση των απόψεων εκείνων, οι οποίοι έκτισαν την Ευρώπη του “σήμερα” και όχι της κ. Μέρκελ και των τραπεζιτών, που θέλουν να κάνουν την Ευρώπη του “αύριο” με πολίτες οι οποίοι θα είναι εργαζόμενοι των 300 ευρώ» κατέληξε ο κ. Καμμένος στο λόγο του στην Καλαμάτα κατά την έναρξη της προεκλογικής καμπάνιας των ΑΝΕΛ, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την σύγχυση του ως προς την “ευρωπαϊκή πορεία” της χώρας.

Το Ε.Πα.Μ. λοιπόν, στέκει ως η επιλογή που συνθέτει τα ερωτήματα και τις ανησυχίες των πολιτών ως προς την καθημερινότητά τους, όπως αυτή διαμορφώνεται μέσα στην ΕΕ. Όσο και αν το “ευρωπαϊκό όνειρο” έχει μετατραπεί σε πραγματικό εφιάλτη είναι γεγονός πως οι φεντεραλιστές κυβερνώντες, εκμεταλλευόμενοι την ψευδαίσθηση του λαού για μια ισχυρή Ελλάδα μέσα στην ΕΕ, που οικοδομήθηκε εντέχνως τις τελευταίες δεκαετίες, προσπαθούν να ενεργοποιήσουν τα φιλοευρωπαϊκά αντανακλαστικά του με στόχο να αυξήσουν όσο είναι δυνατόν τα εκλογικά ποσοστά τους. Η καθημερινότητα όμως, όπως την βιώνουν πια οι πολίτες στέκει αμείλικτη ως προς τις αντιλαϊκές επιδιώξεις τους.

Η ενίσχυση του Μετώπου στις ευρωεκλογές, είναι ο δρόμος του λαού για μια αιρετική και ριζοσπαστική φωνή στο ευρωκοινοβούλιο. Είναι η επιλογή του για μια ευθεία σύγκρουση με πρόταγμα την αποκάλυψη των σκοπών των εφαρμοζόμενων πολιτικών, από τα κέντρα των Βρυξελλών. Είναι το πλέον σαφές μήνυμα, ευθέως ανάλογο των θέσεων του Μετώπου, προς όλη την Ευρώπη όπου θα καταγραφεί η εμφανής τάση του Ελληνικού λαού για αλλαγή πορείας της χώρας, σε μια κατεύθυνση αυτοδιάθεσης και εγκαθίδρυσης πραγματικής δημοκρατίας.

Η ενίσχυση του Μετώπου στις ευρωεκλογές, είναι η ξεκάθαρη απάντηση προς τους υποτελείς κυβερνώντες και τους ευρωπαϊστές αντιπολιτευόμενους, ότι ο Ελληνικός λαός δεν ανέχεται πια την περιθωριοποίησή του στο όνομα της “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”. Είναι η φωνή ότι δεν ανέχεται πια την βίαιη παραβίαση του Συντάγματος της χώρας, κατόπιν εντολών των “εταίρων”, “δημοκρατικών” ευρωπαίων. Είναι η επιλογή που θα καταδεικνύει ότι δεν ανέχεται το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της χώρας, ως αντίτιμο του “ευρωμονόδρομου”. Είναι η πράξη που θα καθιστά σαφές ότι δεν ανέχεται πια την επιβολή στην χώρα οικονομικού, και όχι μόνο, ελέγχου, μέσα στα πλαίσια των υποχρεώσεών της ως μέλος της ΕΕ. Είναι η καθαρή επιλογή όπου θα ξεκαθαρίσει ότι δεν αντέχει πια τις συνέπειες των πολιτικών που εφαρμόζονται στις “πλάτες” του, με μόνη, καταδικαστική βέβαια, προοπτική την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Και αν και για το Μέτωπο οι ευρωεκλογές σίγουρα δεν είναι αυτοσκοπός ως προς την ύπαρξή του και ως προς την προώθηση των προταγμάτων του, η ενίσχυσή του σε αυτές, θα είναι το πιο δυνατό “χαστούκι” στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και στους ντόπιους εντολοδόχους τους. Γιατί όλοι αυτοί γνωρίζουν καλά το τί τους περιμένει όταν ο λαός το αποφασίσει! Και αυτό τους το έκανε γνωστό, μέσω της επιστολής του Δ. Καζάκη, το Μέτωπο!

Ο Γιάννης Σιδέρης μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου Πάτρας

Πηγή: «Ε.ΠΑ.Μ. ΠΑΤΡΑΣ»