Του Γιώργου Δελαστίκ
Η αθόρυβη και διακριτική επέμβαση του ρωσικού στρατού
διασφάλισε την αναίμακτη έναρξη της διαδικασίας επιστροφής της χερσονήσου της
Κριμαίας στη Ρωσία, η οποία πρέπει ήδη να θεωρείται οριστική και αμετάκλητη.
Ουδέποτε, άλλωστε, η Κριμαία ανήκε στην – ανύπαρκτη έτσι κι
αλλιώς ως κράτος - Ουκρανία. Σχεδόν διακόσια χρόνια ήταν τμήμα της Ρωσίας,
μέχρι το 1954 που ο Ουκρανός ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής
Ένωσης Νικίτα Χρουτσόφ υπήγαγε διοικητικά την Κριμαία στην Ουκρανία με μία πράξη
εσωτερικής αναδιάταξης ήσσονος πολιτικής σημασίας.
Ρώσοι κατοικούν και σήμερα την Κριμαία σε ποσοστό που
υπερβαίνει το 60%, είκοσι και πλέον χρόνια μετά την ανακήρυξη
της ανεξαρτησίας του ουκρανικού κράτους που επακολούθησε τη διάλυση της
Σοβιετικής Ένωσης το 1991.
Δεν είναι όμως η προστασία του ρωσικού πληθυσμού που ώθησε
τον ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να χρησιμοποιήσει στρατιωτικές δυνάμεις για
να πετύχει την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία, ανεξάρτητα από την τυπική
φόρμουλα που θα προσλάβει η ουσιαστική υπαγωγή εκ νέου της στρατηγικής σημασίας
χερσονήσου στην εξουσία του Κρεμλίνου.
Είναι το γεγονός ότι η Κριμαία είναι το μέρος που βρίσκεται
η διοίκηση του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου. Θα
συνιστούσε εθνική αυτοκτονία για τη Ρωσία και πολιτική αυτοχειρία για τον ίδιο
τον Πούτιν να παρέδιδε το αρχηγείο του Πολεμικού Ναυτικού της Μόσχας σε μία
συμμορία ακροδεξιών και φιλοναζιστών Ουκρανών, οι οποίοι με την καθοδήγηση των
ΗΠΑ και της Γερμανίας κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στο Κίεβο.
Ανεξαρτήτως της γνώμης που μπορεί να έχει κάποιος για το
νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, η ανατροπή του ήταν πέρα για
πέρα πραξικοπηματική. Προφανώς και είναι εσωτερικές οι αντιθέσεις ανάμεσα στους
ρωσόφιλους και τους φιλοναζιστές γερμανόφιλους Ουκρανούς και έχουν ιστορική
προέλευση, δεν τις δημιούργησαν εξωτερικές δυνάμεις.
Η Ουκρανία είναι δύο χώρες σε συσκευασία μίας! Οι πληθυσμοί
των δυτικών περιοχών ήταν ανέκαθεν υποτελείς σε κεντρο-ευρωπαϊκές
αυτοκρατορίες, της Αυστρο-Ουγγαρίας ή της Πολωνίας. Αντιθέτως, ο πληθυσμός των
ανατολικών ουκρανικών περιοχών ήταν ρωσικός ή ρωσόφιλος και ρωσόφωνος, με τα
εδάφη αυτά να είναι μία από τις σημαντικότερες κοιτίδες του ρωσικού έθνους.
Αυτό εξηγεί και γιατί δεν υπήρξε ποτέ ουκρανικό κράτος.
Τρεις ολόκληρους μήνες, από τον Δεκέμβριο, οι Ουκρανοί
ακροδεξιοί άρχισαν να διαδηλώνουν για να ανατρέψουν τον Πρόεδρο Γιανουκόβιτς,
ρωσόφιλο, νόμιμα εκλεγμένο.
Η Νούλαντ είναι κατηγορηματική: πρωθυπουργός θα γίνει ο
Αρσένι Γιάτσενιουκ!
«Νομίζω ότι ο Γιατς (σ.σ.: εννοεί τον Γιάτσενιουκ) είναι ο
άνθρωπός μας», δηλώνει αποφασιστικά και προσθέτει: «Ξέρεις, αυτό που χρειάζεται
είναι να μείνουν εκτός (σ.σ.: κυβέρνησης) ο Κλιτς (σ.σ.: εννοεί τον πυγμάχο
Βιτάλι Κλίτσκο) και ο Τιαχνιμπόκ (σ.σ.: αρχηγός των νεοναζί). Πρέπει να μιλάμε
με αυτούς τέσσερις φορές την εβδομάδα…».
Όλα έγιναν όπως απαιτούσε να γίνουν η αμερικανίδα
υφυπουργός. Ο άνθρωπος των αμερικανών Αρσένι Γιάτσενιουκ είναι σήμερα «δια
βοής»(!) πρωθυπουργός της Ουκρανίας, ενώ ο Κλίτσκο και ο Τιαχνιμπόκ δεν
συμμετέχουν στην ουκρανική κυβέρνηση!
Οι δύο ολιγάρχες
Τρεις μήνες διαρκούσαν οι διαδηλώσεις στο Κίεβο, αλλά ούτε
ένας βουλευτής του κόμματος του Προέδρου Γιανουκόβιτς δεν είχε περάσει με την
αντιπολίτευση. Την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου όμως κάτι συνέβη. Δεν γνωρίζουμε τι,
αλλά από την επόμενη μέρα τα γεγονότα ήταν καταλυτικά.
Πρώτον, άγνωστοι οπλοφόροι άρχισαν να πυροβολούν στις 9 το
πρωί στο ψαχνό τους διαδηλωτές της αντιπολίτευσης, προκαλώντας δεκάδες νεκρούς.
Δεύτερον, μέχρι να νυχτώσει η Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου είχε
εγκαταλείψει τον Γιανουκόβιτς το ένα… τρίτο των βουλευτών του!
Βλέποντας ποιοι βουλευτές άλλαξαν στρατόπεδο, όλοι οι
Ουκρανοί κατάλαβαν. Οι δύο ισχυρότεροι ολιγάρχες της χώρας, ο 47χρονος Ρινάτ
Αχμέτοφ και ο 48χρονος Ντμίτρι Φιρτάς, είχαν εγκαταλείψει τον Γιανουκόβιτς!
Ο Αχμέτοφ όμως είχε… 60(!) βουλευτές του κυβερνητικού
κόμματος του Γιανουκόβιτς απολύτως πειθήνιους και χρηματοδοτούμενους από το
μεγαλύτερο ολιγάρχη της Ουκρανίας και ο Φιρτάς είχε 30 βουλευτές του ίδιου
κόμματος. Λίγες ώρες αργότερα ο Γιανουκόβιτς είχε «καθαιρεθεί» από πρόεδρος της
χώρας από το Κοινοβούλιο, το οποίο είχε αλλάξει και το… Σύνταγμα!
Ανοιχτό πραξικόπημα.
Φαρσοκωμωδία που οδηγεί σε τραγωδία…
Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ κατήγγειλαν την πραξικοπηματική
κατάληψη της εξουσίας στην Ουκρανία από ομάδες ακροδεξιών και φιλοναζιστικών
συμμοριών, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί οι συμμορίτες ελέγχονται ή είναι
οι ίδιοι πράκτορες της Ουάσινγκτον και τον Βερολίνου. Η δήθεν «παθιασμένη» με
τους θεσμούς και τη νομιμότητα Ε.Ε. δεν είπε ούτε λέξη εναντίον των Ουκρανών
πραξικοπηματιών.
Αυτό δεν νομιμοποιεί κατά κανένα τρόπο τη ρωσική στρατιωτική
εισβολή στην Κριμαία, η οποία είναι εξόφθαλμα παράνομη. Θα ήταν όμως πολιτικά
ηλίθιος ο Πούτιν, αν την ώρα που οι αμερικανοί, οι γερμανοί και οι πράκτορές
τους στην Ουκρανία κατέλυαν κάθε έννοια νομιμότητας αυτός δρούσε στο πλαίσιο
του… ΟΗΕ και των αρχών του διεθνούς δικαίου!
Φυσικά και είναι παράνομη η εισβολή που διέταξε στην
Κριμαία, αλλά θα ήταν επικίνδυνα ηλίθιος εάν δεν την διέτασσε!
Αλίμονο στην Ευρώπη, αν ολόκληρη Ρωσία παρέδιδε το αρχηγείο
του στόλου της στον Εύξεινο Πόντο και στη Μεσόγειο σε μία χούφτα ακροδεξιούς
πραξικοπηματίες από την Ουκρανία.
Οι συνέπειες θα ήταν τραγικές.
Το κόλπο των κυρώσεων
Γερμανόφρονες –για να μην πούμε γερμανόδουλοι- είναι οι
ακροδεξιοί κάτοικοι των δυτικών περιοχών της Ουκρανίας. Τους ναζί θαυμάζουν. Τη
Γερμανία…
Την πάτησαν όμως οι Γερμανοί. Τους έριξαν οι Αμερικανοί!
Έβαλαν πρωθυπουργό στο Κίεβο τον άνθρωπό τους και
ετοιμάζονται να βγάλουν πρόεδρο της Ουκρανίας στις 25 Μαΐου τη Γιούλα
Τιμοσένκο, την οποία έχουν αποσπάσει από τους Γερμανούς και την έχουν
προσεταιρισθεί αυτοί.
Τώρα η Ουάσινγκτον βρήκε άλλο κόλπο: τις κυρώσεις. Δήθεν για
να τιμωρήσει τον Πούτιν, λέει ότι θα επιβάλει διεθνείς οικονομικές κυρώσεις
εναντίον της Ρωσίας από όλες τις μεγάλες χώρες –Ιαπωνία, Γερμανία, Αγγλία,
Κίνα- αρπάζοντας ταυτόχρονα το σύνολο των καταθέσεων των ρώσων στις τράπεζες
της Δύσης.
Αν όντως γίνει κάτι τέτοιο, η Ρωσία θα πληγεί πολύ σοβαρά
στον οικονομικό τομέα. Σίγουρα θα αντιδράσει, εκτιμούν οι Αμερικανοί. Πώς;
Κόβοντας την παροχή πετρελαίου και φυσικού αερίου στη… Γερμανία, στην Ιαπωνία,
στην Κίνα! Στους ανταγωνιστές των ΗΠΑ δηλαδή, γιατί οι αμερικανοί ελάχιστο
πετρέλαιο και φυσικό αέριο αγοράζουν από τους Ρώσους!
Οι Αμερικανοί έκαναν το πραξικόπημα στην Ουκρανία, αλλά θα
το πληρώσουν οι Ρώσοι, οι Γερμανοί, οι Ιάπωνες και οι Κινέζοι!
Σατανικό!!!
Τι θα γίνει;
Αναφορικά με την Ουκρανία, το ερώτημα είναι άλλο. Ωραία, οι
Ρώσοι πήραν την Κριμαία. Τι θα κάνουν όμως με το ρωσικό και το ρωσόφωνο
πληθυσμό της υπόλοιπης Ουκρανίας; Θα τον υπερασπιστούν προωθώντας αντικειμενικά
τον διαμελισμό της χώρας αυτής σε δύο ουκρανικά κράτη ή θα παρατήσουν τους
υπόλοιπους Ρώσους της Ουκρανίας στη μοίρα τους, στα νύχια των ακροδεξιών και
των ναζί, αφού δεν υπάρχει στις πόλεις τους αρχηγείο του… ρωσικού στόλου;
Υπάρχει θεωρητικά και η επιλογή της σταδιακής
ανεξαρτητοποίησης “de facto” μέσω της διαρκούς ανυπακοής των ρωσόφωνων
ουκρανικών περιοχών στις αποφάσεις των κυβερνήσεων του Κιέβου. Αυτή είναι
επικίνδυνη. Οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη σύγκρουση, με πρωτοβουλία των
ακροδεξιών και σε συνθήκες πολύ δυσμενέστερες για τη Ρωσία, σε στιγμή που θα
επιλέξουν οι Αμερικανοί και οι Ουκρανοί άνθρωποί τους. Θα πρόκειται για
σύγκρουση που πιθανότατα θα συγκλονίσει ολόκληρη την Ευρώπη, χωρίς καθόλου να
αποκλείεται να την συμπαρασύρει στη δίνη της.
Ας ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί, πράγμα που
προϋποθέτει οι ΗΠΑ να πάψουν να ελπίζουν ότι θα αποσπάσουν και θα καθυποτάξουν
τις ρωσικές περιοχές της Ουκρανίας ή ότι ο Πούτιν θα «πουλήσει» τους ρώσους της
Ουκρανίας!
Πηγή: «ΕΠΙΚΑΙΡΑ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου