Το κλειδί του κελιού μου !

Του Κώστα Γιαννιώτη

Καθημερινά και πιο γρήγορα πλησιάζουμε το κρίσιμο σταυροδρόμι των εξελίξεων στη χώρα μας.

Μπροστά σε ένα σταυροδρόμι που ή θα οδηγήσει στην απαρχή της λύσης του δράματος αυτού του λαού ή θα τον σπρώξει στην ολοκληρωτική καταστροφή και τον αφανισμό.

Το σκηνικό κινείται και μεταλλάσσεται όλο και πιο γοργά από διαδικασίες του παρασκηνίου. Διαδικασίες που σκηνοθετούνται από το διεθνές τοκογλυφικό κύκλωμα και το ντόπιο κατεστημένο, που διεκδικεί για τον εαυτό του τα αποφάγια από την κατασπάραξη αυτού του λαού.

Τριακόσιοι καλοταϊσμένοι και ευημερούντες ‘’αντιπρόσωποι’’ του λαού – συναποτελούντες το ελληνικό ‘’κοινοβούλιο’’ – διεκδικούν, καθένας για την αφεντιά του ή για την αγέλη του, το χρίσμα του ‘’σωτήρα’’ του δύστυχου αυτού λαού.

Και τα σκηνικά στήνονται το ένα μετά το άλλο.

Η συγκυβέρνηση των πολιτικών απατεώνων ετοιμάζεται να ανακράξει ... ‘’ΑΞΙΟΣ !’’, στην περίπτωση που δοθεί η περίφημη ψήφος εμπιστοσύνης στον εαυτό της, την ίδια ώρα που έχουν φτάσει στο έσχατο σκαλοπάτι απαξίας και ευτελισμού.

Η ΝΔ κατάντησε στην επαιτεία, ξεθάβοντας από τη ναφθαλίνη ακόμα και το Ρουσσόπουλο. Εκλιπαρεί την επιστροφή στο μαντρί γνωστών πολιτικών σαλτιμπάγκων.

Γνωρίζει ότι αποτελεί, ήδη, παρελθόν, ότι κατάντησε απόκομμα, που στηρίζεται σε ένα νεοπλασματικό σάρκωμα με το όνομα ΠΑΣΟΚ.

Τα υπόλοιπα μέλη του ‘’κοινοβουλίου’’ παρακολουθούν τις εξελίξεις με πόνο και αγωνία. Πόνο και αγωνία όχι για την τύχη αυτού του τόπου, όχι για την τύχη αυτής της κοινωνίας. Όχι ! Αγωνιούν για τη δική τους πολιτική τύχη και τρέχουν αλαφιασμένοι από πόρτα σε πόρτα  και από διάδρομο σε διάδρομο, βολιδοσκοπώντας, αγρικώντας, υποθέτοντας, υπολογίζοντας και τζογάροντας στο μέλλοντα ‘’νικητή’’ για να προσφέρουν – ως ‘’ανεξάρτητοι’’ – τις πολύτιμες υπηρεσίες τους.

Οι οργανωμένοι σε κόμματα σχηματισμοί – βλ. ΚΚΕ, ΑΝΕΛ κ.ά. – εξαντλούνται σε ‘’κοπιώδεις’’ και ατέρμονες συνεδριάσεις και κομματικά αχτίφ, για την καλύτερη σκηνοθετική στήριξη του δράματος, ρίχνοντας ‘’μπαλωθιές’’. 

Η αξιωματική αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, στο δρόμο για την εξουσία, ανάμεσα στα δοξαστικά «ωσαννά» αφήνει και καμιά κορόνα  ....«Λαόοοος !».

Γνωρίζει το έργο. Γνωρίζει το ρόλο του. Το σενάριο το αποστήθισε. Έδωσε πολλές εξετάσεις το τελευταίο διάστημα, σε διάφορα διεθνή σκηνοθετικά κέντρα. Και - κατά πως φαίνεται – αρίστευσε !

Έτσι όπως πορεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα είναι σίγουρο. Ότι ο λαός μας, ακόμα και μ` αυτόν στην εξουσία, θα συνεχίσει τους βόγκους. Πολύ πιο πιθανό, ακόμα και να ματώσει.

Επειδή όμως, καλέ μου αναγνώστη, διαισθάνομαι μια σκιά δυσπιστίας στη ματιά σου, ένα είδος βιαστικής απόρριψης της άποψής μου αυτής, σαν κακοπροαίρετης και αιρετικής, θα σε καλούσα να σκεφτούμε για λίγο παρέα. Δε θα σε γυρίσω πίσω. Δε θα σε πελαγοδρομήσω με τις συνεχείς υποχωρήσεις, εκπτώσεις και μεταπτώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με το χρέος, τα μνημόνια κ.τ.λ. Δε θα σου πω για την παρέα Δραγασάκη ,Σταθάκη & Σία και τις μυστικές επαφές τους.

Θα σου θυμίσω όμως τις τελευταίες θέσεις του κ. Τσίπρα, που κόπτεται πως παρούσα ‘’κυβέρνηση’’ είναι επικίνδυνη για τον τόπο και πως κάθε μέρα παραπάνω που παραμένει στην εξουσία, ολοκληρώνει την καταστροφή της πατρίδας μας.

Θα σου θυμίσω ότι ο κ. Τσίπρας ζητά, σε κάθε ευκαιρία, εκλογές εδώ και τώρα, για να πάρει το λόγο ο λαός.

Θα σου θυμίσω το τελευταίο του ...σλόγκαν : «Την ψήφο εμπιστοσύνης τη δίνει ο λαός» !

Είμαι σίγουρος ότι δε διαφωνείς σε τίποτε, από τα παραπάνω, μαζί του. Ούτε κι εγώ.

Απλά έχω κάποιες απορίες, κάποια ερωτήματα και κάποιους φόβους.

Πώς να εμπιστευτώ κάποιον που στέκεται έξω από το κελί των βασανιστηρίων μου, φωνάζοντας για το δίκιο μου, ζητώντας την απελευθέρωσή μου, την ίδια ώρα που στα χέρια του κρατά το κλειδί της πόρτας και δεν το χρησιμοποιεί;

Πώς να εμπιστευτώ αυτόν που – έξω από το κελί μου – φωνάζει και βρίζει το βασανιστή μου, την ώρα που ο φρουρός είναι άοπλος, ενώ ο ίδιος κρατά ‘’βρεγμένη σανίδα’’ και δεν τη χρησιμοποιεί;

Με ρωτάς ποιο είναι το κλειδί και ποια η ‘’βρεγμένη σανίδα’’ ;

Το κλειδί του κελιού μου είναι η παραίτηση σύσσωμης της αξιωματικής αντιπολίτευσης και – σαν επακόλουθο – η άμεση προκήρυξη εκλογών. Το θέλει;

Αυτή ίσως να είναι η τελευταία του ευκαιρία, αν θέλει να χρησιμοποιήσει το όπλο που διαθέτει. Διαφορετικά θα χρεωθεί στη  συνείδηση του λαού, για την αδιαφορία του, στο ακέραιο.

Η ‘’βρεγμένη σανίδα’’ είναι η δέσμευση για παραδειγματική τιμωρία των ενόχων για την κατάντια της χώρας μας και τα δεινά του λαού μας.

Το άκουσες πουθενά, να με πληροφορήσεις και μένα;

Αντίθετα το μόνο που έχω ακούσει ως τώρα είναι πως το ότι νιώθω φυλακισμένος είναι ψευδαίσθηση.  Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δήλωσε πως ...« είναι ανιστόρητο να μιλάμε για κατοχή» !!

Τι είδους συμφωνίες έχουν γίνει – και γίνονται – στο παρασκήνιο; Τι είδους διαλογές σε ‘’καλούς’’ και ‘’κακούς’’ δωσίλογους, σε πονηρά και αγαθά λαμόγια, τι είδους τράμπες, αλληλοκάλυψης και παραγραφών διαδραματίζονται, εν όψει της δικής του διακυβέρνησης;

Ο κ. Τσίπρας, παρέα με το ‘’αριστερό’’ του άλλοθι – τη Ριζοσπαστική Αριστερά – με οδηγεί στη βεβαιότητα ότι δε βιάζεται καθόλου να κυβερνήσει, παρά τις φωνές και τα καμώματα.

Περιμένει να με φτάσουν μέχρι την εξάντληση και έτσι μισοπεθαμένο, ζωντανό νεκρό να με παραλάβει και να με ...‘’κυβερνήσει’’. Άφωνο, αδύναμο, άστεγο, εξαθλιωμένο κι απελπισμένο. Έτσι που να μην απαιτώ πολλά και να σβήσω εύκολα αυτά που μου υποσχόταν κάποτε. Έτσι που να θεωρώ ευλογία ακόμα και το κουπόνι συσσιτίου, που θα μου βάλει στο απλωμένο χέρι. Να μην απαιτήσω καμιά τιμωρία ενόχων, κανένα αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Κι αν τολμήσω και προβάλλω αμφιβολίες για την ύπαρξη δημοκρατίας, τότε θα θίξω τα ιερά και τα όσια της ‘’Αριστεράς’’. Κακό του κεφαλιού μου. Βαρύς θα είναι ο πέλεκυς !

Να γιατί δεν πιστεύω κανέναν τους, παρά μόνο εμάς ! Εσένα και μένα, αδερφέ !

Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ)