Κυβέρνηση επικίνδυνων

Του Γιάννη Σιδέρη

Και ενώ οι πολίτες της χώρας αναμένουν με αγωνία (πλάκα κάνω) την πρόταση της κυβέρνησης για ψήφο εμπιστοσύνης, ενώ κατατίθεται αμέσως μετά το σχέδιο προϋπολογισμού το οποίο περιλαμβάνει ψήγματα φοροελαφρύνσεων και προσδοκά πρωτογενές πλεόνασμα (κακό που πάθαμε) +2,9% του ΑΕΠ, ενώ η συγκυβέρνηση διατυμπανίζει καθημερινά σε κάθε ευκαιρία πως βγαίνουμε από τα μνημόνια και, επιτέλους, αρχίζει να φαίνεται φως στο τούνελ, στην Ευρώπη συνέβησαν δύο πολύ σημαντικά γεγονότα, τα οποία όμως δεν έτυχαν (τυχαίο;) της προβολής που τους έπρεπε από τα ΜΜΕ.

Θέμα πρώτο: Η κίνηση Ντράγκι να συμπεριλάβει την Ελλάδα και την Κύπρο στο πρόγραμμα αγορών ενυπόθηκων τίτλων (ABS) από την ΕΚΤ, υπό τον όρο, όμως, ότι οι χώρες θα βρίσκονται σε πρόγραμμα προσαρμογής, βρήκε την Αθήνα να πανηγυρίζει.

“Πρέπει να υπάρχει ένα πρόγραμμα εκεί. Χωρίς πρόγραμμα, δεν υπάρχουν αγορές” τόνισε ο Ντράγκι απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου που υπενθύμισε ότι το πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας από την ΕΕ τελειώνει στο τέλος του έτους.

Και μόνο από αυτήν την δήλωση του επικεφαλής της ΕΚΤ, οι πανηγυρισμοί μάλλον αφορούν τους τραπεζίτες, γιατί για τον πολίτη είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα ξεφύγει από την πλήρη εποπτεία των δανειστών.

Τί είναι όμως οι ενυπόθηκοι τίτλοι; Μία εμπορική τράπεζα μπορεί να προβεί σε έκδοση τίτλων για τα ενυπόθηκα δάνειά της. Έπειτα, αντί να εισπράττει η ίδια τους τόκους των δανείων που έχει μετατρέψει σε τίτλους, οι τόκοι αυτοί προορίζονται υπό τη μορφή τακτικών τοκομεριδίων στους ομολογιούχους επενδυτές.

Πρόκειται δηλαδή μάλλον για κίνηση απελπισίας της ΕΚΤ, παρά για σχέδιο τερματισμού της λιτότητας και δρόμου εξόδου από την κρίση. Ακόμη κι έτσι όμως για την Ελλάδα, η ΕΚΤ μέσω του επικεφαλή της, τα πράγματα είναι ακόμη πιο άσχημα.

Μεταξύ των μέτρων μείωσης του κινδύνου των ελληνικών και κυπριακών ομολόγων που ανακοίνωσε η ΕΚΤ περιλαμβάνεται η πρόβλεψη ενός ανώτερου ορίου αγοράς κάθε έκδοσης ομολόγων στο 30% – έναντι 70% για τις άλλες χώρες – και η κατάθεση επιπλέον ενεχύρων τουλάχιστον 25%.

Και δεν φτάνει μόνο αυτή η “ιδιαίτερη” μεταχείριση για την χώρα μας. Ο ίδιος ο Ντράγκι ξεκαθαρίζει.

“Θέλουμε να είμαστε όσο πιο περιεκτικοί γίνεται, αλλά με φρόνηση. Έχουμε αποφασίσει να συμπεριλάβουμε χώρες που έχουν αξιολόγηση κάτω από ΒΒΒ-, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, με δύο προϋποθέσεις: Η πρώτη είναι πως θα υπάρξουν μια σειρά μέτρα που θα περιορίσουν το ρίσκο για τις συγκεκριμένες αγορές που θα γίνουν εκεί, ώστε τα στοιχεία ενεργητικού που αγοράζονται να έχουν ανάλογο ρίσκο με τα στοιχεία που αγοράζονται αλλού. Και υπάρχει και μια δεύτερη προϋπόθεση, η οποία βασικά είναι ότι οι χώρες θα έχουν ένα πρόγραμμα με την Ε.Ε.”

Θέμα δεύτερο: Η Ευρωπαϊκή Ένωση ετοιμάζεται να απορρίψει τον προϋπολογισμό της Γαλλίας.

Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών, Michel Sapin δήλωσε τον προηγούμενο μήνα ότι η χώρα του θα έχει έλλειμμα ύψους 4,3% του ΑΕΠ την επόμενη χρονιά, αρκετά μακριά από το 3% που είχε προηγουμένως υποσχεθεί. Εξαιρουμένων των επιπτώσεων της αδύναμης οικονομίας, οι σχεδιαζόμενες περικοπές δαπανών από την γαλλική κυβέρνηση θα αντιστοιχούν μόλις στο 0,2% του ΑΕΠ, από το 0,8% που είχε συμφωνηθεί με τις Βρυξέλλες.

Δηλαδή, έστω και δειλά, η Γαλλία φαίνεται να αντιδρά στην επιβαλλόμενη από την Γερμανία αυστηρή δημοσιονομική λιτότητα. Βέβαια αυτό θα θέσει τον προϋπολογισμό της Γαλλίας σε “σοβαρή μη συμμόρφωση” με τους νέους ευρωπαϊκούς κανόνες και πιθανόν να οδηγήσει την Κομισιόν να τον στείλει πίσω στο Παρίσι για αναθεωρήσεις. Η κυβέρνηση της Γαλλίας, έχει δηλώσει ότι δεν θα λάβει επιπλέον μέτρα πέραν αυτών που πρότεινε την άνοιξη, υποδηλώνοντας ότι είναι έτοιμη να διακινδυνεύσει μια δημόσια σύγκρουση με τις Βρυξέλλες.

Η αξιοπιστία των νέων εξουσιών των Βρυξελλών απειλείται να υπονομευθεί σοβαρά αν μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία μπορούν να αψηφούν τους νέους κανόνες – που δίνουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το δικαίωμα να απαιτήσει αλλαγές στους προτεινόμενους προϋπολογισμούς πριν υποβληθούν στα εθνικά κοινοβούλια. Αυτό θα σηματοδοτήσει πλέον, ότι το σκληρό καθεστώς επί των προϋπολογισμών μπορεί να επιβληθεί μόνο στις μικρότερες οικονομίες της ευρωζώνης, όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία.

Και ερχόμαστε στην χώρα μας. Η συγκυβέρνηση, όχι μόνο δεν είναι ικανή να συμμετάσχει σε αυτήν την κίνηση των δύο χωρών, αλλά με σαφή υποταγή στο σκληρό πυρήνα των ισχυρών χωρών και ιδιαιτέρως της Γερμανίας, διά του ΥΠΟΙΚ κ. Γκίκα Χαρδούβελη, εγκαλεί την κυβέρνηση της Γαλλίας να τηρήσει τα συμφωνηθέντα! Όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να εκμεταλλευτεί αυτήν την “απροθυμία” δύο μεγάλων οικονομιών της ευρωζώνης να υπακούσουν στους κανόνες της Κομισιόν, αλλά πανηγυρίζει για επιτυχίες της οικονομίας που μόνο αυτή βλέπει!

Πρόκειται για κραυγές μιας πανικόβλητης υποτελούς κυβέρνησης, της οποίας η όποια αντίδραση, είναι καθαρά για εσωτερική κατανάλωση με μοναδικό στόχο την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παραμονή της στην εξουσία. Πρόκειται για κυβέρνηση που το μόνο που την απασχολεί είναι η επικοινωνιακή της πρακτική.

Πρόκειται για κυβέρνηση επικίνδυνων!

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας