Tου
Θανάση Καρτερού
Οσονούπω βγαίνουμε από το μνημόνιο, οσονούπω
μπαίνουμε στις πρώτες δέκα πιο ανταγωνιστικές χώρες, οσονούπω μειώνεται μέχρις
εξαφανίσεως η ανεργία. Οσονούπω επίσης έρχονται φορολογικές ελαφρύνσεις,
οσονούπω θα υπάρξουν μέτρα στήριξης των μικρομεσαίων και τον αγροτών, οσονούπω θα
επιλυθεί το ζήτημα του χρέους. Οσονούπω ανατέλλει γενικώς η νέα Ελλάδα,
αρκεί να ξεμπερδέψουμε με το λαϊκισμό και την ανευθυνότητα, γιατί είναι εύκολο
να πάνε όλα τα οσονούπω στράφι. Και να ξανακυλήσουμε...
Δεν χρειάζεται να αναφερθεί η ταυτότητα του δράστη αυτής της
καταιγιστικής ρητορικής ευτυχίας. Τον ξέρετε, γιατί δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή
στην Ελλάδα άνθρωπος, εκτός από τον ίδιο, άντε και τους αναλυτές της
Alpha Bank, να αραδιάζει τόσες αρλούμπες, και μάλιστα με ύφος τόσο
ικανοποιημένο και πλήρες αυτοπεποίθησης.
Με αποτέλεσμα να σκέφτεσαι: Αυτοί που
τον άκουγαν προχτές, στα σαράντα του κόμματός τους, δεν καταλάβαιναν τις
χαζομάρες που έλεγε; Ή έκαναν κι αυτοί το χαζό, τα ξινά γλυκά, μέχρι να τον
ξαποστείλουν οσονούπω, στο σπίτι του;
Εκτός κλίματος, εκτός πραγματικότητας, εκτός συναγωνισμού, ο
άνθρωπος. Σύγχρονη....
εκδοχή Δελαπατρίδη, που όχι μόνο λέει όσα λέει, αλλά (δείχνει να) έχει και την ακλόνητη πεποίθηση ότι οι άλλοι τον πιστεύουν. Τον θαυμάζουν. Τον χειροκροτούν. Κι έτσι επιτρέπει πότε-πότε στον εαυτό του, ως απόδειξη αυτοπεποίθησης, να διαπράττει λίγο πολιτικό χιούμορ. Στην τελευταία εμφάνιση, ας πούμε, άφησε να του φύγει μια θηλιά στο σοβαρό ρητορικό πλέξιμο, για να φωτογραφίσει τον Τσίπρα με χαμόγελο ηθοποιού, σταυρό Χριστιανού, και ρούχα Ευρωπαίου.
εκδοχή Δελαπατρίδη, που όχι μόνο λέει όσα λέει, αλλά (δείχνει να) έχει και την ακλόνητη πεποίθηση ότι οι άλλοι τον πιστεύουν. Τον θαυμάζουν. Τον χειροκροτούν. Κι έτσι επιτρέπει πότε-πότε στον εαυτό του, ως απόδειξη αυτοπεποίθησης, να διαπράττει λίγο πολιτικό χιούμορ. Στην τελευταία εμφάνιση, ας πούμε, άφησε να του φύγει μια θηλιά στο σοβαρό ρητορικό πλέξιμο, για να φωτογραφίσει τον Τσίπρα με χαμόγελο ηθοποιού, σταυρό Χριστιανού, και ρούχα Ευρωπαίου.
Ρε, αυτός έχει χιούμορ, είναι προφανώς ο έπαινος που
αναμένει. Ας του κάνουμε το χατίρι. Ας χαμογελάσουμε με τα περί χαμόγελου, αν
και ηθοποιός, σημαίνει φως και όχι υποκρισία, όπως νομίζει. Ας γελάσουμε με τα
περί σταυρού, αν και ο Χριστός, λένε, αγκαλιάζει και τα ερίφια. Ας σκάσουμε
όμως στα γέλια, που μας θύμισε τα ρούχα! Διότι τον θυμόμαστε με την ποδιά του
πιο καλού του μαθητή του Μητσοτάκη, ύστερα με ρούχα αντάρτη, ύστερα με
ρούχα πραξικοπηματία που ανέτρεψε την κυβέρνηση του κόμματός του, ύστερα με ρούχα
Άνοιξης, ύστερα με ρούχα μεταμεληθέντος, ύστερα με ρούχα αντιμνημονιακού
πολεμιστή.
Ύστερα, ύστερα.... Γκαρνταρόμπα είναι αυτή, εξαντλήθηκε. Και
τώρα που του χρειάζεται η στολή του σωτήρα απόμεινε γυμνός. Και δεν το ξέρει ο
έρμος...
Πηγή: «Η ΑΥΓΗ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου