Dead man walking

Του Σπύρου Γεωργάτου

Παλιότερα, στις αμερικάνικες φυλακές οι κρατούμενοι φώναζαν το μακάβριο «dead man walking» όταν οι φύλακες οδηγούσαν έναν θανατοποινίτη στον χώρο της εκτέλεσής του. Μια ερμηνεία αυτής της παράδοσης είναι ότι ο μελλοθάνατος δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει. Και, επομένως, μπορεί να γίνει απρόβλεπτα βίαιος απέναντι σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε βρεθεί μπροστά του εκείνη τη στιγμή. Εξ ου και η προειδοποίηση που έχει την έννοια του «κάντε πέρα, φυλαχτείτε».

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι αυτό ακριβώς: μια μακάβρια πομπή πολιτικά νεκρών. Γιατί κανείς πια δεν αμφιβάλλει ότι επίκειται η πτώση της και η αντικατάστασή της από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.  Κι αυτό κάνει τους «νεκρούς» ιδιαίτερα απρόβλεπτους και επικίνδυνους. Για σκεφτείτε να χάσει ο Σαμαράς τις εκλογές και να βυθιστεί (πάλι!) στην άβυσσο της αφάνειας. Για βάλτε με νου σας το «περιβάλλον» του, που μέχρι σήμερα έλυνε κι έδενε, σε ρόλο περιθωριακού σχολιαστή σε «περίεργα» έντυπα και ιστότοπους α λα Κρανιδιώτη. Για αναλογιστείτε τον Βενιζέλο να βγάζει δακρύβρεκτους δεκάρικους στη Βουλή, α λά Παπακωνσταντίνου, όταν θα συζητείται η παραπομπή του σε εξεταστική επιτροπή. Για φανταστείτε τον κύριο Φορτσάκη και τον κύριο Πρετεντέρη σε τι κενό αέρος θα βρεθούν. Από δήμαρχοι, κλητήρες!

Μέσα σε ένα μήνα από τις εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις περί άμεσης εξόδου από το μνημόνιο, τέσσερις βδομάδες μετά το παραλήρημα Βενιζέλου  και τους συνήθεις κουτσαβακισμούς του Σαμαρά στη Βουλή, η κυβέρνηση τάχασε όλα. Μα όλα. Προκάλεσε «χρηματοπιστωτικό γεγονότα» που παρά λίγο να στοιχίσουν. Υποχρεώθηκε να μαζέψει τα μεγαλόστομα περί «100 δόσεων» στον ΕΝΦΙΑ. Διαψεύστηκε σε ό,τι προέβλεψε και επιχείρησε να αρθρώσει για να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ στα μεσαία στρώματα. Ο «τσαμπουκάς» στο Πανεπιστήμιο (μέσω Φορτσάκη) δεν βγάζει λαγό. Άσε που παραιτήθηκε κι ο Ψυχάρης!

Η κυβέρνηση δεν έχει χρόνο, εφεδρείες και επικοινωνιακά όπλα για να αναζωπυρώσει τον φόβο και την ανασφάλεια που κέρδισαν για λογαριασμό της τις εκλογές το 2012, γιατί ο κόσμος καταλαβαίνει. Έχει όμως την ευχέρεια ενός ύστατου «κόλπου», ενός τυχοδιωκτισμού που θα βραχυκυκλώσει την πορεία προς τις εκλογές. Αν κρίνουμε από τις ακροδεξιές και τις εθνικιστικές καταβολές της και από το δείγμα γραφής που έχει δώσει στον τομέα των «πραξικοπηματικών» ενεργειών (όπως το κλείσιμο της εθνικής ραδιοτηλεόρασης, το αιφνίδιο κλείσιμο της Βουλής το καλοκαίρι και τη βιομηχανία των προεδρικών διαταγμάτων), ένα πράγμα γίνεται ολοένα και πιο σαφές: ότι δεν αποκλείεται να δούμε μια απόπειρα δημιουργίας «έκτακτων καταστάσεων».

Δύο τομείς προσφέρονται για τέτοια «επεισόδια». Ο ένας είναι το Πανεπιστήμιο. Η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να ερεθίσει όσο γίνεται περισσότερο και περισσότερους στέλνοντας (μέσω του Φορτσάκη) τα ΜΑΤ στον περίβολο των Σχολών και δεν αποκλείεται να φτάσει μέχρι και τα αμφιθέατρα. Υπολογίζει στο γεγονός ότι στα περισσότερα ιδρύματα έχουν αναδειχθεί «μνημονιακές διοικήσεις» με τη υποστήριξη μεγάλης μερίδας καθηγητών. Επιπλέον, ο κόσμος εισπράττει μια συγκεχυμένη εικόνα με την agitprop που κάνει καθημερινά το MEGA και οι κονδυλοφόροι του μνημονιακού τύπου α λα Θεοδωρόπουλος. Ένα σοβαρό επεισόδιο θα έδινε τη δυνατότητα στους «νεκρούς» να ζωντανέψουν –βοηθούντος όπως πάντα του ΚΚΕ- και να παρουσιάσει τα πράγματα ως μια «έκρυθμη κατάσταση» που χρήζει δήθεν άμεσων μέτρων (φοβάμαι ακόμα και να πω τι εννοώ μέρες που είναι).

Ο δεύτερος τομέας είναι, φυσικά, τα εθνικά θέματα. Ο Σαμαράς έχει ιστορικό στον τομέα αυτό. Η κατάσταση στην Κύπρο είναι ιδιαίτερα οξυμένη και οι γεωπολιτικές συνθήκες μεταβάλλονται μέρα με την ημέρα. Το παραμικρό στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις θα προσφέρει μια βάση «πατριωτικής συσπείρωσης» στη «Χρυσή Αυγή» και δεν αποκλείεται να επηρεάσει τη στάση των ΑΝΕΛ. Θυμίζω ότι για να κλείσει τους 180 βουλευτές που απαιτούνται για την προεδρική εκλογή η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ χρειάζονται περίπου 8-10 κεφάλια. Και αν αυτό δεν πιάσει, υπάρχει πάντα και η λογική της «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» αν –και καλά- απειλείται η ακεραιότητα της χώρας.

Το ξέρουν ότι τα ξέρουμε όλα αυτά και το ξέρουμε ότι το ξέρουν πως τα ξέρουμε.  Για αυτό, μπορεί μεν ο «νεκρός» της Αμφίπολης να μιλήσει στον ύπνο του Σαμαρά, αλλά είναι κάπως πιο δύσκολο να σηκωθεί από τον τάφο του, να περπατήσει μέχρι το Σύνταγμα και να πάει μόνος του να ψηφίσει Πρόεδρο στη Βουλή!

Πηγή: «tvxs.gr»