Τα ρέστα του ΣΥΡΙΖΑ, τα «βλέπει» εύκολα ο Ντράγκι….

Του Κώστα Παπουλή

«Όταν δηλώνεις ότι δεν θα προβείς σε μονομερείς ενέργειες, σημαίνει ότι θα προσαρμοστείς, θα συμβιβαστείς και θα σκύψεις».

Ο τίτλος του κειμένου είναι βέβαια υποθετικός. Είναι απίθανο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να παίξει τα ρέστα της, δηλαδή να προβεί σε μονομερείς ενέργειες παύσης-πληρωμών, αλλά ακόμη δεν είναι και στο χέρι της να τραβήξει σε μακρύ χρόνο την διαπραγμάτευση. Το χρονόμετρο όπως και όλη η τράπουλα βρίσκεται στα χέρια του Ντράγκι.

Σύσσωμη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει ότι δεν θα προβεί σε μονομερείς ενέργειες. Όμως όταν δηλώνεις ότι δεν θα προβείς σε μονομερείς ενέργειες, σημαίνει ότι θα προσαρμοστείς, θα συμβιβαστείς και θα σκύψεις. Γιατί πως αλλιώς θα πιέσεις το Βερολίνο;

Αν δεν καταγγείλεις την δανειακή σύμβαση, πως θα διαπραγματευτείς; Τηρώντας τους όρους, πληρώνοντας τόκους και δόσεις και επαιτώντας έλεος;  Δυστυχώς επιφανή οικονομικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζουν το έδαφος για μια λύση σαν και αυτή που θα έδινε ο Σαμαράς. «Διαγραφή χρέους είναι και η επιμήκυνση με κάποια μείωση του επιτοκίου», λένε τώρα δημόσια (Σακελαρίδης). «Μέχρι που θα υποχωρήσουμε, δεν μπορούμε να το πούμε» (Δραγασάκης). «Εμείς θα πείσουμε με επιχειρήματα γιατί είμαστε η άλλη απάντηση στη Λεπέν» (Δραγασάκης) κλπ.

Απέναντι στις δυνάμεις του ευρώ, το γερμανικό κεφάλαιο, τα χρηματιστήρια, τις αγορές και τα ισχυρά συμφέροντα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιτάσσει «τον λόγο και την πειθώ». Το αποτέλεσμα είναι μάλλον γνωστό εκ των προτέρων, το μόνο ερώτημα είναι πως θα το καταπιεί ο ελληνικός λαός.

Οι απέναντι δεν αστειεύονται, η ευρωζώνη δεν είναι φιλολογικός όμιλος, αλλά πρόκειται για τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., το προχωρημένο φυλάκιο της υπερπαγκοσμιοποίησης, είναι στυγνή οικονομική και πολιτική χούντα. Αν επιχειρηθεί κάποιο τζαρτζάρισμα ή παρατραβήξει (κατά την κρίση τους) ο χρόνος των διαπραγματεύσεων, έχουν ανοικτούς άσσους στο τραπέζι, γιατί απλούστατα, στην Φρανκφούρτη κόβεται το χρήμα και από εκεί αναπνέουν οι ελληνικές τράπεζες. Γιατί όταν παραδίδεις το δικαίωμα στην έκδοση χρήματος, όταν παραδίδεις το εθνικό σου νόμισμα, τότε παραδίδεις και κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας.

1η πράξη του Ντράγκι η διακοπή ρευστότητας από την ΕΚΤ

Σήμερα οι ελληνικές τράπεζες αντλούν ρευστότητα από την Ε.Κ.Τ.. Οι καταθέσεις είναι 160 δις και τα δάνεια 210 δις. Η διαφορά αυτή, η τρύπα των 50 περίπου δις που έχει δημιουργηθεί λόγω εκροής καταθέσεων έχει καλυφτεί από την Ε.Κ.Τ.. Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι οι τράπεζες δεν είναι μπαούλα που φυλάνε καταθέσεις, αλλά τις καταθέσεις τις δίνουν δάνεια και κερδίζουν από την διαφορά των τόκων. Σε περίπτωση κρίσης ( π.χ. κύμα υπεραναλήψεων,   η φυγής κεφαλαίων) εγγυητής του συστήματος είναι η εκάστοτε κεντρική τράπεζα, που αναπληρώνει το έλλειμμα.

Επίσης, οι ελληνικές τράπεζες έχουν δανείσει το δημόσιο μέσω εντόκων γραμματίων με 15 δις. Έχουν ένα άνοιγμα-χρέος προς την Ε.Κ.Τ. περίπου 60 δις. Τα περιθώρια τους για επιπλέον χρηματοδότηση από την Ε.Κ.Τ., τα «ενέχυρα» δηλαδή που μπορούν ακόμη να βάλουν για να αντλήσουν ρευστότητα, είναι σήμερα της τάξης των 8 δις. Επίσης οι ελληνικές τράπεζες χρηματοδοτούνται κατ’ εξαίρεση, γιατί η Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί χρεοκοπημένη. Ο λόγος της εξαίρεσης είναι ότι η χώρα μας βρίσκεται σε πρόγραμμα. Αν είτε τα περιθώρια στεγνώσουν (λόγω αναλήψεων ή μεταφοράς κεφαλαίων) είτε το πρόγραμμα τελειώσει, τότε η παροχή ρευστότηταςαπό την Ε.Κ.Τ. θα διακοπεί. Το αργότερο δηλαδή στις 28 Φεβρουαρίου που τελειώνει η παράταση του προγράμματος, η κάνουλα της Ε.Κ.Τ. κλείνει.

2^η πράξη του Ντράγκι ο ELA (Emergency Liquidity Assistance)

Από 1ης Μαρτίου το αργότερο, θα μπει σε λειτουργία ο μηχανισμός έκτακτης ενίσχυσης σε ρευστότητα της εθνικής τράπεζας της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα γίνονται ηλεκτρονικές καταθέσεις από την Τράπεζα της Ελλάδας στις άλλες τράπεζες και έτσι λειτουργεί το σύστημα. Όλη η ευθύνη και οι κίνδυνοι (και της χρεοκοπίας) μεταφέρεται στην εθνική τράπεζα. Εδώ παρά το ότι λέγεται, έχουμε να κάνουμε με την έκδοση σχεδόν καθαρού εθνικού χρήματος. Οι παρενέργειες του ELA έχουν να κάνουν κατ αρχήν με το επιτόκιο. Το επιτόκιο δανεισμού των τραπεζών θα είναι μεγαλύτερο κατά1,5% από το σχεδόν μηδενικό σήμερα επιτόκιο της Ε.Κ.Τ.. Το πρόβλημα όμως το μεγάλο, δεν είναι το επιτόκιο, είναι να εγερθούν αμφισβητήσεις για την ίδια την παροχή ELA στην Ελλάδα, είτε ακόμη για το ύψος της χρηματοδότησής της μέσω του ΕLA. Την προηγούμενη εποχή της κρίσης, το συνολικό άνοιγμα των τραπεζών είχε ξεπεράσει και τα 130 δις, αλλά η χώρα πειθαρχούσε σε όλα. Σήμερα δεν πρόκειται να χορηγηθεί τέτοιας έκτασης ρευστότητα, όσο και να πειθαρχήσει, διότι ο ελληνικός κίνδυνος μετάδοσης είναι εξασθενημένος. Πρέπει να σημειώσουμε επίσης, ότι σε περίπτωση «χρεοκοπίας» και εξόδου από το ευρώ, είναι νομικά δυσεπίλυτο το ζήτημα αν η ρευστότητα θα θεωρηθεί και αυτή κομμάτι του δημόσιου χρέους.

Από την εποχή της συνθήκης του Μάαστριχτ, έχει καθοριστεί σε ειδικό πρωτόκολλο ότι η Ε.Κ.Τ. μεριμνά για την ομαλή λειτουργία και τους στόχους του ευρωσυστήματος. Έτσι μπορεί να σταματήσει και ο ELA.

3η πράξη του Ντράγκι το κλείσιμο των τραπεζών μέσω της διακοπής του ELA

Το Δ.Σ. της Ε.Κ.Τ. έχει την αρμοδιότητα περιστολής των πράξεων έκτακτης ρευστότητας, αν αποφανθεί ότι οι πράξεις αυτές παρακωλύουν τους στόχους και τα καθήκοντα του Ευρωσυστήματος. Φυσικά η Ε.Κ.Τ. ενημερώνεται εγκαίρως για όλες τις σημαντικές πράξεις του ΕLΑ. Το Δ.Σ. αποτελείται από τους διοικητές των εθνικών τραπεζών καθώς και έξι διορισμένα μέλη. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το κλειδί. Αν οι Γερμανοί π.χ., θέσουν τέτοιο θέμα, για να μπλοκαριστεί η απόφαση χρειάζονται 8-9 διοικητές εθνικών τραπεζών. Προσωπικά αμφιβάλω για το τι θα ψηφίσει ακόμη και ο Στουρνάρας, ενώ δεν γνωρίζουμε αν καταψήφισε κανείς στην περίπτωση της Κύπρου. Συνεπώς, αν ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι μπορεί να αποφύγει ένα τέτοιο ενδεχόμενο χρειάζεται τη συμμαχία 8 χωρών.

Καταλαβαίνουμε, και πόσο βάση έχει η συζήτηση ότι μέσω εντόκων γραμματίων (ΣΥΡΙΖΑ), ή υποχρεωτική κατάσχεση καταθέσεων (η κοτσάνα ως αντίλογος της Ν.Δ.), μπορούν να καλυφτούν σημαντικές υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου. Θα ήταν πολύ ωραία η εθνική τράπεζα, να τύπωνε λεφτά μέσω του ΕLΑ, να τα διοχέτευε στις εμπορικές τράπεζες αυτές να δάνειζαν το ελληνικό δημόσιο με την ανοχή της Ε.Κ.Τ. και όλα να ήταν μέλι-γάλα. Αυτό μπορεί να γίνει σε κάποιο οικονομικό μυθιστόρημα, σε ένα ωραίο παραμύθι, αλλά όχι στην πραγματική Ε.Ε., του Σόιμπλε, της Μέρκελ και του Ντράγκι.

Το ίδιο ωραία θα ήταν να προχωρήσει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε μονομερείς ενέργειες και να τραβήξουμε έτσι για μακρύ διάστημα σε κρίση όλη την ευρωζώνη, χωρίς να μας πουν ότι οι πράξεις και το ύψος ρευστότητας του ΕLΑ παρακωλύουν τους στόχους του ευρωσυστήματος. Θα πουν: έλληνες χρεοκοπήσατε, φέρτε πίσω να σας σφραγίσουμε το μπλοκ των επιταγών, δηλαδή τον ΕLΑ.

Συμπέρασμα

Καταλαβαίνει κανείς ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικά περιθώρια διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε. και στο ζήτημα του χρέους, όσο δεν υπάρχει το Σχέδιο Β για έξοδο της χώρας από την ζώνη του ευρώ, για δυνατότητα εθνικής χρηματοδότησης των τραπεζών και της ελληνικής οικονομίας. Όσο αυτό δεν γίνεται κατανοητό από τον ελληνικό λαό, όσο δεν μπορούμε να σπάσουμε το φόβο της δραχμής, όσο δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας για παραγωγική αναγέννηση της πατρίδας μας υπέρ των δυνάμεων της εργασίας και της δημοκρατίας, όσο παραμένουμε στην σκιά της κάθε λογής εξάρτησης, τόσο θα μένουμε αποικία και προτεκτοράτο της Γερμανίας.

Υ.Γ: Πρέπει να τονιστεί αν και δεν είναι του παρόντος άρθρου: Η αιτία της ελληνικής κρίσης δεν είναι το χρέος. Αυτό είναι δημιούργημα της συμμετοχής μας στην Ε.Ε., και κύρια στην ζώνη του ευρώ. Η αιτία είναι η απουσία εθνικής (ορθολογικής και για τα μακροπρόθεσμα λαϊκά συμφέροντα) οικονομικής πολιτικής. Ακόμη και αν μας διέγραφαν μεγάλο κομμάτι του χρέους, πάλι δεν θα μπορούσαμε να βγούμε από την κρίση.

Πηγή: «ΣΧΕΔΙΟ Β΄»