Τριτοκατωκοσμική χώρα;...

Του ΣΤΑΘΗ*

Είπε η κυρία Λαγκάρντ όσα είπε και φρίξαμε, πλήθος στην ημεδαπή, αλλά και ικανό πλήθος στην αλλοδαπή. Η κυρία Λαγκάρντ ανασκεύασε. Κομσί – κομσά.

Όμως αυτός είναι ο τρόπος που σκέφτεται η κυρία Λαγκάρντ. Και όλη της η πολιτική γενιά. Σοσιαλδημοκρατική τε και νεοφιλελεύθερη.

Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης που επικράτησε σε Ευρώπη κι Αμερική (και κατ΄ επέκταση στις ελληνικές ελίτ) μετά την Αντεπανάσταση Θάτσερ – Ρήγκαν.

Ο νεοφιλελευθερισμός ήταν που επικράτησε (κι όχι η «η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς», καθώς λέει ο κ. Σαμαράς, οι ιδεολογικοί απολογητές των ΔΟΛ – Μπόμπολα – Διαπλοκή και οι φασίστες συναγωνιζόμενοι ο ένας τον άλλον σε μπουρδίτσες).

Η πολιτική ορθότης καθορίζει τη σκέψη της κυρίας Λαγκάρντ, ο μεταμοντερνισμός και η πολυπολιτισμικότης.

Οι τρεις δηλαδή Αμερικανιές που ενσωμάτωσαν κι όσους απ’ την καθ’ ημάς Αριστερά τις αποδέχθηκαν ή τις κατάπιαν αμάσητες.

«Η αλήθεια του Άλλου» (ήγουν η αλήθεια άνευ της αποδείξεώς της) η «Μαύρη... Αφροδίτη» ο «Πόλεμος των Πολιτισμών» το «Τέλος της Ιστορίας» κι άλλες ανοησίες που έχουν από καιρό εκπνεύσει (επιστημονικώς) πρόλαβαν να δημιουργήσουν το πολιτικό εκείνο κλίμα που χειραγώγησε κοινωνίες ολόκληρες στη Δύση προκειμένου να αποδεχθούν ακόμα και να εγκρίνουν πολέμους, εισβολές, βομβαρδισμούς κι επεμβάσεις στο εξωτερικό τους όσον και την κυριαρχία των Τοκογλύφων στο εσωτερικό τους, την καθαίρεση, στην ουσία των δημοκρατιών σε χρηματιστηριακές και μιντιακές τυρανίδες.

Αυτό που είπε η κυρία Λαγκάρντ δεν διαφέρει απ’ αυτό που σκέφτεται ένας μέσος Γερμανός όταν τον έχουν πείσει ότι η Ελλάδα παίρνει «βοήθεια» απ’ τον δυτικό φορολογούμενο κι όχι θάνατο από ένα τοκογλυφικό σύστημα που την απομυζά, όπως απομυζά την Ισπανία, την Ιταλία κι άλλες χώρες ή τον ίδιο τον Γερμανό εργαζόμενο όταν τον καθηλώνει να δουλεύει παρτ – ταϊμ με 400 Ευρώ τον μήνα κατά μάζες κι επί χρόνια.

Αυτό που είπε η κυρία Λαγκάρντ ούτε διαφέρει ούτε απέχει από τη «σκέψη Μπαρόζο» όταν, ως Πρωθυπουργός της Πορτογαλίας τότε, απέρριπτε την πρόταξη στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα εδαφίου απ’ τον Επιτάφιο του Περικλή, με το «σκεπτικό» ότι κανείς λαός δεν μπορεί να θεωρηθεί ...καλύτερος απ’ τον άλλο – μια εξαιρετικά πολιτικώς ορθή αντίληψη για τον κατά τα άλλα Πρόθυμο Οικοδεσπότη της Συμμορίας των Βομβαρδιστών της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ του Αφγανιστάν και πάει λέγοντας (και εισβάλλοντας).

Τίποτα απ’ όσα λέει σήμερα η κυρία Λαγκάρντ και οι ομόσταυλοί της, δεν έμεινε ατραγούδιστο απ’ τους παρ’ υμίν Ευρωλιγούρηδες κι όλους όσους τα κόμπλεξ τους απέναντι στη Δύση, τους οδήγησαν σε ένα μίσος για τους συμπατριώτες τους Έλληνες, βαθύ και χολερικό.

Και τί δεν έχει ακούσει ο ελληνικός λαός επί εικοσιπενταετίαν από αυτά τα κύμβαλα της αμορφωσιάς. Ότι είναι «λαϊκιστής», «αχαϊρευτος και τεμπέλης», ότι «του φταίνε πάντα οι ξένοι», ότι «δεν θα γίνει ποτέ Ευρωπαίος» κι άλλα συναφή παρόμοια, το ίδιο ρατσιστικά όπως τα εξ αντιθέτου, αλλά το ίδιο ανόητα μετέρχονται οι εθνικιστές του στυλ «Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι» ή «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ Αλβανέ» κι άλλα ευφυή.

Με έναν λόγο, από τη μια η Σκύλλα του Ευρωλιγουρισμού κι απ’ την άλλη η Χάρυβδις του εθνικισμού –το ίδιο ανελλήνιστες και οι δύο.

Αν τολμούσε Έλληνας να γράψει το ποίημα του Γκύντερ Γκρας για την Ελλάδα, όλα αυτά τα σαπρόφυτα (που ευδοκίμησαν στα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ), θα έπεφταν να τον φάνε ως εθνικιστή, Ελληναρά κι άλλα βλακώδη.

Αν τολμούσε Έλληνας να πει για την Ελλάδα όσα είπε ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ, θα τον έκαιγαν ζωντανό στις επιφυλλίδες και τα αμφιθέατρα.

Τώρα με την κρίση, εκατοντάδες ή μάλλον χιλιάδες Ευρωπαίοι, διανοούμενοι, πολιτικοί, επιστήμονες και πολίτες κι όχι μόνον ελληνιστές ή βυζαντινολόγοι, αλλά απλώς γραμματισμένοι, έχουν εκφρασθεί για την Ελλάδα σε εθνικό και ταξικό επίπεδο με τη γνώση και την αγάπη που αν είχε τολμήσει να εκφράσει Έλληνας εδώ, θα τον έκαμαν με τα κρεμμυδάκια σαρανταπέντε τιμητές κι εκατονπενήντα σμπίροι.

Ευάριθμοι κι ολίγιστοι θα μου πείτε, ναι, αλλά όταν ασκούν ιδεολογική τρομοκρατία απ’ τον ΔΟΛ, τον ΣΚΑΙ, τη μισή «Καθημερινή» τα μισά μίντια και τα μισά ΑΕΙ κάνουν φασαρία μεραρχίας.

Όμως, νομίζω, ότι αυτός ο κύκλος κλείνει. Όταν έχουν φθάσει τα «ΝΕΑ» να υπερασπίζονται τη Ντόρα απέναντι στον κ. Τσίπρα, τότε όντως «η πόλις έχει κοπεί στα δύο», όπως έλεγε ο Σόλων και οι πολίτες παίρνουν θέση.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ταξική σύγκρουση, που αμφισβητεί το καθιερωμένο αστικό σύστημα εξουσίας.

 Όσα τραγούδησε για την Ελλάδα ο Γκύντερ Γκρας, υβρίζονται χρόνια τώρα απ’ τους παρ’ ημίν γραικύλους ου μην και γραισκύλους.

Όσα στερεότυπα εξεστόμισε εναντίον των Ελλήνων η κυρία Λαγκάρντ υπήρξαν ο «εθνικός ύμνος» των καθ’ ημάς γραικύλων ου μην και γραισκύλων κατά το ίδιο διάστημα.

Αυτοί που έβριζαν τον λαό για «λαϊκιστή» σιτίσθηκαν απ’ το σύστημα των φοροφυγάδων. Αυτοί που ψέγουν τον λαό για τεμπέλη, ουδέποτε συγκρούσθηκαν οι ίδιοι με τη Διαπλοκή. Αυτοί οι ίδιοι που μονίμως κινδυνολογούν κατά του λαού (όπως, όταν έλεγαν, στην αρχή του κακού, ότι «δεν μας αντέχει η οικονομία»), ποτέ δεν ζήτησαν ευθύνες από τους ταγούς του.

Τώρα, που ο κ. Κρούγκμαν λέει κι όχι ο κ. Τσίπρας ότι «η Μέρκελ οδηγεί την Ευρώπη σε ταξίδι θανάτου», αυτά οι ίδιοι κλείνουν το μάτι στον θάνατο, φοράνε τις κουκούλες τους και μας δείχνουν έναν έναν με το δάχτυλο: αυτός να του κοπεί ο μισθός ακόμα 20% !

Αυτός να του πεινάσει το παιδί!

Κι αυτού να του κλείσει το μαγαζί!

Τώρα που ο «New scientist» κι όχι ο κ. Τσίπρας διαπιστώνει ότι το Μνημόνιο θα φάει «δέκα χρόνια ζωής απ’ τους Έλληνες» τώρα που ο θάνατος ιππεύει ξανά παλιές αρρώστιες και υποβαθμίζει τη χώρα σε τριτοκατωκοσμική οι ίδιοι αυτοί Κουϊσλινγκ επιμένουν να τρομοκρατούν τον λαό, να κινδυνολογούν και ταυτοχρόνως να προβάλουν ως αμύντορες της χώρας αυτούς που τη σκλάβωσαν! Να μας προτείνουν εκ νέου ως διαπραγματευτές τους Εφιάλτες που υπέγραψαν «της πατρίδας τον χαμό» ...

Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες ακόμα πιστεύουν ότι η Διαπλοκή και η Διαφθορά θέλει το καλό τους – όμως μικρή χώρα, παρά το μεγαλείο της, είμαστε, γνωριζόμαστε ...

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Πηγή: http://www.seisaxthia-epam.blogspot.com/