Για πιο λόγο χρωστάμε;

Το δημόσιο χρέος της χώρας, είναι ένα στοιχείο που καθόρισε τη γένεση του νεοελληνικού  κράτους. Είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο έδεσαν χειροπόδαρα το νεοσύστατο ελληνικό κράτος και τον ελληνικό λαό ήδη από τα γεννοφάσκια του οι μεγάλες δυνάμεις ώστε να μπορέσουν να έχουν δικαίωμα άμεσης εμπλοκής και παρέμβασης στα εσωτερικά αυτού του κράτους, να το μετατρέψουν σε δικό τους προτεκτοράτο. 

Ξεκίνησε με το χρέος των δανείων ανεξαρτησίας -που είναι όρος κατ’ ευφημισμό- που τα ονόμασαν έτσι πολύ αργότερα. Δεν ήταν δάνεια. Ήταν μια μορφή δανεισμού υπό το άρτιο, άκρως κερδοσκοπική, που είχε μπει υποχείριο αλλά και ως εγγύηση σ’ αυτά τα δάνεια ολόκληρο το γένος των Ελλήνων. Και δεν είναι τυχαίο ότι βάζανε «το γένος», γιατί θεωρούσαν ότι το πιθανότερο ήταν να χάσουν οι Έλληνες την επανάσταση, οπότε ο οθωμανικός ζυγός θα κυριαρχούσε. Όμως οι Οθωμανοί αναγνώριζαν το milet, δηλαδή το γένος. Άρα και ως σκλάβοι και ως δούλοι, οι Έλληνες θα ήταν υπόχρεοι στους Βρετανούς και Γάλλους δανειστές κυρίως. Το χρέος αυτών των δύο δανείων ξεπληρώθηκε το 1975. Τότε τελειώσαμε μ’ αυτό. Βεβαίως για να τελειώσουμε μ’ αυτό, χρειάστηκε να δανειστούμε. Δεν πληρώναμε μ’ αυτά που είχαμε. Πληρώναμε με δανεικά. Αυτή ήταν η βάση της διαρκούς ανακύκλωσης του δημοσίου χρέους της χώρας μέχρι τις μέρες μας.

Μετά το χρέος αυτό μας ήρθε ο κ. Όθωνας. Ο Όθωνας ήταν μια επιλογή των μεγάλων δυνάμεων ώστε να μπορέσουν να έχουν έναν ντόπιο τοποτηρητή. Και για να φορέσει το ακάνθινο στεφάνι της βασιλείας του στην Ελλάδα -έτσι είχε ονομάσει ο ίδιος τη βασιλεία του στην Ελλάδα, αυτός και ο Βαυαρός πατέρας του- τον προικοδότησαν με 60 εκ. χρυσά φράγκα, ένα νέο δάνειο δηλαδή που δώσανε τότε στους Βαυαρούς, προκειμένου να έρθει εδώ. Βέβαια το δάνειο το πλήρωσε ο ελληνικός λαός και το καρπώθηκαν πλήρως οι Βαυαροί. Ήταν η περίοδος της ξένης ακρίδας. Τι απέγινε; Οι μισοί αγωνιστές του 1821 πέρασαν στο τούρκικο και γίνανε αρματολοί των Οθωμανών για να μπορέσουν να επιβιώσουν και οι άλλοι μισοί αγωνιστές του ´21 ανέβηκαν πάλι στο βουνό και γίνανε κλέφτες. Ο Όθωνας οδήγησε σε χρεοκοπία τη χώρα το 1843.

Η προσπάθεια του Καποδίστρια να εκδώσει εθνικό νόμισμα, η προσπάθεια να προικοδοτήσει το δημόσιο ταμείο με δικά του έσοδα απέτυχε και ολοκληρωτικά σταμάτησε με τη δολοφονία του. Γιατί οι ξένοι δανειστές δεν θέλανε με κανένα τρόπο μια χώρα με τέτοια εσωτερική δημοσιονομική κατάσταση… που να μην έχει ανάγκη από δανεισμό. Έπρεπε το ελληνικό κράτος να έχει μόνιμα ανάγκη τους ξένους δανειστές του. Και αυτός ήταν ένας από τους πολλούς λόγους που δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας. Γιατί είχε την άποψη ότι με δικό του νόμισμα και αξιοποιώντας τους εσωτερικούς πόρους για δημοσιονομική επάρκεια του δημόσιου ταμείου, θα μπορούσε να γλιτώσει από το δόκανο των δανειστών.
Αυτό τον οδήγησε στον τάφο.

Από εκεί και πέρα, όλοι οι υπόλοιποι εθνάρχες αυτού του τόπου φρόντιζαν πρώτα να εξυπηρετούν τους ξένους δανειστές και τις μεγάλες προστάτιδες δυνάμεις και δευτερευόντως, εάν περίσσευε οτιδήποτε, σκέφτονταν τον ελληνικό λαό. Στη δεύτερη χρεοκοπία το 1893 ενίσχυσαν οι Βρετανοί την τάση για Σύνταγμα. Εξεγέρθηκε τότε ο ελληνικός λαός και μαζί με το συνταγματάρχη Καλλέργη επέβαλαν το Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου. Ωστόσο οι Βρετανοί το έκοψαν και το έραψαν ανάλογα με τα συμφέροντά τους έτσι ώστε να ελέγξουν καλύτερα τη μοναρχία και τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Την εποχή εκείνη, η βασική αυταπάτη του ελληνικού λαού ήταν ότι, αν ελέγξουν το Βασιλιά τους, θα γλίτωναν από τη χρεοκοπία. Αυτό δεν επήλθε, ξαναπήγαμε σε νέα χρεοκοπία το 1893, όπου ήταν η πρώτη φορά που είχαμε ενταχθεί σε οικονομική και νομισματική ένωση με κοινό νόμισμα το χρυσό φράγκο. Μας είχαν εντάξει από το 1863 στην περίφημη λατινική ένωση του χρυσού φράγκου με την επιχειρηματολογία να είναι ακριβώς η ίδια με αυτή, που μας ενέταξαν στο ευρώ.

Δηλαδή χαμηλότοκα δάνεια και περισσότερα δάνεια. Τα περισσότερα δάνεια έφεραν άλλα δάνεια και βεβαίως τροφοδότησαν σκάνδαλα απείρου κάλους την εποχή εκείνη. Τα δάνεια αυτής της εποχής τροφοδότησαν τα πρώτα μεγάλα χρηματοπιστωτικά σκάνδαλα στη χώρα. Αυτή είναι η πρώτη περίοδος που γίνονται μεγάλα δημόσια έργα στην Ελλάδα. Τα μεγάλα έργα, που γίνονταν αυτή την εποχή κόστισαν στο ελληνικό δημόσιο 60 φορές πάνω από το βασικό κόστος, που θα μπορούσε να έχει γίνει, εάν το έκανε το ελληνικό δημόσιο. Υπήρχαν δημόσια έργα εκείνη την εποχή, όπως για παράδειγμα ο σιδηρόδρομος στην Πελοπόννησο και τη Στερεά Ελλάδα, οι ακτοπλοϊκές γραμμές Σύρου και μια σειρά άλλα πράγματα, που όχι μόνο κόστισαν 60 με 70 φορές παραπάνω από την αρχική πρόβλεψη κόστους αλλά συνδέθηκαν και με απανωτά σκάνδαλα.

Πώς προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό του υπερδανεισμού και των σκανδάλων; Με πραγματική φορολογική λεηλασία σε βάρος του ελληνικού λαού. Και ο Δεληγιάννης και ο Τρικούπης, ο δικομματισμός της εποχής δηλαδή, ήταν φορομπήχτες. Αυτό μας οδήγησε στη χρεοκοπία του 1893. Στη χρεοκοπία του 1893 είχαμε και τότε εθελόδουλη κυβέρνηση και εθελόδουλους πρωθυπουργούς που δεν είχαν το ανάστημα να υπερασπιστούν τον ελληνικό λαό. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια εποχή χρεοκόπησε και η Βουλγαρία. Μια χώρα, που παρά το γεγονός ότι ήταν προσφάτως ανεξαρτητοποιημένη και φόρου υποτελής στο σουλτάνο τόλμησε και διέγραψε μονομερώς το 70% του χρέους της εκείνη την εποχή.

Σε εμάς, όμως, εδώ οι λαοπρόβλητοι εθνάρχες μας το μόνο που δεν σκέφτηκαν ποτέ τους ήταν πως θα διαγράψουν χρέη ώστε να μπορεί να αναστηλωθεί η οικονομία. Και μπορεί ο Τρικούπης να ήταν εθελόδουλος πάντα απέναντι στους μεγάλους προστάτες αυτής της χώρας, δεν ήταν όμως δωσίλογος. Και επειδή δεν μπορούσε να υπογράψει την καταδίκη της χώρας, παραχωρώντας την εθνική κυριαρχία και τα δημόσια ταμεία της χώρας, του στήνουν το μεγάλο πόλεμο του 1897. Τον πόλεμο, ο οποίος ήταν ξεκάθαρα στημένος από τις πέντε μεγάλες δυνάμεις συν το παλάτι και φυσικά τους ξένους και τους εδώ ομολογιούχους. Ο πόλεμος αυτός στήθηκε μόνο και μόνο για να επιβληθεί ο διεθνής οικονομικός έλεγχος ως απόρροια της συντριπτικής ήττας του ελληνικού στρατού. Και επιβλήθηκε το 1898. Από εκεί ξεκινάει η νέα πορεία ανοικοδόμησης του ελληνικού κράτους, που οδήγησε στη χρεοκοπία του 1932.

πηγή: http://epamsyrouposeid.blogspot.gr
Η απάντηση έχει δοθεί μέσα από τα κείμενα και τις προφορικές συνεντεύξεις του Γενικού Γραμματέα του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη