Ο χορός του Ζαλόγγου και η εξέγερση στην Τουρκία.

Ωραία, δεν υπήρξε χορός του Ζαλόγγου, ένας συνωστισμός ήτανε. Κι ούτε συμβαίνει μια αυθόρμητη εξέγερση στην Τουρκία – κατευθυνόμενα όλα από δεκαετιών σχέδια των αμερικανών είναι.

Και για να μην τρελαθούμε στη δημοκρατία και την ελευθεριότητα ας το πάρουμε απόφαση – προδιαγεγραμμένη η πορεία μας, το DNA μας γνωστό, γνωστό και το ποιόν μας.


Σήμερα, όμως, είδα σ’ ένα σπίτι στο νησί, στο ξύλινο ταβάνι, στη φωλιά που έχουν χτίσει εκεί δυο χελιδόνια, πέντε – 5 – χελιδονάκια μέσα να κελαηδάνε και να τιτιβίζουν, στρουμπουλά, έτοιμα σε λίγο για το μεγάλο ταξίδι στην Αφρική, χιλιάδες μίλια μακριά.
Η φωλιά, που χτίστηκε κλαρί-κλαρί, και στρώθηκε με πούπουλο-πούπουλο όσο να βγουν στον κόσμο τα νεογνά, από τους ακούραστους γονείς τους, να πηγαίνει ο ένας και να έρχεται ο άλλος, με τα δομικά υλικά στο ράμφος τους, θα μείνει άδεια.
Τα χελιδονάκια θα ταξιδέψουν, είτε κρατημένα σε κατάρτια πλοίων, είτε ακουμπισμένα σε μεγαλύτερα πουλιά, είτε με τις δικές τους δυνάμεις.

Κι εκεί μ’ έπιασε ένα παράπονο:
κι εμείς ζωντανά πλάσματα αυτού του μαγικού πλανήτη είμαστε. Δε μπορεί να μην έχουμε στάλα νοημοσύνη, στάλα τσαγανό. Να είμαστε μόνο προδιαγεγραμμένο DNA και προδιαγεγραμμένα δυστυχή σενάρια. Ας αφήσουμε τουλάχιστο το περιθώριο όλο και κάποια Σουλιώτισσα να έπεσε στο γκρεμό για λευτεριά, όλο και κάποιοι γείτονες να πολεμάνε την κρατική βία χωρίς να είναι εντολοδόχοι κανενός.

Και να το ζούνε κιόλας.

Βικτώρια Τράπαλη 

Πηγή: Ο χορός του Ζαλόγγου και η εξέγερση στην Τουρκία. - RAMNOUSIA