Όταν η υποτέλεια παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην υποτέλεια...

Του Σταύρου Κατσούλη

Αυτήν την φορά είναι σίγουρο ότι δεν ξαφνιάστηκε κανείς πια. Εντάξει, το 70% του υπόλοιπου Λαού έχουν καταλάβει εδώ και καιρό. Αλλά εδώ, δεν υπάρχει περίπτωση - ούτε μια στο εκατομμύριο - να μην έχουν καταλάβει ούτε καν οι πιο πωρωμένοι οπαδοί του. Ο λόγος για το νέο αναδυόμενο συντηρητικό κόμμα της χώρας, τον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκεκριμένα, το απόγευμα της Παρασκευής από την Κομοτηνή ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας δήλωσε το εξής:

«Θα ξεπληρώσουμε το χρέος μας στο λαό και μετά θα ασχοληθούμε με το χρέος. Το οποίο δε θα αγνοήσουμε. Γιατί εμείς δεν είμαστε μπαταχτσήδες σαν τους φίλους μας τους Γερμανούς που 70 χρόνια μετά ακόμα να ξεπληρώσουν το κατοχικό δάνειο και τις επανορθώσεις»

Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βαλθεί να το κάνει απολύτως σίγουρο ότι οι νεοφιλελεύθερες θέσεις του, θα γίνουν κατανοητές ακριβώς εκεί απ όπου πηγάζουν οι αποφάσεις σήμερα. Την ίδια περίπου στιγμή λοιπόν, ενώπιον Γερμανών βουλευτών, μελών της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Βουλής με επικεφαλής τον Πρόεδρό της Γκίντερ Κρίχμπαουμ, αλλά και Ελλήνων συναδέλφων τους, ο αντιπρόεδρος της Βουλής και εξέχον στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και αναγνωρισμένος βεβαίως κομμουνιστής πρώην Μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Γιάννης Δραγασάκης, επέλεξε να τους διαβεβαιώσει ξεκάθαρα και απερίφραστα τα εξής:

«Εάν ο ελληνικός λαός αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, θα ήθελα να διαβεβαιώσετε τον γερμανικό λαό ότι θα έχετε στην Ελλάδα μια αξιόπιστη πολιτική δύναμη, η οποία υποστηρίζει τον τερματισμό της λιτότητας και την έξοδο από την κρίση μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης».

Ας βάλουμε στην άκρη το εύλογο ερώτημα στην δήλωση του Τσίπρα, πως ακριβώς θα ξεπληρώσουν το χρέος στον Λαό, αλλά την ίδια στιγμή θα τον βάλουν να ξεπληρώσει το χρέος προς τους τραπεζίτες. Ας βάλουμε επίσης στην άκρη για τώρα, το εύλογο ερώτημα, του πως ένας εκπρόσωπος κόμματος της Ελλάδας, τολμά να κάνει υποσχέσεις τέτοιου μεγέθους, αγνοώντας επιδεικτικότατα την γνώμη του Λαού τον οποίο υποτίθεται ότι θέλει να υπηρετήσει. Ας βάλουν τέλος και οι πιο καχύποπτοι στην άκρη (για όλα υπάρχει η σωστή στιγμή), τους ορισμούς λεξικού για το τι σημαίνει ο όρος "δωσιλογισμός" και ας δούμε καλύτερα κάποιες λεπτομέρειες στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην σημερινή Ελλάδα του χρέους.

Η κατάσταση στην Ελλάδα, είναι ότι τα κόμματα που έχουν εδώ και 4 σχεδόν χρόνια λάβει την εντολή να μας καταστρέψουν, αργούν. Αργούν να απολύσουν ακόμη περισσότερους συμπολίτες μας. Αργούν να  μας κάνουν να πληρώσουμε τις τράπεζες, αργούν να εφαρμόσουν τα δολοφονικά μέτρα. Αργούν να καταστρέψουν τα νοσοκομεία και την παιδεία. Η κοινωνία ακόμα στέκεται κακήν-κακώς και όπως-όπως, στα πόδια της, ή έστω πεσμένη στα γόνατα.  Αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει κάποια στιγμή και μάλιστα σύντομα. Δεν μπορεί οι υπερ-διεθνείς δυνάμεις να περιμένουν για πάντα μια ανίκανη κυβέρνηση να κάνει κάποια απλά πραγματάκια.  Όσο καλοί κι αν είναι, η αλήθεια είναι ότι ένας "μουμπούκος" και ένα "στουρνάρι" δεν φτάνουν για να επισπευσθεί η "εκκαθάριση" της χώρας μας. Ο στόχος ήταν, να γίνουν ένα-δυο πραγματάκια γρήγορα, ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε και να πάμε στο επόμενο στάδιο. Δεν μπορεί λοιπόν, οι εν λόγω δυνάμεις, να περιμένουν για πάντα.

Στο κάτω κάτω, υπάρχουν και κάποιοι ΠΟΛΕΜΟΙ που πρέπει να αρχίσουν στην περιοχή, και δεν υπάρχει πλέον άπλετος χρόνος για ανίκανους υπηρέτες "μιας κουτσουλιάς στον παγκόσμιο χάρτη", για να μάθουν την δουλειά. Οπότε; Είναι απλό, θα πρέπει να αλλάξει η φρουρά ώστε να επιταχυνθεί η δουλειά. Και για καλή τους τύχη, το νέο συντηρητικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εδώ, πανέτοιμο να αναλάβει την σκυτάλη... Με ένα φανταστικό πλάνο μάρκετινγ με κεντρικό θέμα την "κυβέρνηση της αριστεράς" το οποίο εκμεταλλεύθηκε την "κρίση" στο έπακρο συνάμα με την εκτεταμένη τεχνογνωσία που απόκτησε από το ΠΑΣΟΚ, είναι λοιπόν αναπόφευκτο να υπάρχουν και κάποιες, τέλος πάντων, "βλέψεις" για να γίνει κυβέρνηση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Ο στόχος για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα φανερός: Θα πρέπει να μετατρέψει το έτσι κάπως λιγότερο του συντριπτικού 20%, άντε 25% του σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό, ώστε να μπορέσει επιτέλους να μπορεί αυτός (που λέει ο λόγος δηλαδή) να αποφασίζει τι θα γίνεται σε αυτήν την χώρα. Ή όχι;

Φαίνεται ότι εδώ και κάμποσο καιρό, η νομενκλατούρα που ζει ως είθισται μακρυά από τον δοκιμαζόμενο Λαό στο εν λόγω κόμμα, κατάλαβε ότι τα ποσοστά τα οποία υποδηλώνει ένας Λαός δεν έχουν και τόσο σημασία, τουλάχιστον όσον αφορά τους σκοπούς της, μια και άλλοι σκοποί, π.χ. το συμφέρον του Λαού, δεν έχουν κανένα νόημα. Δεν έχουν νόημα, όταν η χώρα ανήκει σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς όπως λόγου χάρη, η Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει αποδείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να βάζει ένα χεράκι στο πως εγκαθίσταται οι κυβερνήσεις σε χώρες όπως η Ουκρανία, έστω και αν το κάνει με την χρήση φασιστικών μορφωμάτων και άλλων "υπηρεσιών". 

Μάλλον λοιπόν, σταδιακά εκεί στις κορυφές του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να υποψιάζονται , ότι η δύναμή τους, δεν μπορεί ποτέ να πηγάσει από "ξεπερασμένα ιδεώδη" σαν κι αυτά της πλειοψηφίας τους Λαού, Δημοκρατίες και άλλα άσχετα... Προφανώς επίσης, θα πρέπει να πρόσεξαν και εκεί βοήθησε και η προαναφερθείσα "τεχνογνωσία του ΠΑΣΟΚ" που απέκτησε, το πως ακριβώς οι υπόλοιπες κυβερνήσεις της "κρίσης" πήραν τις θέσεις τους και πως διατηρήθηκαν στην εξουσία. Εξ άλλου, υπάρχει ήδη ένα καρατσεκαρισμένο μοντέλο εξουσίας σε αυτήν την χώρα, οπότε γιατί να εφεύρουν ξανά τον τροχό όταν κάποιοι άλλοι το έχουν κάνει ήδη; Τελικά, άσχετα με το πως ακριβώς το σκέφτηκαν, κατέληξαν ότι μάλλον ο στόχος θα πρέπει να είναι από την μία να ρίξουν κάποια λουκουμάκια όπως είναι η "τιμωρία των ενόχων", η "διευθέτηση" κάνα δύο θεμάτων τύπου "λίστας Λαγκάρντ" κλπ. και από την άλλη και πιο σημαντικά, να δοθούν όλα τα απαραίτητα διαπιστευτήρια στα πραγματικά κέντρα αποφάσεων, όπως ακριβώς γίνεται μέχρι σήμερα στην Ελλάδα του Χρέους...

Το ερώτημα για όλους εμάς που δεν γελάμε καθόλου διαβάζοντας τα παραπάνω, αλλά μάλλον κλαίμε, δεν είναι αν μπορεί πλέον να υπάρξει στην χώρα μας ένα απίστευτα οξύμωρο σχήμα όπως αυτό της νεοφιλελεύθερης ριζοσπαστικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Μπορεί και παραμπορεί, αρκεί να υπάρξει η στήριξη από τους επικυρίαρχους. Αυτό είναι και το μόνο θέμα. Άλλωστε, την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στους επικυρίαχους, την έχουμε ήδη, αν κρίνουμε με βάση τις δηλώσεις τους.

Η υποτέλεια σήμερα για όλα τα κόμματα που επιμελώς αποφεύγουν οτιδήποτε το Δημοκρατικό και Πατριωτικό, φαίνεται ότι είναι ο μόνος τρόπος, όχι απλά για να κρατηθούν στην εξουσία όπως είδαμε μέχρι σήμερα, αλλά τώρα είναι και ο μόνος τρόπος για να την πάρουν όταν δεν την έχουν. Απλά θα χρειαστεί κάποια σοβαρή προσπάθεια στο να τους πείσει κανείς ότι πράγματι είναι τόσο υποτελείς, όσο ακριβώς χρειάζεται και κάτι παραπάνω. Αυτό που βέβαια δεν καταλαβαίνουν όλοι τους, είναι ότι όταν έχει φτάσει το πολιτικό προσωπικό στο σημείο να ξεπουλά ακόμα και την ιδεολογία που μέχρι πρότινος υποκρίνονταν ότι πίστευε, τότε είναι σίγουρο ότι ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο είναι προ των θυρών της ολοκληρωτικής κατάρρευσης.

Αλλά εδώ είναι και το τραγικό, γι αυτούς, κατόρθωμα: Δεν έχουν καταλάβει μέσα στην υποτέλεια τους, ότι αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις είναι αναλώσιμες, τότε αυτοί, είναι κάτι πολύ χειρότερο. Αλλά όχι μόνο αυτό. Δεν θα έχουν την πολυτέλεια της υπομονής του κόσμου. Μόλις αντιληφθεί ο κόσμος ακριβώς τι παιχνίδι παίχτηκε το αποτέλεσμα αυτού του αναπάντεχου κατορθώματος των κατά τα άλλα ευφυέστατων "αριστερών" που ζουν και βασιλεύουν στην ηγετική ομάδα του νεοφιλελεύθερου κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι η οριστική πολιτική τους καθαίρεση. Όλων τους. "Αριστερών", "Δεξιών" και ότι άλλο έχει απομείνει στο πολιτικό κατακάθι της εποχής.  Γιατί όταν η υποτέλεια παρουσιάζεται ως αντίδοτο στην υποτέλεια, η κατάρρευση ολόκληρου του πολιτικού κατεστημένου είναι πολύ κοντά...

Το πραγματικό ερώτημα για εμάς τους υπόλοιπους, είναι εάν θα αφήσουμε το καταρρέον πολιτικό προσωπικό να παίξει και την τελευταία σκηνή πολιτικής κωμωδίας και απόλυτης υποτέλειας, πριν αρχίσουν τα πάρα πολύ χειρότερα. Ναι φίλοι, αυτό είναι το ερώτημα. Θα δώσουμε και πάλι την στήριξή μας σε κάποιους που υπόσχονται ξεδιάντροπα σε ξένα κράτη και ηγέτες, ερήμην του Λαού, ή θα κάνουμε την θεμελιώδη Δημοκρατική κίνησή μας ως Λαός αυτοπροσώπως για να τερματίσουμε εδώ και τώρα και οριστικά την χυδαιότερη πολιτική περίοδο που έζησε ποτέ ο Λαός μας;

Είτε κάνουμε το μεγάλο λάθος και πάλι, είτε κάνουμε αυτό που οφείλουμε στις ερχόμενες γενεές τώρα, είναι φανερό ότι όλοι εμείς που ποθούμε την Πατρίδα Ελεύθερη και την Δημοκρατία Αληθινή και πάνω από οποιαδήποτε ιδεολογία, μπορούμε σίγουρα να συμφωνήσουμε με την κατακλείδα του Τσίπρα στην ομιλία του στην Κομοτηνή. Θα συμφωνήσουμε όμως, για τελείως μα τελείως διαφορετικούς λόγους, γιατί ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλάβει ότι στην τραγωδία που ζούμε, ο ίδιος ζητά να γίνει πρωταγωνιστής...:

«όπως στην αρχαία τραγωδία μετά την ύβρη θα έλθει η Νέμεσις»

Η ελπίδα μας πρέπει να είναι ελευθερωθούμε από όλους τους υποτελείς δωσίλογους, κυβερνώντες και "αντιπολιτεύοντες", πριν έρθουν τα πολύ χειρότερα. Οι πράξεις μας πρέπει να είναι αυτές που θα ενδυναμώσουν τον Λαό να οργανωθεί για να το καταφέρει. Και τότε, οι φαιδρές αλλά τραγικότατες πολιτικές καταστάσεις που ζούμε σήμερα, δεν θα είναι παρά μια μικρή μαύρη παρένθεση στην Ιστορία μας, μεταξύ του τέλους της μεταπολίτευσης και την απαρχή της νέας ένδοξης περιόδου της Νέας Απελευθερωμένης Ελλάδας.

Καλή λευτεριά!

Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.