Επικίνδυνες επαναλήψεις

Μονότονα επαναλαμβάνεται από στελέχη της κυβέρνησης η…απειλή ότι ο νόμος θα εφαρμοστεί. Αυτή τη φορά χρησιμο-ποίησε τη ρήση ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας, μετά τα επεισόδια που σημειώθηκαν στην Ιερισσό Χαλκιδικής, ενώ δικαιολόγησε απολύτως την επιλογή να εκτελεστούν τα εντάλματα σύλληψης τα ξημερώματα, γιατί αν εκτελούνταν το απόγευμα ή το μεσημέρι θα γινόταν μακελειό κι επομένως  «κρίθηκε ότι το σωστό ήταν να αιφνιδιαστούν οι υπόδικοι».

Συνεχίζει λοιπόν η κυβέρνηση να επιδεικνύει τη δύναμη της εξουσίας της αναπτύσσοντας τεχνικές και μεθόδους που αποβλέπουν όχι μόνο στην επιβολή της τιμωρίας, αλλά της πειθαρχίας, του ελέγχου και κυρίως του φόβου. Αυτός ο φόβος, τρία χρόνια τώρα με τα μνημόνια, ενσταλάζεται σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, με κίνδυνο να μετατραπεί σε ισόβιο τρόμο που θα μας διαποτίζει σε όλες τις ενέργειές μας, δημιουργώντας την εκφυλιστική συνείδηση της υποταγής, ώστε ποτέ να μην αντιδράσουμε.

Οι δηλώσεις του Ν. Δένδια αποκαλύπτουν την ταξική μεροληπτικότητα των εξουσιαστικών θεσμών και τη φροντίδα για την προστασία εκείνων των ομάδων που εξασφαλίζουν την κυριαρχία και τα συμφέροντα της καπιταλιστικής τάξης. Κι ενώ σύσσωμη σχεδόν η τοπική  κοινωνία αντιδρά και διαμαρτύρεται για τις αποφάσεις της κυρίαρχης εξουσίας η διαφημιζόμενη πολυφωνική αστική μας δημοκρατία, με νομοθετική ή δικαστική κάλυψη στα όρια της νομιμότητας στρέφεται εναντίον της. Κι έτσι επιταχύνεται η υποχώρηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και διευρύνονται οι αρμοδιότητες της εκτελεστικής εξουσίας, εξασθενώντας και σχεδόν ακυρώνοντας το ίδιο το δημοκρατικό καθεστώς. Και να σκεφτεί κανείς πως ούτε σαράντα χρόνια δεν έκλεισαν από την εποχή των βίαιων προσαγωγών στην ασφάλεια… Μια εποχή που όλοι καταδικάζουμε.

Γι’ αυτό και μεταπολιτευτικά καταβλήθηκε προσπάθεια να εδραιωθεί  η αντίληψη της νομιμότητας της εξουσίας, η οποία  όχι μόνο θεωρείται ότι ασκείται βάσει κανόνων δικαίου που εξασφαλίζουν την πολιτική σταθερότητα και γαλήνη, εφόσον αποδεχόμαστε αυτές τις αρχές και κανόνες  που ρυθμίζουν την πολιτική διαδικασία λήψης αποφάσεων, αλλά και γιατί είναι αντιπροσωπευτική της λαϊκής βούλησης. Η νομιμοποίηση λοιπόν της εξουσίας επιτυγχάνεται όχι μόνο γιατί ασκείται βάσει του νόμου, αλλά και γιατί τελικά οι αποφάσεις και οι ενέργειές της ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και ικανοποιούν τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Για να είναι λοιπόν αποτελεσματικό το πολιτικό σύστημα ενισχύει την άμβλυνση των κοινωνικών συγκρούσεων,  ενθαρρύνει τη μετριοπάθεια και διαφυλάσσει την κοινωνική ειρήνη. Αυτά όμως όλα στον  καιρό  της όποιας ευμάρειας, όταν στο δυτικό κόσμο είχαμε εσωτερικεύσει την αντίληψη ότι ο λαός, έστω γενικώς και αορίστως, κυριαρχεί αυτούς που κυβερνούν σε συνθήκες αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης.

Να όμως που η οικονομική κρίση κλονίζει, ή μάλλον αποκαλύπτει, το πολιτικά σύστημα. Η επέκταση της ανεργίας, η μείωση της αγοραστικής δύναμης, η καταστροφή των μεσαίων τάξεων, αυξάνουν στους κυβερνώντες τους φόβους για τον κίνδυνο οι πολιτικές ελευθερίες να χρησιμοποιηθούν από τις λαϊκές μάζες για διεκδίκηση νέων δικαιωμάτων. Οι ελευθερίες λοιπόν που απειλούν την κοινωνική ιεραρχία είναι επικίνδυνες και πρέπει να καταργηθούν ή τουλάχιστον σε πρώτη φάση να νεκρωθούν. Γιατί κι όταν  η άρχουσα τάξη απολέσει τη συναίνεση των μαζών εξακολουθεί να είναι κοινωνικά κυρίαρχη λόγω και μέσω της λειτουργίας των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους Η αρχή μπορεί να γίνει με δράσεις του κυρίαρχου συστήματος που τυπικώς είναι νόμιμες ή τουλάχιστον κινούνται στα όρια της νομιμότητας. Η προσαγωγή στην αστυνομία νομότυπα των κατηγορουμένων στην Ιερισσό δεν ήταν παράνομη ενέργεια, αλλά ήταν σαφέστατο το μήνυμα που εξέπεμπε. Η συμπεριφορά των δικαστικών και αστυνομικών αρχών επιτρέπει την ισχυροποίηση του κατασταλτικού ρόλου του κράτους και γι’ αυτό αποκτά διαστάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες στο μέλλον. Κάθε τομέας της ζωής μας πια είναι δυνάμει «πεδίο μάχης» με την κυρίαρχη εξουσία.

Άλλωστε η κυβερνητική πολιτική χρεώνεται ασμένως την επίθεση του κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης από την πλευρά του βέβαια. Η κυβέρνηση με δικές της ενέργειες απολύει, μειώνει μισθούς, καταργεί ασφαλιστικά δικαιώματα κλπ. ενάντια σε νόμους και συντάγματα, που μπορεί με ταχυδακτυλουργίες να παρακάμπτει… νόμιμα.

Για όσους λοιπόν από τους θεσμούς μπορούν να αποβούν επικίνδυνοι για το πολιτικό σύστημα, αν τους εκμεταλλευτούν οι υποτελείς τάξεις για να οργανώσουν την αντεπίθεσή τους, δεν υπάρχει δισταγμός για την αναστολή τους. Όσο μάλιστα θα οξύνονται οι αντιθέσεις, οι δημοκρατικοί θεσμοί, όσοι θα εξακολουθούν να επιζούν μέσα στα πλαίσια μιας διακυβέρνησης για τη σωτηρία του καπιταλισμού, θα αμφισβητούνται και οπωσδήποτε θα εξασθενίζουν με την ενίσχυση της εκτελεστικής εξουσίας. Μέχρι που η άρχουσα τάξη θ’ αποφασίσει ότι δεν θα μπορέσει να επιζήσει αν δεν τους θυσιάσει. Η άνοδος του φασισμού δεν προετοιμάζεται ερήμην των αρχών, δικαστικών, αστυνομικών, στρατιωτικών κλπ.

Και ο παραγκωνισμός της ιδέας της λαϊκής κυριαρχίας συμβαδίζει με την αντίληψη ότι δεν υπάρχει  εναλλακτική δυνατότητα πέραν της τωρινής τάξης πραγμάτων, ότι δεν μπορεί να οικοδομηθεί ένα άλλο νέο σύστημα  οργάνωσης της κοινωνίας, με άλλες αρχές που να έρχονται σε πλήρη αντίθεση  με τις αρχές του καπιταλιστικού  κόσμου. 

Το πρόβλημα είναι να μη συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε ότι αυτή η καπιταλιστική τάξη πραγμάτων  είναι αναπόφευκτη και αξεπέραστη.

Το κακό όμως είναι ότι μπορεί να πέθανε η Θάτσερ και να έχει πάψει  να είναι πρωθυπουργός μια εικοσαετία τώρα, το σύνθημα της όμως ότι δεν υπάρχει εναλλακτική έχει γίνει αποδεκτό από την πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης και η πολιτική της μηδενικής ανοχής εκ μέρους της κυβέρνησης  που περηφανευόταν γι’ αυτή έχει βρει πολλούς μιμητές.

Από το «diesbruma.blogspot.gr» μέσω «tvxs.gr»

Πηγή: «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ- Ε.ΠΑ.Μ.»