Όταν η Μ.Κ. άφησε τα παιδιά της ...

Του Ηλία Αλεξανδρή

Η Μ.Κ. δούλευε 11 σχεδόν χρόνια σε βρεφονηπιακό σταθμό του Δήμου Αθηναίων. Πριν ακόμα αποκτήσει το παιδί της είχε εκατοντάδες "δικά της παιδιά" με τα οποία μοιράστηκε όση αγάπη μπορεί να δώσει κάθε μάνα στο παιδί της.

Πότε τα βρέφη, πότε τα προνήπια, πότε τα 3χρονα και κάθε χρόνο μια καινούρια χρονιά ευθύνης, παιχνιδιού, μάθησης και κυρίως ...αγάπης.

Σε ένα λειτούργημα που ονειρεύτηκε από μικρό κορίτσι να υπηρετήσει, σε μια δουλειά -  για τους πολλούς -  που αυτή είχε όνειρο ζωής και πάλεψε, και σπούδασε για να το κάνει πραγματικότητα.

Πριν ακούσει για την πρόσκληση για βρεφονηπιοκόμους στον Δήμο της Αθήνας είχε εργαστεί για πέντε χρόνια σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό και δίστασε μα θεώρησε ότι θα μπορούσε να δώσει ακόμα πιο πολλά.

Έτσι βρέθηκε να είναι συμβασιούχος στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών στην αρχή με ασφάλιση στο ΙΚΑ μέχρι το 2006, μετά με μπλοκάκι στο ΤΕΒΕ χωρίς άλλη επιλογή, ή θα δεχόταν το μπλοκάκι ή θα έφευγε. 

Συμβασιούχος χωρίς Δώρα Χριστουγέννων, Πάσχα και Άδειες αναγκασμένη να δουλεύει μέχρι τον  8ο μήνα της εγκυμοσύνης της στον σταθμό, υπέμενε όλα αυτά τα χρόνια τις διακρίσεις στον εργασιακό της χώρο με άλλες συναδέλφους που έκαναν την ίδια δουλειά με αυτή, κάποιες με λιγότερα προσόντα, αλλά ήταν μόνιμο προσωπικό. 

Αυτό συνέβαινε προσωρινά ...για 11 ολόκληρα χρόνια! Όμως η Μ.Κ. δεν το βάλε ποτέ κάτω, ούτε άφηνε την αίσθηση μόνιμης αδικίας που ένιωθε συνεχώς, να επηρεάσει την προσφορά της μέσα στην αίθουσα που ζούσε τα πρωινά της με τα παιδιά της, κάθε χρονιά...

Όλα αυτά τα χρόνια η Μ.Κ. χαιρόταν με την χαρά των παιδιών της, έκλαιγε με τον πόνο τους και προβληματιζόταν με τα προβλήματά τους, τα οποία την ακολουθούσαν στο σπίτι της. Κάθε νέα τους λέξη, κάθε νέο τους βηματάκι, κάθε χαμογελό τους ήταν η καθημερινή της νίκη, το πραγματικό της κέρδος ...

Τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, τα υλικά στον σταθμό λιγόστευαν μέχρι που έλειπαν. Η Μ.Κ. δεν δίσταζε να πληρώνει από τον όλο και χαμηλότερο μισθό της για να μπορούν τα παιδιά να δημιουργήσουν τις πρώτες τους εργασίες ή και για να φτιάξει τις δικές τις εργασίες, τα στολίδια για τα παιδιά, στις γιορτές που σταθμού.

Οι γονείς πλέον είχαν όλο και λιγότερα να δώσουν, όμως οι γιορτές έπρεπε να γίνουν, για τα παιδιά, για να μην νιώσουν τις ελλείψεις από όσα συνέβαιναν σε ολόκληρη τη χώρα, από την παράδοση στα ξένα συμφέροντα των τοκογλύφων "σωτήρων" και των μπιστικών τους στην Βουλή της βολής των βουλευτών και της διαβολής του λαού. 

Αυτά συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια, ενώ η Μ.Κ. μαζί με άλλους συναδέλφους της συμβασιούχους βρίσκονταν στα δικαστήρια  προσπαθώντας να μείνουν στις δουλειές τους μετά την ευθυγράμμιση του ΔΒΑ στους μνημονιακούς νόμους και την μη ανανέωση των συμβάσεων τους το 2010.

Από το 2010 λοιπόν, οι συμβασιούχοι στους βρεφονηπιακούς σταθμούς της Αθήνας συνέχιζαν να εργάζονται με αποφάσεις Ασφαλιστικών Μέτρων, μέχρι την εκδίκαση των υποθέσεων τους, που έγινε τον Οκτώβριο του 2013.

Πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων, η Μ.Κ. αποχαιρέτησε τα παιδιά της με ένα κόμπο στην καρδία, με ένα βουβό φόβο. Και όχι χωρίς λόγο ...

Αμέσως μετά τα Χριστούγεννα το τηλέφωνο της χτύπησε και έλαβε την "ανταμοιβή" της για τα 11 χρόνια προσωρινής "συνεργασίας" της με το ΔΒΑ, της ανακοινώθηκε από τηλεφώνου η διακοπή της συνεργασίας αυτής και της ζητήθηκε να πάει να παραλάβει την "διαπιστωτική πράξη". Μαζί με αυτήν περίπου 90 συνάδελφοι της .... απομακρύνθηκαν από τις αίθουσες των παιδικών σταθμών για να προστεθούν στις ατελείωτες λίστες των ανέργων της "σωτήριας" εποχής των μνημονίων.

Στην αίθουσα της μετά τις γιορτές τα παιδιά της την έψαχναν. Κάποιοι τους είπαν ψέματα, ότι έπρεπε να φύγει ξαφνικά, αλλά πως να το εξηγήσεις αυτό σε μικρά τρίχρονα παιδάκια; Αξίζουν "συγχαρητήρια" και στην κα Δικαστή και στον κο Μητσοτάκη που υποχρέωσε αυτά τα παιδιά να υποστούν αυτή την διαδικασία, καταμεσής της χρονιάς ! Συγχαρητήρια επίσης και στο ΔΒΑ που το επέτρεψε !

Μετά από των Φώτων, η Μ.Κ. πήγε στον σταθμό για να μαζέψει τα πράγματα της. Προσπάθησε χωρίς πραγματικά να το θέλει να αποφύγει αυτά τα παιδιά. Τρία από αυτά όμως την κατάλαβαν και έτρεξαν και γατζώθηκαν απάνω της. Με τα αθώα μάτια τους να την κοιτούν επίμονα και με ένα αμείλικτο ερώτημα στα χειλάκια τους "κα Μ. γιατί μας αφήσατε;". Με δυσκολία κράτησε προς στιγμή τα δάκρυα της, κάτι ψέλλισε και έφυγε σαν κλέφτης για να μην δουν τα παιδιά τα μάτια της που είχαν ήδη αρχίσει να τρέχουν καθώς τους γύρισε την πλάτη ...

Πέρασαν ημέρες μέχρι να ηρεμήσει ξανά. Πήγε στον ΟΑΕΔ όπου διαπίστωσε ότι δεν δικαιούται ούτε καν κάποιο βοήθημα σαν άνεργη. Για άλλη θέση εργασίας σε άλλο σταθμό, καταμεσής της χρονιάς, ούτε να το σκεφτεί ... και η περίοδος αναγνώρισης της ανεργίας της ξεκινά τον Μάη του 2014.

Τόσα χρόνια δουλειάς και προσφοράς στον «σκουπιδοντενεκέ». Έτσι μου είπε ότι νιώθει ...

Προχθές με πήρε τηλέφωνο ξανά ταραγμένη. «Με πήρε τηλέφωνο μια μαμά από τον σταθμό» μου είπε. Ρώτησα γιατί. Το αγοράκι της ήταν ένα από τα παιδιά της Μ.Κ. Η μαμά εξήγησε ότι ο μικρός από τότε που έφυγε η «δασκάλα» του έχει γίνει άλλο παιδί, είναι σιωπηλός, απότομος και πιο βίαιος. Η μαμά του αναγκάστηκε να τον πάει σε παιδοψυχολόγο. Εκεί ο γιατρός, αφού είδε το παιδί, είπε στην μαμά ότι ο μικρός βιώνει αίσθημα απώλειας αγαπημένου προσώπου και το αίσθημα εγκατάλειψης από την δασκάλα του που έφυγε από τον σταθμό. 

Η μαμά παρακάλεσε την Μ.Κ. να μιλήσει με το παιδί, έτσι πρότεινε και ο γιατρός. Η Μ.Κ. με πόνο ψυχής μίλησε στον μικρό για πάνω από 10 λεπτά, εκφράζοντας την αγάπη της και την λύπη της για το γεγονός ότι δεν μπορεί να βρίσκεται πλέον μαζί του ... Μετά από λίγο η μαμά αφού την ευχαρίστησε και της εκδήλωσε την συμπαράσταση της για όσα συνέβησαν και το γεγονός της απόλυσης της, έκλεισε το τηλέφωνο.

Η Μ.Κ. σοκαρισμένη έμεινε για πάνω από μια ώρα να κλαίει σιωπηλά πριν με πάρει στο τηλέφωνο ...

Μπορείτε λοιπόν να χαρείτε όλοι εσείς που εύκολα και ανώφελα συμφωνείτε με τους "μέντορες" σας, ακριβοπληρωμένους λογοπλάνους των Δελτίων των 8, ότι πρέπει να απολυθούν οι συμβασιούχοι για να σωθεί η Οικονομία και το ΕΥΡΩ ...

Μπορείτε να χαίρεστε που τα παιδιά σας θα στοιβάζονται σε χώρους παρκαρίσματος παιδικών ψυχών, σε χώρους φύλαξης όπου άλλες συμβασιούχοι, πιο φτηνές, μέσω ΕΣΠΑ και 8μηνες συμβάσεις θα μπορούν να αποκτήσουν εμπειρία ... με τα παιδιά σας.

Μπορείτε να χαίρεστε για την χαρακιά στην καρδιά της Μ.Κ., μα περισσότερο καμαρώστε για την ίδια χαρακιά στα παιδιά της Μ.Κ. που νιώθουν ότι τα εγκατέλειψε στην μέση της χρονιάς χωρίς λόγο ...

Μπορείτε να χαρείτε έτσι αδιάφορα ή και ανόητα, την ώρα που όσοι πραγματικά καταστρέφουν- μαζί με την Μ.Κ. - της ζωή όλων μας, το αύριο των παιδιών σας που ήταν και παιδιά της, αυτοί που διαλύουν την ίδια την πατρίδα μας, θα γελούν ειρωνικά, χαιρέκακα και με ικανοποίηση για όλους τους χρήσιμους ηλίθιους που αυτοεπιβεβαιώνονται και νιώθουν κερδισμένοι από την καταστροφή του διπλανού τους ...

Ο Ηλίας Αλεξανδρής είναι μέλος της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: Ε.ΠΑ.Μ. ΑΧΑΡΝΩΝ - ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ