Ποτάμια αίματος αθώων Παλαιστινίων

Ξεπέρασαν τους 100, το πρωί του Σαββάτου, τα θύματα μεταξύ των Παλαιστινίων, ενώ από τη μεριά των Ισραηλινών δεν έχει καταγραφεί ούτε ένας νεκρός. Συνεχές σφυροκόπημα της Γάζας από στεριά, θάλασσα και αέρα, με στόχο κυρίως υποδομές και σπίτια αγωνιστών.

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα ακόμη και για χερσαία επέμβαση στη λωρίδα της Γάζας άφηνε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου η ηγεσία των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής, που είχε καταφέρει μετά από ένα τετραήμερο σφυροκόπημα της Γάζας, από ξηρά, αέρα και θάλασσα να ανεβάσει τον αριθμό των νεκρών Παλαιστινίων στους 106.

Μεταξύ των 106 νεκρών Παλαιστινίων, τουλάχιστον οι 75 ήταν βεβαιωμένα άμαχοι, εκ των οποίων 23 παιδιά. Ενδεικτικό στοιχείο για την ανισορροπία δυνάμεων ήταν πως από την άλλη μεριά οι Ισραηλινοί δεν είχαν υποστεί ούτε ένα θύμα! Παρότι όλες αυτές τις μέρες εκατοντάδες ρουκέτες της ηρωικής Χαμάς κατάφεραν και διαπέρασαν την αντι-πυραυλική ασπίδα που δημιούργησαν οι Σιωνιστές και έφτασαν στο Ισραήλ, οι Εβραίοι δεν είχαν ούτε ένα θύμα. Έτσι τα εγκλήματά τους συνέχισαν να είναι ατιμώρητα.

Η αλήθεια είναι ότι το κράτος – τρομοκράτης του Ισραήλ, που συγκεντρώνει για πολλοστή φορά το παγκόσμιο μίσος λόγω της φρίκης που προκαλεί εναντίον εκατομμυρίων ανυπεράσπιστων Παλαιστινίων, αν ήθελε θα μπορούσε να είχε επέμβει στη Γάζα. Τουλάχιστον 20.000 έφεδροι έχουν κινητοποιηθεί ενώ πέριξ της Λωρίδας της Γάζας, όπου ζουν 2 εκ. Παλαιστίνιοι υπό φριχτές συνθήκες, έχει συγκεντρωθεί μια τεράστια πολεμική μηχανή κι εδώ και μέρες είναι με αναμμένες τις μηχανές. Ο λόγος που οι Σιωνιστές αποφεύγουν την χερσαία επέμβαση είναι γιατί φοβούνται τις απώλειες που θα σημάνει ο μακροχρόνιος εγκλωβισμός τους σε μια μάχη σώμα με σώμα με την παλαιστινιακή αντίσταση. Γι’ αυτό τον λόγο το εβραϊκό κράτος προτιμά να σφυροκοπά την Γάζα από αέρα, ξηρά και θάλασσα, αξιοποιώντας την υπεροπλία του, κι εμφανίζοντας τα ειδεχθή εγκλήματα που καθημερινά διαπράττει ως νόμιμη άμυνα απέναντι στους ηρωικούς Παλαιστινίους.

Επιδίωξη των Σιωνιστών είναι να ακυρωθεί η απόφαση συγκρότησης κυβέρνησης εθνικής ενότητας μεταξύ Παλαιστινιακής Αρχής και Χαμάς

Η επιδίωξη του Ισραήλ άλλωστε δεν είναι να ξανακαταλάβει την Γάζα, από την οποία αποχώρησε το 2005 έπειτα από 38 χρόνια κατοχής, εν πολλοίς λόγω της σφοδρής αντίστασης που πρόβαλε η ισλαμική αντιστασιακή οργάνωση Χαμάς, προκαλώντας συνεχώς θύματα στις τάξεις του ισραηλινού στρατού κατοχής. Οι επιδιώξεις του Ισραήλ είναι καθαρά πολιτικές, χωρίς φυσικά να αποκλείεται και το ενδεχόμενο χερσαίας επέμβασης στην πολυπληθή Λωρίδα της Γάζας, πολύ περισσότερο μετά την ανακοίνωση της Χαμάς την Παρασκευή στις διεθνείς αεροπορικές εταιρείες να διακόψουν τις πτήσεις στο Τελ Αβίβ δεδομένου ότι πλέον αποτελεί στόχο και το ισραηλινό αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν που έχει και στρατιωτική χρήση. Το Ισραήλ δηλαδή προκαλεί όλο αυτό το λουτρό αίματος για να υπηρετήσει σαφείς πολιτικούς στόχους. Ο πρώτος και σημαντικότερος είναι ο αποκλεισμός κάθε δυνατότητας συνεννόησης με την Παλαιστινιακή Αρχή και κυρίως του ενδεχομένου έναρξης ειρηνευτικών συνομιλιών. Κι αυτός ήταν ένας κίνδυνος που πρόβαλε πολύ έντονα μετά την συμφωνία που επήλθε μεταξύ Χαμάς και Παλαιστινιακής Αρχής τον Απρίλιο κι η οποία κατέληξε στην δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Η τεράστια πολιτική σημασία που είχε αυτή η κίνηση, όσο κι αν προϋπέθετε να μετριάσει τις θέσεις της η Χαμάς, φάνηκε μόλις τώρα! Το Ισραήλ όλα τα προηγούμενα χρόνια αρνούταν να συνομιλήσει με την Παλαιστινιακή Αρχή, παρά τον ενδοτισμό της (που είχε ως αποτέλεσμα στην Δυτική Όχθη ακόμη και να συνεργάζεται η παλαιστινιακή με την ισραηλινή αστυνομία εναντίον των αγωνιζόμενων Παλαιστινίων) λόγω του ότι η εξουσία της Αρχής δεν έφτανε μέχρι την Γάζα, της οποίας ο πολιτικός έλεγχος ανήκε στη Χαμάς. Προφανώς, οι Σιωνιστές επικαλούνταν την διάσπαση των Παλαιστινίων για να παραπέμπουν στο απώτερο μέλλον τις ειρηνευτικές συνομιλίες (τις οποίες αποδέχονται στα λόγια), ενώ ξέρουν πως ο χρόνος κυλάει με το μέρος τους: νέους εποικισμούς θα κατασκευάσουν στην Δυτική Όχθη και θα προωθούν περαιτέρω την εβραιοποίηση της ανατολικής Ιερουσαλήμ, κατά παράβαση των αποφάσεων του ΟΗΕ ακυρώνοντας έτσι την δυνατότητα δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, όπως κατ’ επανάληψη έχουν αποφασίσει τα Ηνωμένα Έθνη. Το πολύ βολικό άλλοθι του κατακερματισμού κατέρριψε ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας, που έγινε δεκτή ακόμη κι από τις ΗΠΑ, οπότε φάνηκε η διπροσωπία του εβραϊκού κράτους – τρομοκράτη που χαρακτήρισε την παλαιστινιακή κυβέρνηση τρομοκρατική, αρνούμενο έτσι να συνομιλήσει μαζί της. Η υποκρισία των Σιωνιστών προκαλεί οργή: Όσο οι Παλαιστίνιοι ήταν διασπασμένοι, δεν μιλούσαν μαζί τους επειδή ήταν διασπασμένοι, κι όταν ενώθηκαν δήλωσαν ότι δεν μιλούν μαζί τους επειδή είναι ενωμένοι (με τους τρομοκράτες όπως αποκαλούν την Χαμάς, την οποία οι Παλαιστίνιοι ανέδειξαν σε πρώτο κόμμα την τελευταία φορά που τους επιτράπηκε να ψηφίσουν, το 2006, οπότε η Χαμάς κέρδισε 74 από τις 132 βουλευτικές έδρες).

Οι Σιωνιστές από τις 13 Ιουνίου που διαρκεί η κρίση, όταν εξαφανίστηκαν οι 3 Ισραηλινοί από τον εβραϊκό εποικισμό, εκμεταλλεύονται την ένταση για να προχωρούν σε αδικαιολόγητες συλλήψεις Παλαιστινίων. Μεταξύ των 900 Παλαιστίνων που έχουν συλληφθεί από την Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ περιλαμβάνονται 12 βουλευτές που ανεβάζουν τον αριθμό των φυλακισμένων βουλευτών στους 23 και 60 φυλακισμένοι που είχαν απελευθερωθεί με τη ανταλλαγή του 2011. Συνολικά οι Παλαιστίνιοι που βρίσκονται στα ισραηλινά κάτεργα ξεπερνούν πλέον τους 6.000.

Το εβραϊκό κράτος τρομοκράτη, που με τις πράξεις του απομονώνεται από την διεθνή κοινότητα κάθε μέρα που περνάει όλο και περισσότερο, ταυτόχρονα με την ακύρωση των ειρηνευτικών συνομιλιών, προωθεί με την κλιμάκωση της έντασης κι άλλους συμπληρωματικούς στόχους: Την καταστροφή των υποδομών της Παλαιστινιακής Αρχής και των δυνάμεων της αντίστασης, την ακύρωση της λύσης των δύο κρατών και την ικανοποίηση της εξτρεμιστικής Δεξιάς που κρατάει τα ηνία του Ισραήλ σταθερά, τουλάχιστον από το Νοέμβριο του 1995, όταν δολοφόνησαν τον Γιτζάκ Ράμπιν λόγω του πρωταγωνιστικού του ρόλου στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστινίους, που οδήγησαν στην υπογραφή της συμφωνίας του Όσλο δύο χρόνια νωρίτερα. Είναι πολλοί και σοβαροί λόγοι για να δεχτεί τις προτάσεις κατά παύσης του πυρός…

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΠΡΙΝ»

Πηγή: «ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ»