Εκινήθη!

Του Καρτέσιου

Κάθε πρωί, με το που ξυπνάω, ανοίγω την ηλεκτρονική έκδοση του ΒΗΜΑτος. Μ’ αρέσει η αισιοδοξία που εκπέμπει. Άρθρα γεμάτα με επιχειρήματα για τη νέα εποχή της ισχυρής Ελλάδας. Αρθρογράφοι αντικειμενικοί και καλοπροαίρετοι που με αγαθή προαίρεση θέλουν να μας βγάλουν από την πλασματική μιζέρια στην οποία έχουν ρίξει την ψυχή μας οι εχθροί της χώρας. Θέλουν να μας δείξουν τον παράδεισο που ζούμε και, κυρίως, να μας γεμίσουν ελπίδες.

Έτσι και χτες ξεκίνησα την υπέροχη ημέρα μου διαβάζοντας το άκρως ελπιδοφόρο και γεμάτο στοιχεία άρθρο του Νότη Παπαδόπουλου, με τίτλο «Κι όμως κάτι κινείται…» . Και κινείται κάτι επειδή όπως γράφει “Την βελτίωση του κλίματος πιστοποιεί ο φίλος μου ο Κώστας στη Τζια που έχει το μεγαλύτερη ταβέρνα στο Βουρκάρι και λέει ότι η κατανάλωση των πελατών του αρχίζει σιγά σιγά να ανακάμπτει – «είμαστε πολύ καλύτερα από το 13 και χιλιόμετρα μακριά από το 12- χωρίς να σημαίνει ότι προσεγγίζουμε το απίθανο 2008, αν και κάποια τριήμερα φέτος θύμισαν τις παλιές καλές εποχές», μου λέει.

Το επιβεβαιώνει ο φίλος μου ο Αντρέας που έχει μεγάλο αρχιτεκτονικό γραφείο με τη γυναίκα του .Μου λέει ότι «ενώ τα τελευταία χρόνια δεν χτυπούσε ούτε τηλέφωνο,τώρα ο κόσμος έχει αρχίζει δειλά-δειλά να συζητάει για κάποιες οικοδομές και να ζητάει και κάποια σχέδια»”.

Τώρα βέβαια το ότι η δική μου φίλη, η Ανθούλα, έκλεισε το μαγαζί της και την κυνηγάνε χρέη και ΟΑΕΕ, ότι ο κολλητός μου ο Μιχάλης απολύθηκε κι ακόμη περιμένει αποζημίωση κι ότι ο ξάδελφός μου ο Τάκης έφυγε στην Ολλανδία να βρει δουλειά είναι γεγονότα που μάλλον κάνουν κακό στην προπαγάνδα οπότε δεν τους μετράμε. Γιατί αν κάτσουμε να μετρήσουμε ο καθένας μας τις ζημιές που έπαθε ο ίδιος και τις ζημιές των φίλων του, τότε πολύ φοβάμαι ότι οι φίλοι του Νότη Παπαδόπουλου μάλλον είναι συγγενείς του Σαμαρά.

Αφήνουμε τους φίλους μας και πάμε σε κάτι πιο… ουσιαστικό. Πάμε στον τίτλο του άρθρου «Κι όμωςκάτι κινείται…» και στην προσπάθεια να μας πείσει ότι σήμερα, 6 Νοεμβρίου 2014, πράγματι αυτό συμβαίνει. Όμως κι ένα χρόνο πριν, στις 27 Νοεμβρίου 2013, άρθρο του ΒΗΜΑτος πάλι ανακάλυπτε ότι «Επιτέλους κάτι κινείται στην οικονομία».

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2013, ήταν το STARπου διαπίστωνε ότι «Επιτέλους, κάτι κινείται».

Ένα χρόνο νωρίτερα, στις 21 Φεβρουαρίου του 2012, ήταν και πάλι το ΒΗΜΑ που μέσα ση χαρά ανακοίνωνε ότι «Κάτι κινείται εκεί έξω».

Όμως και στις 8 Σεπτεμβρίου 2011, το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ διαβεβαίωνε πως «Κάτι… κινείται».

Στις 4 Φεβρουαρίου 2010 ήταν το newsit που διαπίστωνε «Κι όμως κάτι κινείται στην οικονομία».

Κάθε χρόνο, από το 2010 και μετά, τα ΜΜΕ του Μαξίμου κάνουν κοινές διαπιστώσεις. Ότι κάτι κινείται. Ότι ελπίδες γεννιούνται. Ότι τα πράγματα αλλάζουν. Τώρα κάνουν πάλι το ίδιο. Όλοι γνωρίζουμε πόσα και πόσους χάσαμε μέσα στο διάστημα που τα ΜΜΕ επέμεναν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όσο τα βιώνουμε, ότι η κρίση τελειώνει κι ότι τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης φαίνονται.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για το ότι τα χειρότερα έρχονται, από το γεγονός ότι τα ΜΜΕ ξεκίνησαν πάλι την επίθεση αισιοδοξίας. Ακούς το MEGA να λέει ότι «πάμε καλά», διαβάζεις στο ΒΗΜΑ ότι «τελειώνει η κρίση» και ξέρεις πια ότι νέα μνημόνια έρχονται, νέες σφαγές ετοιμάζονται και νέα σκάνδαλα στήνονται.

Θα θυμίσω ότι το 1999 έλαβε χώρα στην Ελλάδα το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο που στήθηκε από κυβέρνηση, της οποίας τα μέλη πρωταγωνιστούν ακόμη και σήμερα στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου. Ήταν το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου. Τρία χρόνια αργότερα, το 2002, κι ενώ αυτοκτονούσαν ακόμη άνθρωποι που είχαν χάσει τότε τα χρήματά τους, έβγαινε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ να ανακοινώσει περιχαρής ότι «Κάτι κινείται στην οικονομία», ότι υπάρχει «επανάκαμψη της επενδυτικής δραστηριότητας» και ότι υπάρχει αισιοδοξία στο Χρηματιστήριο.

Τότε, λοιπόν, το 2002 που τα πράγματα ξεκινούσαν την αισιόδοξη πορεία τους, η αξία της μετοχής της Eurobank ήταν 11,20 ευρώ. Δώδεκα χρόνια αργότερα, σήμερα, η μετοχή της Eurobank έχει 0,275 του ευρώ. Για να μην αναφέρω όμως μεμονωμένα παραδείγματα, ας δούμε τη γενική εικόνα της αισιοδοξίας που εξέπεμπε τότε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για το Χρηματιστήριο. Το 2002 ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών έκλεισε στις 1.748 μονάδες. Δώδεκα χρόνια μετά το σύνθημα της ελπίδας που έδινε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τα λοιπά ΜΜΕ, σήμερα, ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου Αθηνών έκλεισε στις 957,70 μονάδες. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Αυτά αλλάζουν καθημερινά. Θα συμφωνήσω, αλλάζουν. Προς το χειρότερο πάντα για τους πολλούς.

Ναι, ξέρω, πολύ πρωτότυπο συμπέρασμα. Λίγο πιο πρωτότυπο από το συμπέρασμα ότι κάτι κινείται στην οικονομία.

Πηγή: «ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ»