Του Δημήτρη Μηλάκα
Αν υπήρξε κάτι θετικό όλα αυτά τα χρόνια της χρεοκοπίας, των
μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, αυτό είναι ότι διαλύθηκαν κάποιες βαθιά
ριζωμένες ψευδαισθήσεις. Μια απ' αυτές η σημαντικότερη ίσως είναι πως οι
εκλεγμένες από τον λαό κυβερνήσεις κυβερνούσαν τη χώρα.
Ήρθαν όμως τα μνημόνια, οι τακτικές επιθεωρήσεις των
ελεγκτών, η εγκατάσταση του μηχανισμού Ράιχενμπαχ και οι υπουργοί μας άρχισαν
να παίρνουν την πραγματική ελάχιστη διάστασή τους. Γρήγορα έγινε φανερό ότι το
κυρίαρχο πολιτικό σύστημα ήταν δεμένο χειροπόδαρα πολύ πριν τιναχτεί η χώρα
στον αέρα.
Κάτι που έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρο είναι ότι, ακριβώς εξαιτίας αυτής
της εξάρτησης του πολιτικού προσωπικού των κυρίαρχων κομματικών σχηματισμών από
ξένα θεσμικά και εγχώρια «σκιώδη» κέντρα εξουσίας, η οικονομία και η κοινωνία
της χώρας οδηγήθηκαν στο θυσιαστήριο.
Τα κόμματα που κυβέρνησαν εναλλάξ τη χώρα από το 1974 και
συγκυβερνούν το τελευταίο διάστημα ξεπερνώντας τις αξεπέραστες διαφορές
τους και υπακούοντας στα κέντρα εξουσίας που αναγνωρίζουν, λησμόνησαν δύο
βασικά αξιώματα:
Πρώτον, ότι οι προστάτες δεν προστατεύουν το προσωπικό, αλλά
τα συμφέροντά τους.
Δεύτερον, ότι μια εκλεγμένη κυβέρνηση αντλεί εξουσία από τον
λαό (και όχι από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε) για να προασπίζεται τα συμφέροντά
του (και όχι τα συμφέροντα των δανειστών).
Αυτές τις δύο βασικές αρχές μπορεί να τις λησμόνησαν οι
κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν τις αγνόησαν ωστόσο οι δανειστές. Όπως
φαίνεται από άρθρο του Reuters, από το φθινόπωρο, η τρόικα δεν θεωρούσε σίγουρη
την επιβίωση της κυβέρνησης Σαμαρά κατά τις ψηφοφορίες για την ανάδειξη
Προέδρου της Δημοκρατίας και έτσι δεν είχε πρόθεση να εκταμιεύσει την επόμενη
δόση, γνωρίζοντας ότι το επόμενο κόμμα εξουσίας έχει αντίθετη πολιτική με τη
λιτότητα και τις δεσμεύσεις προς τους δανειστές. Με πιο απλά λόγια, οι δανειστές,
αφού στράγγιξαν το όποιο πολιτικό κεφάλαιο διατηρούσαν οι κύριοι Σαμαράς και
Βενιζέλος, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τους πετάξουν σαν στυμμένες
λεμονόκουπες και να περιμένουν τον επόμενο.
Στο σημείο αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία η εκλογική αναμέτρηση
της ερχόμενης Κυριακής, καθώς θα καταγραφεί η διάθεση, η αποφασιστικότητα και η
θέληση του ελληνικού λαού να ανακτήσει την κυριαρχία του. Ο χρόνος θα αποδείξει
αν οι νικητές των εκλογών θα ανταποκριθούν και θα αγωνιστούν για να
ικανοποιηθεί αυτή η αυτονόητη προσδοκία.
Πηγή: «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου