Το τέλος της Αριστερής Παρένθεσης;

Του Ηλία Αλεξανδρή

Καθώς προχθές έκλεισαν 2 μήνες μετά τις εκλογές που οδήγησαν στην κυβερνητική αλλαγή και μετά από τον καταιγισμό επαφών, ταξιδιών, συνομιλιών και δηλώσεων που ζήσαμε στο δίμηνο αυτό, φαίνεται πως έχει έρθει η στιγμή να ξεθωριάσει και η τελευταία σκιά "αριστερής" φιλολαϊκής αυταπάτης.

Η κυβέρνηση Τσίπρα θα απογοητεύσει όπως όλα δείχνουν όσους συζητούσαν προεκλογικά και μετεκλογικά για σύντομη "αριστερή παρένθεση", έχοντας στο μυαλό τους την πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την επάνοδο των γνωστών πολιτικών δυνάμεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στον ρόλο του τοποτηρητή των τοκογλύφων νεοαποικιοκρατών της Ε.Ε. και ΔΝΤ, ίσως και με την συνδρομή της ΠΟΤΑΜΙσιας σφήνας των ντόπιων ολιγαρχών...

Μετά και το τελευταίο ταξίδι του κου Τσίπρα στην Γερμανία με όλες τις δηλώσεις και τα γεγονότα που την συνοδεύουν, φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει ήδη πετύχει η "αριστερή παρένθεση" να τελειώσει χωρίς να χρειαστεί να πέσει η κυβέρνηση.

Η δήλωση του κου Τσίπρα στην Γερμανία ότι "φταίμε και εμείς διότι δεν προχωρήσαμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις" έρχεται σε συνέχεια όλων των χειρισμών και δεσμεύσεων του super star Βαρουφάκη που μετέτρεψε την απονομιμοποιημένη Τρόικα σε νομιμοποιημένους Θεσμούς και υπέγραψε την συνέχιση της εφαρμογής του μνημονιακού "προγράμματος" ως "γέφυρα" με παράταση της δανειακής σύμβασης, αφού αποδέχθηκε προηγουμένως την νομιμότητα του χρέους - μέσω της δέσμευσης για την αποπληρωμή του - και ότι το 70% των μεταρρυθμίσεων του προηγούμενου μνημονίου είναι "καλές"!

Όλα όσα ακούσαμε και όλα όσα θα ακολουθήσουν στην συνέχεια μετά την συνάντηση Τσίπρα - Μέρκελ είναι μάλλον το αποτέλεσμα μιας συνεχούς διαπραγματευτικής γλίστρας που είδαμε να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξεκινώντας από τις προεκλογικές θέσεις της, περνώντας στην λογική της μη ρήξης και στο δόγμα της παραμονής στην Ευρωζώνη με αλλαγή της πολιτικής των μνημονίων και της λιτότητας, για να φτάσει μέχρι το προχθεσινό περί αλλαγής "μείγματος πολιτικής" που μας θύμισε τον Σαμαρά όταν είχε επισκεφτεί την Μέρκελ δίνοντας γη και ύδωρ - στην κυριολεξία - για να παραμείνει πρωθυπουργός σε μια χώρα που ο ίδιος στην συνέχεια μετέτρεψε σε αποικία χρέους με όρους Γερμανικής επαρχίας.

Από την καπήλευση της ψήφου του λαού με την δήλωση - ερμηνεία ότι  "ο λαός δεν έδωσε εντολή για να φύγουμε από την Ευρωζώνη" - με την αποσιώπηση επιδεικτικά και όχι τυχαία των αποφάσεων του Συνεδρίου και των θέσεων της λεγόμενης αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ - μέχρι την παραχάραξη της ιστορίας με τις δηλώσεις Τσίπρα για την επανάσταση του '21 στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχουν μεσολαβήσει πολιτικές αποφάσεις και "συμφωνίες" μαζί με όλα τα αναγκαία επικοινωνιακά στάδια για να θεωρητικοποιηθεί και να "περάσει" στο πόπολο η προσήλωση  της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική της ομοσπονδοποιημένης Ευρώπης και η μετατροπή της προεκλογικής "αριστερής" ρητορικής σε κυβερνητική εφαρμογή ακραία νεοφιλελεύθερων πολιτικών λύσεων.

Πρόκειται για την πολιτική αντίληψη μιας Ευρώπης που ταυτίζεται σκοπίμως με την Ευρωζώνη με "Εθνικό Νόμισμα" το ευρώ - κατά δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού μας - που εκδίδεται από την ιδιωτική ΕΚΤ και λειτουργεί de facto σε ένα ξεκάθαρα ακραίο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο αυστηρής λιτότητας και εφαρμογής μνημονίων που με το αξίωμα ότι πρέπει να σωθούν οι ιδιωτικές Τράπεζες μαζί με το Ευρώ και προωθεί ήδη την ομοσπονδοποίηση με την μετατροπή της Ελλάδας - και των υπόλοιπων χωρών που έβαλαν στόχο οι διεθνείς τοκογλύφοι -  σε προτεκτοράτο, καταστρέφοντας και κανιβαλίζοντας τις εθνικές - εγχώριες οικονομίες μαζί με όλες τις κοινωνικές - λαϊκές κατακτήσεις και δικαιώματα των "ιθαγενών" που οδηγήθηκαν με βία σε ραγδαία εξαθλίωση που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας αναίμακτης "βουβής" γενοκτονίας.

Γιατί ποιός μπορεί να ισχυρίζεται βάσιμα μετά και την πρόσφατη πολιτική στάση των εταίρων μας ότι μπορεί να υπάρξει η λεγόμενη Ευρώπη των Λαών (ή των Πολιτών) σε μια Ε.Ε. όπου θεσμοί μπορεί να είναι η ΕΚΤ, η Ευρωζώνη ή ακόμα και το ΔΝΤ  αλλά δεν είναι τα κράτη-μέλη που υποχρεώνονται να παραιτηθούν από την Εθνική Κυριαρχία τους και που δεν δικαιούνται να εφαρμόσουν την λαϊκή κυριαρχία, ακόμα και την νωπή λαϊκή εντολή όπως εκδηλώθηκε μέσω των νόμιμων εκλογικών διαδικασιών;

Κι ενώ η κυβέρνηση επέλεξε να αποδεχθεί ότι η αιτία για την καταστροφή του λαού και της πατρίδας μας είναι μη εφαρμογή των "μεταρρυθμίσεων" και όχι η Συνταγματική εκτροπή, ο μνημονιακός εκφασισμός που ζήσαμε και ζούμε με την λογική του μονόδρομου της Ευρωζώνης και του Ευρώ και την αναπόφευκτη έλλειψη Δικαιοσύνης και Δημοκρατίας,  οι "θεσμοί" με πρώτη - πρώτη την ΕΚΤ χρησιμοποιώντας το όπλο της ρευστότητας του ΕΥΡΩ έχουν προκαλέσει ασφυξία στην ελληνική αγορά που εντείνεται με την εξάντληση των εθνικών αποθεματικών από την κυβερνητική επιλογή της αποπληρωμής του - άδικου και δυσβάσταχτου κατά δήλωση στελεχών της ίδιας της κυβέρνησης - χρέους.

Είναι πλέον γεγονός ότι παρά την κυβερνητική προπαγάνδα στην οποία έχει την αγαστή συνεργασία των διαπλεκόμενων ΜΜ'Ε' των εργολάβων και της γκεμπελίστικης ΝΕΡΙΤ που έχει αφήσει στο απυρόβλητο, ο λαός μας συνειδητοποιεί μέρα με την μέρα ότι δεν μπορεί να ελπίζει κανένα καλύτερο μέλλον μέσα στην ασφυκτική "αγκαλιά" της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης και αναζητά το εναλλακτικό Σχέδιο Β που δεν έχει και δεν φαίνεται να θέλει να εφαρμόσει η κυβέρνηση.

Ταυτοχρόνως ο λαός και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ διαπιστώνουν δυστυχώς ότι ούτε η "Αριστερή Πλατφόρμα" που αποτελεί την κυρίαρχα εκπεφρασμένη άποψη που υποστήριζε πολιτικά μια εναλλακτική λύση εντός ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ικανή να αντιδράσει και να επηρεάσει τις κυβερνητικές επιλογές για "διαπραγμάτευση εντός της ευρωζώνης" και "έντιμους συμβιβασμούς" με όσους μέχρι τις εκλογές υπόσχονταν πως θα διώξουν και μετά τις εκλογές προήγαγαν σε "Θεσμούς". 

Η υποκρισία, οι υπαναχωρήσεις και οι καθυστερήσεις ακόμα και στην εφαρμογή της "ανάσας αξιοπρέπειας" των άμεσων μέτρων ανακούφισης του λεγόμενου "Προγράμματος της Θεσσαλονίκης" διώχνουν μακρυά μέρα με την μέρα  την όποια Ελπίδα ήρθε στις 25 Ιανουαρίου 2015 και ο κίνδυνος να μετατραπεί αυτή η Ελπίδα σε απογοήτευση και παραίτηση γίνεται πλέον ορατός, αν δεν αναδειχθεί ξεκάθαρα το εναλλακτικό σχέδιο που χρειάζεται ο λαός και η πατρίδα μας.

Η λύση αυτή δεν μπορεί να μην συμπεριλαμβάνει την άρνηση και Διαγραφή του Χρέους, την Σεισάχθεια των χρεών πολιτών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με έξοδο από την Ευρωζώνη και υιοθέτηση των αναγκαίων μέτρων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με Εθνικό Νόμισμα και Λογιστικό Έλεγχο, Εκκαθάριση και Εθνικοποίηση των Τραπεζών (που ήδη με τις ανακεφαλαιοποιήσεις θα έπρεπε να βρίσκονται στον έλεγχο του Δημοσίου) αλλά και για την λαϊκή κυριαρχία και Δημοκρατία με την εφαρμογή Δικαιοσύνης που δεν θα αποδώσει απλά τις ευθύνες στους πραγματικούς ενόχους αλλά θα απαιτήσει και την άμεση ανάκτηση του κοινωνικού δημόσιου πλούτου που έχουν οικειοποιηθεί,  και με την πλήρη ανατροπή του οικονομικοπολιτικού συστήματος υποτέλειας που μας οδήγησε στην τραγική κατάσταση που εξακολουθεί να βρίσκεται ο λαός και η χώρα, μέσω της σύνταξης και ψήφισης νέου Συντάγματος με Συντακτική Εθνοσυνέλευση από τον ίδιο τον λαό.

Όσο η πόρτα της "Αριστερής Παρένθεσης" θα πλησιάζει στο αμετάκλητο κλείσιμο της, τόσο θα αναδεικνύεται η αλήθεια και ταυτόχρονα η ανάγκη, ότι η εφαρμογή αυτής της λύσης οφείλει να πατά γερά στα θεμέλια μια νέας παλλαϊκής ενότητας με κοινή και συντονισμένη δράση μέσα στον λαό όλων των δυνάμεων που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται ενάντια στην μνημονιακή λαίλαπα της παγκοσμιοποιημένης επέλασης του νεοφιλελευθερισμού που κατασπαράζει λαούς, δικαιώματα και χώρες στον βωμό της εξυπηρέτησης της κερδοφορίας του σαθρού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Σε αυτό το νέο πολιτικό περιβάλλον οι δυνάμεις που αντιμετωπίζουν δογματικά τον διαχωρισμό αριστεράς - δεξιάς με όρους του παρελθόντος δεν θα αποτελέσουν απλά εμπόδιο και ανασταλτικό παράγοντα για την εφαρμογή της ιστορικά αναγκαίας εναλλακτικής λύσης αλλά κινδυνεύουν πρώτες να υποστούν τις συνέπειες της λαϊκής οργής όταν το προεκλογικό σύνθημα  "Πρώτη φορά Αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ θα μετατραπεί σε "Ποτέ ξανά Αριστερά", μετά την εξάντληση της λαϊκής ανοχής και την λήξη της προσμονής μιας Ελπίδας που δεν έρχεται, όταν αυτό γίνει ολοφάνερο μαζί με τα καταστροφικά αποτελέσματα των πολιτικών επιλογών της ηγεσίας της λεγόμενης "αριστερής" κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Σε μια τέτοια πιθανή - όπως όλα δείχνουν - εξέλιξη μόνο η ενότητα του λαού και η συνεργασία όλων των λαϊκών, δημοκρατικών, πατριωτικών και ριζοσπαστικών πολιτικών δυνάμεων μπορεί να είναι η απάντηση που θα ανακόψει το ενδεχόμενο τα λαϊκά δημοκρατικά αιτήματα για την εφαρμογή εναλλακτικής λύσης εξόδου από τον ζουρλομανδύα του Ευρωμονόδρομου να μετατραπούν σε άτακτη εξέγερση και επιβολής έξωθεν λύσεων τύπου Ουκρανίας με ανάδειξη των νεοναζί της Χ.Α. αλλά και των πολιτικών δυνάμεων του Ευρωραγιαδισμού όπως το ΠΟΤΑΜΙ ως τις μόνες επιλογές για την ανατροπή του καθεστώτος, με όλα τα τραγικά επακόλουθα που μπορεί αυτό να σημάνει.

Είναι ίσως η πρώτη φορά μετά τον Μάιο του 2010 που η δημιουργία ενός νέου πραγματικά δημοκρατικού αντιμνημονιακού πόλου δεν αποτελεί απλά πολιτική αναγκαιότητα αλλά ζήτημα ουσιαστικής επιβίωσης του λαού μας και την ίδιας της πατρίδας μας καθώς τα χρονικά περιθώρια για την Οικονομία και την Κοινωνία θα στενέψουν επικίνδυνα μετά το τέλος της "Αριστερής Παρένθεσης". 

Αυτό είναι το στοίχημα ...

Δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο του «Ε.ΠΑ.Μ. Αχαρνών Καματερού»
Πηγή: «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.»