«Εγώ Γραικός γεννήθηκα, ευρωπαίος θε να πεθάνω»

Του Γιάννη Λαζάρου

Σπρώχνει η κυβέρνηση τις ημέρες με λόγους, ρήξεις, φωτογραφήσεις να φθάσουμε στον Ιούνιο. Κοντά-σιμά το Πάσχα να εορτάσουμε με λαμπάδα Barbie-Αξιοπρέπεια, μετά θα μπει ο Μάης με τις μωβ-ροζ συριζαίες πεταλουδίτσες να φτερουγίζουν πιάνοντας το "μαγιόξυλο", άντε και το καλοκαίρι και κάπου εκεί θα μας πουν "τώρα θα κάνουμε μία νέα συμφωνία με τους Θεσμούς γιατί τα κάναμε σαν τα μούτρα μας".

Ο εγκέφαλος των Ελλήνων έχει γίνει μια ολοκληρωμένη τηλεοπτική οθόνη που κάνει ζάπινγκ στα σκουπιδοκάναλα με πρωινατζούδες Βαρουφάκη, μεσημεριανάδικα Βαλαβάνη (για να σου ανοίγει η όρεξη για πατσά), στην απογευματινή ζώνη των καρτούν έχεις τον Λαφαζάνη και στην prime time ζώνη παίζει Τσίπρα. Έτσι κυλάει η ημέρα των 3,5 εκατομ. ανέργων και φτωχών, των 2,8 εκατ. συνταξιούχων και των υπολοίπων που από το 2010 μέχρι σήμερα έδιναν τον αγώνα για το επίδομα-παντεσπάνι τους.

Το παιδάκι που πήρε στα χέρια του την εξουσία με  λαοπλανιές τύπου Α. Παπανδρέου παίζει με την περόνη της χειροβομβίδας σαν να είναι το παγουρίνο του. Βάζει το φιλαράκι του Ρουβαφάκη να γράφει καμιά ασάφεια και μετά μία ασαφή σαφήνεια και ο χρόνος μετρά υπέρ των Θεσμών οι οποίοι βλέπουν το έργο τους να πηγαίνει με χίλια όταν η Ελλάδα έχει μπει στην πρέσα της μάντρας των αποσύρσεων.

Όλοι οι μνημονιακοί νόμοι από το "χαράτσι" της ΔΕΗ μέχρι τον ΕΝΦΙΑ δουλεύουν ρολόι. Στην ουρά των τραπεζών αφήσαμε τους Έλληνες να πηγαίνουν να πληρώνουν την δόση μνημονιακών νόμων και εκεί τους ξαναβρίσκουμε. Η κυβέρνηση που θα καταπολεμούσε την δημοσιοϋπαλληλική τακτική έχει γίνει η ίδια ένας δημόσιος υπάλληλος ο οποίος κάθεται στο γραφείο και περιμένει τους μάλακες Έλληνες να του βάλουν το μισθό κάθε τέλος του μήνα.

Μιλάμε για την υπέρτατη τεμπελιά σε πλήρη ανάπτυξη. Το μυαλό τους δεν δουλεύει για το πώς θα σπρώξουν την ώρα τους παραγωγικά αλλά εισπρακτικά. Στα ενδιάμεσα αυτοφωτογραφίζονται, παίζουν με τα τάμπλετς τους, πάνε σε ομιλίες, κάνουν ταξίδια στο εξωτερικό πληρωμένα, σκύβουν το κεφάλι όταν δουν Ευρωπαίο (διότι αυτό το κόμπλεξ του να γεννηθείς Έλληνας δεν βγαίνει ούτε με απολέπιση εγκεφαλικών κυττάρων).

Οι πολίτες από την άλλη πλευρά νιώθουν μια ευτυχία απροσδιόριστη. Τρώνε τα ίδια σκατά που έτρωγαν και πριν, αλλά αυτά έχουν άρωμα μέντας. Προσπαθούν να δουν την αλήθεια αλλιώς και όταν πέφτουν ψυχολογικά πατούν το κουμπί του ενσωματωμένου τηλεκοντρόλ και τσουπ να στην οθόνη του μυαλού ο Βαρουφάκης. Δύο αγωνίες έχει ο εθελοτυφλών Έλληνας σήμερα. Η πρώτη είναι πότε θα γεννήσει η Μενεγάκη και η δεύτερη πότε θα κλάσει ο Βαρουφάκης. Κάπου-κάπου μπερδεύονται τα κανάλια και περιμένουν πότε θα γεννήσει ο Βαρουφάκης και πότε θα κλάσει η Μενεγάκη.

Οι αλυχταράδες είναι αμολυμένοι στα κανάλια. Οι μεν αλυχτάν για την κυβέρνηση, οι δε για το δικό τους μαντρί συμμετέχοντας στην αναχωματική περίοδο που χαρίζει η αριστεροπατριωτική κυβέρνηση της χώρας για το στάδιο της ολοκλήρωσης της Ε.Ε.

Κανένας από όσους αλυχτάν διά οθόνης ή δια της πένας τους δεν πήρε χαμπάρι ότι η ολοκλήρωση τελειώνει και τα ανακυκλωμένα Ελληνικά υλικά θα μπουν στο χυτήριο για τα ατσαλένια θεμέλια του φασισμού. Θέλεις δε θέλεις το μότο της νέα εποχής των ευρώδουλων είναι: "Εγώ Γραικός γεννήθηκα, ευρωπαίος θε να πεθάνω"

Βαρύς ο στοχασμός, κάνε ζάπινγκ, Έλληνά μου και πήγαινε στο εγκεφαλικό σου πάνελ που μιλάει ο Λαφαζάνης στην ζώνη των καρτούν. Η κορωνίς της Αριστεράς. Ο άνθρωπος που έπαψε να είναι δίποδο αλλά μετατράπηκε σε κολώνα της ΔΕΗ. Η ομιλούσα κολώνα. Όπου σταθεί και όπου βρεθεί το νου του στην ΔΕΗ. Στις φλέβες του δεν τρέχει πλεόν αίμα αλλά ρεύμα 1000 Βολτ. Κάποια στιγμή θα του ξεφύγει η κομουνιστική του εφηβική καθοδήγηση και θα αναφωνήσει: "Κολώνες όλου του κόσμου ενωθείτε". Ίσως τελικά θα έπρεπε να του επικολλούν οι Έλληνες τα κηδειόχαρτα των οικείων τους για παράσημα. Με πρώτο κηδειόχαρτο "Εργατική Αριστερά , έπεσε άδοξα υπέρ ΔΕΗ, Συντεχνίας και Ε.Ε".

Γελάσαμε ε; Άντε να σου κοπεί το γέλιο. Πάτα το κουμπί 2 να δεις την Νάντια. Η γυναίκα που είδε η Μέρκελ και τρόμαξε. Αν αυτή ήταν στην θέση του Τσίπρα τότε δεν θα παίρναμε μόνο το Βερολίνο αλλά θα είχαμε κατακτήσει και τη Μόσχα. Ποιος να αντιμετωπίσει την Βαλαβάνη; Ο Πούτιν μπροστά της είναι αρβυλοφύλακας.  Δεν κρατάει όπλο έχει ύφος. Μπορείς άνετα να την πεις αδελφή της Μέρκελ. Το ίδιο ιδεολογικό παρελθόν, χωρίς εξαντρίκ εμφανίσεις και πάντα με το χαμόγελο στο στόμα. Τρόμαξαν τα κάδρα της Βουλής όταν είπε εκείνο το "η εφορία θα σας επισκεφτεί". Σαν να βλέπεις τον Στάλιν σε γυναικεία έκδοση. Και το νεφρό σου δίνεις για να πληρώσεις την δόση Βαλαβάνη. Ποιος να τα βάλει με τη Νάντια και τον δημοσιοεισπρακτικό στρατό της; Η Νάντια σε βλέπει! Σε ακούει! Σαν την Στάζι ζει μέσα από τις ζωές των άλλων.

Φθάσαμε στον σούπερ σταρ, Τσίπρα. Η prime time ζώνη του τηλεοπτικού εγκεφάλου σου που σε κάνει να χαλαρώνεις όταν ξαπλώνεις στον καναπέ του παγωμένου σου σπιτιού. Αυτό το βλέμμα του αθώου, του αλέκιαστου, του νεαρού που όταν ανοίγει το στόμα του κάνει πάντα μία επανάσταση. Μόνο που αυτός νεαρός την ώρα που σε παίρνει ο ύπνος χαλαρωμένο εφόσον πια σώθηκες από την γαλαζοπράσινη στρούγκα, αλλάζει πρόσωπο. Και από την prime zone παίζει στην twilight zone. Εκεί που ζουν οι φανταστικές επαναστάσεις, η αξιοπρέπεια φάντασμα και το εκτόπλασμα της ελπίδας.

Κοιμήσου. Η εγκεφαλική σου οθόνη είναι προγραμματισμένη με χρονοδιακόπτη. Είναι παγιδευμένη με καλώδια στο σβέρκο σου. Αν σηκώσεις το κεφάλι να δεις την αλήθεια θα πυροδοτηθεί. Ή εσύ θα χάσεις το κεφάλι σου, ή αυτοί θα χάσουν τα σεναριακά δικαιώματα του εγκεφάλου σου. Το σίγουρο πάντως είναι ότι και τις δυο πλευρές δεν μπορεί να τις σηκώσει το σανίδι της Αλήθειας.-

Δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο «Στον Τοίχο»

Πηγή: «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.»