Τις τελευταίες ημέρες και εν αναμονή της πολυπόθητης δόσης, εν μέσω επαναγοράς ομολόγων, εφαρμογής ανθρωποκτόνων μέτρων λιτότητας και ενός φορολογικού που πάει κι έρχεται μέχρι να βρεθεί ο τρόπος να εισπραχθεί από τους δανειστές και η τελευταία δεκάρα που απέμεινε στα ελληνικά νοικοκυριά, επανέρχεται ένα εξαιρετικά προσφιλές θέμα. Προσφιλές θέμα σε όλους αυτούς που θεωρούν ότι ο καλός Θεός της Ελλάδας θα μας λύσει όλα τα προβλήματα, χωρίς να κουνήσουμε εμείς το δακτυλάκι μας, αποκαλύπτοντας μας τους αμύθητους θησαυρούς που κρύβει στα έγκατά της η ελληνική γη.
Χαράς ευαγγέλια λοιπόν για τους απανταχού Έλληνες, μα πάνω απ’ όλα για τους δανειστές μας, που πείθονται έτσι, ότι θα πάρουν πίσω και με το παραπάνω τα λεφτά που δάνεισαν στους ψιλοτεμπελάκους έλληνες του νότου.
Την αρχή την κάνει ο συνομιλητής του Θεού Σαμαράς που υπόσχεται προεκλογικά την ανακήρυξη της περίφημης ΑΟΖ. Ακολουθεί η «Χρυσή Αυγή» με κατάθεση πρότασης νόμου κι ακολουθούν τα πρόθυμα «τσιράκια» και οι αφελείς.
Η κυβέρνηση μας κλείνει πονηρά το μάτι. Μην ανησυχείτε που σας παίρνουμε τα μέτρα, η ΑΟΖ και οι υδρογονάνθρακες είναι εκεί και μας περιμένουν. Κάτι σαν τα πιλάφια και τα ουρί του παραδείσου. Αλλά για να τα απολαύσουμε πρέπει πρώτα να αποθάνουμε. Αυτό το μικρό...
Σουσάμι άνοιξε λοιπόν. Εδώ και τώρα ΑΟΖ. ΑΟΖ, ω, τι μαγική λέξη!
Πραγματικά είχαμε στα χέρια μας το κλειδί του παραδείσου και τόσα χρόνια δεν μπαίναμε μέσα;
Βέβαια μέσα στο παραληρηματικό ενθουσιασμό που μας κατέλαβε εν μέσω τρίτου μνημονίου, κανείς δεν σκέφτηκε τι θα σημάνει ανακήρυξη ΑΟΖ με καθεστώτος επιτροπείας και παραχώρησης κάθε έννοιας Εθνικής Κυριαρχίας «αμετάκλητα και άνευ όρων» ήδη από το πρώτο μνημόνιο.
Κανείς δεν σκέφτηκε, ότι είτε είναι 100 τα δις, είτε 400 που λένε οι «σαράντα κλέφτες» της Ντόϊτσε Μπάνκ, είτε 1 τρις που υπολογίζουν οι καθηγητές μας, κρυμμένα στο βυθό της θάλασσας, αυτάκάτω από το σημερινό καθεστώς δουλοπαροικίας χρέους που μας επιβλήθηκε, δεν μας ανήκουν. Φρόντισαν έξυπνα και έγκαιρα να περάσουν στα χέρια των ξένων δανειστών μέσω των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων.
Η μόνη άμυνά μας η ανυπαρξία ΑΟΖ στις περιοχές που υπάρχουν ενδείξεις ύπαρξης σοβαρών αποθεμάτων υδρογονανθράκων!
Αν τυχόν η χώρα προχωρήσει τώρα υπό καθεστώς επιτροπείας σε διαπραγματεύσεις με τις όμορες χώρες (με τι διαπραγματευτική ισχύ άραγε) και καθορίσει Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες στις επίμαχες θαλάσσιες περιοχές, τότε αυτόματα αυτές και τα λεγόμενα «οικόπεδα» εκμετάλλευσης θα περάσουν αυτομάτως στον ΟΔΔΗΧ και στα χέρια των δανειστών. Εξ ου και οι χαρούλες της Ντόιτσε Μπάνκ. Μύρισαν τα τσακάλια φρέσκο κρέας και πλακώσανε!
Μα θα πει κάποιος με τόσο κρυμμένο πλούτο δεν θα μείνει τίποτα στη χώρα; Βεβαίως το 4ο, το 5οτο νιοστό μνημόνιο και η δανειακή σύμβαση! Και η χώρα διαμελισμένη σε υποσαχάριου τύπου Ειδικές Οικονομικές Ζώνες. Μα οι 350 χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν; Βεβαίως 350 χιλιάδες θέσεις εργασίας για Μπαγλαντεσιανούς, Πακιστανούς, άντε και Σύριους με 5 ευρώ μεροκάματο 12ωρης δουλειάς. Κι εμείς, όσοι απομείνουμε, διασκορπισμένοι στα τέσσαρα σημεία του ορίζοντα να ψάχνουμε να βρούμε μια σπιθαμή γης να μας δεχθεί. Κι άντε πάλι με χρόνια, με καιρούς………
Υπερβολές; Μακάρι!
Αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη για να γίνει εύκολα αποδεκτή από τον κοινό νου. Γι’ αυτό κι επιστρατεύτηκε το νέο μας «ματζούνι». Μόλις αρχίζει ο κόσμος να ξεκαθαρίζει λίγο τα πράγματα στο μυαλό του, κάποιοι κουνούν τα καθρεφτάκια για να τον αποκοιμήσουν πάλι. Οι λαγοί και τα πετραχήλια πάντα βόλευαν. Ποιος μπορεί να αντισταθεί στην Ελπίδα;
ΑΟΖ λοιπόν κι οι θησαυροί δικοί τους.
Αλλά εμείς επιμένουμε όσο κι αν μας θεωρήσουν γραφικούς! Σουσάμι μην ανοίγεις! Δεν περιμένει ο παράδεισος, αλλά η κόλαση. Μόνο όταν η Πατρίδα απελευθερωθεί και ο λαός γίνει νοικοκύρης στο τόπο του, θα πρέπει να γίνει η ανακήρυξη της ΑΟΖ και η προσπάθεια ορθολογικής εκμετάλλευσης του όποιου μεγαλύτερου ή μικρότερου πλούτου κρύβει το υπέδαφος αυτής της μικρής γωνιάς της γης. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται ΑΓΩΝΑΣ, ΑΓΩΝΑΣ, ΑΓΩΝΑΣ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου