Ο Αλέξης Τσίπρας επισκέφτηκε πρόσφατα τέσσερις χώρες: την Βραζιλία, την Αργεντινή, την Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υποθέτω πως αυτά τα ταξίδια θα ήταν χρήσιμα αλλά ο Αλέξης Τσίπρας δεν επισκέφτηκε την μια και μοναδική χώρα που έπρεπε οπωσδήποτε να επισκεφτεί.
Η χώρα που έπρεπε να επισκεφτεί οπωσδήποτε ο Αλέξης Τσίπρας είναι η Ισλανδία.
Η Ισλανδία χρεοκόπησε περίπου την ίδια εποχή με την Ελλάδα αλλά επέλεξε έναν διαφορετικό τρόπο για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της· επέλεξε να σώσει την κοινωνία και όχι τις τράπεζες, και σήμερα έχει αφήσει πίσω της το ΔΝΤ και ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζει –άλλοτε πιο έντονα, άλλοτε πιο χαλαρά- πως, αν γίνει....
πρωθυπουργός, θα ακυρώσει το Μνημόνιο, αφού θεωρεί την ακύρωση του Μνημονίου προϋπόθεση για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση.
Αν ο Αλέξης Τσίπρας είχε επισκεφτεί την Ισλανδία, θα ήταν πιο πειστικός για τις προθέσεις του.
Θα έστελνε ξεκάθαρα το μήνυμα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιεί πολύ το τελευταίο διάστημα τις λέξεις «ρεαλισμός», «ρεαλιστής» και «ρεαλιστικά». Οι πολίτες που αγνοούν τι συνέβη στην Ισλανδία νομίζουν πως ρεαλισμός είναι το Μνημόνιο και το να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πιο συντηρητικός. Όχι, ρεαλισμός είναι ο τρόπος που αντιμετώπισε η Ισλανδία την χρεοκοπία. Αφού η Ισλανδία το έκανε, είναι ρεαλιστικό.
Αντί οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να βολοδέρνουν στα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια και να κωλοτρίβονται με τα παπαγαλάκια του Μπόμπολα για να τους αποδείξουν πως δεν είναι τρομοκράτες αλλά ανώδυνοι αριστεροί –παίζοντας ουσιαστικά το επικοινωνιακό παιχνίδι των ακροδεξιών συμβούλων του Αντώνη Σαμαρά-, θα ήταν προτιμότερο να κάνουν σημαία τους το παράδειγμα της Ισλανδίας, να το μεταφέρουν στο κέντρο του πολιτικού και κοινωνικού διαλόγου, και να οδηγήσουν αυτοί τις εξελίξεις στην πολιτική ατζέντα.
Αν το ερώτημα στον Αλέξη Τσίπρα είναι «τι θα κάνετε εσείς αν γίνετε κυβέρνηση;» η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι «θα κάνουμε ό,τι έκανε η Ισλανδία». Άλλος τρόπος –πέρα από το Μνημόνιο- δεν υπάρχει.
Είναι πολλοί αυτοί –ανάμεσά τους κι εγώ- που αναρωτιούνται αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δύναμη ανατροπής ή το «αριστερό» χαρτί του συστήματος.
Όσο υπάρχει αυτή η αμφιβολία, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να συγκινήσει πραγματικά τους πολίτες και να δημιουργήσει ένα κίνημα ανατροπής.
Πριν το ΠΑΣΟΚ έρθει στην εξουσία το 1981, ένιωθες την αλλαγή γύρω σου, στους δρόμους, στα καφενεία, στους χώρους εργασίας, παντού. Σήμερα –αν και η κοινωνία δοκιμάζεται και θα έπρεπε να είναι στα κάγκελα- δεν νιώθεις τίποτα. Μόνο ένα μούδιασμα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με μια λύση ανάγκης.
Ένα ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στην Ισλανδία θα έπειθε για την ειλικρίνεια των προθέσεών του, για την αποφασιστικότητά του και τον ρεαλισμό των απόψεών του, και θα έπειθε μεγάλο μέρος της κοινωνίας πως πραγματικά υπάρχει ένας άλλος δρόμος. Ένας δρόμος δημοκρατίας, δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας.
Θα έπειθε πως, αφού το έκαναν οι Ισλανδοί, μπορούν να το κάνουν και οι Έλληνες.
Αλέξη, ποτέ δεν είναι αργά. Η Ισλανδία σε περιμένει.
(Κι επειδή πολλοί αναρωτιούνται τι είναι αριστερό σήμερα, αριστερό είναι αυτό που έκανε η κοινωνία της Ισλανδίας. Τόσο απλό, και χωρίς φωνές, υστερίες και εθνικιστικές κορώνες. Οι Έλληνες προτίμησαν να ψηφίσουν τους ναζιστές.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου