Οπερέτας συνέχεια

Της Μαρίας Τριαντοπούλου

Και πάνω που έλεγα για τις δυσοίωνες αρχές του 2014 που να φανταστώ ότι μέσα σε 24 μόλις ώρες η γελοιότης θα αυξανόταν χτυπώντας νέα ύψη. Και θα ήταν σχεδόν αστείο αν δεν ήταν τόσο τραγικό. Αν δεν νιώθαμε ότι η μεν κυβέρνηση μας εμπαίζει κανονικά – θεωρώντας μάλιστα μέσα στην συνήθη αλαζονεία της ότι κανείς δεν παίρνει χαμπάρι τίποτα – και ότι το κράτος γενικότερα βρίσκεται υπό διάλυση σε όλα σχεδόν τα επίπεδα.

Μέρος Α: Όπου ο μεγαλειώδης Ελληνας πρωθυπουργός, συσκεπτόμενος με τον κ. αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του κάνει ένα «δώρο»... Του λέει δηλαδή ότι κέρδισε, ότι τον ακούει, ότι έχει σημασία ο λόγος του και, πάνω από όλα, ότι είναι σημαντικός για την κυβέρνηση, για το ΠΑΣΟΚ (που τώρα τελευταία τον είχε λίγο στεναχωρήσει), για την χώρα ολόκληρη. Με μια απλή κίνηση, απέσυραν την διάταξη των 25 ευρώ για κάθε ασφαλισμένο ασθενή που θα νοσηλεύεται και το αντικατέστησαν με κάτι τόσο πιο αποδεκτό, τόσο πιο «σοσιαλιστικό», τόσο πιο πολιτικά ορθό - αφού έμμεσα φροντίζει και τον αντικαπνιστικό αγώνα - πρόσθεσαν δηλαδή 5 λεπτά σε κάθε πακέτο τσιγάρου και ...να το ισοδυναμο, να η υποχώρηση στα αιτήματα Βενιζέλου, με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Υπόκλιση, χειροκρότημα παρατεταμένο, χαμόγελα και χειραψίες. Μου μένουν βέβαια κάποιες απορίες: κάτι τόσο φαινομενικά απλό, πως δεν το είχαν σκεφτεί από πριν αλλά τους ήρθε η έμπνευση στο παρα πέντε ή και αργότερα ακόμα; Τόσες μελέτες πήγαν καλιά τους μέσα σε μια μαγική στιγμή; Και ο Άδωνις; Ήξερε τι επρόκειτο να συμβεί αυτός ο παθιασμένος με το μνημόνιο υπουργός ή έπαιξε άθελα του τον κομπάρσο στην σημερινή καλοστημένη φαρσοκωμωδία;

Μέρος Β: Φεύγει με άδεια εννέα ημερών από τη φυλακή ο Ξηρός και τον χάνουμε! Και αναρωτιούνται οι δημοσιογράφοι στη τηλεόραση... λες να έφυγε για να ζήσει μια ήσυχη ζωή αλλού ή λες να συνεχίσει το «αντάρτικο» των πόλεων; Και η κυβέρνηση και το συμβούλιο αδειών των φυλακών Κορυδάλλου «πέφτουν από τα σύννεφα». Ο Θ. Ξηρός είναι ενας άνθρωπος που ουδέποτε απαρνήθηκε αυτό που ήταν και που θεωρούσε τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο και άρα συνεπακόλουθη υποχρεώση του να αποδράσει και να συνεχίσει τον «αγώνα». Ούτε ο ίδιος δεν θα φανταζόταν ότι θα ήταν τόσο απλά κι εύκολα τα πράγματα. Και γω στη θέση του το ίδιο θα είχα κάνει...χωρίς καμία απολύτως αμφιβολία.

Μέρος Γ: Σήμερα, Τετάρτη, 8 Ιανουαρίου 2014, η χώρα μας περήφανα αναλαμβάνει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης με φιέστες στο Ζάππειο, με απαγόρευση των συγκεντρώσεων – μήπως γίνουμε ρεζίλι φαίνεται στους εταίρους/δανειστές μας που νομίζουν ότι είμαστε μια χώρα σε ανάπτυξη – και κυκλοφοριακές ρυθμίσεις άπειρες. Αυτό σαν κερασάκι στην, ανύπαρκτη μάλιστα, τούρτα κλείνει με έναν μοναδικό, σχεδόν ελεγειακό, τρόπο αυτήν την κακόγουστη φάρσα που ζούμε. Έχει από όλα το σημερινό έργο: λίγη πολιτικάντική κωμωδία, λίγο θρίλερ αστυνομικό και τέλος λίγο περήφανο πατριωτικό μιούζικαλ...

Αλλά, δυστυχώς, όσο και να το σαρκάζουμε, όσο και να γελάμε και να φτιάχνουμε ανέκδοτα και γελοιογραφίες και έξυπνα σχόλια στα σόσιαλ μίντια, η αλήθεια είναι ότι αυτή η τραγική εικόνα διακυβέρνησης, αυτή η καθημερινή ντροπή, η ανυπαρξία αίσθησης της πραγματικότητας ή η αδιαφορία για το Σύνταγμα και τις βασικές του αρχές, δεν είναι αστείο. Έπαψε να είναι αστείο όταν οι άνθρωποι άρχισαν να αυτοκτονούν από απελπισία, όταν οι άρρωστοι πεθαίνουν χωρίς περίθαλψη και η ανεργία και η απόλυτη ένδεια όλο και αυξάνονται. Και έπαψε να είναι ανεκτό γιατί και η ανοχή μας πια έγινε μηδενική... 

Πηγή: tvxs