Θα κλάψουν μανούλες

Του Δημήτρη Μηλάκα

Τα όσα αποκαλύπτονται για τις μίζες στα εξοπλιστικά μπορούν να αποκτήσουν τη σωστή (τεράστια) διάστασή τους, αν κάποιος έχει κατά νου ότι οι ελληνικές αγορές όπλων από το 1996 μέχρι το 2004 ήταν κολοσσιαίες σε παγκόσμιο επίπεδο.

Δεδομένου τούτου και αν υπολογίσει κανείς:
1. τα εξοπλιστικά προγράμματα που υλοποιήθηκαν αυτήν την περίοδο και τα χρήματα που καταβλήθηκαν,
2. ότι τα εν λόγω χρήματα προήλθαν κατά κύριο λόγο από δανεισμό (άρα συνεισφέρουν στο χρέος και στη χρεοκοπία),
3. ότι κατά το κοινώς λεγόμενο η μίζα για να «πάρει μπροστά» το κάθε πρόγραμμα έφτανε και το 10% της συνολικής δαπάνης,
4. ότι τέτοιου είδους κορυφαίες στρατηγικές (και δαπανηρές) προμήθειες δεν τις αποφασίζουν μόνοι τους (χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και έγκριση των προϊσταμένων τους πρωθυπουργών) οι εκάστοτε υπουργοί.

Δεδομένων τούτων, λοιπόν, καταλήγει κανείς στη βάσιμη εκτίμηση ότι τα όσα ποσά ακούγονται πως διακινήθηκαν για μίζες το διάστημα 1996-2004 δεν είναι τίποτε περισσότερο από τα ψιλά που έπεσαν στο πάτωμα από τη μεγάλη μπάζα.

Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι απλό: υπάρχει βούληση (και δυνατότητα) να αναζητηθεί αυτή η μεγάλη μπάζα ή το σκηνικό των αποκαλύψεων που έχει στηθεί αποσκοπεί στο να καούν (κάποιοι καμένοι) και να στεγανοποιηθεί το υπόλοιπο λαδωμένο σύστημα;

Ένα ακόμη εκ πρώτης άποψης άσχετο ερώτημα: είναι άραγε τυχαίο ότι τα σκάνδαλα με τα εξοπλιστικά για τα οποία αυτήν την περίοδο συζητούμε έχουν να κάνουν με προμήθειες από τη Γερμανία; Μήπως οι υπόλοιποι προμηθευτές όπλων διαλαλούν την πραμάτεια τους κρατώντας το ευαγγέλιο και όχι λογαριασμούς σε οφσόρ;

Συμπέρασμα: Αν όλη αυτή η προσπάθεια κάθαρσης δεν είναι μια διαδικασία στεγανοποίησης, αν δεν είναι μια σειρά εκβιασμών και καρφωμάτων μεταξύ συγκρουόμενων για την εξοπλιστική πίτα συστημάτων, αν πρόθεση (και δυνατότητα) των διωκτικών αρχών είναι να βρεθεί η μπάζα του 10% της μίζας στο κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα του 1996-2004, τότε πράγματι θα κλάψουν μανούλες! Για να δούμε…

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ