Tου
Νίκου Μπογιόπουλου
Υπενθυμίζουμε ότι αυτή η κυβέρνηση εξελέγη με το
δίλημμα «ομαλότητα ή δεν θα έχετε ευρώ». Και έκτοτε ο
ένας στους δυο Έλληνες ψάχνει στην τσέπη του και δεν βρίσκει ούτε
φραγκοδίφραγκο. Εξελέγη με δίλημμα«ομαλότητα ή δεν θα έχετε καύσι-μα». Και
έκτοτε σε ημερήσια βάση σε 1.000 νοικοκυριά και επιχειρήσεις κόβεται το ρεύμα
και 9 στους 10 Έλ-ληνες δεν έχουν πετρέλαιο θέρμανσης. Εξελέγη με δίλημμα «ομαλότητα
ή δεν θα έχετε φάρμακα». Και έκτοτε ένας στους τρεις παππούδες
στερείται τα φάρμακά του γιατί δεν μπορεί να τα πληρώσει…
Τώρα, λοιπόν, που η Δημοκρατία
των επιστρατεύσεων επανέφερε την… ομαλότητα, ας έχουμε το θάρρος
να το ομολογήσουμε. Ναι, κύριοι της κυβέρνησης: Ο στόχος κάθε λαϊκής
κινητοποίησης, ο στόχος κάθε απεργίας, είναι να αμφισβητήσει την «ομαλότητά
σας».
Που σημαίνει ότι επιδιώκει -
πράγματι - να προκαλέσει πρόβλημα. Αλλά σε ποιους; Στην
«κοινωνία», απαντά η κυρία Βούλτεψη ομού
μετά του «κοινωνικά ευαίσθητου» Γεωργιάδη.Όποιος
διαμαρτύρεται, όποιος απεργεί, τότε επιτίθεται στην «κοινωνία». Έτσι έλεγε πριν
από τον Γεωργιάδη και ο Κεδίκογλου. Όποιος αρνείται την
εξόντωσή του είναι «αντικοινωνικός». Έτσι έλεγε πριν από τον Κεδίκογλου και ο Πεταλωτής και
πριν από τον Πεταλωτή οΠρωτόπαππας…
Όμως, ποιος, τελικά, είναι η κοινωνία; Κοινωνία
είναι αυτοί που την απαρτίζουν, δηλαδή ο λαός, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι
βιοπαλαιστές, οι άνεργοι, η νεολαία, ή μήπως είναι οι «Κεδίκογλου», οι
«Πρωτόπαππες», οι «Γεωργιάδηδες» και όλοι οι κυβερνητικοί προύχοντες εκείνων
των κυβερνήσεων που μας κατάντησαν εδώ που μας κατάντησαν;
Κοινωνία είναι αυτοί που έκοψαν τους μισθούς,
που διέλυσαν τα Ταμεία και τα νοσοκομεία, που ξεπούλησαν τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ, την
Ολυμπιακή, τις εθνικές οδούς, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και τώρα θέλουν να
ξεπουλήσουν από την ΔΕΗ και τους αιγιαλούς μέχρι τις Θερμοπύλες; Η’ μήπως
κοινωνία είναι αυτοί που υφίστανται τις συνέπειες του ξεπουλήματος και της
διάλυσης;
Δείτε ποιοι και με πόσο θράσος, αλήθεια, μιλούν
για λογαριασμό της «κοινωνίας»: Αυτοί που μετέτρεψαν το λαό σε πένητα. Τον
εργάτη σε άνεργο. Τον νεολαίο σε μετανάστη. Την Ελλάδα σε ένα απέραντο
«πωλητήριο». Και την κοινωνία σε ερείπια!
Στόχος της κάθε κοινωνικής ομάδας που
κινητοποιείται (και κινητοποιείται επειδή βάλλεται, επειδή αδικείται, επειδή
καταπιέζεται) δεν είναι να προκαλέσει πρόβλημα στην κοινωνία. Κάθε
καταπιεζόμενο κοινωνικό στρώμα αποτελεί κομμάτι και τμήμα όλης της βαλλόμενης
κοινωνίας. Επομένως, ποτέ κανένα κοινωνικό στρώμα που κινητοποιείται
δεν το κάνει για να προκαλέσει πρόβλημα στον ίδιο τον εαυτό του.
Στόχος, αντίθετα, είναι να προκαλέσει πρόβλημα σε
σας, κύριοι της κυβέρνησης. Και θέτει αυτόν τον υπέροχο, τον δίκαιο,
τον νόμιμο και δημοκρατικό στόχο,
παλεύει και αγωνίζεται να σας προκαλέσει πρόβλημα, επειδή εσείς, οι καταπιεστές
της κοινωνίας, του πίνετε το αίμα και του καταρρακώνεται την πατρίδα.
Θέλει να προκαλέσει πρόβλημα σε όλους εσάς που
ενώ του πίνετε το αίμα, την ίδια ώρα έχετε το θράσος να πιάνετε στο στόμα σας
την «κοινωνία» - μια κοινωνία που τη φτάσατε στα όρια του εξανδραποδισμού -
παριστάνοντας τους «σωματοφύλακές της»!
Κινητοποιείται, διαμαρτύρεται και απεργεί, διότι
απέναντι στο φίμωτρο και στην αφωνία του κοινωνικού νεκροταφείου της
«ομαλότητάς σας», υπάρχει η υπέροχη αρμονία της σύγκρουσης με την
«ομαλότητα σας»!
Μια απεργία, μια διαδήλωση, μια
διαμαρτυρία, στοχεύει να προκαλέσει πρόβλημα στους εκπροσώπους της πολιτικής
που συκοφαντεί τους αγρότες σαν«μπαταξήδες». Που συκοφαντεί
τους δασκάλους σαν «κοπρίτες». Που συκοφαντεί τους
λιμενεργάτες σαν «αριστοκράτες». Που έφτασε να
συκοφαντεί και να αποκαλεί τους συνταξιούχους «τραμπούκους»! Που
συκοφαντεί τους μαθητές σαν «ταραξίες». Που συκοφαντεί
τους μικροεπαγγελματίες σαν «φοροκλέφτες». Που
συκοφαντεί τους υπερασπιστές του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ σαν «σαμποτέρ»! Που
συκοφαντεί τους βιομηχανικούς εργάτες σαν «ανεύθυνους». Που
συκοφαντεί τους άνεργους σαν«τεμπελχανάδες». Και που
συκοφαντεί, τελικά, όλο το λαό, με το ιταμό «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
Μια κινητοποίηση, μια διαμαρτυρία, μια
απεργία, μια οποιαδήποτε μορφή διεκδίκησης αιτημάτων, με τρόπο οργανωμένο και
μαζικό, έχει ακριβώς αυτή τη σημασία: Ότι προκαλεί αναστάτωση (πώς αλλιώς θα
γινόταν;) στην «ομαλή» λειτουργία της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής
ζωής, όπως εσείς - οι κυβερνώντες - θέλετε να την επιβάλλετε.
Όμως, προσοχή: Τι είναι εκείνο που ορίζεται ως
«ομαλότητα» από τους κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους; «Ομαλότητα» γι'
αυτούς είναι ότι όσοι διαμαρτύρονται, ακόμα κι αν έχουν δίκιο, θα πρέπει να μη
διαμαρτύρονται, αλλά να συνεχίσουν να «πεθαίνουν στα μουγκά»... «Ομαλότητα» γι'
αυτούς είναι ότι όσοι εξαθλιώνονται θα πρέπει να συνεχίσουν να εξαθλιώνονται
αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την εξαθλίωσή τους... «Ομαλότητα» γι’
αυτούς είναι η επιβολή κοινωνικού σιγαστήρα όπου τίποτα δεν θα διαταράσσει το
«απαρχάιντ» της τρόικας και το μεσιτικό ντελίριο των εκποιητών…
Για τη διασφάλιση αυτής της «ομαλότητας» είναι
που οι κυβερνώντες επιστρατεύουν κάθε φορά την ιδεολογική τρομοκρατία και τα
«πιτ μπουλ» της ενσωματωμένης «δημοσιογραφίας». Για τη διασφάλιση αυτής της
«ομαλότητας» επιστρατεύουν το ασύστολο ψεύδος παρουσιάζοντας την
καθαρίστρια με τα 500 ευρώ καθαρά το μήνα, να αμείβεται τάχα με το μισθό των
τεχνοκρατών του... ΔΝΤ! Για την διασφάλιση αυτής της
«ομαλότητας» είναι που βαφτίζουν «απελευθέρωση» την εκποίηση της ΔΕΗ, όταν
πρόκειται για επιστροφή στην «αποικιοκρατία του ρεύματος» -
η ρήση ανήκει στον γεννήτορά τους, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή!
Αυτή την «ομαλότητα», την «ομαλότητα» της
φτωχοποίησης και της καταστροφής, που περνάει μέσα από το ψεύδος, τη συκοφαντία
και την καταστολή, είναι που θέλουν να διαιωνίσουν, εφαρμόζοντας κάθε τρεις και
λίγο τη συνταγή της επιστράτευσης και την επιβολή «του νόμου και της
τάξης».
Ναι, λοιπόν: Αυτή ακριβώς η «ομαλότητα» πρέπει
να διασαλευτεί. Και να σπάσει. Γιατί όταν σπάει η «ομαλότητά τους»,
τότε μόνο - και μόνο δι' αυτού του τρόπου - ασκείται πίεση στην εξουσία, η
οποία εξαναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπη με το κόστος της αναλγησίας της. Πρόκειται,
συνεπώς, για μια πίεση θεμιτή και αναγκαία, για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί η «διατάραξη της ομαλότητας» στρέφεται
ενάντια στην εκάστοτε αντιλαϊκή κυβέρνηση και όχι ενάντια «στην κοινωνία που
ταλαιπωρείται», όπως λένε, ποιοι; Αυτοί που κατέστησαν «ταλαίπωρη» την κοινωνία
και μετά παριστάνουν κι από πάνω τους «κοινωνικά ευαισθητοποιημένους» με την
«ταλαιπωρία της κοινωνίας»!
Δεύτερον, γιατί ο αγώνας, η
αντίσταση, η διεκδίκηση του κάθε λαϊκού στρώματος ξεχωριστά, είναι, ταυτόχρονα,
ένα καμπανάκι αλληλεγγύης. Μια πίεση αφύπνισης προς τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.
Που η συμπαράστασή τους στον απεργό συνιστά ταυτόχρονα και ακύρωση του δικού
τους κατατεμαχισμού. Του δικού τους κατακερματισμού. Της δικής τους διαρκούς
συκοφάντησης από την κυβέρνηση, που είναι με μαθηματική ακρίβεια βέβαιο
ότι θα την υποστούν, όταν θα έρθει η ώρα των δικών τους διεκδικήσεων, των δικών
τους αγώνων, του δικού τους «ως εδώ».
Όσο περισσότερο διαταραχτεί αυτός ο «ομαλός»
τρόπος με τον οποίο οι κυβερνώντες, η τρόικα, η ΕΕ, το ΔΝΤ, λεηλατούν τον λαό
και τον τόπο, τόσο πιο ευάλωτη θα γίνεται η πολιτική του κανιβαλισμού που έχουν
επιβάλει στην κοινωνία. Κι ο πιο ομαλός, τελικά, τρόπος για την αποτίναξη αυτής
της κοινωνικής ανωμαλίας, που στηρίζεται στην πολιτική των επιστρατεύσεων,
είναι:
Τα 9/10 της κοινωνίας, που τα δικαιώματά τους στο
μισθό, στη σύνταξη, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην εργασία, έχουν μπει - με τον
έναν ή τον άλλο τρόπο – στον «γύψο», να αρνηθούν την «ομαλότητα» του αφανισμού
τους. Να σκίσουν τα «φύλλα πορείας» προς τη χαμοζωή. Να προσπεράσουν τη
συνδικαλιστική «πέμπτη φάλαγγα». Και να πάρουν θέση σε έναν αγώνα που,
εφόσον επιστρατεύσουν και τα τελευταία αποθέματα της
μεταξύ τους αλληλεγγύης, θα είναι νικηφόρος. Ειδάλλως, όλοι μαζί και ο καθένας
ξεχωριστά, το μόνο που έχουμε να ελπίζουμε είναι ότι εμάς ο Κύκλωπας θα μας
φάει… τελευταίους. Και με ομαλότητα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου