Εφτά μπαστούνι

Του Στάθη

Ο τελευταίος άσσος που έχει «κρυμμένον» στο μανίκι του για να παίξει τα ρέστα του ο κ. Πρωθυπουργός είναι ένα εφτά μπαστούνι.

Το τελευταίο «αφήγημα» του κ. Σαμαρά, το τελευταίο παραμύθι είναι (ήδη και θα είναι) η έξοδος απ’ το Μνημόνιο. Πιο συγκεκριμένα: α) η απομάκρυνση του ΔΝΤ, β) η απεμπλοκή απ’ το Μνημόνιο και γ) η έξοδος στις αγορές. Ολα αυτά βεβαίως σε ένα παιχνίδι με τον χρόνο, την προοπτική του, step by step σε έναν (στην πραγματικότητα επικοινωνιακό) οδικό χάρτη.

Πρόκειται για ένα παραμύθι που ο παραμυθάς θα πρέπει να το ’χει ρίξει στην παραμύθα και ο ίδιος για να το πιστέψει. Πρόκειται για έναν οδικό χάρτη της διαδρομής απ’ τον Θουκυδίδη στη Χαλιμά - άλλωστε, έως τώρα, ο κ. Σαμαράς έχει αριστεύσει στα παραμύθια. Μόνον που στο τελευταίο του (παραμύθι) τα παίζει όλα για όλα με τη χάρη του τζογαδόρου της ελεεινής μορφής. Στο τραπέζι έχουν σκάσει άσσοι, ρηγάδες και κούπες, με τον ίδιον να ’χει στο χέρι ένα εφτά μπαστούνι και ένα πέντε σπαθί - πού πας, ρε Καραμήτρο; - διαπραγματεύομαι.

Πρώτον, δεν διαπραγματεύεται. Απεσταλμένους στέλνει, πρεσβεία στα Σούσα έστειλε. Να δουν τον Μεγάλο Βασιλιά -για 40 λεπτά- κι αυτός να του παραγγέλνει όλα όσα όλοι ξέρουμε: Δεν σου βγαίνουν οι δαρεικοί, δεν τη βγάζεις με οβολούς.

Μάλιστα, στους πρέσβεις μας ανάμεσα, για να εκπροσωπήσει ταυποσιτισμένα παιδιά, ο κ. Σαμαράς έστειλε και τον κ. Παπασταύρου με5.390.000 ευρώ στην «ακούμπα» της Λίστας Λαγκάρντ - ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση και η πιο τοξική σημειολογία του παχυδερμισμού που δέρνει την κυβέρνηση των ανδρεικέλων. Ετσι! πεταμένη στα μούτρα μας και για την πλάκα τους. Αλλά, αν αυτοί έχουν να κάνουν με το γκροτέσκ ενός «βελούδινου διαζυγίου» με το ΔΝΤ, το στυγερό και θανάσιμο έχει να κάνει με την «έξοδο από το Μνημόνιο» - δύο χρόνια τώρα «το σκίζει» ο κ. Σαμαράς, «κάθε μήνα, κάθε μέρα, κάθε λεπτό»! Κι αυτό το άτιμο, όλο νέα κεφάλια πετάει, πεινασμένα κι αδηφάγα, που τρώνε όλο και πιο πολλούς ανθρώπους -27χρονος, άνεργος, πτυχιούχος που δεν δούλεψε ποτέ, πήδηξε απ’ τον τρίτο, σε μια απ’ τις γειτονιές στο Περιστέρι. Συντετριμμένη η οικογένεια, εμφάνισε τον θάνατο αλλιώς, αλλά έτσι κι αλλιώς η αυτοκτονία ρουτίνα θα ήταν, όχι είδηση.

Ομως ο κ. Πρωθυπουργός θα διώξει το Μνημόνιο. Θα μπουκάρει στον Ναό και θα διώξει τους αργυραμοιβούς. Τρέχοντας θα φύγει το Μνημόνιο και θα αφήσει πίσω του τους εφαρμοστικούς νόμους. Ή μήπως μαζί με το Μνημόνιο θα φύγει και ο εξαναγκασμός της εργασίας στη σκλαβιά της; Θα φύγει το Μνημόνιο και μαζί του ο κατώτατος μισθός στα-όσα- θέλει το-αφεντικό; Θα φύγει μαζί με το Μνημόνιο ο ΕΝΦΙΑ; τα χαράτσια; θα ξαναβρούν δουλειά οι άνεργοι; θα αναστηθούν οι αυτόχειρες;

Για την οικονομία της συζήτησης, να δεχθούμε ότι το μνημόνιο θα φύγει - θα φύγει, όπως έφυγαν οι Γερμανοί στην Κατοχή, αφήνοντας τους δωσίλογους πίσω τους, θα φύγει το Μνημόνιο, αφήνοντας πίσω του τους εφαρμοστικούς νόμους. Πλην όμως, ούτε καν αυτό θα γίνει! Το Μνημόνιο θα μείνει. Ισως με άλλο όνομα -Θανάσης, Ευλαμπία, Ναβουχοδονόσωρ, διαλέξτε!- όμως, όπως και να το λένε, την ίδια δουλειά θα κάνει: θα επιτηρεί αν η χώρα δουλεύει σωστά, για τα σωστά αφεντικά με τον σωστό τρόπο. Διότι η κρίση, ως εργαλείο κατασκευής μιας χώρας-ειδικής-οικονομικής-ζώνης, έχει ολοκληρωθεί. Η δουλειά έγινε, τώρα είμαστε στις λεπτομέρειες, στους σοβάδες. Κι αν δεν γκρεμισθούν τα τείχη μέσα στα οποία μας έκλεισαν -αν δεν τα γκρεμίσουμεεμείς δηλαδή- το μόνο που θα μας απομείνει τον καιρό που έρχεται, θα είναι να χαράζουμε τα ονόματά μας στον σοβά, όπως οι κρατούμενοι στα κελλιά τους. Περιμένοντας ο καθένας το δικό του θλιβερό προσκλητήριο.

Ο κ. Πρωθυπουργός έχει την πολυτέλεια να κοντράρει με το εφτάρι του ρηγάδες και άσσους, διότι είναι διατεταγμένος να το κάνει. Παίζει για να χάνει. Αν εμφάνιζε κι αυτός άσσο, λέμε τώρα, θα του έπαιρναν αμέσως το κεφάλι. Πλην όμως το σκυμμένο κεφάλι, αυτό που μπροστά στην κυρία Μέρκελ δήλωσε υποταγή με εκείνο το «ουδείς αναμάρτητος», δεν μπορεί να κοιτάξει το Αφεντικό στα μάτια. Εφτάρι θα του δίνουν, εφτάρι θα παίζει. Διότι τα Αφεντικά τύπου Μέρκελ θέλουν ο υποταγμένος να φαίνεται ότι είναι υποταγμένος - ο εξευτελισμός του, urbi et orbi, να είναι τέλειος. Και άσσο να του έδινε στο χέρι του κ. Σαμαρά ο ελληνικός λαός (που του τον έδωσε, έστω εξαπατηθείς, στις τελευταίες εκλογές), εφτάρι θα τον έκανε ο κ. Σαμαράς, όπως και εφτάρι τον έκανε.

Οχι διότι υπήρξε ένας μαθητευόμενος μάγος που, αντί κουνέλι, έβγαζε απ’ το καπέλο τ’ αυτιά του, αλλά διότι επέλεξε τον ρόλο του. Δεν είναι η υπόθεση ενός ασώματου κούνελου το πρόβλημά μας, αλλά ότι ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και όλη η ορδή γύρω τους είναι οι ίδιοι οι εφαρμοστικοί νόμοι των Δυνατών. Σήμερα του Μνημονίου κι αύριο του δόκτορος Καλιγκάρι, αν έτσι το Μνημόνιο θα λέγεται.

Καθ’ ότι, κυρίες και κύριοι, οι εφαρμοστικοί νόμοι δεν είναι απρόσωποι, δεν είναι θεσμοί, δεν είναι καν «σκληροί νόμοι αλλά νόμοι», είναι νόμοι προσωποποιημένοι, όπως οι νόμοι των τυράννων. Διότι έλκουν τη γέννησή τους απ’ την ανομία, όπως είναι η παραβίαση ή η κατάλυση του Συντάγματος. Η ανομία δεν δημιουργεί δίκαιο, και οι εν λόγω εφαρμοστικοί νόμοι είναι απότοκοι ανομίας, παρέκβασης απ’ το Σύνταγμα, παραβίασης του Συντάγματος.

Ο κ. Γ.Α. Παπανδρέου, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος είναι οι ίδιοιεφαρμοστικοί νόμοι του Μνημονίου, και ως τέτοιοι θα προσπαθήσουν να συνεχίσουν, φύλακες της ίδιας τους της ανομίας, ώστε και οι ίδιοι να μη λογοδοτήσουν, και η τυραννίδα των Κυρίων τους να συνεχίζεται...

Πηγή: «enikos»