Όταν η μαλακία δεν πετυχαίνει, γίνεται ψήφος εμπιστοσύνης

Του Άρη Σκιαδόπουλου

Αίφνης μας ήρθε κατακέφαλα το βεγγαλικό: Σαμαράς και Βενιζέλος αποφάσισαν να ζητήσουν ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή.

Που σημαίνει, η γκόμενα μας κάνει σκέρτσα επειδή δεν τη γουστάρουμε έτσι ρακένδυτη και δύσοσμη με αξύριστα πόδια και λιγδωμένο μαλλί. Μας απειλεί δηλαδή ότι μπορεί να τα μαζέψει και να πάει στη μάνα της.

Ώρα λοιπόν να συνταχθούν οι ακόλουθοι.

Οι ψηφοδεείς ομοτράπεζοι, που αγωνιούν μπας και χάσουν τα μπικικίνια. Είναι πολλά τα λεφτά μάγκες.

Γι αυτό όλοι στο μαντρί. Υπείκοντες στην ρήση του αρχοντόβλαχου Αβέρωφ ότι «όποιος μένει έξω από το μαντρί τον τρώει ο λύκος»…

Και δεν είναι τίποτα παλληκάρια που θα μπορούσαν να υψώσουν το ανάστημα στο λύκο!

Φοβισμένα ανθρωπάκια. Πρόβατα που σκύβουν το κεφάλι στον τσοπάνη. Που συντάσσονται κανονικά και δεν ξεφεύγουν από τη σειρά. Κι αν κάποιο κάνει καμιά στραβή, το επαναφέρει στον ίσιο δρόμο το τσοπανόσκυλο…

Αυτά τα πρόβατα αποφασίζουν για το μέλλον της πατρίδας…

Φοβισμένα και απόλυτα πειθαρχημένα, ψηφίζουν νόμους, ακόμα και κόντρα στο Σύνταγμα. Παραβιάζουν εκ συστήματος την Αγία Γραφή του Πολιτεύματος που ψηφίστηκε για να κατοχυρώνει τα δικαιώματα του Ελληνικού Λαού. Το Σύνταγμα.

Ο συχωρεμένος ο Μάνεσης, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Πρόεδρος κάποτε της Επιτροπής Ελέγχου συνταγματικότητας των νόμων στη Βουλή τόχε πει: «Η πλειοψηφία των συμψηφιζομένων νομών και διαταγμάτων είναι αντισυνταγματικοί».

Θα συνταχθούν λοιπόν ξανά, όλοι αυτοί πού δίνουν την ψήφο τους σε νόμους που στρέφονται ευθέως κατά του ελληνικού λαού, για να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης σε μια Κυβέρνηση ανδρεικέλων της Τρόικας. Θα δηλώσουν «παρών» και «ναι» στους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της εξόντωσης του ελληνικού λαού.

Κι είναι αυτοί που εν μια νυκτί σβήνουν τα χρέη μιντιαρχών, μεγαλοεπιχειρηματιών, βιομηχάνων και παραδίδουν τα προικιά αυτής της χώρας, λάφυρο στους εραστές της Σχολής Φρίντμαν. Κι είναι αυτοί που ισοπέδωσαν τη χώρα και οδήγησαν στον αφανισμό χιλιάδες συμπολίτες μας, σαν άλλη «Κατρίνα».

Ένας τυφώνας ανελέητος.

Θα κληθούν λοιπόν να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στα έργα και στις μέρες τους. Να υπερασπιστούν και να νομιμοποιήσουν τις πολιτικές τους ανομίες μέσα από ένα Κοινοβούλιο οπερέτα. Μπροστά ο Αρχηγός κι οι άλλοι ακολουθούν. Δεν θα τον αφήσουν μόνο.

Θα πεις: γιατί όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια αφού θα είναι μια από τα ίδια;

Γιατί αφού πια δεν υπάρχουν Κολοκοτρώνηδες και Καραϊσκάκηδες;

Ποιος απ´ αυτούς θα άντεχε έναν εγκλεισμού στ Ανάπλι, ή ποιος θάχε τα αρχίδια του Καραΐσκάκη;

Ποιος θα τολμούσε βροντερά να καταθέσει την παραίτησή του από το βουλευτικό του αξίωμα, διαμαρτυρόμενος για τον βιασμό αυτής της πατρίδας;

Ποιος θα ύψωνε το ανάστημά του μπροστά στους θαλαμηπόλους της Μέρκελ;

Κανείς.

Ξανά, ένας- ένας θα πει το «Ναι».

Σε μια διαδικασία που δεν έχει καμία σημασία για όλους εμάς. Τούς ξέρουμε και ξέρουμε και το αποτέλεσμα.

Όλα γίνονται ερήμην ημών πλέον. Γίνονται μόνο για λόγους αυτοϊκανοποίησης…

Γιατί όταν η μαλακία δεν πετυχαίνει, μια ψήφος Εμπιστοσύνης μπορεί και να ….ανακουφίζει τη λίμπιντο και να επιβεβαιώνει μια ανόητη κι επικίνδυνη πολιτική παρωδία…

Πηγή:  «Ημερόδρομος»