Βρώμικοι άνθρωποι, καθαρές δουλειές στο Λουξεμβούργο

Του Κώστα Βαξεβάνη

Αν κλέβεις λίγα είσαι κλέφτης. Αν κλέβεις πολλά είσαι συνεταίρος. Αυτό που χωρίζει τις δύο κατηγορίες κλεφτών, είναι η ικανότητα των δεύτερων να παράγουν νομιμότητα γι’ αυτά που κάνουν. Να μπορεί δηλαδή ο Βουλγαράκης να πει στη Βουλή «δεν είναι ηθικό αλλά είναι νόμιμο». Η υγεία των «αγορών» που γεννά στις ημέρες μας την κοινωνική αρρώστια, στηρίζεται ακριβώς στην ευχέρεια να ξεγελά, να εξαπατά και στη συνέχεια να αμνηστεύει τον εγκληματικό εαυτό της.

Όσα αποκαλύπτονται τα τελευταία εικοσιτετράωρα από τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων (ICIJ) για το Λουξεμβούργο είναι συγκλονιστικά. Η χώρα η οποία είχε επί 20 χρόνια πρωθυπουργό και υπουργό Οικονομικών τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, αποτελεί το διεθνές πλυντήριο εισοδημάτων.

Αν και πολλά από τα εισοδήματα αυτά θεωρούνται κέρδη μεγάλων εταιρειών, είναι βέβαιο ότι τμήμα τους αφορά και άλλου είδους παράνομα κέρδη.

Το Λουξεμβούργο υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο ίδιος ο Γιουνκέρ αποτελεί ένα σύμβολο για τις συντηρητικές απόψεις που επιβάλονται στην Ευρώπη στο όνομα της κρίσης. Μπορεί να πει δηλαδή κάποιος πως είναι μια χώρα παραδειγματική για τις αντιλήψεις που εκφράζει η Μέρκελ. Επιφανειακά στο Λουξεμβούργο όλα είναι τακτοποιημένα. Η φοροδιαφυγή είναι θεωρητικά ένα φαινόμενο που τιμωρείται. Ισχυροί νόμοι προβλέπουν φορολόγηση της τάξης του 30% για τις εταιρείες. Όλα είναι τακτοποιημένα και λουστραρισμένα όπως οι καθαροί δρόμοι και τα κτίρια του μεγάλου Δουκάτου.

Ποιά είναι όμως η πραγματικότητα; Το Λουξεμβούργο του Γιουνκέρ, έχει δημιουργήσει νομικά παραθυράκια ώστε να μπορούν να γίνουν ρυθμίσεις φοροαποφυγής στην καρδιά της Ευρώπης της δημοσιονομικής τάξης. Αυτή τη στιγμή το Δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι η δεύτερη χώρα μετά από τις ΗΠΑ σε εισροή κεφαλαίων. Ένα κρατίδιο μόλις 490.000 κατοίκων.

Εταιρείες από όλο τον κόσμο, κολοσσοί της παγκόσμιας Οικονομίας, μέσα από ένα πολύπλοκο σύστημα νόμων και δυνατοτήτων που τους παρέχονται, καταφέρνουν να περιορίσουν τη φορολόγησή τους στο 1-2% των εισοδημάτων τους και να διακινήσουν ποσά που δεν ελέγχονται. Τρεις είναι οι πιο συνηθισμένοι τρόποι.

Η εταιρεία που θέλει να γλυτώσει φόρους, μπορεί να δώσει δάνεια σε εταιρείες της σε όλο τον κόσμο μέσω Λουξεμβούργου.  Στη συνέχεια οι θυγατρικές εταιρείες επιστρέφουν κεφάλαια και τόκους στη «μαμά» εταιρεία-δανειστή. Έτσι μεγάλα κεφάλαια μεταφέρονται στο Λουξεμβούργο και δεν φορολογούνται αφού ακολουθούνται ειδικές ρυθμίσεις που αφορούν δάνεια και όχι εισοδήματα.

Η «μαμά» εταιρεία χρεώνει τις θυγατρικές της εταιρείες με πνευματικά δικαιώματα. Έτσι μεταφέρονται κεφάλαια στο Λουξεμβούργο και φορολογούνται ελάχιστα ποσά για πνευματικά δικαιώματα, έξοδα δηλαδή που σε ευρωπαϊκή χώρα θα φορολογούνταν ως κέρδη.

Οι μειώσεις στην αξία των επενδύσεων (η οποία τις περισσότερες φορές είναι πλασματική) συμψηφίζεται με φόρους σε μελλοντικά κέρδη χωρίς να είναι αναγκαία η πώληση της επιχείρησης.

Με αυτά και άλλα κόλπα ο επικριτικός για την Ελλάδα Γιουνκέρ, επί δεκαετίες ξεπλένει τα υπερκέρδη των εταιρειών, τις εμφανίζει λευκές και αφορολόγητες περιστερές, ευνοεί τη διαφθορά και περιβάλλει νομικά την παρανομία . Ανάμεσα στις εταιρείες υπάρχουν βεβαίως και ελληνικές.  Ως τώρα έχουν δημοσιευτεί στοιχεία για την EFG Eurobank η οποία είναι εταιρεία συμφερόντων Λάτση, την Weather Investments η οποία σχετίζεται με την ελληνική Wind,τη Macquarie Group,την Olayan Investments η οποία σχετίζεται με την Chipita και ήταν από τους διεκδικητές στην ιδιωτικοποίηση του Αστέρα και την Badcock and Brown που επενδύει σε αιολική ενέργεια.

Είναι αυτονόητο πως τα ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, αποφεύγουν τη δημοσιοποίηση των ονομάτων αυτών των εταιρειών και προτιμούν τη διαφήμιση αντί της αλήθειας. Πρωτοστατεί η εφημερίδα «TA NEA» η οποία είχε αναλάβει τη δημοσιοποίηση των στοιχείων στην Ελλάδα μετά από συμφωνία με τη Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων. Αντιθέτως τα ελληνικά ΜΜΕ και οι οπαδοί της δημοσιονομικής προτεσταντικής ορθότητας, δημοσιοποιούν περιπτώσεις και περιστατικά για τυρόπιτες που πουλήθηκαν χωρίς αποδείξεις. Διότι αυτό είναι παράνομο, ενώ τα άλλα νόμιμα. Για το ηθικό ας μη βάλουμε ερωτήματα και πέσει το χρηματιστήριο και χαλάσει το «success story» Σαμαρά-Βενιζέλου.

Πηγή: «Κουτί της Πανδώρας»